I احتمالاً باید در مورد واکنش ورزشکاران به دفاع آشکار دونالد ترامپ از نازی های آمریکایی در روز سه شنبه نوشته شود. میتوانم توییت لبرون جیمز را نقل کنم که در آن او گفت: «نفرت همیشه در آمریکا وجود داشته است. بله، ما این را می دانیم، اما دونالد ترامپ دوباره آن را مد کرد!»
من می توانم مردم را به کل صفحه توییتر مگان راپینو راهنمایی کنم، یک تفسیر جاری در مورد رابطه بین برتری طلبان سفید در خیابان ها و کسانی که در داخل کاخ سفید هستند. من می توانم در مورد تصمیم مایکل بنت، بازیکن سیاتل سیهاوکز و مارشون لینچ از اوکلند رایدرز مبنی بر عدم ایستادگی برای سرود صحبت کنم. اما من نمی توانم. نمیتونم چون مریض میشم
من هیچ توهمی در مورد روسای جمهور و جنایات آنها ندارم. جمهوری خواه یا دموکرات؛ ویگ یا فدرالیست؛ خون زیادی در داخل و خارج از کشور وجود دارد که با مدیر اجرایی امپراتوری آمریکا همراه است. اما من همچنین – و احساس میکنم یک احمق – فکر میکردم که برخی چیزها از روی میز خارج شده است، مانند اینکه رئیسجمهور ایالات متحده از نازیهای مشعلدار و صلیبعلیقزن که شعار میدادند «یهودیان جایگزین ما نخواهند شد» دفاع میکند و کسی را گرفتم. زندگی با کوبیدن یک ماشین به سمت معترضان شعار می دهند.
من فکر میکردم که این موضوع دور از ذهن است، زیرا روسای جمهور همیشه جانبازان جنگ جهانی دوم را بهعنوان بزرگترین نسل به خاطر فداکاریشان در مبارزه با قدرتهای نازی/محور به عنوان بزرگترین نسل معرفی کردهاند. فکر میکردم جانهای از دست رفته و خاطره جنایات آنها یک نقطه مرجع مشترک ایجاد کرده است. من به پدربزرگ و مادربزرگم و داستان های زمزمه شده هولوکاست فکر می کنم تا هرگز 6 میلیون یهودی را که توسط پیروان ایدئولوژی نیهیلیستی کشته شدند فراموش نکنیم. من به جنگجویان محله یهودی نشین ورشو فکر می کنم که در نبردی شرکت کردند که می دانستند شکست خواهند خورد، اما همچنان به جلو ادامه می دهند، نه اینکه مثل گوسفند بمیرند. من به بیش از 60 میلیون نفر - 3٪ از جمعیت جهان - فکر می کنم که در طول جنگ جهانی دوم کشته شدند. من به مستندها، فیلمها و کتابها و موزه هولوکاست در دی سی فکر میکنم که همگی به سمت ایده ساده اما الزامآور «دیگر هرگز» طراحی شدهاند: دیگر هرگز نازیها خارج از فاضلاب جایی که برای رسیدگی به شکایات خود جمع میشوند تحمل نخواهند شد.
اما ما رئیسجمهوری داریم که عقیده دیگری دارد. او دفاع از بناهای یادبود رابرت ای لی را یک عمل میهن پرستی می داند. او فکر می کند که «مردم خوب» در کنار کلنزمن با مشعل راهپیمایی می کنند. او احساساتی شد، چهرهاش با لکههای قرمز رنگ آمیزی شد، در حالی که از محکومیت نژادپرستان روز گذشته خود «سبزیجات بخور» عقب نشینی کرد، در حالی که از حضور ملیگرایان سفیدپوست مسلح و خشن در خیابانهای شارلوت دفاع میکرد. او معتقد است افرادی که با نازی ها مقابله می کنند به اندازه نازی ها بد هستند. او از عبارت "alt-left" استفاده کرد، یک عبارت وحشتناک احمقانه که امکان معادل سازی کاذب را فراهم می کند و خشونتی را که علیه مقاومت های شجاع در شارلوتزویل انجام می شود، توجیه می کند. برخلاف شنبه، جایی که او «هر دو طرف» را مقصر میدانست، این بار طرفی را برای دیدن دنیا در نظر گرفت. ما رئیسجمهوری داریم که میتواند تماشا کند کازابلانکا و علیه ریک ریشه کن
بله، ما نباید تعجب کنیم. ما توییتهایی را از طرفداران برتریطلب سفید دیدهایم که او و پسرانش دوست دارند آنها را بازتوییت کنند و در جایگاه بالاتری قرار بگیرند. ما می دانیم که او توسط یک تروئیکا از این ملی گرایان سفید - بنن، میلر و گورکا - توصیه می شود و در برابر درخواست ها برای برکناری آنها مقاومت کرده است. ما می دانیم که او از سازمان هایی که با خشونت ناسیونالیست های سفیدپوست مبارزه می کنند بودجه دریافت کرده است. ما می دانیم که او یک آژانس دولتی را فقط برای گزارش جنایات "مهاجران" راه اندازی کرد. می دانیم که جف سشنز مسئول وزارت دادگستری است. ما میراث ترامپ را با تبعیض مسکن و پارک مرکزی 5 می دانیم. می دانیم که پدر او بود در تجمع کلان دستگیر شد. می دانیم که نازی های آمریکایی کلاه و پیراهن او را در کنار بازوبندهای صلیب شکسته خود می پوشند. پس شاید شرمنده شوک و حالت تهوعم.
اما چیزی در مورد شنیدن دفاع نازیها تنها 72 ساعت پس از قتل هدر هیر وجود دارد که بسیار ناراحتکننده و بسیار شیطانی است، هیچ مقدار بدبینی، بدبینی یا فاصلهگیری طنزآمیز نمیتواند ما را از پیامدهای آن متقاعد کند. اظهارات دونالد ترامپ در روز سه شنبه 15 اوتth، لکه جدیدی بر پرچم آمریکا ایجاد کرده اند. لکه های قدیمی هرگز کاملاً پاک نشده اند: لکه های تسخیر بومیان آمریکا و به بردگی گرفتن مردم آفریقا. اپیدمی لینچ و واقعیت پایدار جیم کرو؛ لکههای «سرپرسی» ژاپنی، مک کارتیسم، ویتنام و جنگ عراق. اما این لکه جدید است. دائمی است. قرمز مایل به قرمز است و مثل جهنم خونی است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا