این یک پیروزی بود که بعد از تشویق ایستادهای که قبلاً به دست آمده بود، بیشتر شبیه مسابقه مسابقه بود. تیم ملی فوتبال زنان ایالات متحده پس از بازی های طاقت فرسا یک چهارم و نیمه نهایی جام جهانی مقابل فرانسه و انگلیس، تیم ملی هلند را با نتیجه 2-0 شکست داد. یک سری سیوهای درخشان توسط دروازه بان هلند، ساری فان ونندال، باعث شد که نتیجه حتی بیشتر از این هم کج نگردد.
این یک سواری وحشیانه بوده است. در طول ماه گذشته شاهد این بودیم که این تیم چیزی بیش از یک تیم شده است. آنها به رهبری مگان راپینو برنده بهترین بازیکن و برنده کفش طلایی، بیشتر یک جنبش اجتماعی هستند که اتفاقاً فوتبال بازی می کنند - واقعیتی که از چشم نایکی دور نماند. تبلیغات آن پس از جام جهانی. به نظر می رسد که مجبور به انجام کارهای بیشتر از "فقط بازی فوتبال" و بردن جام جهانی از هر فرد یا تیمی یک بار ناعادلانه است، اما به نظر می رسید این گروه غرق در فشار، در تطبیق گفتار خود با عمل، و الهام بخشیدن به دیگران برای انجام این کار، پیشرفت می کند. "صحبت و پیروزی"
در طول مسابقات، اعضای تیم در داخل و خارج از زمین، در جشن های گل و کنفرانس های مطبوعاتی پس از بازی، صریح صحبت می کردند. این امر به ویژه در مورد مسئله برابری دستمزد با تیم مردان صادق بود. بلافاصله پس از فینال، سخنگوی بازیکنان بیانیه زیر را صادر کرد: «این ورزشکاران درآمد بیشتری کسب می کنند و رتبه های تلویزیونی بالاتری کسب می کنند، اما صرفاً به دلیل زن بودن، دستمزد کمتری دریافت می کنند. وقت آن است که فدراسیون یک بار برای همیشه این نابرابری را اصلاح کند.»
این بدون شک درست است. اگرچه با توجه به این واقعیت که یک مطالعه اخیر نشان می دهد که زنان ایالات متحده در واقع درآمد بیشتری نسبت به مردان ایجاد می کند، شاید آنها نباید صرفاً در برابر سهام متوقف شوند.
صدا و بازی آنها به قدری متحرک شد که جمعیت حاضر در ورزشگاه لیون پس از پیروزی نهایی آنها شعار می دادند:دستمزد برابر! دستمزد برابر!"
بعد از فینال، راپینو گفت::
همه برای این گفتگو آماده اند تا به مرحله بعدی برود که فکر می کنم کار ما تمام شده است، "آیا ارزشش را داریم؟" آیا باید حقوق برابر داشته باشیم؟ [آیا] بازار [مرد و زن] یکسان است؟» یدا، یدا. همه با آن تمام شده اند. طرفداران این کار را تمام کردند. بازیکنان با آن کار تمام شده اند.… بعد چی؟ چگونه از فدراسیونهای زنان و برنامههای زنان در سراسر جهان حمایت میکنیم؟... زمان آن است که این گفتگو را به سمت مرحله بعدی پیش ببریم.
این هم تیمی است که آشکارا، بدون عذرخواهی و با شادی فراگیر بودن LGBTQ خود را پیش بینی کرد و هویت پنج نفر از بازیکنان آشکارا همجنسگرا هستند. دو - علی کریگر و اشلین هریس -درگیر هستند. وقتی راپینو در پیروزی مقابل فرانسه دو گل به ثمر رساند، گفت: «بروید همجنسگرا! شما نمی توانید بدون همجنس گرایان در تیم خود قهرمانی را به دست آورید - این هرگز قبلاً انجام نشده است. این علم است، همان جا!»
این تیم غیرممکن را نیز انجام داد: آنها دهان دونالد ترامپ را بستند. توییتر/سرپرست درنده- مردی که به قول مدافع علی کریگر، هیچ زنی را دوست ندارد که نتواند.کنترل یا دست زدن- به وضوح در مورد برتری ایالات متحده در صحنه جهانی سکوت کرد و ساعاتی پس از پایان مسابقه تنها یک توییت را فراخواند. او در همان ابتدا سعی کرد آنها را به خاطر گفتن اینکه به کاخ سفید نخواهند رفت به چالش بکشد و آنها-بدون ذکر شرکای آنها- بارها و بارها مالک او شد. دهانش را بست و گوشه ای نشست.
در هر صورت، این جام جهانی در بزرگترین صحنه ممکن نشان داد که ما اکنون در این کشور میهن پرستی های رقیب داریم. میهن پرستی دونالد ترامپ ممتاز وجود دارد. میهن پرستی که ساعت 3 صبح روی توالت می نشیند و به نارضایتی های کوچک می پردازد، همه بچه های زندانی دنیا نمی توانند او را خوشحال کنند. سپس شما مگان را دارید "من به کاخ سفید لعنتی نمی روم" راپینو، که زندگی سختی داشته است و می گوید:
من به طور خاص و منحصر به فرد و عمیقاً آمریکایی هستم. اگر بخواهیم در مورد آرمان هایی که از آن دفاع می کنیم، آهنگ و سرود و آنچه که بر آن بنا شده ایم صحبت کنیم، فکر می کنم من بسیار آمریکایی هستم. برای بدخواهان، از آنها می خواهم که به آنچه در واقع می گویم، اعمالی که انجام می دهم، به دقت نگاه کنند. شاید شما با تک تک روش هایی که من انجام می دهم موافق نباشید و می توان در مورد آن بحث کرد. می دانم که کامل نیستم. این کشور بر اساس بسیاری از آرمان های خوب بنا شده است، اما بر اساس برده داری نیز بنا شده است. ما فقط باید در مورد آن واقعاً صادق باشیم و در مورد صحبت کردن در مورد آن واقعاً باز باشیم... تا بتوانیم آن را آشتی دهیم و امیدواریم به جلو برویم و این کشور را برای همه بهتر کنیم.
یک نفر فکر می کند که آمریکا در قدیم، قبل از اینکه چیزی به نام تیم ملی زنان ایالات متحده وجود داشته باشد، عالی بود، برای زمانی که افرادی مانند مگان راپینو مجبور بودند زندگی خود را مخفیانه بگذرانند. دیگری در حالی که از گناهان گذشته آگاه است به آینده می نگرد. در پی این پیروزی چشمگیر، قطعاً امشب یک نفر بدبخت است. دیگری گوش به گوش لبخند می زند و به حقیقت اطمینان دارد که او و هم تیمی هایش نه تنها در مورد صحبت صحبت کرده اند. آنها آن را طی کردند تا همه دنیا ببینند.
دیو زیرین سردبیر ورزشی The Nation است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا
1 اظهار نظر
با این حال، استکبار ملی گرایانه آمریکا را نیز نشان داد. جشن گل چای خوری مقابل انگلیس بی احترامی بود.