سیندی مک کین، رئیس برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد در رم ایتالیا سخنرانی کرد گفت:"اگر ما حجم کمک های ارسالی به مناطق شمالی غزه را به صورت تصاعدی افزایش ندهیم، "قحطی قریب الوقوع است. قریب الوقوع است.» بیش از 30,000 فلسطینی در غزه در اثر جنگ نسل کشی اسرائیل کشته شده اند و فلسطینیان در غزه در آستانه قحطی هستند. ریاض منصور ناظر دائم فلسطین در سازمان ملل گفت: بیش از نیم میلیون نفر «یک قدم با قحطی فاصله دارند». او افزود: «این که مادران و پدران صدای گریه نوزادان و کودکان خود را از گرسنگی روز و شب بشنوند، نه شیر، نه نان، نه چیزی، چه معنایی دارد». در واقع، نوزادان و کودکان به دلیل شرایط قحطی مانند غزه شروع به مرگ کرده اند. با شروع ماه رمضان، وضعیت نه تنها از نظر جسمی حاد است، بلکه از نظر روحی نیز عذاب آور است.
در حال حاضر 2,000 کارمند پزشکی وجود دارد که تمام تلاش خود را می کنند تا مراقبت های اولیه پزشکی را در شمال غزه انجام دهند. آنها بدون دسترسی به هیچ گونه امکانات بیمارستانی و اغلب بدون برق یا آب، از جمله منابع بسیار محدود دارو، کار می کنند. اکنون وزارت بهداشت فلسطین در غزه گفته است که این کارگران خودشان در وضعیت وخیمی هستند. کارکنان، گفت: این وزارتخانه ماه رمضان را بدون سحری و افطار آغاز می کند. دکترها خواهند مرد. پرستاران آنجا خواهند مرد. اشرف القدره، سخنگوی این وزارتخانه گفت و جهان در روزهای آینده شاهد بیشترین تعداد قربانیان گرسنگی خواهد بود.
جنایت جنگی
در ژوئن 1977، در کنفرانسی در مورد حقوق بشردوستانه در درگیری های مسلحانه، کشورهای عضو سازمان ملل متحد کنوانسیون های ژنو (1949) را برای اضافه کردن پروتکل 14 تمدید کردند. ماده XNUMX آن پروتکل می گوید: که «گرسنه دادن غیرنظامیان به عنوان روشی برای مبارزه ممنوع است». قدرت متخاصم "ممنوع است از حمله، تخریب، حذف یا بی فایده کردن" هر "اشیاء ضروری برای بقای مردم غیرنظامی، مانند مواد غذایی، مناطق کشاورزی برای تولید مواد غذایی، محصولات زراعی، دام، تاسیسات و تجهیزات آب آشامیدنی". و آبیاری کار می کند.» دو دهه بعد، زمانی که کشورهای عضو سازمان ملل این سند را نوشتند اساسنامه رم (1998)، آنها در بخشی از گرسنگی تحت عنوان جنایات جنگی (ماده 8) اضافه کردند. "استفاده عمدی از گرسنگی دادن غیرنظامیان به عنوان روشی برای جنگ با محروم کردن آنها از اشیاء ضروری برای بقا، از جمله مانع تراشی عمدی در تدارکات امدادی" جنایت جنگی است. اساسنامه رم معاهده ای است که دادگاه کیفری بین المللی (ICC) را تشکیل داد که تاکنون باقی مانده است. خاموش در مورد تعهدات خود برای عمل به سند تاسیس خود.
در 29 فوریه، کامیون های حامل کمک های بشردوستانه وارد بخش شمالی غزه شدند. هنگامی که مردم ناامید به سمت این کامیون ها هجوم آوردند، سربازان اسرائیلی به آنها شلیک کردند و حداقل 118 غیرنظامی غیرمسلح را کشتند. این در حال حاضر به عنوان کشتار آرد شناخته شده است. پس از آن، 10 کارشناس سازمان ملل متحد قوی منتشر کردند بیانیهوی خاطرنشان کرد: «اسرائیل از 8 اکتبر عمداً مردم فلسطین را در غزه گرسنگی میکشد. اکنون غیرنظامیانی را که به دنبال کمک های بشردوستانه و کاروان های بشردوستانه هستند، هدف قرار می دهد. مایکل فخری، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور غذا، که آن بیانیه را امضا کرد، بعداً این اتهام را علیه اسرائیل گسترش داد. او "اسرائیل". گفته شده شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، "یک کمپین قحطی علیه مردم فلسطین در غزه به راه انداخته است." این جملات بسیار قابل توجه است. کلماتی مانند "عمدا" و عباراتی مانند "کارزار گرسنگی" مستقیماً اسرائیل را به جنایات جنگی بر اساس پروتکل دوم و اساسنامه رم متهم می کند.
فخری بر صنعت ماهیگیری غزه تمرکز کرد که امنیت غذایی مهمی را برای 2.3 میلیون فلسطینی ساکن در آن فراهم کرده بود. او "نیروهای اسرائیل". گفت:بندر غزه را نابود کردند و تک تک قایق ها و آلونک های ماهیگیری را ویران کردند. در رفح از 40 قایق فقط دو قایق باقی مانده است. در خان یونس، اسرائیل تقریباً 75 کشتی ماهیگیری کوچک مقیاس را منهدم کرد. فخری گفت که این ویرانی غزه را به «گرسنگی و گرسنگی» سوق داده است. وی افزود: «در واقع، اسرائیل 17 سال است که غزه را از طریق محاصره ای خفه کرده است که شامل ممانعت و محدود کردن دسترسی ماهیگیران کوچک به آب های سرزمینی آنها می شود.»
در مجمع عمومی سازمان ملل، ریاض منصور فلسطینی گفت: اسرائیل «هر نانوایی و مزرعهای را بمباران کرده و دامها و تمام وسایل تولید غذا را نابود کرده است». در ماه اول بمباران، اسرائیل نانوایی های اصلی شهر غزه را بمباران کرد. در نوامبر 2023، عبدالناصر الجرمی از اتحادیه صاحبان نانوایی در نوار غزه گفت: که نانوایی ها به دلیل کمبود سوخت و آرد نتوانسته اند کار کنند. در نتیجه نبود نان، خانواده ها شروع به جمع آوری علف هرزی به نام کرده اند خوبایزا (و یا Malva parviflora) و این را به عنوان غذای اصلی بجوشانید. "ما داریم برای یک لقمه نان می میریم" گفت: فاطمه شاهین در حالی که برای دو پسرش و فرزندانشان در شمال غزه غذا درست می کرد.
عبور
اسرائیل از بازگشایی کامل گذرگاههای غزه در بیت حانون و کریم ابوسالم و همچنین اجازه بازگشایی کامل گذرگاه رفح که غزه را به مصر متصل میکند، خودداری کرده است. از آنجایی که این گذرگاههای زمینی بسته شدهاند و از زمانی که اسرائیل فرودگاه بینالمللی یاسر عرفات را در سال 2001 تخریب کرد، هیچ راهحل آسانی برای رساندن کمکهای غذایی به غزه وجود ندارد. تحویل غذا و آذوقه از طریق هوا کافی نیست - در واقع این یک قطره در اقیانوس است (که برخی از بسته های کمکی در آنجا فرود آمدند). اکنون صحبت از ساخت و ساز است کریدورهای دریاییاما از آنجایی که اسرائیل بندر غزه را بمباران کرده است، این گزینه آسانی نیست. اینکه ایالات متحده گفته است که یک اسکله موقت در سواحل نیمه جنوبی غزه خواهد ساخت، مضحک است. باز کردن گذرگاه رفح بسیار ساده تر خواهد بود تا حداقل 500 کامیون در روز وارد غزه شوند. اما اسرائیل اجازه این گزینه را نخواهد داد.
حقوق بینالملل در قحطی به عنوان جنایت جنگی روشن است. در پروتکل دوم (1977) یا اساسنامه رم (1998) هیچ خللی وجود ندارد. دوستان در غزه این ماه رمضان را دشوارتر از هر ماه گذشته می دانند. گرسنگی وضعیت عمومی آنهاست. اما برخلاف سایر ماه های رمضان، نه صبح زود (سحور) و نه وعده آخر شب (افطار) وجود دارد. فقط صدای همیشگی جنگنده های اسرائیلی است که با ناله های گرسنگی در شکم آنها منعکس شده است.
این مقاله توسط گلوبتراتر.
ویجی پرشاد مورخ، سردبیر و روزنامه نگار هندی است. او یک نویسنده و خبرنگار ارشد در Globetrotter است. او سردبیر است کتاب های LeftWord و مدیر Tricontinental: موسسه تحقیقات اجتماعی. او بیش از 20 کتاب نوشته است، از جمله ملل تاریک تر و ملل فقیرتر. آخرین کتاب های او هستند مبارزه ما را انسان می کند: درس گرفتن از جنبش های سوسیالیسم و (با نوام چامسکی) عقب نشینی: عراق، لیبی، افغانستان و شکنندگی قدرت ایالات متحده.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا