اینترنت هرگز فراموش نمی کند، و پس از اعلام امروز آمازون که فراموش می کند دستمزدهای اولیه کارگران خود را افزایش دهد در کل به 15 دلار - که بیش از 250,000 کارمند به اضافه 100,000 کارگر فصلی را تحت تأثیر قرار می دهد - مردم نیز خوشحال بودند که توجه داشته باشید ثابت شده بود که اسمیت به شدت اشتباه کرده است.
این افزایش پس از آن صورت می گیرد که سندرز کمپینی را برای شرمساری علنی بزوس و آمازون به راه انداخت. بزوس با 165 میلیارد دلار ثروت ثروتمندترین مرد جهان است. بزوس ممکن است در طول زندگی ما تبدیل به یک تریلیونر شود. شهر فلینت هنوز آب آشامیدنی تمیزی ندارد و جف بزوس اگر آن را در خیابان بیابد ممکن است برای برداشتن یک میلیارد دلار زحمت نداشته باشد.
بنابراین سندرز بارها او را فراخوانده است، از قانون توقف BEZOS تا اخیر او «مدیران عامل در مقابل کارگران» تالار شهر. این شرمندگی کارساز بود، همانطور که خود بزوس اساساً اذعان کرد که به مناسبت این اعلامیه گفت: "ما به منتقدان خود گوش دادیم." آمازون هنوز اتحادیه نیست - چیزی که بزوس احتمالاً بیش از همه از آن می ترسد - اما او از تقاضای عمده دستمزد صرف نظر کرد. او مجبور شد پول خود را به کارگرانش بدهد.
سندرز البته این کارزار را به تنهایی انجام نداده است. کارگران سالها حول این موضوع تحریک و سازماندهی کردهاند. بدون مبارزه برای $ 15ما حتی در مورد حداقل دستمزد 15 دلاری به عنوان یک تقاضای واقع بینانه صحبت نمی کنیم، چه برسد به اینکه آن را در شهرها و ایالت ها و در شرکت های سراسر کشور برنده شویم. بدون تحریک of کارگران انبار برنی که توسط شرکت هایی مانند آمازون و والمارت به کار گرفته شده یا (اغلب به طور نامناسب) قرارداد فرعی دارد، در مورد این مسائل صحبت نمی کند. در نقش جرمی کوربین توییت اوایل امروز، "آمازون این هدیه را نداد، کارگران برای آن سازماندهی کردند."
اما اخبار شایستگی انعکاس نظر اسمیت در مورد سودمندی شخصیتهایی مانند برنی سندرز را دارد که «بزرگترین و با انگشت نشان دادن» به سوی ثروتمندان فوقالعاده - و اینکه چگونه این بزرگنمایی و انگشت نشان دادن، وقتی در رابطه با جنبش طبقه کارگر انجام شود، میتواند با موفقیت انجام شود. سوسیالیستها از آن برای کسب پیروزیهای واقعی استفاده میکنند، حتی زمانی که ما فقط یک اقلیت کوچک با قدرت رسمی کمی هستیم.
اسمیت گزینه های دیگری را برای منتقدان آمازون مانند سندرز برای کمک به کارگران شرکت پیشنهاد کرد که برخی از آنها خوب هستند (افزایش حداقل دستمزد) که برخی از آنها خوب هستند. نه (تقویت اعتبار مالیات بر درآمد کسب شده). اما این رویکرد چیزی نیست که کالاها را به اینجا رساند.
به مراحلی فکر کنید که ما را به این نقطه رساند. سندرز به عنوان بخشی از مبارزه خود با آمازون، لایحه ای به نام «قانون BEZOS را متوقف کنید" یعنی یک سناتور آمریکایی لایحه ای را ارائه کرد که ثروتمندترین مرد جهان را هدف گرفته بود به نام خود
سندرز گفت، اینجا یک مرد بسیار ثروتمند است. نام این مرد جف بزوس است. بزوس به دنبال کسب و کار خود است، کارهای ثروتمند خود را انجام می دهد، باجیلیون های ناگفته ای را که از او گرفته می شود هرگز برای به دست آوردن زحمت کشیدن. سندرز قانونی را معرفی کرد که عنوان آن بیان میکرد: «ما باید جف بزوس را از انجام این کار باز داریم».
به نظر می رسد اسمیت در مورد لفاظی های مبارزه طبقاتی مضطرب است. من احساس را درک می کنم. من اهل غرب میانه هستم - من واقعاً از درگیری متنفرم. من ترجیح می دهم که بتوانیم میلیاردری مانند بزوس را از طریق گفتگوی منطقی متقاعد کنیم که او احتکار کرده است. توده های طلا به اندازه اسکروج مک داک افراد زیادی را آزار میدهند: «فکر نمیکنی احتمالاً باید آن پول را مستقیماً به ما بسپاری؟» اما افراد ثروتمند پول خود را دوست دارند و نمی خواهند آن را به ما بدهند. ما نمی توانیم آن را به زیبایی بخواهیم.
آنچه در قانون پیشنهادی سندرز اهمیت داشت، محتوای آن نبود، که میتوانید با آن مخالفت کنید. این لایحه شرکت هایی مانند آمازون به دلیل پرداخت آنقدر ناچیز به کارگران که واجد شرایط دریافت مزایای عمومی بودند، به درستی در مخالفت با پرداخت یارانه از سوی دولت به دستمزدهای پایین آنها استدلال میکردند، اما احتمالاً به کاربران مزایا انگ بیشتر میزدند. اما آنچه اهمیت داشت مستقیم بودن لایحه و بقیه انتقادات تقریباً روزانه سندرز بود که بزوس را مورد هدف قرار داد.
متأسفانه، ما نمی توانیم راه خود را به سوسیالیسم نام ببریم و شرمنده شویم. ما باید یک جنبش طبقه کارگر بسازیم که نه تنها بتواند رؤسای خود و سایر ثروتمندان کثیف را که جامعه ما را اداره می کنند و فریاد می زنند "شما آنها را مک می کنید" را شناسایی کند، بلکه با انجام اقداماتی مانند اعتصاب، سود آن کارفرمایان را مسدود کند. . ما به یک جنبش توده ای علیه نیاز داریم برت کوانو و تغییر آب و هوا و زندان جرمی و تمام بدی های دیگری که به آنها مبتلا شده ایم. هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد
اما این نکته دیگری است که در مورد سندرز بسیار مهم است. او فقط از منبر قلدر خود برای به راه انداختن مبارزه طبقاتی تک نفره علیه بزوس استفاده نکرد - یک سوسیالیست تنها و شجاع در برابر یک میلیاردر تنها حریص. سندرز نسبت به موقعیت خود در مجلس سنا و جنبش کارگری که برای بالا بردن جهنم در آمازون تلاش می کند، گرایشی فعال دارد. بدون تهدید احتمالی ناشی از اخلال کارگران در کسب و کار طبق معمول در آمازون، عصبانیت برنی در مورد بزوس چندان مشکلی نداشت. اما از آنجایی که او این ارتباط را دارد، و از آنجایی که لفاظیهای او بسیار مستقیم است، سندرز میتواند وقتی به دنبال بزوس میرود، بیشتر از وزن خود مشت بزند.
سندرز تنها سوسیالیست فعلی در کنگره است. او در آینده نزدیک حامیان زیادی برای "قانون سوسیالیسم در زمان ما" نخواهد یافت. اما این امر او را نه تنها از متقاعد کردن بزوس به پرداخت 15 دلار منصرف نمی کند، بلکه از کمک به تغییرات گسترده در سطح جامعه در درک عمومی از موضوعاتی مانند مدیکر برای همه و کالج رایگان برای همه جلوگیری می کند.
سندرز دو مسئله بزرگ در مبارزات انتخاباتی سال 2016 او مدیکر برای همه و کالج رایگان برای همه بود. آمریکایی ها در مورد آن مسائل در سال 2018 چه فکر می کنند؟ رویترز اخیر نظرسنجی دریافتند که 84.5 درصد از دموکرات ها و حتی 51.9 درصد جمهوری خواهان از Medicare for All حمایت می کنند. کالج آزاد اعداد مشابهی پیدا کرد: 78.9 درصد از دموکرات ها و 41.1 درصد از جمهوری خواهان موافق بودند.
چه کسی سه سال پیش فکر میکرد که ما نه تنها اکثریت آمریکاییها، بلکه اکثریت آمریکاییها را داشته باشیم جمهوری خواهان به نظرسنجیکنندگان میگویند که از مدیکر برای همه حمایت میکنند، با حمایت از کالج رایگان نه چندان دور؟ این دو موضوع از رویاهای قانونگذاری به آنچه باید برای دموکرات ها آزمون تورنسل باشد تبدیل شده است. اگر اکثریت انبوه رای دهندگان دموکرات از مدیکر برای همه و کالج رایگان برای همه حمایت می کنند، چگونه یک دموکرات منتخب می تواند عدم مبارزه شدید در مورد این موضوعات را توجیه کند؟
باز هم سندرز این مبارزه را به تنهایی انجام نداده است. به عنوان مثال، در مورد مراقبت های بهداشتی برای همه، اتحادیه های کارکنان بهداشت و گروه های فعال مانند ملی پرستاران متحد و پزشکان برای برنامه سلامت ملی برای مدت طولانی مبارزه کرده اند. اما او خواستههای این جنبش را دریافت کرد و بیپایان و مستقیماً از برنامه ملی خود به عنوان سناتور و نامزد ریاست جمهوری صحبت کرد.
او استدلال کرد که ما مدیکر برای همه یا دستمزد بالاتری برای کارگران آمازون نداریم، زیرا افراد ثروتمندی وجود دارند که از نداشتن آنها سود می برند. او این موضوع را در یک پلت فرم ملی برای میلیون ها نفر استدلال کرد. این ترکیبی از خواستههای فعالین که از یک پلتفرم ملی در بوق و کرنا میگشتند، به هر دو گروه اجازه داد تا از مجموع اجزای خود بزرگتر شوند. و برای اینکه نقش خود را در اینجا به درستی ایفا کند، مستقیماً به سمت غارتگر اصلی جهان اشاره کرد.
اسمیت در پایان ستون خود مینویسد: «سوسیالیستهای دموکراتیک، تمرکز زیادی بر اپتیک و نکوهشهای بلندپایه ثروتمندان داشتهاند.» او درست می گوید، ما داریم. اعلامیه امروز آمازون دقیقاً نشان میدهد که چرا محکوم کردن ثروتمندان - ترجیحاً با نام، در یک پلت فرم عمومی بسیار بزرگ ملی توسط یک شخصیت عمومی و در هماهنگی با جنبش طبقه کارگر - ایده بسیار خوبی است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا