منبع: کانتر پانچ
سال خوبی برای سازماندهی کارگری در استارباکس بود. در 21 آوریل، کارگران گل سرسبد استارباکس Reserve Roastery در سیاتل به اتحادیه رای دادند. این یکی از جدیدترین کمپین های تقریباً 250 کمپین اتحادیه استارباکس در سراسر کشور از تابستان گذشته است. طبق گزارش K-5 Seattle TV، کارگران Roastery «دومین گروه از کارمندان فروشگاه های شاخص بودند که برای پیوستن به Starbucks Workers United دادخواست ارسال کردند. کارمندان یک کبابپزی در شهر نیویورک اولین نفر بودند.» Roasteries سوپرفروشگاه های نخبه استارباکس هستند و تنها شش فروشگاه در سراسر جهان وجود دارند. بنابراین واضح است که بزرگهای شرکت استارباکس هیجانزده نیستند که دو نفر از آنها به اتحادیه تبدیل شوند.
در همین حال همچنین در سیاتل در 21 آوریل، باریستاها به فروشگاه محله چینی-اینترنشنال دیستریکت حمله کردند. در اوایل همان ماه، کارمندان دو استارباکس دیگر را ترک کردند. در پایان آوریل، کارگران به اتحادیه کردن فروشگاهها در ویسکانسین و کارولینای شمالی رأی دادند. بنابراین با برپختن اعتصابها در همه جا، کارگران در اعتصاب، و شکایتهای پر سر و صدا از کارمندان در مورد کار زیاد، دستمزد کم و داستانهای تکاندهنده تهدید و انتقامجویی علیه رهبران اتحادیهها، اخیراً وجهه شرکتی استارباکس، حداقل میگوید، کاهش یافته است. بنیانگذار این شرکت، هوارد شولتز، در اوایل آوریل اعلام کرد که اتحادیهها به شرکتهایش «تهاجم» میکنند، به این موضوع کمکی نکرد.
به گزارش Vice News، شولتز این نوحه به یاد ماندنی را «در همان روزی که شرکت یک سازمان دهنده اتحادیه را در فروشگاهی در آریزونا اخراج کرد» صادر کرد. در واقع، تعداد زیادی از سازمان دهندگان را در سراسر کشور اخراج کرده است و کاملاً بی شرمانه بازی کثیف می کند. به یاد داشته باشید که شولتز مردی بود که در لیست سال 2016 هیلاری کلینتون برای رهبری وزارت کار، در صورت صعود به کاخ سفید، رهبری می کرد. خوب است بدانید، اگر هنوز این توهم را در سر دارید که کلینتونها به هر نحوی با اتحادیهها دوست هستند یا همیشه دوست بودهاند.
شولتز در اوایل آوریل به عنوان مدیرعامل موقت به استارباکس بازگشت. برای قضاوت در مورد غرور او در مورد تخریب های کارگری، هدف او از بازگشت مستلزم نشستن مسالمت آمیز با سازمان دهندگان اتحادیه در سراسر میز مذاکره نبود. نه. به نظر می رسد هدف او از بین بردن اتحادیه هاست. لیلا دالتون، سازمان دهنده 19 ساله اخراج شده از آریزونا استارباکس، به دلیل ضبط مدیران فروشگاه، کنسرو شد. او توضیح داد که این کار را برای اثبات آزار و اذیت انجام داد. Vice به نقل از او گفت: «من همیشه منتظر آن هستم، زیرا هر روز مورد آزار و اذیت قرار میگیرم. من هرگز نمی دانم که چه زمانی قرار است کسی مرا مورد آزار و اذیت قرار دهد، بنابراین همیشه می خواهم ضبط کنم.
هفته ای که به 15 آوریل ختم شد، جیک جانسون برای In This Times گزارش داد: «کارگران استارباکس در چهار مکان ایالات متحده به اتفاق آرا به تشکیل اتحادیه رأی دادند. این، علیرغم اظهارات شولتز مبنی بر اینکه او مزایا را افزایش میدهد اما ممکن است کارکنان اتحادیهها را از چنین سخاوتمندانه محروم کند. یکی از کارشناسان حقوقی هیئت ملی روابط کار این را "تکنیک اجتناب از اتحادیه" نامید. در همین حال، مدیریت «به اخراج و تنبیه سازماندهندگان اتحادیهها ادامه داد» و NLRB را ترغیب کرد تا از «استارباکس» بخواهد تا از ورشکستگی اتحادیه جلوگیری کند.
در آمازون، اتحادیهها در اواخر آوریل در انبار استیتن آیلند به پیروزی نادری دست یافتند. این شامل یک اتحادیه کوچک مستقل بود که در ابتدا دیگران در جنبش کارگری آن را جدی نمی گرفتند. آنها اشتباه کردند. آن خطا اکنون تصحیح شده است. همچنین در بهار امسال، کارگران مزرعهدار سازمانیافته در ایالت واشنگتن دست به اعتصاب زدند و فهرستی از خواستهها را به دست آوردند. کارگران فارغ التحصیل دانشگاه ایندیانا را ترک کردند. فدراسیون معلمان آمریکا در مکانهایی در لسآنجلس و ایلینویز اعتصاب میکند، نوازندگان سمفونی سن آنتونیو نیز مورد اعتصاب قرار گرفتهاند، مانند صحنهها در Secaucus، نیوجرسی، United Mine Workers در Brookwood، آلاباما، United Steel Workers در هانتینگتون، ویرجینیای غربی، و Teamsters. در رود آیلند، در حالی که تقریباً هشت اعتصاب دیگر کارگران سازمانیافته در سایر نقاط کشور پیشرفت میکنند. و همانطور که آپارنا گوپالان برای In This Times در 20 آوریل گزارش داد، 700 پرستار "در 8 مارس 2021 در بیمارستان سنت وینسنت در ووستر، ماساچوست، کار خود را ترک کردند." آنها برای تقریبا یک سال، تا 3 ژانویه، طولانی ترین توقف کار در سال 2021 را به ثبت رساندند.
گزارشگر می نویسد، قرارداد جدید آنها با افزایش کارکنان همراه است، که گواه این است که به سمت چانه زنی برای منافع عمومی حرکت می کند. این یک خبر عالی است. من خوشحالم که اتحادیه ها کاری برای منافع عمومی انجام می دهند، زیرا هیچ کس دیگری این کار را نمی کند. مطمئناً شرکتهایی که مشغول فقیر کردن کارمندان، تخریب آب و هوا و حمل سلاح به هر روستای بدشانسی روی زمین هستند که احتمال کشتار افراد وجود دارد، نیستند. کسی باید به دنبال منافع عمومی باشد. "در کانکتیکات، کارکنان مراقبت در مورد بودجه بالاتر Medicaid برای خانه های سالمندان مذاکره کردند ... در ویرجینیای غربی، لس آنجلس، شیکاگو و مینیاپولیس معلمان برای حق داشتن یک آموزش عمومی قوی دست به اعتصاب زدند." اگر تعجب میکنید که احمقهای مرتجع کنگره آنها را به عنوان نظریهپردازان انتقادی نژاد تلقی نکردهاند، فقط صبر کنید. بعدش میاد
همه چیز گلگون نیست تشکیل اتحادیه در بخش خصوصی در سال 1 اندکی کاهش یافت، 2021 درصد. بنابراین اکنون تنها 6.1 درصد از کارگران بخش خصوصی به یک اتحادیه تعلق دارند. در سال 2021، اتحادیه های بخش دولتی و همچنین بخش خصوصی دارای هفت میلیون عضو بودند. اما به نسبت، اعضای اتحادیه های عمومی بسیار بیشتر است - 33.9 درصد. اگر بخش خصوصی درصد خود را به طور قابل مقایسه افزایش دهد، این یک سونامی از سازماندهی کارگری خواهد بود.
نظرسنجی ها نشان می دهد که بسیاری از کارگران خواهان اتحادیه هستند. یکی در سال 2017 این عدد را 48 درصد اعلام کرد. اما بر اساس گزارش موسسه سیاست اقتصادی در 20 ژانویه، «تنها بازنگری در قانون کار فعلی این امکان را فراهم خواهد کرد». نویسندگان از «مخالفت شدید شرکتها با سازماندهی اتحادیهها» به عنوان مانع اصلی یاد میکنند. اوه، شما فکر می کنید؟ شاید این همان چیزی باشد که با خرابکاری وحشیانه، بی امان و معمولاً پنهانی اتحادیه که در سال گذشته شاهد آن بوده ایم، نشان داده شود. و اگرچه این غیرقانونی است، اما مجازات ها رقت انگیز است. بنابراین رئیسان همیشه این کار را انجام می دهند.
به طور خاص، مشکل این است که قانون کار ریشه در بند تجارت دارد. شان ریچمن در کتاب خود به این موضوع اشاره کرده است. به رئیس ها بگویید ما می آییم، و اینکه ما باید به جای آن حقوق کار را در حقوق قانون اساسی تثبیت کنیم. البته نکته مهم در دستیابی به چنین پیشرفتی از طریق یک کنگره فوقالعاده راستگرا است، جایی که افراد برجستهای مانند اندی «بلشویکها میآیند» بیگز و مو «جلیقه ضد گلوله» بروکس بدون شک هرگونه فعالیت اتحادیهای را بهعنوان مارکسیسم چپ خشن میدانند.
و حتی به دادگاه عالی اشاره نکنید که به حقوق هیچ کس در محل کار، به غیر از خود مدیران ارشد و شرکت ها، که دادگاه عالی به آنها دارای شخصیت فوق العاده است - همه امتیازات بشری، هیچ علاقه ای ندارد. موجودات و هیچ یک از تعهدات. شما باید انتظار دیگری از مقامات عالی داشته باشید. مانند نماز واجب در شروع روز کاری.
اینها Ubermenschen - شرکت ها - بر سیاست، اقتصاد و جامعه تسلط دارند و دشمن قسم خورده آنها، البته، نیروی کار سازمان یافته است. اما با وجود اینکه کارت های زیادی در دست دارند، یکی از آنها کم است - همبستگی. این همان چیزی است که در استارباکس اتفاق میافتد و همه کارفرمایان شرکتهای بزرگ از مخالفت کارگرانشان با محرومیت از استراحت حمام یا اینکه، برای مثال، کارگران Frito Lay تابستان گذشته علیه اضافهکاری اجباری و هفتههای کار ۸۴ ساعته شورش کردند، شوکه شدند. آنها رفتاری را که در کارخانه توپکا، کانزاس با آنها انجام شد، دوست نداشتند، که در آن یک کارگر در حین کار از بین رفت و جان خود را از دست داد، و همکاران دستور دادند جسد را از مسیر خارج کنند، کارگر دیگری را بگذارند و به راه خود ادامه دهند. (فریتو لی این اتهام را رد می کند.) اتفاقاً این کارگران قراردادی دو ساله گرفتند که دستمزدها را افزایش می داد و هر هفته یک روز به آنها مرخصی می دادند.
شاید تعجب کنید که تا به حال برای هشت ساعت روز، 40 ساعت کاری هفته و آخر هفته به عنوان زمان مقدس استراحت و آرامش چه اتفاقی افتاده است؟ آنها راه طرح سود تعریف شده را رفتند. این روش دودو است. مانند اکثر بردهای کارگری در قرن بیستم، آنها تا انقراض شکار شدند. کنگره و دادگاه عالی از این نظر خوب هستند. پس این اشتباه را مرتکب نشوید که از آنها کمک بگیرید.
اما کارگران هنوز یک سلاح را در زرادخانه تمام شده خود حفظ می کنند: حق اعتصاب. برای قضاوت از رویدادهای اخیر و شکست های شرکتی، آنها از آن نهایت استفاده را می کنند. این خبر خوبی است، زیرا بسیاری از کارمندان تا سر حد مرگ کار می کنند. آنها لایق بهتری هستند و سرعت Frito Lay، آنها حتی سزاوار بیش از یک روز مرخصی در هر هفته هستند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا