یکشنبه شب، حزب کارگر اسرائیل به اتفاق آراء تصویب شد طرح دیپلماتیک رهبر آنها
ایزاک هرتزوگ، نخستوزیر حزب کارگر، چشمانداز خود را چند هفته قبل در موسسه مطالعات امنیت ملی در تلآویو بیان کرد و به حضار گفت که "آرزو دارد که هر چه سریعتر از فلسطینیها جدا شود." هرتزوگ در ادامه توضیح داد که «ما یک دیوار بزرگ بین خود خواهیم ساخت. این همان نوع همزیستی است که در حال حاضر امکان پذیر است […] آریل شارون […] کار را تمام نکرد. ما می خواهیم آن را به پایان برسانیم، تا سدی را که ما را از هم جدا می کند، کامل کنیم.»
با بررسی دقیقتر طرح جدید حزب کارگر، آنچه به تلخی روشن میشود این است که "ما اینجا هستیم، آنها آنجا هستند" به معنای خروج قدرت اسرائیل از سرزمینهای فلسطینی نیست، بلکه به معنای راهی برای تثبیت بیش از پیش استعمار است.
فرض اساسی هرتزوگ این است که در شرایط کنونی راه حل دو حالتی غیرممکن است. با این حال، او قاطعانه مخالف راه حل یک دولت است که به موجب آن یهودیان و فلسطینی ها در کنار هم به عنوان یکسان زندگی کنند. هدف او تدوین طرحی است که تداوم حیات یک کشور یهودی را با حدود پنج میلیون فلسطینی در قلمرو آن تضمین کند.
از یک سو، اسرائیل نباید گام هایی بردارد که راه حل دو دولتی را تضعیف کند، زیرا حفظ واهی دو دولتی برای جلوگیری از جایگزین بسیار مهم است: یک کشور دموکراتیک بین دره اردن و دریای مدیترانه که در آن فلسطینی ها، مانند یهودیان، از شهروندی کامل برخوردار شوند. از سوی دیگر، هرتزوگ متوجه می شود که راه حل دو دولتی دیگر یک گزینه نیست. بنابراین او نقشه طرحی را ارائه می کند که در واقع یک رژیم آپارتاید است.
آپارتاید موثر
جزئیات اطلاع رسانی طرح، که حزب کارگر تصویب شد، واقعاً جدید نیستند، اما این واقعیت که به صورت مکتوب بیان شده اند، گام مهم دیگری در تحکیم و مشروعیت بخشیدن به حکومت آپارتاید است.
این طرح بی شرمانه بانتوستان های فلسطینی را تبلیغ می کند. هرتزوگ خاطرنشان می کند که فلسطینی ها برای اداره زندگی روزمره خود در مناطق A و B که تنها حدود 40 درصد از کرانه باختری را شامل می شود، خودمختاری بیشتری به دست خواهند آورد. وی گفت: «فلسطینی ها در مسائل مدنی اما نه نظامی آزادی کامل خواهند داشت. آنها می توانند شهرهای جدید بسازند و شهرهای موجود را گسترش دهند، کشاورزی، صنعت و اشتغال را توسعه دهند.
به منظور حصول اطمینان از تثبیت تقسیم کرانه باختری به مجمع الجزایر، این طرح بر اهمیت تکمیل دیوار جدایی اطراف بلوک های شهرک سازی در کرانه باختری تاکید می کند، زیرا به گفته هرتزوگ، این بلوک ها همیشه تحت حاکمیت اسرائیل باقی خواهند ماند. بخشی از راه حل دائمی خواهد بود.
هرتزوگ برای خلاص شدن از شر فلسطینیانی که ساکن اسرائیل هستند و دارای شناسنامه اسرائیلی هستند، قطع روستاهای فلسطینی از بیت المقدس را تایید می کند. همانطور که او بیان کرد: «عیسویه بخشی از پایتخت ابدی اسرائیل نیست و نخواهد بود. اردوگاه پناهندگان در شعفت نیز چنین نیست. ما از آنها جدا خواهیم شد ما یک دیوار می سازیم تروریست ها به یهودیان دسترسی نخواهند داشت. کسانی که می خواهند به جای چاقو زدن به مردم کار کنند و امرار معاش کنند - ما آنها را برای بررسی تشکیلات دفاعی رها می کنیم.
در نهایت، به گفته هرتزوگ، ارتش اسرائیل باید به کنترل کل کرانه باختری ادامه دهد.
با توجه به غزه، حماس، به قول هرتزوگ، «هیچ مصونیتی نخواهد داشت و برای هر حمله بهای سنگینی را خواهند پرداخت. این به معنای بمباران ساختگی مناطق خالی نیست.»
بنابراین هرتزوگ از دولت بنیامین نتانیاهو به دلیل نرمش بیش از حد در قبال فلسطینی ها انتقاد کرد - به گفته او، دولت لیکود واقعاً فلسطینیان در غزه را بمباران نمی کند، بلکه فقط فضاهای خالی را بمباران می کند.
وی در ادامه اعلام کرد که در صورت به دست آوردن قدرت، از «مشت آهنین» استفاده خواهد کرد، از جمله تعطیلی ایستگاههای رادیویی و تلویزیونی فلسطینیها و اطمینان از نداشتن اینترنت یا خدمات تلفن همراه.
رویکرد بانتوستانی
با نگاهی دقیق به طرح حزب کارگر، منطق پشت آن کاملاً روشن می شود: از آنجایی که تصور یک کشور فلسطینی در آینده قابل پیش بینی دشوار است، اسرائیل دیگر نباید از اتخاذ رویکرد بانتوستانی شرمنده باشد.
بسیار مهم است که به یاد داشته باشیم که بانتوستان ها در آفریقای جنوبی به عنوان "خودگردان" طبقه بندی می شدند و آفریقایی هایی که در این سرزمین ها زندگی می کردند تابعیت آفریقای جنوبی را نداشتند و بنابراین از ابتدایی ترین حقوق سیاسی برخوردار نبودند.
علاوه بر این، از آنجایی که هیچ اقتصاد قابل دوامی در بانتوستان ها نمی توانست توسعه یابد، این مناطق با یارانه های هنگفتی که توسط دولت آفریقای جنوبی ارائه می شد، سرپا نگه داشته شدند.
به همین ترتیب، فلسطینی ها در حال حاضر توسط اتحادیه اروپا، ایالات متحده و چند کشور دیگر سرپا نگه داشته می شوند. رژیم آپارتاید برتریطلب سفیدپوست با تمرکز بخشهای زیادی از جمعیت آفریقا در بانتوستانها، توانست خود را برای سالهای متمادی حفظ کند. در یک کلام، این دیدگاه هرتزوگ نیز هست.
حزب کارگر، که تنها آلترناتیو قابل دوام برای دولت فعلی لیکود است و از نظر بسیاری، چه در اسرائیل و چه در میان رهبران بینالمللی، جایگزینی مترقی است، به عبارت دیگر، به اتفاق آرا از طرحی حمایت کرده است که میتوانست انجام شود. توسط آپارتاید آفریقای جنوبی تشویق شد.
با توجه به این واقعیت، بعید به نظر می رسد که راه حلی عادلانه برای مصیبت فلسطین از داخل اسرائیل حاصل شود. در واقع، در این مقطع تاریخی، فشار بین المللی شاید تنها امید باشد و به شدت مورد نیاز است.
نو گوردون نویسنده کتاب اشغال اسرائیل و همچنین حق بشر برای سلطه (نوشته شده با نیکولا پروجینی) است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا
1 اظهار نظر
تنها دلیلی که اسرائیلیها میتوانند مانند مربیان نازی خود عمل کنند، این است که دولت جناح راست افراطی ایالات متحده از آنها حمایت و بودجه میکند.
روزی که حمایت برای درایت و دیپلماسی منفی تلقی شود و با آنچه مسیحیان آرزوی آن را دارند مقابله کند، روزی خواهد بود که راه حلی پایدار در مورد این موضوع آشکار شود.
به طور مشابه، اگر بودجه تمام شود، جنگ افروزان هر دو طرف روشنایی روز را خواهند دید.