به نظر می رسد در هفتاد و پنجمین سالگرد نکبت فلسطین، فکر کنیم که چگونه وقایع 75 نه تنها تاریخ مردم فلسطین، بلکه واقعیت استعماری کنونی آنها را نیز شکل داده است.
برای فلسطینیان، نکبه یک «ماده شبح وار” – برای استفاده از عبارتی که برای اولین بار توسط استاد جامعه شناسی اوری گوردون معرفی شد. این به نیرویی روانی تبدیل شده است که بی وقفه زمان حال را آزار می دهد.
همانطور که گوردون توضیح میدهد، تسخیر کردن یکی از راههایی است که در آن اشکال ظالمانه قدرت همچنان در زندگی روزمره خود را نشان میدهند.
نکبه - جابجایی 750,000 فلسطینی ها از خانه های آبا و اجدادی آنها در فلسطین و ویرانی 500 روستا و شهر - فقط یک رویداد نیست که حدود 75 سال پیش رخ داده است.
همانطور که بسیاری از فلسطینی ها اصرار می ورزند، این یک روند مداوم است که با اشکال پایدار خشونت مورد تایید دولت مشخص می شود. این چیزی است که نیروهای صهیونیست همچنان به آن عمل می کنند. در واقع، هر بار که یک فلسطینی توسط سربازان اسرائیلی اعدام میشود یا خانهای که ساخت آن سالها به طول انجامیده تخریب میشود، این اقدام خشونتآمیز خاص نه تنها باعث شوک میشود، بلکه خاطره نکبت را نیز فرا میخواند.
ماندگاری نکبه زمانی کاملاً آشکار شد که در ماه فوریه، یهودیان بیدار در شهرک فلسطینی هوواره قتل عام را انجام دادند و بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی اسرائیل، به جای محکوم کردن این جنایت، کاملاً آشکار شد. شکایت کرد نیروهای دولتی به جای شهروندان خصوصی باید روستاهای فلسطینی را پاک کنند.
اما به نظر می رسد راهبرد دولت اسرائیل برای ایجاد خاطرات جدید خشونت در میان فلسطینی ها و در نتیجه تضمین حضور دائمی نکبه با سیاست رسمی آن در انکار وقوع آن در تناقض است.
مقامات اسرائیلی و فعالان طرفدار اسرائیل بارها این اصطلاح را رد کرده و آن را "دروغ عربی" و "توجیهی برای تروریسم" خوانده اند. مقامات اسرائیلی همچنین به دنبال ریشه کن کردن هرگونه اشاره عمومی به نکبه بوده اند.
در سال 2009، وزارت آموزش اسرائیل استفاده از این کلمه را در کتاب های درسی برای کودکان فلسطینی ممنوع کرد.
در سال 2011، کنست قانونی را تصویب کرد که موسسات را از برگزاری هر گونه مراسم بزرگداشت نکبت منع می کرد. این قانون در واقع اصلاحیه قانون بنیاد بودجه است و هر مراسمی را که به مناسبت نکبه - به عنوان مثال، دبیرستان دولتی در ناصره - با تحریک نژادپرستی، خشونت و تروریسم و نپذیرفتن اسرائیل به عنوان یک کشور یهودی و دموکراتیک تلفیق می شود، ترکیب می کند.
به عبارت دیگر، دولت اسرائیل تلاش فلسطینی ها برای علامت گذاری آگاهانه و حفظ نکبت در حافظه زنده را بسیار خطرناک می داند و در نتیجه مصمم است هر فردی را که چنین مراسم عمومی را انجام دهد مجازات کند.
با این حال، اسرائیل واقعاً علاقه ای به تحمیل فراموشی اجتماعی در مورد وقایع 1948 ندارد، بلکه هدف آن شکل دادن و کنترل حافظه فلسطین است.
راهبرد روشن است: از طریق اعمال خشونت آمیز روزانه اطمینان حاصل کنید که فلسطینی ها در دام نکبه باقی بمانند، مبادا فراموش کنند که اسرائیل قادر به انجام چه کاری است. با این حال، در عین حال، دولت تمام تلاش خود را می کند تا فلسطینی ها را از تعیین اینکه چگونه این تاریخ را در انظار عمومی به یاد می آورند، منع می کند تا مبادا از اشکال یادبود برای تحریک مردم علیه حکومت استعماری استفاده کنند.
این سیاست متناقض - تزلزل بین خاطره و بزرگداشت، جایی که اولی به طور مداوم بازتولید می شود و دومی ممنوع می شود - جزء اساسی منطق استعماری استعماری است که هدف آن حذف خشونت آمیز تاریخ و جغرافیای مردم بومی برای توجیه آنهاست. جابجایی و جایگزینی توسط مهاجران.
سرکوب نکبه به عنوان یک واقعه تاریخی که شایسته یادآوری است، بخشی از تلاش اسرائیل برای وارونه کردن تاریخ سلب مالکیت استعماری است. ترس اسرائیل از این است که مراسم نکبه روایت صهیونیستی را که شهرک نشینان یهودی را قربانیان دائمی خشونت فلسطین معرفی می کند، تضعیف کند و در عوض، اشکال وحشتناک خشونتی را که نیروهای صهیونیستی در سال 1948 به کار بردند و هنوز برای رسیدن به هدف خود به کار می برند، آشکار کند.
به عبارت دیگر، اسرائیل برای پیشبرد چارچوب اخلاقی صهیونیستی، قصد دارد روایت تاریخ را نیز کنترل کند.
با این حال، این هدف شکست خورده است. اسرائیل ممکن است شهروندان فلسطینی خود را از بزرگداشت وقایع 1948 در مراسم عمومی منع کند، اما برای آنها و برادران مهاجرشان در سراسر جهان، نکبه هرگز نمرده است. حتی گذشته نیست
تا زمانی که اسرائیل هدف برای از بین بردن ایده ملت فلسطین - چه از طریق نسل کشی، پاکسازی قومی، یا ایجاد محله های یهودی نشین و یهودی نشین - به طور کامل محقق نشده است یا به طور متناوب توسط فلسطینی ها که به خودمختاری دست می یابند به طور کامل نفی شده است، نکبه به هر دو خدمت ادامه خواهد داد. حضور شبحآمیز و به عنوان بخشی ملموس و جدایی ناپذیر از ساختار استعماری اسرائیل. تنها زمانی می توان از نکبه گذشت که پروژه استعماری شهرک نشینان به پایان برسد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا