[بر اساس اکثر استانداردها، ژاپن در حال حاضر قدرت دریایی شماره دو جهان است. این مقاله و مجموعه Asahi Shimbun در مورد استقرار چهار ساله نیروی دفاع از خود دریایی ژاپن در اقیانوس هند، نشان میدهد که در حال حاضر دامنه نفوذ نظامی ژاپن در چارچوب اتحاد ایالات متحده و ژاپن چقدر است. گزارش پنج قسمتی آساهی شینبون را ببینید نیروی دریایی آبی آبی جدید ژاپن: یک ماموریت چهار ساله در اقیانوس هند قانون اساسی و اتحاد ایالات متحده و ژاپن را تغییر می دهد.]
ناوشکنهای نیروی دریایی ژاپن از نوامبر 2001 و کشتیهای سوخترسان به طور مداوم در اقیانوس هند مستقر هستند. فراتر از دوره دو ساله اصلی آن. [2001]
اعزام ها با اعزام کشتی تدارکاتی آغاز شد هامانا (8,150 تن) و اسکورت ناوشکن آن کوراما (DDH - شیرانا-کلاس، 4,400 تن) و کریسامه (DD - موراکامه-کلاس، 5,200 تن). هدف اعلام شده از این گروه، فراهم کردن ظرفیت سوخت رسانی مجدد ژاپن به نیروهای چند ملیتی بود که در اقیانوس هند علیه افغانستان پس از حمله ایالات متحده ناشی از بمباران 9 سپتامبر به مرکز تجارت جهانی و پنتاگون عمل می کردند. در دسامبر سال بعد، پس از جنجال های قابل توجه در داخل حزب حاکم و کابینه، سیستم پدافند هوایی Aegis مجهز شد. کنگویی- ناوشکنهای کلاس در میان شناورهای اسکورت قرار گرفتند تا ظاهراً نیازهای دفاع هوایی کشتیهای تدارکاتی را برطرف کنند. از آغاز سال 2006، کشتی تامین توکیوا یک ماه در ایستگاه بود که توسط همان اسکورت می شد کریسامه.
بین سالهای 2001 تا اواسط سال 2005، بر اساس Asahi، چهل و هفت کشتی MSDF در سیزده چرخش در ایستگاه شرکت کرده اند. تا اکتبر 2005، کشتیهای تدارکاتی MSDF، 552 کشتی را در نیروی چندملیتی، با توزیع سوخت به ارزش 155 صد میلیون ین، عرضه کردند.[2]
قواعد تعامل
اما ماموریت ژاپن به تامین سوخت محدود نمی شود. این Asahi مقاله ها به وضوح نشان می دهند که بخشی از وظایف نیروهای امدادی دفاع از مرزها رهگیری کشتی هایی بوده است که مشکوک تلقی می شوند. را Asahi به بیانیه های JDA در مورد 11,000 بازرسی و دستگیری "بسیاری از خدمه" اشاره می کند.[3] این Asahi با عصبانیت اظهار می کند، "اما، مشخص نیست که چگونه این اثر در واقع حاوی تروریست ها است." در واقع، چیزهای زیادی در مورد فعالیت های ژاپن در "عملیات آزادی پایدار - عملیات بازدارندگی دریایی (OEF-MIO) نامشخص است. دستورالعملهای دقیقی که MSDF استفاده میکند، مشخص نیست Asahi به استفاده از دستورالعمل های ایالات متحده در مورد کشتی های مشکوک اشاره دارد. آساهی به مثالی اشاره می کند که در آن سوار شدن به کشتی به یک کشتی نیروی دریایی کانادا واگذار شده بود، ظاهراً مجاز به انجام این کار در جایی که MDSF نبود. [4] با این حال، قوانین دقیق تعامل و چارچوب قانونی که تحت آن MSDF در این عملیات ممنوعیت فعالیت می کند، مشخص نیست، و همچنین سرنوشت آن «خدمه بسیاری» دستگیر نشده است.
اکنون مسئله ترتیبات قانونی دقیق حاکم بر این عملیات منع در اقیانوس هند با موضوع قانونی بودن عملیات چند ملیتی برای منع سلاح های کشتار جمعی ادعایی تحت ابتکار امنیت اشاعه به رهبری ایالات متحده، که ژاپن یکی از طرفین آن است، همپوشانی دارد. MSDF یک شریک مشتاق در این ظرفیت در حال توسعه است، و ژاپن میزبان یکی از اولین تمرینات چندجانبه نیروی دریایی و گارد ساحلی PSI در سواحل خلیج ساگامی ("تیم سامورایی 04") در اکتبر 2004 بود.[5] برای جاه طلبی های MSDF منع آب آبی، چهار سال تجربه عملی در اقیانوس هند بسیار ارزشمند است.
تغییرات در استقرار اقیانوس هند
با پایان یافتن تعهد نیروی زمینی دفاع از خود به عراق، هیچ نشانه ای مبنی بر رها شدن این استقرار MSDF در اقیانوس هند وجود ندارد. با این حال طی چهار سال گذشته الگوی فعالیت و منش استقرار تغییرات مهمی را پشت سر گذاشته است. به عنوان Asahi یادداشت های زیر، اوج فعالیت های سوخت گیری با حمله به خود افغانستان مطابقت داشت، اما حمله به عراق منجر به جهش دیگری در کار تامین شد.
در سال 2005، تعداد شناورهای اسکورت از دو به یک فروند کاهش یافت و مهمتر از همه در استقرار نوامبر 2005، کشتی تدارکاتی دیگر با ناوشکن کلاس Aegis همراه نبود. به احتمال زیاد دو دلیل برای این امر وجود داشت، هیچ یک از آنها به کاهش نقش دریایی ژاپن در اقیانوس هند و خلیج فارس اشاره نمی کرد.
اولاً، در سال 2004، دولت کویزومی ژاپن را متعهد به استقرار سریع یک سیستم دفاع موشکی تئاتر در ارتباط با ایالات متحده کرد، که قویترین بخش آن، سامانه مبتنی بر دریا با محوریت چهار ناوشکن کلاس Aegis ژاپن خواهد بود. هر چهار کشتی کلاس Aegis - کیریشیما, کنگویی, میوکو و چوکای - زمانی را در ایستگاه اقیانوس هند گذراندند، اما هر چهار نفر در حال گذراندن آموزش پیشرفته Aegis با نیروی دریایی ایالات متحده هستند تا برای وظایف جدید خود آماده شوند. [6]
ثانیا، دلیل اصلی برای اعزام کنگویی- کشتی های کلاس Aegis در وهله اول، همانطور که دولت آن زمان اعلام کرد، دفاع هوایی برای کشتی های تدارکاتی نبود. کوچکتر اما هنوز هم بسیار توانمند است شیرانه- و موراکامه-ناوشکنهای کلاس بیش از توانایی مقابله با هرگونه پدافند هوایی اقیانوسی محلی قابل تصور بودند. دلایل واقعی کاملاً مشخص نیست، اما بدون شک به ظرفیتهای نظارتی و ردیابی فوقالعاده سامانه پدافند هوایی Aegis که توسط کشتیهای کلاس کنگو اداره میشود، مربوط میشود. اینها کشتی های MSDF را قادر می ساخت تا با واحدهای نیروی دریایی و هوایی ایالات متحده و بریتانیا که نه تنها در اقیانوس هند، بلکه احتمالاً بر فراز خود افغانستان فعالیت می کنند، همکاری کنند. این احتمال همچنین مطرح شده است که از آنها برای ارائه هشدار دفاع هوایی برای نزدیک شدن به پایگاه غول پیکر ایالات متحده در دیگو گارسیا در مجمع الجزایر چاگوس استفاده شده است - صحنه ای حیاتی و مداوم برای جنگ در افغانستان و جنگ با عراق.
به طور کلی تر، استقرار اقیانوس هند برای خود MSDF ارزش زیادی داشته است، زیرا بخش بسیار زیادی از کشتی ها و پرسنل MSDF را با تجربه منطقه جنگی ارائه می دهد. بنابراین MSDF تجربه عملی از عملیات چندجانبه در تئاتر، با تمام آزمایشات مربوط به قابلیت همکاری، مشکلات ارتباطی، قوانین متفاوت تعامل، و تفاوت در فرهنگ سازمانی به دست آورد.
«عملیات متقابل» - ظرفیت همکاری با نیروهای نظامی سایر کشورها، به وضوح یک نیاز فنی برای هر نیروی مؤثر چند ملیتی است - چه تحت نظارت سازمان ملل متحد یا هر نیروی دیگری. اهمیت و دشواری دستیابی به این هدف از این بحث نیروی دریایی کانادا مشخص است:
«این موانع معمولاً در عواملی مانند اختلاف نظر یا سوء تفاهم در مورد اهداف مأموریت، اولویتها و قوانین تعامل (ROEs) است. اتکای مشارکت کنندگان مختلف ائتلاف به انواع مختلف تجهیزات یا تجهیزات مشابه با مشخصات متفاوت؛ تعهد نیروهای مختلف ملی درگیر به دکترین های تاکتیکی، سازمانی، رهبری یا دیگر حرفه ای ناسازگار؛ مشارکت در کمپین های ائتلاف واحدهایی که در معرض آموزش های غیرواقعی و/یا ناکافی آموزش و تمرین های مقدماتی قرار گرفته اند. و بسیاری از عوامل دیگر، از فرهنگ های مختلف سازمانی گرفته تا اختلاف نظرهای آشکار در سیاست گذاری در بالاترین سطوح تصمیم گیری ملی. در صورت عدم مراقبت، چنین منابع واگرایی رفتاری می تواند در این زمینه ویرانی ایجاد کند، به ویژه زمانی که بسیاری از نیروهای ملی درگیر به اندازه کافی بزرگ نیستند که از نظر لجستیکی و از جنبه های دیگر، خودکفا باشند. [7]
تقریباً بلافاصله در سال 2001، MSDF به سرعت متوجه شد که چقدر برای عملیاتهای بزرگ دور از خانه آمادگی کمی دارد - و از این رو از فرصت برای گسترش ظرفیتهای خود به عنوان یک "ناوگان دریایی واقعی آب آبی" استقبال کرد. در حالی که بیشترین توجه به نقش ناوشکنهای همراه معطوف شده است، تأثیر تجربه استقرار از راه دور در توسعه سریع کشتیهای تدارکاتی بزرگتر از آنچه در سال 2001 موجود بود، مانند کشتیهای 13,500 تنی تازه راهاندازی شده مشهود است. ماشو، در نوامبر 2004 مستقر شد، تقریبا دو برابر اندازه قبلی خود.
علاوه بر استقرار MSDF که در زیر مستند شده است، و استقرار بیش از 600 سرباز توسط GSDF برای انجام وظایف بازسازی در سماوه در استان المثنی در جنوب عراق، یک سری از استقرار نیروهای دفاع از خود هوایی نیز وجود داشته است که منجر به پیوسته شدن آن شده است. حضور ASDF، به بیش از 264 پرواز حمل و نقل تا 22 فوریه 2005. [8]
استقرار اقیانوس هند و نظامی سازی هایسه
با این حال، عملیات اقیانوس هند مورد انتقاد بسیار کمتری قرار گرفته است. استقرار در اقیانوس هند به خوبی از دید عموم دور است و جزئیات کمی در مورد آنها شناخته شده است. برخلاف بحث عمیقاً سیاسی در مورد اعزام نیروهای SDF به عراق، بحث عمومی اندکی و انتقادات کمتری از اعزام MSDF و ادامه دخالت آن در منطقه در حال حاضر در پنجمین سال از آن وجود داشت. نه علما و نه روزنامه نگاران در تلاش برای نفوذ به حجاب های اطراف عملیات موثر نبوده اند.[9]
اما این تنها فاصله و نبود اطلاعات مشخص نیست که پذیرش نسبی این استقرار را توضیح می دهد. بسیار بیشتر از استقرار در عراق، استقرار MSDF را می توان به عنوان بخشی از کمک ژاپن به همکاری بین المللی علیه ترور فراملی معرفی کرد، بنابراین مشروعیت حیاتی در ژاپن برای همراهی با فعالیت های مشروع مرتبط با سازمان ملل را به دست آورد. قانونی که بر اساس آن MSDF در اقیانوس هند به فعالیت خود ادامه می دهد، قانون اقدامات ویژه ضد تروریسم است و به طور مستمر در این شرایط به عموم مردم ژاپن ارائه می شود.[10]
ظرفيتهاي نظامي واقعي SDF به عنوان يك كل به طور پيوسته و مؤثر در طي يك دهه و نيم گذشته، در فرآيندي كه من آن را نظاميسازي هيسي توصيف كردهام، گسترش يافته است.[11] به خصوص در پنج سال گذشته، ژاپن از طریق تغییرات در قانون، سیاست خارجی و دکترین سطح بالای امنیتی، دستورالعملهای عملیاتی برای همکاری با نیروهای آمریکایی، قوانین درگیری نیروهای SDF، ساختار نیرو و برنامهریزی نظامی، بسیاری از محدودیتهای موجود را حذف کرده است. در مورد استفاده از نیروهای نظامی از قبل بسیار قدرتمند مادی.
برخی از این تغییرات در دهه 1990، به ویژه در اجرای دستورالعملهای معاهده امنیت متقابل ژاپن و ایالات متحده در سال 1997 در حال انجام بود، اما تغییرات بسیار بیشتری با تغییرات قانونی، سازمانی و دکترینی که با حملات 9.11 تسریع شد، دنبال شد. نگرانی ایالات متحده برای جابجایی ژاپن در چارچوب استراتژی جهانی ایالات متحده با تمایل نخبگان مسلط در LDP، وزارت خارجه و آژانس دفاع برای کنار زدن محدودیت های داخلی و خارجی در مورد تبدیل ژاپن به یک وضعیت عادی همزمان شد. این روند نظامیسازی هیسه، که هم تحت فشار ایالات متحده و هم ترجیحات نخبگان داخلی هدایت میشد، در دو تصمیم مهم سالهای 2003-4 برای استقرار یک سیستم دفاع موشکی تئاتر، صرف نظر از پیامدهای آن برای روابط با چین، و استقرار نیروهای زمینی در عراق به اوج خود رسید. .
یادداشت
[1] رجوع کنید به گاوان مک کورمک،ماجراجویی ژاپن در افغانستان" ژاپن در جهان، 5 نوامبر 2001.
[2] آمار عرضه به شرح زیر است کایجو بوکوریو کانبو, Hokyuu yusou kyouryoku shien katsudou nado no jisseki ni tsuite, H17 (2005).12.6. را چرخش اقیانوس هند به تفصیل در Kantei no shutsunyuu minato kiroku، H17(2005).12.6.، و در "Jieitai Indoyou Haken،" ویکیپدیا - نسخه ژاپنی، (دسترسی، 24.2.2006).
[3] همچنین ببینید وزارت امور خارجه، "دستیابی به عملیات آزادی پایدار-عملیات بازدارندگی دریایی (OEF-MIO)،" اکتبر 2005،
[4] یک گروه وظیفه دریایی کانادایی که از نظر ترکیب و اندازه شبیه به گروه MSDF بود در نوامبر 2001 در دریای عرب مستقر شد و هنوز با نام رمز عملیات آپولو در ایستگاه است. دیدن "کمک نظامی کانادا به کمپین بین المللی علیه تروریسم، وگروه وظیفه نیروی دریایی کانادا Arrives In Arabian Sea, CJTFSWA 01-01 — 23 نوامبر 2001. گزارش مفصل و مفیدی از عملیات منع دریایی کانادا در فرماندهی مرکزی ایالات متحده، کانادا.
[5] وزارت امور خارجه، La ابتکار امنیتی اشاعه (PSI) تمرین منع دریانوردی "تیم سامورایی 04" (نمای کلی و ارزیابی)، اکتبر 28، 2004.
[6] رجوع کنید به «دستوراتی که ما آموزش می دهیم"مرکز جداسازی سیستم های مبارزه سطحی، یوکوسوکا، نیروی دریایی ایالات متحده.
[7] Danford W. Middlemiss و Denis Stairs،نیروهای کانادایی و دکترین قابلیت همکاری: مسائل،" مسائل سیاست / Enjeux Publics، ژوئن 2002، جلد. 3، شماره 7.
[8] برای اطلاعات مربوط به عملیات خاور میانه ASDF تا فوریه 2006 را ببینید ASDF, ایراکو فوکو شین هاکن یوسو کوکووتای نی یورو یوسو کاتسودو جیسیکی."
برای چرخش های مشروط ASDF را ببینید ASDF, ایراکو فوکو شین هاکن یوسو کوکووتای.
[9] این امر زمانی مشهود است که نوشتن در مورد استقرار MSDF با کار پژوهشگران فعالی مانند Umebayashi Hiromichi از انبار صلح، که استفاده خلاقانه از قانون آزادی اطلاعات ایالات متحده امکان مستندسازی درک جدید مهم از ایالات متحده را فراهم کرده است، مشهود است. گشت زنی دفاع موشکی کلاس Aegis در دریای ژاپن. او را ببینیداوکوشیریجیما سیهو 190 کیلومتر ساکوسن کوئیکی،” کاکو هیکی/جیکن مونیتا (239)، 1 اوت 2005.
[10] مثلاً وزارت امور خارجه اطلاعیه مطبوعاتی اعلام تمدید مهرماه ۱۳۸۴ این قانون به شرح زیر بود: ژاپن تصمیم می گیرد به اعزام کشتی های MSDF به اقیانوس هند ادامه دهد تا از تلاش های بین المللی برای مبارزه با تروریسم حمایت کند (توسعه قانون اقدامات ویژه ضد تروریسم).
[11] ریچارد تانتر،نظامی سازی ژاپن و دکترین بوش" تمرکز ژاپن، (221)، و به طور کامل در ریچارد تانتر، "با چشمان کاملا بسته: ژاپن، نظامی سازی هایسه و دکترین بوش"، در رویارویی با دکترین بوش: دیدگاه های انتقادی از آسیا و اقیانوسیه، ویرایش شده توسط پیتر ون نس و مل گورتوف، (RoutledgeCurzon، 2005).
[12] ببینید GlobalSecurity.com, نیروی دفاع شخصی دریایی ژاپن، نیهون کایجیو جیتای.
[13] برای بررسی مختصر اما روشنگرانه یک مورد در حال ظهور برای ارزیابی مجدد این ادعا در رابطه با چین، به You Ji مراجعه کنید.عصر جدیدی برای توسعه نیروی دریایی چین"چینی بریف، جلد 6، شماره 5 (02 مارس 2006): "PLAN قاطعانه متعهد است در جهت دستیابی به برتری نسبی در یک موقعیت جنگی خاص نسبتاً نزدیک به آبهای داخلی حرکت کند. این امر نیروی دریایی را وادار می کند تا در سال های آینده کشتی های جنگی پیشرفته تر و اقدامات پیشرفته IW را اضافه کند. در نتیجه، این مدرنسازی مداوم به تدریج قابلیتهایی را برای پرتاب قدرت در برد بلند فراتر از طراحی اولیه جنگ ایجاد میکند. به نظر می رسد که رهبری غیرنظامی خود را متعهد به تأمین منابع ملی کافی برای این جهش دریایی رو به جلو کرده است. رویای آب آبی لیو هوآکینگ ممکن است زودتر از آنچه ما انتظار داریم به واقعیت تبدیل شود.
[14] گروه 200 نفره ASDF که سه فروند C-130 Hercules را اداره می کند در حال حاضر در کویت مستقر است و به طور منظم به جنوب عراق پرواز می کند. گزارش های اخیر حاکی از آن است که این کشور به طور گسترده تری در خود عراق و از قطر فعالیت خواهد کرد. رجوع کنید به "حرکت نیروهای دمکراتیک سوریه در آوریل-مه از عراق خارج شود." Nikkei Net Interactive، فوریه 27، 2006.
ریچارد تانتر سرپرست مؤسسه Nautilus در RMIT است و پروژه صلح و امنیت استرالیا را هماهنگ می کند. http://nautilus.org/~rmit/index.html و همکاری جهانی او سردبیر (به همراه گری ون کلینکن و دزموند بال) استادان وحشت: ارتش اندونزی در تیمور شرقی در سال 1999 (ویرایش دوم)، (رومن و لیتلفیلد، 2006) است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا