علیرغم نوآوری هایی که در اتحادیه از طریق فرآیند چک کارت وجود دارد، یک ابتکار جسورانه در انتظار کنگره امید بزرگی است.
کارفرمایان تمام تلاش خود را انجام می دهند تا مطمئن شوند کارگران فرصتی برای رای دادن به اتحادیه ندارند. آنها قانون کار را زیر پا می گذارند و با رویه های آشنای هیئت ملی روابط کار شوخی می کنند که در آن وظیفه دولت نظارت بر انتخابات "مبارزه عادلانه" بین اتحادیه و رئیس است.
در نتیجه، اتحادیهها موافقتنامههای بیطرفی و روشهای بررسی کارت را بهعنوان راهی جایگزین برای رشد پذیرفتهاند. از اواسط دهه 1990 استفاده از آنها تسریع شده است.
چندین مطالعه می گویند که نرخ برد برای چک کارت حدود 70 درصد است، در حالی که برای انتخابات اخیر NLRB 55 تا 60 درصد است. تعداد استخدام شده نیز بزرگتر است، عمدتاً به این دلیل که اهداف سازماندهی نیز بزرگتر هستند. AFL-CIO میگوید که سه سال پیش، شرکتهای وابسته به آن - قبل از انشعاب - 150,000 عضو جدید بخش خصوصی را با چنین رویههایی سازماندهی کردند. این بیش از دو برابر 70,000 نفری است که از طریق انتخابات NLRB در آن سال وارد شد.
اما واقعیت این است که چک کارت هنوز به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد.
NLRB هنوز راه اصلی به رسمیت شناختن اتحادیه است، اگرچه داده ها تعداد کارگران درگیر در هر درایو را در نظر نمی گیرند.
اکثر اتحادیهها، از جمله کاربران اصلی چک کارت - UNITE HERE، Communications Workers (CWA)، UAW، SEIU و Steelworkers - هنوز از NLRB به مراتب بیشتر استفاده میکنند. Teamsters و SEIU از انتخابات NLRB در سال گذشته بیشتر از مجموع اتحادیه های AFL-CIO استفاده کردند.
استثنا UNITE HERE است که به ندرت از NLRB استفاده می کند.
داوطلبان، کسی هست؟
چرا اتحادیه ها بیشتر از چک کارت استفاده نمی کنند؟ مقاومت کارفرما آن را بیشتر و بیشتر وقت گیر و گران کرده است.
یکی از رویکردهای متمایز به قراردادهای چک کارت و بی طرفی "معامله برای سازماندهی" نامیده می شود. این شامل کارفرمایان می شود که اتحادیه قبلاً بخشی از نیروی کار شرکت را نمایندگی می کند. اتحادیه از قدرت خود در چانه زنی استفاده می کند تا کارفرما را متقاعد کند که یک روند سریع در تاسیسات غیر اتحادیه را بپذیرد.
به عنوان مثال می توان به توافق CWA با AT&T Wireless، UNITE HERE با هتل های هیلتون و استاروود، UAW با 11 تامین کننده قطعات خودرو، و قرارداد Teamsters در سال 2007 با UPS Freight اشاره کرد.
اگرچه این توافقات ملی هستند، اما اتحادیه ها هنوز باید در بیشتر موارد یک محل کار را سازماندهی کنند.
برنده شدن در روش چک کارت آسان نیست. چنین توافقاتی اغلب سال ها طول می کشد تا به دست آید. گاهی اوقات کارفرما موافقت می کند و سپس معامله را نادیده می گیرد، مانند زمانی که بخش تلفن همراه Verizon CWA را دوبار عبور داد.
مشکل در شرکتهای غیر اتحادیهای که حتی انگیزه کمتری برای موافقت با چک کارت دارند، شدیدتر میشود. مجبور کردن آنها می تواند زمان و هزینه ببرد.
پیروزی SEIU در سال 2005 در
یک حکم سال 2007 از NLRB اوضاع را بدتر کرده است. تصمیم دانا/متالداین میگوید که ظرف 45 روز پس از شناسایی چک کارت، کارگران ضد اتحادیه میتوانند برای انتخابات صدور گواهینامه اقدام کنند. در مقابل، پس از رایگیری تحت نظارت NLRB، تا زمانی که یک سال نگذشته باشد، هیچ رأیگیری نمیتواند انجام شود.
حتی قبل از دانا، NLRB با چالش های مربوط به بررسی کارت طرف شد و به کارگران دستور داد تا رای دهند. اتحادیههای درگیر در آن انتخابات پیروز شدند، اما حکم جدید به معنای تاخیر بیشتر، هزینههای بیشتر و ناگزیر برخی معکوسها خواهد بود.
به دنبال کنگره
بنابراین جنبش کارگری با قانون انتخاب آزاد کارمندان به کنگره رفته است. EFCA شامل یک روش بررسی کارت اجباری، داوری اولین قراردادها، و جریمه های قابل توجه برای نقض قانون است.
سال گذشته، جمهوری خواهان با وجود یک کمپین فشار گسترده AFL-CIO، که نتوانست بیش از یک جمهوری خواه را به حرکت درآورد، این لایحه را تا حد مرگ به پایان رساندند. البته اکنون امید این است که دموکرات ها 60 کرسی را به دست آورند و اکثریتی را در سنا به دست آورند و EFCA را تصویب کنند.
اما آخرین باری که دموکراتها 60 سناتور داشتند، در سالهای 1977-79 در زمان جیمی کارتر بود - زمانی که اصلاحات قانون کار به تصویب نرسید.
بررسی کارت برای نجات؟
اگر قرار بود تصویب شود، بدون شک EFCA چشم انداز سازماندهی را بهبود می بخشد.
اما چقدر؟ نشانه ها از
کارفرمایان کانادایی از همتایان آمریکایی خود یاد گرفتهاند که چگونه کارگران را بترسانند، و حتی تحت قوانین بهتر، اتحادیهها به اندازه کافی سریع سازماندهی نمیکنند تا از کاهش تراکم جلوگیری کنند.
در حالی که کارفرمایان مشکل اصلی هستند، اتحادیه ها خود مسئولیت رشد آهسته را دارند. چند سال پیش، پل بوث از AFSCME در یک اجلاس سازماندهی AFL-CIO گفت: "آنچه ما نیاز داریم یک ارتش است و این فقط می تواند از رده های عضوی که استفاده ناکافی از ما داشته باشد."
لویی روشا، سازمان دهنده CWA، موافق است. روچا که از ریاست Local 9423 کنارهگیری کرد و ریاست سازمان محلی کارگران کابل Comcast را بر عهده گرفت، گفت: "اتحادیه ملی بر این عقیده است که باید منتظر بمانیم تا EFCA تصویب شود." "جهنم با آن."
"در کمپین ما، مهمانداران همه تماسهای بعدی را انجام میدهند. آنها تجربهای کسب میکنند که اگر فقط سفارش میگرفتند، دههها طول میکشید تا یاد بگیرند."
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا