Η μεγαλύτερη στρατιωτική ήττα που έχει υποστεί το Ισλαμικό Κράτος εδώ και περισσότερα από δύο χρόνια. Η ανακατάληψη της Παλμύρας, της ρωμαϊκής πόλης της αυτοκράτειρας Ζηνοβίας. Και σιωπούμε. Ναι, παιδιά, οι κακοί κέρδισαν, έτσι δεν είναι; Διαφορετικά, όλοι θα γιορτάζαμε, έτσι δεν είναι;
Λιγότερο από μία εβδομάδα αφότου οι χαμένες ψυχές του «Ισλαμικού Χαλιφάτου» κατέστρεψαν τις ζωές περισσότερων από 30 αθώων ανθρώπινων όντων στις Βρυξέλλες, θα έπρεπε – δεν πρέπει; – χτυπάμε τα χέρια μας στην πιο συντριπτική στρατιωτική όπισθεν στην ιστορία του Isis. Αλλά όχι. Καθώς οι μαύροι κύριοι των εκτελέσεων εγκατέλειψαν την Παλμύρα αυτό το Σαββατοκύριακο, οι κύριοι Ομπάμα και Κάμερον ήταν τόσο σιωπηλοί όσο ο τάφος στον οποίο το Ισλαμικό Κράτος έχει στείλει τόσα πολλά από τα θύματά τους. Αυτός που κατέβασε την εθνική μας σημαία προς τιμήν του κεφαλοκοπανιστή βασιλιά της Αραβίας (για τον Ντέιβ μιλάω φυσικά) δεν είπε λέξη.
Όπως ο από καιρό νεκρός συνάδελφός μου στο Sunday Express, έλεγε ο Τζον Γκόρντον, σε αναγκάζει να καθίσεις λίγο, έτσι δεν είναι; Εδώ είναι ο συριακός στρατός, υποστηριζόμενος, φυσικά, από τους Ρώσους του Βλαντιμίρ Πούτιν, που διώχνουν τους κλόουν του Isis έξω από την πόλη και δεν τολμάμε να πούμε ούτε μια λέξη για να πούμε μπράβο.
Όταν πέρυσι έπεσε η Παλμύρα, προβλέψαμε την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Αγνοήσαμε, σιωπήσαμε, το μεγάλο ερώτημα του συριακού στρατού: γιατί, αν οι Αμερικανοί μισούσαν τόσο πολύ το Ισλαμικό Κράτος, δεν βομβάρδισαν τις νηοπομπές αυτοκτονίας που διέρρηξαν τις πρώτες γραμμές του συριακού στρατού; Γιατί δεν επιτέθηκαν στο Isis;
«Αν οι Αμερικανοί ήθελαν να καταστρέψουν το Isis, γιατί δεν τους βομβάρδισαν όταν τους είδαν;» ένας στρατηγός του Συριακού στρατού με ρώτησε, μετά την ήττα των στρατιωτών του, ο γιος του είχε σκοτωθεί υπερασπιζόμενος τη Χομς. Οι άνδρες του είχαν αιχμαλωτιστεί και κομματιαστεί στα ρωμαϊκά ερείπια. Ο Σύρος αξιωματούχος που ήταν υπεύθυνος για τα ρωμαϊκά ερείπια (για τα οποία μας νοιάζαμε τόσο πολύ, θυμάστε;) αποκεφαλίστηκε ο ίδιος. Ο Isis έβαλε ακόμη και τα γυαλιά του πάνω από το αποκεφαλισμένο κεφάλι του, για πλάκα. Και σιωπούσαμε τότε.
Ο Πούτιν το παρατήρησε και μίλησε γι' αυτό και προέβλεψε με ακρίβεια την ανακατάληψη της Παλμύρας. Το αεροσκάφος του επιτέθηκε στο Ισλαμικό Κράτος –όπως δεν έκαναν τα αμερικανικά αεροπλάνα– πριν από την κατάκτηση του συριακού στρατού. Δεν μπορούσα παρά να χαμογελάσω όταν διάβασα ότι η αμερικανική διοίκηση ανέλαβε δύο αεροπορικές επιδρομές κατά του Ισλαμικού Κράτους γύρω από την Παλμύρα τις ημέρες που προηγήθηκαν της ανακατάληψής του από το καθεστώς. Αυτό πραγματικά σας είπε όλα όσα έπρεπε να ξέρετε για τον αμερικανικό «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ήθελαν να καταστρέψουν το Isis, αλλά όχι τόσο πολύ.
Έτσι, τελικά, ήταν ο συριακός στρατός και η Χεζμπολάχ από τον Λίβανο και οι Ιρανοί και οι Ρώσοι που έδιωξαν τους δολοφόνους του Ισλαμικού Κράτους από την Παλμύρα, και που μπορεί –οι παράδεισοι να μας προφυλάξουν από μια τέτοια επιτυχία– ακόμη και να εισβάλλουν στη συριακή «πρωτεύουσα του Isis». της Ράκα. Έχω γράψει πολλές φορές ότι ο συριακός στρατός θα αποφασίσει το μέλλον της Συρίας. Αν πάρουν πίσω τη Ράκα – και την Ντέιρ ελ Ζουρ, όπου το μέτωπο της Νούσρα κατέστρεψε την εκκλησία της γενοκτονίας των Αρμενίων και πέταξε τα οστά των νεκρών χριστιανών θυμάτων του 1915 στους δρόμους – σας υπόσχομαι ότι θα σιωπήσουμε ξανά.
Δεν πρέπει να καταστρέψουμε το Isis; Ξέχνα το. Αυτή είναι η δουλειά του Πούτιν. Και του Άσαντ. Προσευχηθείτε για ειρήνη, παιδιά. Περί αυτού πρόκειται, έτσι δεν είναι; Και η Γενεύη. Πού είναι αυτό ακριβώς;
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά