Πηγή: Η Ανεξάρτητη
Εκείνες οι δεκάδες χιλιάδες νεαροί διαδηλωτές που απαιτούν έναν μη θρησκευτικό Λίβανος ήταν χαρούμενοι, γεμάτοι ευτυχία, αποφασισμένοι ότι αυτή τη φορά θα άλλαζαν για πάντα την άθλια εξομολογητική φύση της πολιτείας τους. Στη συνέχεια εμφανίστηκε η Χεζμπολάχ, ένα φορτηγό από αυτούς, ντυμένοι στα μαύρα και φώναζαν από τα μεγάφωνα και κρατώντας αφίσες με τους ήρωες της πολιτοφυλακής τους που ήταν αποκλειστικά Σιίτες. Οι ομάδες της αστυνομίας του υπουργείου Εσωτερικών του Λιβάνου εμφανίστηκαν στους παράδρομους.
Ήταν απολύτως σαφές σε όλους μας ότι η Χεζμπολάχ, ήρωες της λιβανικής αντίστασης μέχρι που άρχισαν να θυσιάζονται στα πεδία των μαχών της Συρίας, προσπαθούσαν να σαμποτάρουν ολόκληρο το κίνημα διαμαρτυρίας. Οι νέοι και οι νεαρές στο δρόμο φώναξαν ως ένα: «Η κυβέρνηση είναι διεφθαρμένη, οι σεχταριστικοί ηγέτες είναι διεφθαρμένοι, όλα τα μέλη του κοινοβουλίου είναι κλέφτες — κλέφτες, κλέφτες, κλέφτες». Αλλά ποτέ - σκόπιμα - δεν ανέφεραν το όνομα του προέδρου της Χεζμπολάχ Sayed Hassan Nasrallah. Η Χεζμπολάχ υπηρετεί στην κυβέρνηση του Λιβάνου.
Και δύο από τους άνδρες πήδηξαν από το φορτηγό –μεγάλες, σκληρές φιγούρες πάνω από τους νεότερους διαδηλωτές– απέφευγαν τη γραμμή της αστυνομίας και μπήκαν μέσα στους διαδηλωτές, φωνάζοντας και απαιτώντας να σταματήσουν τις κατάρες τους για τον σεχταρισμό. «Ο Sayed [Nasrallah] είναι ο μόνος που είναι δεν διεφθαρμένος!" ένας από αυτούς ούρλιαξε. Αυτοί οι άνδρες δεν ήρθαν για να μιλήσουν με τους διαδηλωτές ή να συζητήσουν τις αντιρρήσεις τους ή ακόμα και να διαφωνήσουν. Τους κήρυτταν, υψώνοντας τις φωνές τους και ουρλιάζοντας τα λόγια τους. Για μια στιγμή αναρωτήθηκα αν ήμουν ίσως στην ιερή πόλη της Κερμπάλα ή στη Νατζάφ. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο Nasrallah είναι διεφθαρμένος. αλλά χάρη στις κυρώσεις των ΗΠΑ στη Συρία και το Ιράν, η Χεζμπολάχ μπορεί να ξεμείνει από μετρητά.
Τότε οι μπάτσοι, όλοι ασπίδες ταραχών και ρόπαλα, σχημάτισαν δύο τάξεις μεταξύ της Χεζμπολάχ και των αντιπάλων τους.
«Έρχομαι από τη Nabatieh και είμαι εδώ οκτώ ημέρες και δεν έχει συμβεί τίποτα», φώναξε ο σιίτης -δεν είναι φίλος της Χεζμπολάχ, παρόλο που η Nabatieh βρίσκεται στην αποτελεσματική περιοχή ελέγχου της πολιτοφυλακής.
Θα είναι λοιπόν αυτό το νέο πρότυπο της «επανάστασης» του Λιβάνου; Θα ξεκινήσουν οι επιθέσεις τώρα, όπως έγινε στη Ναμπατιέ αυτήν την εβδομάδα, όταν οι υποστηρικτές της Χεζμπολάχ χρησιμοποίησαν ρόπαλα για να καθαρίσουν την κεντρική πλατεία της πόλης από τους διαδηλωτές;
Τα σημάδια της κυβερνητικής παρακμής είναι παντού. Όταν ο ηλικιωμένος πρόεδρος Michel Aoun έδωσε μια σύντομη προηχογραφημένη ομιλία στην τηλεόραση την Πέμπτη, παρατήρησε αμέσως ότι δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει ούτε μια σύντομη σειρά προτάσεων σε μία λήψη. Τα δερματόδετα βιβλία πίσω του –κανένα από τα οποία, υποπτεύομαι, δεν έχει διαβάσει ποτέ– άλλαξαν ξαφνικά τη θέση τους στα ράφια ανάμεσα στις προτάσεις του.
Στη συνέχεια, ένας Λιβανέζος δημοσιογράφος, ισχυριζόμενος ότι γνώριζε τα πάντα για τη μετάδοση, είπε ότι ο Αούν είχε αποκοιμηθεί ανάμεσα στις προτάσεις του.
Η Αούν και ο πρωθυπουργός Χαρίρι είχαν πει νωρίτερα στον υπουργό Εσωτερικών της χώρας, Ράγια αλ-Χασάν, ότι πρέπει να διατάξει την αστυνομία εσωτερικών χώρων να χρησιμοποιήσει κανόνια νερού για να καθαρίσει τους δρόμους. Βηρυτός και τους κύριους αυτοκινητόδρομους της χώρας.
«Δεν θα δώσω αυτή την εντολή», απάντησε εκείνη. «Αυτό το θέμα είναι πολιτικό. Δεν είναι θέμα ασφάλειας». Ο Χασάν, περιττό να πούμε, είναι ίσως ο μόνος δημοφιλής υπουργός της κυβέρνησης σε αυτή τη χώρα. Ούτε οι μπάτσοι ή ο στρατός είναι ασυμπαθείς με τους διαδηλωτές. Δύο στρατιώτες συνελήφθησαν στην κάμερα να κλαίνε από συγκίνηση.
Στη συνέχεια, ήρθε το βίντεο του υπουργού Akram Shayeb να φεύγει από το γραφείο του στο κέντρο της πόλης για να βρει διαδηλωτές έξω από την πόρτα. Οι σωματοφύλακές του σήκωσαν τα τουφέκια τους –μερικοί από αυτούς προφανώς πυροβόλησαν στον αέρα– και ο ένας έστρεψε το όπλο του σε μια νεαρή γυναίκα. «Μη μας απειλείς», φώναξε, έτρεξε μπροστά και κλώτσησε τον ένοπλο στους όρχεις. Η εικόνα της διάσημης πλέον κλωτσιάς της είναι ζωγραφισμένη με σπρέι στους τοίχους της κεντρικής Βηρυτού.
Στην πλατεία των Μαρτύρων, οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές δεν είχαν χρόνο να μιλήσουν για κυβερνητική «μεταρρύθμιση». Ούτε έγινε λόγος για προτεινόμενο φόρο WhatsApp. Οι άνδρες και οι γυναίκες εδώ ήταν μορφωμένοι, πολλοί με τα παιδιά τους, και σε πολλές περιπτώσεις επαγγελματίες: γιατροί, δικηγόροι, πανεπιστημιακό προσωπικό. Εάν αυτή η διαμαρτυρία αποτύχει – και αυτό που θέλουν, φυσικά, είναι η συνταγματική αλλαγή – σε πολλές περιπτώσεις θα εγκαταλείψουν τη χώρα τους για πάντα, φτωχοποιώντας τον Λίβανο για γενιές.
Δεν ήταν όμως όλοι πλούσιοι. Είδα κακοντυμένους αγρότες και γυναίκες, με πλαστικά παπούτσια, χωρίς κάλτσες και βρώμικα ρούχα. Όταν έπεσε ο ουρανός, ένας ηλικιωμένος άνδρας με τσαλακωμένο πρόσωπο και ένα συμπλέκτη από πλαστικές ομπρέλες στο χέρι του έτρεξε προς το μέρος μου και προσφέρθηκε να μου πουλήσει ένα μπρόλι για 5,000 λιβανέζικες λίρες – περίπου 2.50 λίρες. Όταν του έδωσα τα χρήματα, τα έβαλε στα χείλη του και φίλησε τα χαρτονομίσματα ξανά και ξανά, με τον τρόπο του φτωχού να εκφράσει τις ευχαριστίες του για την καλή του τύχη.
Τα πλήθη εδώ εντυπωσιάστηκαν βαθιά από έναν σιίτη κληρικό του οποίου το κήρυγμα στη Βηρυτό είπε στον λαό ότι είχαν δίκιο που απαιτούσαν την ελευθερία από μια σεχταριστική κυβέρνηση. «Η θρησκεία σου βρίσκεται ανάμεσα σε σένα και τον Θεό», είπε ο Σεΐχης Γιασέρ Άουντι. «Η ελευθερία πρέπει να ασκηθεί, αυτό είπε ο Προφήτης». Ο διοικητής του λιβανέζικου στρατού, στρατηγός Τζόζεφ Αούν - καμία σχέση με τον σχεδόν άφωνο πρόεδρο - διέταξε τους στρατιώτες του να μην ασκήσουν βία εναντίον διαδηλωτών. Εάν επρόκειτο να αναγκαστούν να επιστρέψουν, θα πρέπει να ήταν σπρώχνοντάς τους με το σώμα τους και όχι τραβώντας τα όπλα.
Είδα αρκετούς Λιβανέζους στρατιώτες να επωμίζονται επιδεικτικά τα όπλα τους με τις κάννες κάτω και τα κοντάκια ψηλά, ένα παραδοσιακό σύμβολο του στρατιωτικού προσωπικού όταν θέλουν να δείξουν ότι δεν σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν βία. Αλλά και πάλι, το είδα στο Κάιρο κατά τη διάρκεια της αιγυπτιακής επανάστασης του 2011 – και δείτε τι συνέβη με αυτό.
Εν μέσω της κυβέρνησης –ή ό,τι έχει απομείνει από τότε που παραιτήθηκαν οι υπουργοί των Χριστιανικών Δυνάμεων του Λιβάνου– έγινε λόγος για τον Gebran Bassil, τον βαθιά αντιδημοφιλή υπουργό Εξωτερικών που είναι πράγματι γαμπρός του σχεδόν αμίλητου προέδρου, που προετοιμάζεται να παραιτηθεί εάν ο ηγέτης των Δρούζων Walid Jumblatt απέσυρε τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του από την κυβέρνηση.
Εάν πρόκειται για επίδεσμο παραθύρων, η ιδέα προορίζεται σαφώς να αφήσει τη μάζα διαμαρτυρίες κατευνάζομαι. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, ωστόσο, ότι αυτό θα λειτουργούσε πλέον. Όσο πιο τολμηρές γίνονται οι διαδηλώσεις στους δρόμους, τόσο μεγαλύτερες είναι οι απαιτήσεις τους. Και η κραυγή για ένα εντελώς νέο σύνταγμα που θα εγκαταλείψει τελείως το σεχταριστικό σύστημα διακυβέρνησης στον Λίβανο γίνεται όλο και πιο ισχυρή. Υπάρχουν πολλοί στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο που θα ευχηθούν να αποτύχουν. Ο Μπασάρ αλ Άσαντ για τον έναν, ο Σίσι της Αιγύπτου για τον άλλον. Σίγουρα το Ιράν. Και ο διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, του οποίου οι ασήμαντες «μεταρρυθμίσεις» επισκιάζονται τώρα εντελώς από την πραγματική κραυγή για ελευθερία στον Λίβανο.
Μπορείτε να δείτε γιατί όλοι οι Άραβες δικτάτορες και βασιλιάδες το φοβούνται αυτό. Εάν ο λαός του Λιβάνου – ειδικά οι νέοι του – επιτύχει στο τεράστιο εγχείρημά του, τότε τα εκατομμύρια των καταπιεσμένων και ανεπαρκώς μορφωμένων ανδρών και γυναικών σε όλο τον αραβικό κόσμο θα ρωτήσουν γιατί και αυτοί δεν μπορούν να έχουν αυτές τις ίδιες ελευθερίες. Η Γαλλία υποστηρίζει τους Λιβανέζους διαδηλωτές – κάτι που είναι λίγο περίεργο, καθώς οι Γάλλοι μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αυτοί που επέβαλαν αυτόν τον άθλιο σεχταρισμό στον Λίβανο. Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι είναι στο πλευρό των διαδηλώσεων. Αλλά υποπτεύομαι ότι αυτό συμβαίνει επειδή θέλουν να αποκηρύξουν τη Χεζμπολάχ από τους Λιβανέζους – αντί για ένα νέο ελεύθερο έθνος στη Μέση Ανατολή.
Λοιπόν, θα δούμε.
Στο μεταξύ, θα μάθουμε και τι επιφυλάσσει η Χεζμπολάχ.
Υπάρχει ένας απτός φόβος στους δρόμους της Βηρυτού. Περισσότεροι από ένας από τους αστυνομικούς του υπουργείου Εσωτερικών, παρατήρησα, φορούσαν μαύρες μάσκες προσώπου για να κρύψουν την ταυτότητά τους. Πιο ισχυρή από τον λιβανέζικο στρατό, η Χεζμπολάχ προφανώς φοβάται για τη δημοτικότητά της και ανησυχεί ότι στο μέλλον θα ριχτεί στο εξωτερικό σκοτάδι του σεχταριστικού κόσμου του Λιβάνου αντί να τη λατρεύουν ήρωες. Η εμφάνισή τους στη διαδήλωση στην οδό Riad Solh ήταν εξαιρετικά απαίσια. Και να είστε σίγουροι ότι θα συμβεί ξανά.
Ποιος θα το φανταζόταν ότι οι νικητές του πολέμου του 2006 με το Ισραήλ θα ευθυγραμμίζονταν με τις πολιτικές και διεφθαρμένες ελίτ του Λιβάνου;
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά