Πηγή: Η Ανεξάρτητη
«Σε καιρό πολέμου», είπε ο Τσόρτσιλ Στάλιν, «η αλήθεια είναι τόσο πολύτιμη που πρέπει πάντα να την παρακολουθεί ένας σωματοφύλακας ψεμάτων». Το είπε στις 30 Νοεμβρίου 1943 – τυχαία τα 69α γενέθλιά του – σε μια προσπάθεια να εντυπώσει στον Σοβιετικό ηγέτη τη σημασία της εξαπάτησης στον σχεδιασμό της Ημέρα D. Στην πραγματικότητα, οι Σύμμαχοι εξαπάτησαν τους Γερμανούς, των οποίων οι διοικητές της Βέρμαχτ πίστευαν ότι οι αποβάσεις θα γίνονταν στη βόρεια Γαλλία και όχι στις παραλίες της Νορμανδίας.
Αλλά η έννοια της αλήθειας και του ψεύδους –ακόμα και η ίδια η λέξη «πόλεμος»– έχουν αλλάξει τόσο νόημα και χρησιμότητά τους πρόσφατα Μέση Ανατολή ιστορία ότι είναι σχεδόν αδύνατο να εφαρμοστεί το απόσπασμα του Τσόρτσιλ σήμερα. Αφού ο αντιαεροπορικός του πύραυλος κατέστρεψε την πτήση 752 της Ukrainian Airways αυτόν τον μήνα, ΙράνΤο αρχικό ψέμα του – ότι η απώλειά του οφειλόταν σε προβλήματα στον κινητήρα – ειπώθηκε όχι για να «παραστεί» στην αλήθεια, αλλά για να προστατεύσει το ιρανικό καθεστώς από το να κατηγορηθεί σε περίπτωση που οι άνθρωποι του ανακάλυπταν την αλήθεια.
Κάτι που, φυσικά, το έκαναν γρήγορα.
Υπήρχε μια εποχή που μπορούσες να ξεφύγεις με αυτό το είδος γιγάντιας ίνας. Σε μια προ-τεχνολογική εποχή, σχεδόν κάθε καταστροφή θα μπορούσε να αποσιωπηθεί –εξακολουθούμε να μιλάμε για μια καταστροφή «καλυμμένη στο μυστήριο»– αλλά οι κάμερες τηλεφώνου, η παρακολούθηση πυραύλων, τα ραντάρ μεγάλης εμβέλειας και οι δορυφόροι αποκαλύπτουν γρήγορα ένα ψέμα. Η απώλεια του Πτήση MH370 της Malaysian Airlines σχεδόν έξι χρόνια πριν είναι η μόνη εξαίρεση που μπορώ να σκεφτώ.
Είναι αλήθεια ότι ο Μουμπάρακ στην πραγματικότητα περικύκλωσε τα κεντρικά γραφεία της τηλεόρασης του Καΐρου με τανκς το 2011, σε μια προκαταρκτική προσπάθεια να σταματήσει μια επανάσταση που τροφοδοτείται από μηνύματα κινητού τηλεφώνου. Αλλά οι Φρουροί της Επανάστασης του Ιράν και ο ιρανικός στρατός είναι τόσο εξοικειωμένοι με τους υπολογιστές που δύσκολα θα μπορούσαν να παρεξηγήσουν τι είχαν κάνει στο ουκρανικό αεροσκάφος. Η ιδέα, που εξακολουθεί να διαφημίζεται από το καθεστώς, ότι υπήρχαν προβλήματα «επικοινωνίας» (για περισσότερες από τρεις ημέρες, για όνομα του παραδείσου) είναι παράλογη.
Αυτό που πραγματικά συνέβη, υποψιάζομαι, είναι ότι τόσο ο Πρόεδρος Χασάν Ροχανί όσο και ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ γνώριζαν και οι δύο μέσα σε μια ώρα τι είχε συμβεί, αλλά ήταν τόσο αποτροπιασμένοι που ένα έθνος του οποίου το ίδιο το όνομα φέρει τον τίτλο του «ισλαμικού» και του οποίου υποτίθεται ότι σεβόταν αν ήταν διεφθαρμένο Οι Φρουροί της Επανάστασης είχαν προαχθεί ως θεοσεβούμενοι και άψογοι, που απλά δεν ήξεραν πώς να απαντήσουν. Βρέθηκαν αντιμέτωποι με την Αλήθεια. Είπαν λοιπόν ψέματα. Έτσι, η ίδια η εικόνα της πεντακάθαρης θεολογίας που υποτίθεται ότι συντηρούσε την εικόνα του Ιράν γκρεμίστηκε από λάθος – και μετά από ανεντιμότητα.
Δεν είναι περίεργο που οι Ιρανοί επέστρεψαν στους δρόμους.
Το Ιράν έκανε ένα λάθος, αλλά το να συνδυάσουμε ένα τραγικό λάθος με ένα κραυγαλέο –και μετά παραδέχτηκε– το ψέμα ήταν κοντά στο Προπατορικό Αμάρτημα. Ο λαός δεν πρόκειται να ανατρέψει το καθεστώς, όπως προτείνουν οι συνεργάτες του Τραμπ και οι συνήθεις «ειδικοί» των ΗΠΑ. Αλλά το Ιράν έχει αλλάξει για πάντα.
Οι θρησκευτικοί ηγέτες της δεν μπορούν πλέον να ισχυριστούν το παπικό αλάθητο. Εάν μπορούν να πουν ψέματα για τη δολοφονία αθώων σε ένα ουκρανικό αεροσκάφος –οι περισσότεροι από αυτούς Ιρανοί– τότε σίγουρα η νομολογία τους μπορεί να αποδειχθεί εξίσου ελαττωματική. Όσοι απαιτούν υπακοή από τους πιστούς οπαδούς τους δεν μπορούν να περιμένουν από το κοινό τους να αποδεχτεί τις μελλοντικές τους δηλώσεις –για τον Τραμπ ή τον Θεό– με την ίδια ιερή εμπιστοσύνη. Για αρκετό καιρό, οι Φρουροί της Επανάστασης που μέχρι τώρα παρουσιάζονταν ως πιθανοί μάρτυρες του Ισλάμ θα είναι γνωστοί ως Οι τύποι που εκτόξευσαν τον πύραυλο.
Τώρα ας θυμηθούμε ότι εμείς στη Δύση έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ τη δική μας ανεντιμότητα –και μας συλλαμβάνουν– που μετά βίας πτοούμαστε με τη λέξη «ψέμα». Επιτρέψτε μου να κάνω μια ειλικρινή ερώτηση: εκτός από τις μύγες γύρω από τον Τραμπ, υπάρχει κάποιος που πιστεύει πραγματικά τις πληροφορίες «πληροφοριών» σχετικά με τα σχέδια του Κασέμ Σουλεϊμανί να επιτεθεί ή να ανατινάξει τέσσερις πρεσβείες των ΗΠΑ (ή πέντε, ή έξι, ή οτιδήποτε άλλο);
Ίσως είναι αλήθεια. Ίσως δεν είναι. Όμως, δεδομένων των ατημέλητων απαντήσεων του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Μαρκ Έσπερ και των φιλάθλων του, θα έβαζα στοίχημα ότι αυτό το υλικό ήταν ένα μπόιλερ Τραμπ, ένα μείγμα Χόλιγουντ, ομίχλης και ένα tweet νωρίς το πρωί. Ποιος νοιάζεται αν είναι αλήθεια ή όχι; Ο Σουλεϊμανί ήταν κακός. Ψηλά τα χέρια ποιος στη Δύση ήταν πραγματικά αναστατωμένος που τον δολοφόνησαν (ας χρησιμοποιήσουμε τουλάχιστον αυτή τη λέξη μια φορά σήμερα); Ακόμη και ο Μπόρις Τζόνσον είπε ότι δεν θα θρηνούσε τον θάνατο του Σουλεϊμανί, αν και κανείς δεν του το είχε ζητήσει. Θα έλεγε το ίδιο –και πιθανότατα θα πει το ίδιο– εάν η Αμερική ή το Ισραήλ, ή και τα δύο, δολοφόνησαν τον ηγέτη της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ Σαγιέντ Χασάν Νασράλα.
Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στα ψέματα –για το Brexit, για τη Μέση Ανατολή, όπως το πείτε– που σχεδόν δεν μας νοιάζει πια.
Αν μπορούμε να πάμε σε πόλεμο με τα ΟΜΚ, προειδοποιήσεις 45 λεπτών, υποσχέσεις δημοκρατίας για το Ιράκ και μισό εκατομμύριο θανάτους, ή ένα εκατομμύριο, ή ένα τέταρτο του εκατομμυρίου — δείτε πώς μπορούμε να παίξουμε με τις ψυχές των νεκρών σε αυτό το κομμάτι του κόσμου? – τότε δεν προστατεύουμε την αλήθεια με έναν σωματοφύλακα από ψέματα: αναζητούμε μια απλή αλήθεια για να μας προστατεύσει από τα ψέματα. Δεν είναι καλύτερος ο κόσμος χωρίς τον Κασέμ Σουλεϊμανί; Δεν είναι καλύτερος ο κόσμος χωρίς τον Σαντάμ;
Αλλά αυτό λειτουργεί μόνο μέχρι ένα σημείο. Πιστεύει κανείς πραγματικά ότι η φασαρία του Μπόρις Τζόνσον σχετικά με μια «νέα» πυρηνική συμφωνία με το Ιράν είναι κάτι περισσότερο από μια γοητεία για τον Τραμπ; Υπήρξε μια συμφωνία και – θεωρητικά, όπως μας υπενθυμίζουν συνέχεια οι Ιρανοί – υπάρχει ακόμα συμφωνία. Και οι Ιρανοί είναι έτοιμοι να επιστρέψουν σε αυτό. Ή, όπως πρέπει να θυμόμαστε τώρα, έτσι λένε.
Και σαφώς, οι Αμερικανοί θα υποφέρουν τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες και μήνες. Αυτές οι βάσεις στην έρημο του Ιράκ μοιάζουν όλο και λιγότερο με τα «κρινάκια» που κάποτε τους αποκαλούσε ο Ντόναλντ Ράμσφελντ και όλο και περισσότερο με πιθανές παγίδες θανάτου.
Το περίεργο είναι ότι όταν οι Αμερικανοί ισχυρίστηκαν αρχικά ότι οι Ιρανοί ήταν πίσω από τις επιθέσεις των ανταρτών στα κατοχικά στρατεύματά τους μετά την εισβολή του 2003, οι Ιρακινοί γνώριζαν ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Το ίδιο το Ιράκ ήταν πλημμυρισμένο από όπλα και πολύ εξειδικευμένους εμπειρογνώμονες όπλων –όλα πρόσφατα διαθέσιμα από τον παλιό και εγκαταλελειμμένο στρατό του Σαντάμ– και δεν χρειαζόταν τον Σουλεϊμανί και τους φίλους του για να τους διδάξουν αυτά που ήδη γνώριζαν.
Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει για την ενθάρρυνση του Σουλεϊμανί, αλλά το να υποδηλώνει κανείς ότι ουσιαστικά διοικούσε την ιρακινή αντίσταση –ένας άλλος από τους λόγους που προέκυψαν για τη δολοφονία του– ήταν γελοίο. Η ειρωνεία είναι ότι όταν οι ΗΠΑ ισχυρίστηκαν ότι οι Ιρανοί ήταν πίσω από τις επιθέσεις στους στρατιώτες τους στο Ιράκ, πιθανότατα δεν ήταν. Και τώρα οι Αμερικανοί σκότωσαν τον διοικητή της δύναμης Quds των Φρουρών της Επανάστασης, οι Ιρανοί βρίσκονται πράγματι πίσω από τις επιθέσεις στις αμερικανικές βάσεις. Το είπαν κιόλας: μια αξιοσημείωτη αλήθεια, που ειπώθηκε ακόμη και όταν έλεγαν ψέματα για την καταστροφή του ουκρανικού αεροσκάφους.
Μπορείτε να δείτε γιατί ο Τραμπ μπορεί να τα βρει όλα αυτά μπερδεμένα. Διότι μέχρι τώρα, οι Αμερικάνοι είχαν το μονοπώλιο της εξαπάτησης. Απλώς κοιτάξτε τα σχέδια για αυτό που οι Άραβες εξακολουθούν να αποκαλούν «Παλαιστίνη» – τη «συμφωνία του αιώνα», όπως θέλουμε να την αποκαλούμε εμείς οι δημοσιογράφοι – που ουσιαστικά καταστρέφει κάθε πιθανότητα να δώσουν στους Παλαιστίνιους ένα δικό τους έθνος-κράτος. Είναι το αντίθετο της συμφωνίας του Όσλο, πάντα υποθέτοντας ότι το Όσλο είχε πραγματικά σκοπό να δώσει στους Παλαιστίνιους μια δική τους χώρα εξαρχής. Οι «πολιτικές» του Τραμπ, αν μπορούν να ονομαστούν έτσι, θα οδηγήσουν αναπόφευκτα στη μόνιμη ισραηλινή κατοχή της Δυτικής Όχθης και στην απομάκρυνση των Παλαιστινίων.
Ωστόσο, υποτίθεται ότι πιστεύουμε – και οι Άραβες υποτίθεται ότι πιστεύουν, ακόμη και οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι – ότι ο περαιτέρω αποικισμός της Δυτικής Όχθης, για να μην αναφέρουμε την ύπαρξη της νέας πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ, έχει σκοπό να φέρει ειρήνη στην περιοχή . Απλώς συζητώντας αυτό το παράλογο σενάριο, βοηθάμε στη διάδοση ενός ψεύδους.
Παραδόξως, σε έναν κόσμο όπου η δολοφονία ενός στρατιωτικού διοικητή δεν θεωρείται πολεμική πράξη, αρχίζουμε να αποδεχόμαστε αυτά τα ψέματα. Έχουν γίνει φυσιολογικά, ακόμη και αποδεκτά με τρόπο ρουτίνας. Η δύση, φυσικά, ελπίζει ότι ο αρχι ψεύτης θα φύγει του χρόνου. Αλλά δεν θα ήμουν και πολύ σίγουρος. Και τι γίνεται με το άλλο έθνος που γιορτάζει τα ψέματα; Μιλάω για το κράτος που ποτέ, μα ποτέ, δεν έστειλε τις ειδικές δυνάμεις του στην Ουκρανία, το οποίο ποτέ δεν είχε κανένα χέρι –ακόμα και με τον πιο απομακρυσμένο τρόπο– στην κατάρριψη άλλου αεροσκάφους, της πτήσης MH17 της Malaysian Airlines.
Αντιμέτωποι με όλα αυτά, οι Ιρανοί μπορεί να φαίνονται πεντακάθαροι. Άλλωστε, το ιερό καθεστώς όντως φθείρωσε στο τέλος. Αλλά πριν το κάνουν, ανακάλυψαν το Πρωτότυπο αμάρτημα. Αρκετά εμπειρία.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά
1 Σχόλιο
Ζούμε στις ΗΠΑ σε έναν κόσμο και μια κυβέρνηση ψεμάτων. Αφελείς ή όχι, γενικά, στη ζωή μου πιστεύαμε ότι οι ηγέτες συνήθως ή τουλάχιστον συχνά έλεγαν την αλήθεια. Τώρα, αυτό δεν ισχύει πλέον και εν μέρει ως αποτέλεσμα έχουμε έναν πρόεδρο που είναι γνωστό ότι λέει συνεχώς ψέματα.
Υπάρχει το παλιό αστείο για τους δικηγόρους, και άκουσα για πρώτη φορά από έναν φίλο δικηγόρο, Πώς ξέρεις ότι ένας δικηγόρος λέει ψέματα, όταν τα χείλη του/της κινούνται.
Ως νέος ήμουν μάρτυρας πολλών στρατοδικείων. Αυτό που με εξέπληξε περισσότερο, και αποτελεί μέρος του συστήματος στρατιωτικής δικαιοσύνης, είναι ότι ένας στρατιωτικός δικηγόρος θα υπηρετούσε κανονικά για ένα διάστημα ως εισαγγελέας και στη συνέχεια θα μεταπηδούσε σε δικηγόρο υπεράσπισης. Ως εισαγγελέας θα μπορούσαν να είναι αμείλικτοι και βάναυσοι να επιτίθενται στον κατηγορούμενο, στη συνέχεια ο τελευταίος να είναι εξίσου παθιασμένος στην υπεράσπιση των κατηγορουμένων. Ήταν μια καταπληκτική παράσταση.
Η πολιτική και επιχειρηματική μας ηγεσία επιδεικνύει την ίδια ικανότητα να ταιριάζει με τα λόγια της με οτιδήποτε πιστεύεται ότι είναι απαραίτητο για την υπόθεσή τους ή τον σκοπό τους.
Ψέματα, ψέματα, ψέματα… θα βρούμε στην υπηρεσία σας.