Είναι ένα λαμπερό χειμωνιάτικο πρωινό και πίνω τον πρώτο μου καφέ της ημέρας στο Λος Άντζελες. Το μάτι μου κινείται σαν ακτίνα ραντάρ πάνω από το πρωτοσέλιδο των Los Angeles Times για τη λέξη που κυριαρχεί στο μυαλό όλων των ανταποκριτών στη Μέση Ανατολή: Ιράκ. Στη λειτουργία μετά την εισβολή, μετά την Τζούντιθ Μίλερ, ο αμερικανικός Τύπος υποτίθεται ότι αμφισβητεί τα ψέματα αυτού του πολέμου. Αξίζει λοιπόν να διαβαστεί η ιστορία κάτω από τον τίτλο «Σε μια μάχη των εξυπνάδων, ο εγκέφαλος της εξέγερσης του Ιράκ παραμένει ένα βήμα μπροστά από τις ΗΠΑ». Ή το κάνει;
Η χρονολογημένη Ουάσιγκτον –μια περίεργη πόλη στην οποία μπορείτε να μάθετε για το Ιράκ, μπορείτε να σκεφτείτε– η αρχική της παράγραφος λέει: «Παρά την πρόσφατη σύλληψη ενός από τους επίδοξους βομβιστές αυτοκτονίας του στην Ιορδανία και ορισμένων κορυφαίων βοηθών του στο Ιράκ, ο εγκέφαλος της εξέγερσης Abu Musab Zarqawi διέφυγε τη σύλληψη, λένε οι αρχές των ΗΠΑ, επειδή το δίκτυό του έχει πολύ καλύτερη επιχείρηση συλλογής πληροφοριών από αυτές».
Τώρα, εντελώς εκτός από το γεγονός ότι πολλοί Ιρακινοί –μαζί, πρέπει να ομολογήσω, με τον εαυτό μου– έχουν σοβαρές αμφιβολίες για το αν υπάρχει ο Ζαρκάουι, και ότι ο Ζαρκάουι του Αλ Κάιντα, αν υπάρχει, δεν αξίζει τον τίτλο της «εξέγερσης εγκέφαλος», οι λέξεις που τράβηξαν την προσοχή μου ήταν «λένε οι αρχές των ΗΠΑ». Και καθώς διαβάζω την έκθεση, σημειώνω πώς οι Los Angeles Times αντλούν αυτήν την εξαιρετική ιστορία. Νόμιζα ότι οι Αμερικανοί ρεπόρτερ δεν εμπιστεύονταν πλέον την αμερικανική κυβέρνηση, όχι μετά τα μυθικά όπλα μαζικής καταστροφής και τις εξίσου μυθικές διασυνδέσεις μεταξύ του Σαντάμ και των διεθνών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Φυσικά, έκανα λάθος.
Εδώ είναι οι πηγές – στις σελίδες 10 και XNUMX για το νήμα που στράφηκαν από τους δημοσιογράφους Josh Meyer και Mark Mazzetti: «Αμερικανοί αξιωματούχοι είπαν», «είπε ένας αξιωματούχος της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας Δικαιοσύνης των ΗΠΑ», «Αξιωματούχοι… είπαν», «είπαν αυτοί οι αξιωματούχοι », «οι αξιωματούχοι επιβεβαίωσαν», «Αμερικανοί αξιωματούχοι διαμαρτυρήθηκαν», «οι Αμερικανοί αξιωματούχοι τόνισαν», «οι αμερικανικές αρχές πιστεύουν», «είπε ένας ανώτερος αξιωματούχος των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ», «Αμερικανοί αξιωματούχοι είπαν», «Ιορδανοί αξιωματούχοι… είπαν» – εδώ , τουλάχιστον είναι κάποια ελαφριά ανακούφιση – «είπαν αρκετοί Αμερικανοί αξιωματούχοι», «είπαν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι», «λέγουν Αμερικανοί αξιωματούχοι», «λέγουν οι αξιωματούχοι», «λέγουν Αμερικανοί αξιωματούχοι», «είπαν Αμερικανοί αξιωματούχοι», «ένας αμερικανός αντι- είπε αξιωματούχος της τρομοκρατίας».
Πραγματικά εκτιμώ αυτή την ιστορία. Αποδεικνύει την άποψή μου ότι οι Los Angeles Times –μαζί με τις μεγάλες καθημερινές εφημερίδες της ανατολικής ακτής– θα πρέπει να ονομάζονται όλοι ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΟΙ. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το ελαφάκι της πολιτικής εξουσίας που με κάνει να απελπίζομαι. Ας περάσουμε σε ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτού που μπορώ να ονομάσω μόνο θεσμοθετημένο ρατσισμό στις αμερικανικές αναφορές για το Ιράκ. Πρέπει να ευχαριστήσω τον αναγνώστη Andrew Gorman για αυτό το διαμάντι, μια αναφορά του Associated Press τον Ιανουάριο σχετικά με τη δολοφονία ενός Ιρακινού κρατούμενου υπό ανάκριση από τον επικεφαλής εντάλματος των ΗΠΑ, Lewis Welshofer Jnr.
Ο κ. Welshofer, όπως αποδείχθηκε στο δικαστήριο, είχε βάλει τον Ιρακινό Στρατηγό Abed Hamed Mowhoush με το κεφάλι σε έναν υπνόσακο και κάθισε στο στήθος του, μια ενέργεια που –όχι έκπληξη– προκάλεσε τη λήξη του στρατηγού. Το στρατιωτικό δικαστήριο διέταξε - αναγνώστη, κράτα την ανάσα σου - μια επίπληξη για τον κ. Welshofer, την κατάπτωση 6,000 δολαρίων από τον μισθό του και τον εγκλεισμό σε στρατώνες για 60 ημέρες. Αυτό όμως που τράβηξε το μάτι μου ήταν η συμπαθητική λεπτομέρεια. Η Barbara της συζύγου του Welshofer, μας είπε το AP, «μαρτυρούσε ότι ανησυχούσε για τα τρία παιδιά τους εάν ο σύζυγός της καταδικαζόταν σε φυλάκιση. «Τον αγαπώ περισσότερο γιατί το πάλεψε», είπε, με δάκρυα να κυλούν στα μάτια της. «Πάντα έλεγε ότι πρέπει να κάνεις το σωστό, και μερικές φορές το σωστό είναι το πιο δύσκολο πράγμα να κάνεις».
Ναι, υποθέτω ότι τα βασανιστήρια είναι σκληρά για τον βασανιστή. Αλλά δοκιμάστε το από την ίδια αναφορά: «Νωρίτερα την ίδια μέρα… Ο κ. Welshofer αντιστάθμισε τα δάκρυα. «Ζητώ βαθιά συγγνώμη εάν οι ενέργειές μου αμαυρώσουν τους στρατιώτες που υπηρετούν στο Ιράκ», είπε.
Σημειώστε πώς οι τύψεις του Αμερικανού δολοφόνου δεν στρέφονται προς το αβοήθητο και νεκρό θύμα του, αλλά προς την τιμή των συναδέλφων του στρατιωτών, παρόλο που μια προηγούμενη ακρόαση είχε αποκαλύψει ότι κάποιοι από τους συναδέλφους του παρακολούθησαν τον Welshofer να βάζει τον στρατηγό στον υπνόσακο και δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν αυτόν. Μια παλαιότερη αναφορά του AP ανέφερε ότι «οι αξιωματούχοι» – εδώ τα ξαναλέμε – «πίστευαν ότι ο Mowhoush είχε πληροφορίες που θα «έσπαζαν την πλάτη της εξέγερσης»». Ουάου. Ο στρατηγός γνώριζε όλους τους περίπου 40,000 Ιρακινούς αντάρτες. Τι καλή ιδέα λοιπόν να τον βάλετε ανάποδα μέσα σε έναν υπνόσακο και να καθίσετε στο στήθος του.
Αλλά το πραγματικό σκάνδαλο με αυτές τις αναφορές είναι ότι δεν μας είπαν τίποτα για την οικογένεια του στρατηγού. Δεν είχε γυναίκα; Φαντάζομαι ότι τα δάκρυα «έτρεχαν στα μάτια της» όταν της είπαν ότι ο σύζυγός της είχε πεθάνει. Ο στρατηγός δεν έκανε παιδιά; Ή οι γονείς; Ή οποιοσδήποτε αγαπημένος που «αντέβαλε τα δάκρυα» όταν του είπαν αυτή την ποταπή πράξη; Όχι στην αναφορά του AP δεν το έκανε. Ο στρατηγός Mowhoush εμφανίζεται ως αντικείμενο, ένα απανθρωποποιημένο πλάσμα που δεν άφηνε τους Αμερικανούς να «σπάσουν την πλάτη» της εξέγερσης αφού τον έβαλαν με το κεφάλι σε έναν υπνόσακο.
Τώρα ας επαινέσουμε το AP. Ένα εξίσου φωτεινό καλοκαιρινό πρωινό στην Αυστραλία πριν από λίγες μέρες ανοίγω το Sydney Morning Herald. Μου λέει, στη σελίδα έξι, ότι το ειδησεογραφικό πρακτορείο, χρησιμοποιώντας τον Νόμο για την Ελευθερία της Πληροφορίας, ανάγκασε τις αρχές των ΗΠΑ να γυρίσουν πάνω από 5,000 σελίδες μεταγραφών ακροάσεων στο στρατόπεδο φυλακών του Γκουαντάναμο. Ένα από αυτά καταγράφει τη δίκη του από τότε απελευθερωμένου Βρετανού κρατούμενου Feroz Abbasi, στην οποία ο κ. Abbasi παρακαλεί μάταια τον δικαστή του, έναν συνταγματάρχη Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, να αποκαλύψει τα στοιχεία εναντίον του, κάτι που λέει ότι έχει δικαίωμα να ακούσει σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. .
Και να τι απάντησε ο Αμερικανός συνταγματάρχης: «Κύριε Abbasi, η συμπεριφορά σας είναι απαράδεκτη και αυτή είναι η απόλυτη τελευταία προειδοποίησή σας. Δεν με ενδιαφέρει το διεθνές δίκαιο. Δεν θέλω να ακούσω τις λέξεις διεθνές δίκαιο. Δεν μας απασχολεί το διεθνές δίκαιο».
Αλίμονο, αυτές οι λέξεις – που συμβολίζουν το τέλος του αμερικανικού ονείρου – είναι θαμμένες στην ιστορία. Ο συνταγματάρχης, ξεκάθαρα ντροπή για τη στολή που φοράει, δεν εμφανίζεται στον ήπιο τίτλο («οι αμερικανικές εφημερίδες λένε τις ιστορίες των κρατουμένων του Γκουαντάναμο») της εφημερίδας του Σίδνεϊ, ενδιαφέρεται περισσότερο να μας πει ότι τα έγγραφα που κυκλοφόρησαν προσδιορίζουν ονομαστικά τους «αγρότες , καταστηματάρχες ή αιγοβοσκούς» που πραγματοποιήθηκε στο Γκουαντάναμο.
Τώρα βρίσκομαι στο Ουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας και παρακολουθώ στο CNN την επίθεση του Σαντάμ Χουσεΐν στο δικαστήριο της Βαγδάτης που τον δικάζει. Και ξαφνικά, ο αποτρόπαιος Σαντάμ εξαφανίζεται από την οθόνη μου. Η ακρόαση θα προχωρήσει τώρα μυστικά, μετατρέποντας αυτό το δικαστήριο των τυμπάνων σε ακόμα μεγαλύτερη φάρσα. Είναι ντροπή. Και τι μας λέει με σεβασμό το CNN; Ότι ο δικαστής «ανέστειλε την κάλυψη των μέσων ενημέρωσης»!
Αν μόνο, λέω στον εαυτό μου, το CNN –μαζί με τον αμερικανικό Τύπο– θα έκανε το ίδιο.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά