Ideja për mbajtjen e Lojërave Olimpike Dimërore 2018 në Korenë e Jugut dukej e destinuar të dështonte. Interesat e tre aktorëve kryesorë – Shteteve të Bashkuara, Koresë së Jugut dhe Koresë së Veriut – ishin aq të ndryshme sa dukej e pamundur të gjendeshin kompromise pune mes tyre.
E megjithatë ishte një sukses relativ i papritur. Diplomacia fitoi. Kjo ishte kryesisht për shkak të aftësive diplomatike të jashtëzakonshme dhe të padyshimta të një personi: Presidentit Moon Jae-in të Koresë së Jugut. Le të shqyrtojmë çështjet për të cilat ka pasur mosmarrëveshje të thella dhe të shprehim qëndrimet e tri qeverive në fillim të vitit 2018.
Presidenti i SHBA Trump nuk donte që Koreja e Veriut as të merrte pjesë në Lojërat Olimpike. Ai synonte të gjente mënyra për të ndëshkuar Korenë e Veriut për kundërshtimin e rezolutave të ndryshme të Kombeve të Bashkuara. Ai insistoi që Koreja e Veriut të hiqte dorë nga përdorimi i armëve bërthamore dhe të shkatërronte ato që kishte tashmë. Ai synonte të angazhohej në manovra ushtarake që do t'i bënin përshtypje regjimit të Koresë së Veriut me marrëzinë e rezistencës ndaj kërkesave të SHBA. Ai ishte kundër çdo diskutimi diplomatik me regjimin e Koresë së Veriut derisa ata ranë dakord në parim me këto kërkesa.
Udhëheqësi i Koresë së Veriut, Kim Jong-un, hodhi poshtë me vendosmëri çdo ide të denuklearizimit. Ai tha se do të ishte i gatshëm të takohej me Presidentin Trump vetëm nëse takimi do të ishte pa parakushte dhe nëse Shtetet e Bashkuara do të pushonin veprimet e tyre agresive kundër Koresë së Veriut, siç janë manovrat ushtarake. Ai tha gjithashtu se këto çështje mund të diskutohen vetëm në një takim kokë më kokë të Koresë së Veriut dhe Shteteve të Bashkuara. Ai në mënyrë specifike refuzoi çdo grup alternativ si një partner takimi siç është i ashtuquajturi Grupi i Gjashtës (pesë anëtarët e Këshillit të Sigurimit të OKB-së plus Gjermania). Ai gjithashtu refuzoi praninë e Koresë së Jugut në takim.
Në këtë situatë të rrezikshme bllokimi total, Presidenti Moon kërkoi të gjente hapësirë për një pozicion të tretë. Ai donte të siguronte Shtetet e Bashkuara se Koreja e Jugut ende vlerësonte, mbi të gjitha, aleancën e saj me Shtetet e Bashkuara. Ai gjithashtu dëshironte të bindte Korenë e Veriut për të ulur tensionet në gadishullin Korean.
Arritja e parë e presidentit të Koresë së Jugut ishte marrja e pëlqimit të Koresë së Veriut për të marrë pjesë në Lojërat Olimpike. Ai gjithashtu mori mbështetjen e Koresë së Veriut për të pasur një prani të përbashkët të ekipeve të tyre nën një flamur. Në një sport u krijua një ekip i vetëm i përbashkët.
Presidenti Moon u përpoq të siguronte Shtetet e Bashkuara se ai dëshironte të ruante të njëjtin nivel të lartë të aleancës që kishte funksionuar për një kohë të gjatë. Megjithatë, ai sugjeroi shtyrjen e manovrave për pas Lojërave Olimpike. Pa dëshirë, Shtetet e Bashkuara ranë dakord.
Presidenti Moon më pas u përpoq të detyronte Korenë e Veriut të vendoste një armëpushim të përkohshëm në lëshimet e raketave deri pas Lojërave Olimpike. Koreja e Veriut ra dakord në heshtje. Me sa duket, kjo hapi rrugën për pjesëmarrësit e nivelit të lartë nga të dyja palët. Çdo vend mori pjesë në seancat hapëse me një zyrtar të lartë, plus një grua të afërt me liderin.
Në rastin e Koresë së Veriut, ishte kreu nominal i shtetit, Kim Yong chol, si kryetar i delegacionit të Koresë së Veriut plus Kim Yo-jong, motra dhe e besuara e liderit të Koresë së Veriut. Ajo mbërriti me një ftesë për presidentin Moon për të vizituar Korenë e Veriut. Në rastin e SHBA-së, ishte zëvendës-presidenti Pence dhe Ivanka Trump, vajza dhe e besuara e Presidentit Trump.
Edhe pse Shtetet e Bashkuara ishin kundër takimeve me koreano-veriorët, një kanal privat u përdor për të organizuar një takim mes Zëvendës Presidentit Pence dhe koreano-veriorëve. Megjithatë, për të qetësuar mbështetësit amerikanë të Presidentit Trump, Zëvendëspresidenti Pence dha një denoncim publik të regjimit të Koresë së Veriut. Përgjigja e Koresë së Veriut ndaj kësaj shuplake publike ishte anulimi i takimit me Pence në minutën e fundit.
Sidoqoftë, përfaqësuesit e Koresë së Veriut dhe të SHBA-së morën pjesë në seancën përmbyllëse. Ata shmangën me studime çdo kontakt me njëri-tjetrin, por u shmangën edhe denoncimeve të ndërsjella.
Si mund ta interpretojmë atë që ndodhi? Regjimi i Koresë së Veriut bëri disa lëshime të qeta, të cilat në realitet ishin të përkohshme. Sidoqoftë, ata i bënë ato. Trump bëri disa lëshime më të mëdha, të cilat në realitet ishin gjithashtu të përkohshme. Presidenti Moon mori meritën, si brenda Koresë së Jugut ashtu edhe gjetkë, për krijimin e këtij armëpushimi për paqen. Edhe disa nga konservatorët e Koresë së Jugut panë njëfarë vlerë në atë që ishte arritur.
Në seancën përmbyllëse, koreano-veriorët deklaruan se marrëdhëniet midis Koresë së Veriut dhe Koresë së Jugut duhet të "përmirësohen së bashku". A do ta bëjnë tani? Dhe a do të ketë tani një takim tjetër zyrtar SHBA-Kore e Veriut? Asgjë nuk është më pak e sigurt. Por era e bishtit është me Presidentin Moon, i cili në këtë mënyrë është padyshim fituesi i madh i negociatave të Olimpiadës. Ai përkuli regjimin e Koresë së Veriut dhe e mashtroi regjimin e SHBA. Jo keq, me çdo përkufizim.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj