Bron: Alexandrië Ocasio-Cortez
Alexandria deelde vorige week haar gedachten over de schietpartij in Uvalde en waar we naartoe gaan op Instagram Live. Hieronder vindt u een verkorte versie van haar opmerkingen. Als je liever luistert, kun je de IG live bekijken hier.
Dit is zo'n gênant, beschamend, diep gewelddadig en onvergeeflijk moment.
Er zijn zoveel politici die AR-15’s verdedigen en het recht van geradicaliseerde tieners om impulsief een AR-15 te kopen. Ze hebben meer te zeggen over wapens dan over de vermoorde kinderen.
Het zijn alleen maar 'gebeden, gebeden, gebeden.' Ze praten graag over een boek dat ze nog nooit hebben gelezen. “Geloof zonder werken is dood.” We willen het niet horen, tenzij je er iets aan doet. Deze politici proberen het niet. Ze zijn alleen geïnteresseerd in het verdedigen van zichzelf en de speciale belangen waarvoor ze werken. Er zit blijkbaar geen geld in het beschermen van kinderen.
Als leider houd ik er niet van om je dit te vertellen, maar zolang een partij, vooral een Democratische Partij, denkt dat er een zekere mate van horror is die de Republikeinen zal overtuigen om van gedachten te veranderen, zal dit blijven gebeuren.
Iedereen wil naar de gemakkelijke oplossing reiken. Meer politie op scholen lost dit probleem niet op. Dat is geen mening, kijk naar de data. Meer geld voor de politie helpt niets. Als dat zo was, zou het nu al gebeurd zijn.
We hebben leraren die niet eens een leefbaar loon verdienen, die hun bloedplasma hebben verkocht om rond te komen. En ze offeren nu hun leven op voor de kans om mogelijk de levens van hun studenten te redden. En waar hebben we het over het op de eerste plaats zetten van hulpbronnen? Niet voor hen. Niet in de gezondheidszorg. Maar op het terrein van de politie beschikt dat al over de middelen die de minste verandering hebben opgeleverd.
Er zijn hier geen gemakkelijke oplossingen. En zolang we de moeilijke kwesties blijven negeren, zal dit gebeuren. Iets waar we over moeten praten is de radicalisering van jonge mannen. Dit gaat over een ideologie van haat en geweld, of het nu gaat om de expliciete blanke suprematie die we in Buffalo zagen of simpelweg om de silo's waarin jonge mannen zichzelf online radicaliseren. Mensen als Mark Zuckerburg zijn druk aan het dineren met mensen als Tucker Carlson, die 'Great Replacement'-theorieën verkondigt en aanzet tot geweld, en juist de mensen platformen die mass shooters citeren in hun eigen duidelijk geschreven manifesten.
Een ander probleem dat we hebben, en de reden waarom we deze algemeen populaire wapenhervormingswetten niet door het Congres kunnen krijgen, is het niet-representatieve karakter van onze democratie. Je hebt een presidentschap dat vaak niet wordt bepaald door volksstemming. Je hebt een Senaat waar nog tientallen miljoenen mensen op een kandidaat of partij kunnen stemmen en toch in de minderheid zijn. Zelfs het Huis van Afgevaardigden, dat onze bevolking zou moeten vertegenwoordigen, wordt naar de hel gestuurd. Het wordt steeds moeilijker voor mensen om het standpunt te verdedigen dat we in een echte democratie leven.
Dus wat doen we? Ik zal niet een van die ding-dongs zijn die zeggen dat je harder moet stemmen. Maar hopeloosheid is geen optie.
Als de overheid niet voor je werkt, is het heel gemakkelijk om te zeggen: 'Fuck this, ik stop ermee.' Door toe te geven aan dat cynisme word je minder menselijk. Je schakelt een deel van je menselijke ervaring uit. En, wat al deze speciale interesses proberen te doen, is het leven uit je doven. Ze willen je hoop en verlangen om voor een betere toekomst te vechten, uitdoven.
Er zijn zoveel dingen die we kunnen doen. Het gaat erom creatief te zijn en het begint op één plek. Het is niet van bovenaf. Het begint bijna altijd met een kleine groep of één gemeenschap die besluit een creatieve actie te ondernemen die voor hen werkt. En het werkt op een klein niveau en het inspireert anderen. Dit is het moment om *alles* te proberen. Houd zelfs de jonge mannen in je leven in de gaten. Omdat jullie allemaal degenen zijn die de macht hebben om te deradicaliseren. En het is nooit slechts één gesprek, maar het begint altijd daar.
Ik wou dat ik gemakkelijke antwoorden had. Ik niet.
Het is gepast om woede te voelen over onrecht. Maar het moment dat ze je dat ontnemen, is het moment waarop ze je zover krijgen dat je ermee instemt. En wij zullen niet berusten. Wij verwerpen dystopie tot het einde.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren