Niemand in de reguliere media zal het erkennen, maar de normalisering van de Amerikaanse betrekkingen met Havana, gesymboliseerd door de vrijlating van gevangenen vandaag de dag, is een enorm succes voor de Cubaanse Revolutie.
Het vijandige Amerikaanse beleid, eufemistisch bekend als ‘regime change’, is gedwarsboomd. De Cubaanse Communistische Partij is vol vertrouwen aan de macht. De Castros hebben alle uitdagingen van de jaren doorstaan. In Latijns-Amerika en de Verenigde Naties wordt Cuba geaccepteerd en zijn de Verenigde Staten geïsoleerd.
Het is volkomen legitiem dat Amerikaanse progressieven kritiek uiten op verschillende tekortkomingen en mislukkingen van de Cubaanse revolutie. Maar de media en rechts stromen over van dergelijk commentaar. Alleen links kan zich het lange verzet van het kleine Cuba tegen de noordelijke Goliath herinneren, vertellen en toejuichen.
Voor degenen die daadwerkelijk voorstander zijn van de participatieve democratie in Cuba, in tegenstelling tot degenen die regimeverandering steunen door middel van geheime programma's, ligt de weg naar grotere openheid op het eiland in het verminderen van de externe dreiging.
Ondanks het Amerikaanse embargo en de meedogenloze Amerikaanse ondermijning blijft Cuba in de bovenste laag van de Human Development Index van de Verenigde Naties staan vanwege zijn prestaties op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg. Cuba leidt zelfs de internationale gemeenschap bij het sturen van medisch personeel om Ebola te bestrijden. Cuba wordt wereldwijd gevierd vanwege zijn militaire bijdrage aan de nederlaag van het kolonialisme en de apartheid in Angola en zuidelijk Afrika. Nu komt een nieuwe generatie Cubaanse leiders die in Angola hebben gevochten aan de macht in Havana en zijn diplomatieke korps. Rodolfo Reyes Rodríguez, Cuba's vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties, loopt bijvoorbeeld vandaag op een kunstbeen als gevolg van zijn strijd in Angola.
Terwijl weinigen het voor mogelijk hielden, heeft Cuba de terugkeer bewerkstelligd van alle vijf gevangenen die werden vastgehouden wegens het bespioneren van rechtse Cubanen die trainden op bases in Florida en intimidatiemissies door het Cubaanse luchtruim vlogen. De laatste drie die werden vrijgelaten, hebben een zware tijd doorgebracht in Amerikaanse gevangenissen en worden verwelkomd als triomfantelijke helden in de straten van Havana. Drie van de Cubaanse Vijf dienden ook in Angola.
Tienduizenden Amerikanen, van de veteranen van de Venceremos Brigades die suikerriet snijden tot de gestage stroom toeristen die aandringen op hun recht om te reizen, verdienen de eer voor de gestage jaren van educatief en solidair werk en voor het aandringen van een sterk Congresblok op weg naar normalisering.
President Obama heeft zich aan zijn woord gehouden, ondanks de meedogenloze scepsis van zowel de linkerzijde als de reguliere media. Hij verwart de heersende veronderstelling dat Cubaans rechts permanent de controle heeft over het Amerikaanse buitenlandse beleid, vooral na de Republikeinse overwinning bij de verkiezingen in november.
In dit geval werkte Obama's extreme nadruk op diplomatieke geheimhouding in zijn voordeel. Ruim een jaar lang hebben leiders in beide landen regelmatig privédebatten en overleg gevoerd, wat resulteerde in het gedetailleerde normalisatieplan dat vandaag in beide hoofdsteden is vrijgegeven. Niemand was belangrijker in het Amerikaanse congresteam dan senator Patrick Leahy. Hun strakke discipline hield stand tot het laatste moment.
Het is bekend dat de privégesprekken tussen de VS en Cuba over Alan Gross en de Cuban Five het moeilijkst waren. De VS hebben nooit erkend dat Gross een de facto spion van een bepaald type was, nadat hij vijf keer naar Havana was gereisd om in het geheim geavanceerde communicatietechnologie te verspreiden onder personen in de kleine Joodse gemeenschap van Havana voordat hij in 2009 werd gearresteerd. Ook problematisch voor Amerikaanse functionarissen die verwikkeld zijn in Tientallen jaren van Koude Oorlog-denken was de taak om hun gedachten rond het idee te wikkelen dat de Cubaanse Vijf politieke gevangenen waren en geen terroristische dreigingen.
Toen beide partijen uiteindelijk een interne consensus hadden bereikt, ontspoorde het project door de woedende, door de Republikeinen geleide terugslag tegen Obama's handel in vijf Taliban-gevangenen voor de gevangengenomen Amerikaanse soldaat Bowe Bergdahl in mei 2014. Vervolgens kwamen de verkiezingen in november in de problemen en dreigden de verkiezingen voor onbepaalde tijd te worden verstoord. vertraging, de normalisatieaankondiging verder. Chanoeka was de laatste datum voor een aankondiging vóór de installatie van het nieuwe Amerikaanse Congres.
Vanwege de anti-Cubaanse inslag van het reguliere denken zullen de media veel aandacht besteden aan de woede van Cubaans rechts, zoals geïllustreerd door senator Mario Rubio. Maar hoewel het nog te vroeg is om dat te weten, is het moeilijk voor te stellen dat zijn presidentiële ambities zouden worden versterkt door in 2016 te betogen dat Obama had moeten proberen de Castro's omver te werpen. Senator Bob Menendez is een vooraanstaand democraat die probeert het Obama-initiatief te blokkeren vanuit zijn voorzitterspositie in de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen. De meeste Democraten zullen verheugd zijn als Menendez, die de Cubaanse ballingen in Union City vertegenwoordigt, in de Senaat minder wordt.
In de toekomst zullen de VS Cuba verwijderen van de lijst van ‘staatsterrorisme’, wat de mogelijkheid van financiering uit het internationale financiële systeem zal versoepelen. Voor Amerikaanse burgers zal de toestemming om naar Cuba te reizen aanzienlijk worden uitgebreid. De zakelijke en handelsmogelijkheden zullen toenemen. Vanaf de Summit of the Americas in Panama in 2015 zullen de Amerikaanse en Cubaanse delegaties aan dezelfde tafel zitten. De zogenaamde belangensecties zullen worden opgewaardeerd tot formele ambassades. Het embargo zal van binnenuit worden uitgehold, waarbij Amerikaanse toeristen- en investeringsdollars mogen stromen. Met of zonder actie van het Congres om de Helms-Burton-wet uit 1996 op te heffen, wordt het embargo opgeheven. Alleen al vorig jaar reisden ruim 400,000 Cubaans-Amerikanen naar Cuba.
En hier is een voorspelling: als de president zijn wens vervult, zal de familie Obama in de straten van Havana gezien worden voordat zijn ambtstermijn voorbij is.
-
Opmerking van de uitgever: "Twee oude jongens praten” is de inleiding tot het aanstaande boek van Tom Hayden, Listen, Yankee!, Why Cuba Matters, dat volgend jaar zal verschijnen bij Seven Stories Press. Het stuk werd vorige maand afgerond. De ‘twee oude jongens’ zijn de auteur, nu 75, die Cuba voor het eerst bezocht in 1968, en Ricardo Alarcon, nu 77, voormalig voorzitter van de Cubaanse Nationale Vergadering, minister van Buitenlandse Zaken en vertegenwoordiger van de VN.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren