Gezongen over een kloppende gitaarriff begint de tekst van een van mijn favoriete punknummers:
Dezelfde oude saaie zondagochtend,
De oude man is de auto aan het wassen,
Mama staat in de keuken en kookt het zondagse diner...
Uitgebracht in 1979 ‘Het geluid van de buitenwijken’ by The Members schetst een beeld van een traditioneel huwelijk met een traditionele, op geslacht gebaseerde verdeling van de huishoudelijke arbeid. Maar sindsdien zijn de zaken veranderd, nietwaar?
Nou, niet echt, nee. Aangespoord door de tweede feministische golf van de jaren zeventig heeft er enige progressieve verandering plaatsgevonden in termen van genderrollen thuis, maar aangezien een nieuwe ComRes-enquête blijkt dat vrouwen nog steeds het merendeel van het huishoudelijk werk doen. Uit het onderzoek, dat in opdracht van BBC Radio 4’s Woman’s Hour werd uitgevoerd, bleek dat vrouwen in Groot-Brittannië gemiddeld 11.5 uur aan huishoudelijk werk besteden, terwijl mannen slechts zes uur besteden.
Deze deprimerende bevinding bevestigt recente onderzoeken uitgevoerd door de Organisatie voor Economische Co-operatie en ontwikkeling Instituut voor onderzoek naar openbaar beleid en Mondiale trendsenquête 2014. Deze laatste ontdekte dat de onevenwichtigheid in de Britse relaties in grote lijnen het internationale gemiddelde weerspiegelt, waarbij zeven op de tien vrouwen in twintig landen melden dat zij grotendeels verantwoordelijk waren voor het koken, de boodschappen doen en het huishoudelijk schoonmaken.
Het merendeel van het onaangename en routinematige huishoudelijke werk ‘behoort’ steevast toe aan vrouwen. Uit de Woman’s Hour-enquête bleek bijvoorbeeld dat 83 procent van de vrouwen zei dat zij verantwoordelijk waren voor het schoonmaken van het toilet. De vormen van huishoudelijk werk waarvoor mannen traditioneel de verantwoordelijkheid op zich nemen, zoals het onderhoud van het huis en het tuinieren, kunnen daarentegen vaak naar eigen goeddunken worden uitgevoerd en er kan, in de woorden van één auteur, worden gezegd dat ze ‘benaderen een staat van vrije tijd‘. Wanneer mannen helpen met huishoudelijk werk, is het meestal precies dat: hulp, zelden verplicht of routinematig.
Het is dan ook niet verrassend om dat te ontdekkenWanneer mannen bij een vrouwelijke partner intrekken, daalt hun deelname aan het huishoudelijk werk gemiddeld. En ja, je raadt het al: als een alleenstaande vrouw bij een mannelijke partner intrekt, neemt haar deelname aan het huishoudelijk werk toe. Een veelgehoord antwoord is om te beweren dat deze aanhoudende onevenwichtigheid in het gezin te danken is aan de grotere bijdrage van mannen als voornaamste kostwinner. Als we de slaafse aannames van dit argument omzeilen, is het nogal achterhaald 41% van de vrouwen verdient nu meer dan hun wederhelft. Verder volgens de 2013 Europese sociale enquête Britse vrouwen die meer dan 30 uur per week werken, doen nog steeds tweederde van het huishoudelijk werk.
Waarom blijft deze ongelijke status quo bestaan? Socioloog Susan Meushart, auteur van Vrouwenwerk: wat het huwelijk voor vrouwen betekent, gelooft dat dit gedeeltelijk kan worden verklaard door het concept van 'pseudomutualiteit' – 'een stand van zaken waarin beide partijen egalitaire idealen belijden en doen alsof ze gelijkwaardig delen, terwijl ze hun huwelijksleven nog steeds leiden volgens min of meer rigide gender-idealen. getypeerde rollen.’ Toevallig lijken vooral mannen hier last van te hebben, zegt Adam Ludlow van ComRes opmerkend dat mannen de hoeveelheid huishoudelijk werk die ze doen vaak overschatten.
We moeten ook onder ogen zien dat mannen in het algemeen (een belangrijke kwalificatie) een gevestigd belang hebben bij het handhaven van de status quo. Een traditionele heteroseksuele relatie is beter voor hem. Omgekeerd zal de ervaring van vrouwen met koppels beter aanvoelen naarmate de relatie zich verder verwijdert van dit traditionele ‘ideaal’. Als je de status quo in twijfel trekt, riskeer je ongemakkelijke argumenten. En zelfs als een vrouw de kwestie ter sprake brengt, kunnen mannen verschillende combinaties van vermijding, ontkenning, intimidatie en, in sommige huishoudens, zelfs geweld gebruiken.
Dus wat moet er gedaan worden? Zoals bij alle sociale problemen ligt de sleutel bij het overheidsbeleid. Een Universiteit van Oxford uit 2011 studies ontdekte dat de Scandinavische landen die vrouwen aanmoedigden om aan de slag te gaan door te voorzien in goed moederschaps- en vaderschapsverlof en openbare kinderopvang, een grotere gelijkheid hadden in het delen van het huishoudelijk werk. Een verkorting van de standaardwerkweek naar 30 uur, zoals bepleit door de Stichting Nieuwe Economie, zou ook helpen doordat beide partners meer vrije tijd krijgen.
Er zijn ook acties die individuen kunnen ondernemen. Als persoon die doorgaans het merendeel van de taken in de kinderopvang vervult, kunnen vrouwen de aanstichters van sociale verandering zijn. In haar boek Huisvrouw – Dit jaar 40 jaar oud – betoogt de feministische auteur Ann Oakley dat vrouwen hun dochters kunnen leren hoe ze geen huisvrouw moeten zijn, en hun zonen hoe ze huishoudelijk werk moeten doen. We moeten de traditionele genderrollen verwerpen en ophouden bepaald werk als ‘vrouwenwerk’ en ander werk als ‘mannenwerk’ te definiëren. de grootste sprong voorwaarts om de verandering door te voeren die nodig is. Een vraag voor de mannen onder ons: hoe vaak ga jij op handen en knieën zitten om het toilet schoon te schrobben?
Ian Sinclair is de auteur van The March That Shook Blair: An Oral History van 15 februari 2003, uitgegeven door Peace News Press. Hij twittert @IanJSinclair.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren