Mensen die aan de macht zijn, worden nerveus als het vertrouwen van de bevolking in nationale instellingen keldert. Het is vaak een voorbode geweest van grote sociale onrust, en zelfs van revoluties.
Dit is een onderliggende reden waarom de Britse premier Rishi Sunak geproclameerd, ondanks de toenemende druk over de fiscale zaken van Nadhim Zahawi, voorzitter van de Conservatieve Partij en voormalig minister van Financiën, dat:
'Integriteit en verantwoordelijkheid zijn voor mij heel belangrijk.'
Uiteraard was dit een tragikomische bewering, aangezien de Tory-partij de afgelopen jaren verwikkeld is geraakt in eindeloze schandalen, bedrog en calamiteiten.
Ondertussen is de ‘glans’ van de BBC, dat bolwerk van Britse waarden – en niet in de laatste plaats haar veronderstelde leidende positie als betrouwbare nieuwsaanbieder – verder aangetast door onthullingen dat BBC-voorzitter Richard Sharp in verband wordt gebracht met een Persoonlijke lening van € 800,000 gericht aan Boris Johnson, toenmalig premier.
Een paar weken nadat Sharp Johnson naar verluidt had geholpen een leninggarantieovereenkomst binnen te halen, werd hij aangekondigd als de keuze van de regering om de BBC te leiden. Er is veel recentelijk gefluisterd dat zelfs als Sharp niet direct betrokken was bij het regelen van de lening, 'percepties ertoe doen', zoals BBC-stoere David Dimbleby tegen BBC News vertelde (interview, News at Ten, 23 januari 2023).
Sharp was ooit de baas van Sunak bij de investeringsbank Goldman Sachs. Terwijl hij premier was, ontmoette Johnson Sharp zesmaal – meer dan enig ander niet-redactioneel mediabestuurder; nog een keer meer dan zelfs Rupert Murdoch. Voordat Sharp voorzitter van de BBC werd, had hij bovendien £ 400,000 aan de Tory-partij gedoneerd.
Zoals de BBC gerapporteerd van zijn voorzitter:
'De heer Sharp is verantwoordelijk voor het handhaven en beschermen van de onafhankelijkheid van de BBC, en ervoor zorgen dat zij haar missie vervult om te informeren, onderwijzen en entertainen.'
Er is hier niets te zien, mensen.
Maar de nervositeit onder de heersende klasse is reëel. Penny Mordaunt, de Tory-leider van het Lagerhuis, zei onlangs iets dat een realistische inschatting van de toestand van het land benaderde. In een toespraak op de conferentie van het Institute for Government in Westminster zei zij waarschuwde dat:
'Veel mensen denken dat dingen niet werken. Voor degenen die de minste hebben, kan het lijken alsof het hele systeem tegen hen is opgezet.'
Mordaunt beweerde, zoals ze moest, dat Sunak het belang van '[publiek] vertrouwen als maatstaf' begreep. Maar ze waarschuwde ook:
'De voortzetting en het succes van het kapitalisme en de democratie staan op het spel.'
Dit waren nogal opmerkelijke woorden van een minister. Het was een zeldzame glimp van eerlijkheid, ook al was het grotendeels uit eigenbelang: namelijk om de illusie te wekken dat we op de zorgen van mensen zouden reageren om zo grip op de macht te behouden. Op dezelfde conferentie zei Lisa Nandy, Labour's schaduwsecretaris voor 'nivellering', dat de 'golven van politieke onrust' die in Groot-Brittannië werden gevoeld 'het geluid waren van mensen die eisten hun eigen lot in handen te nemen'. Nandy beweerde dat de 'tijd voor excuses al lang voorbij is' en dat het decentraliseren van de economie de 'enige uitweg uit de nationale malaise' was.
Dit waren ook mooie retorische woorden. Maar het idee dat ze ooit zouden worden omgezet in daadwerkelijk, systemisch diepgaand beleid dat sterk afwijkt van het door het bedrijfsleven gedreven, planeetvernietigende kortetermijndenken is nauwelijks geloofwaardig als Nandy in een schaduwkabinet zit onder leiding van vestiging stroman Heer Keir Starmer. Hij was het tenslotte die berucht was gedumpt zijn tien ‘socialistische’ verkiezingen toezeggingen toen hij Labour-leider werd, en hij deed er alles aan om de publieke goodwill en de erfenis van Jeremy Corbyn, zijn voorganger, te vernietigen.
Maar verwacht dat er meer van hetzelfde gezichtsbesparende retoriek naar voren zal komen als politici en leiders uit het bedrijfsleven proberen het publiek tevreden te stellen in het licht van extreme ontberingen, klassenstrijd en sociale ineenstorting. Natuurlijk is de politieke retoriek soms gewoon brutaal en meedogenloos in zijn hardheid.
Denk eens aan de oudere overlevende van de Holocaust die eerder deze maand tijdens een openbare bijeenkomst dapper de confrontatie aanging met minister van Binnenlandse Zaken Suella Braverman. De 83-jarige Joan Salter vertelde Braverman dat haar hatelijke taalgebruik jegens degenen die de vervolging thuis ontvluchten gevolgen heeft:
'Ik ben een kind dat de Holocaust heeft overleefd. In 1943 werd ik gedwongen mijn geboorteplaats in België te ontvluchten en trok ik door het door oorlog verscheurde Europa en gevaarlijke zeeën totdat ik in 1947 uiteindelijk naar Groot-Brittannië kon komen.
'Als ik u woorden hoor gebruiken tegen vluchtelingen als 'zwermen' en een 'invasie', moet ik denken aan de taal die wordt gebruikt om de moord op mijn familie en miljoenen anderen te ontmenselijken en te rechtvaardigen.'
Beschamend genoeg antwoordde de minister van Binnenlandse Zaken:
'Ik zal me niet verontschuldigen voor de taal die ik heb gebruikt om de omvang van het probleem aan te tonen.'
Bravermans koelbloedige reactie werd zelfs begroet met enig applaus van het publiek. Toen de video van deze uitwisseling viraal ging, het ministerie van Binnenlandse Zaken eigenlijk gevraagd ervoor neergehaald te worden (het blijft op zijn plaats op het moment van schrijven).
In een interview achteraf zei mevrouw Salter benadrukte haar punt:
‘Ik ben er heel sterk van overtuigd dat de Holocaust eindigde in de vernietigingskampen, maar het begon met woorden, waarbij het Joodse volk de schuld kreeg van alle problemen in Duitsland, en ik ben bang dat de daden en woorden van onze minister van Binnenlandse Zaken erg... zeer vergelijkbaar.'
Politiek commentator Umair Haque wees erop dat deze episode symptomatisch is voor 'een instortend Groot-Brittannië'. Hij opgemerkt:
'Dit is de staat van het moderne Groot-Brittannië. Dit is waar de natie feitelijk is. De regering vertelt overlevenden van de Holocaust dat gejuich en applaus. Als dat niet huiveringwekkend is, weet ik het niet meer.'
Haque vervolgde:
'Niemand mag een overlevende van de Holocaust behandelen alsof hij niet weet waar hij het over heeft als het gaat om het opkomende fascisme. Deze aflevering riekt naar antisemitisme. Van vreemdelingenhaat. Weet de Britse regering het echt beter dan... mensen die de grootste genocide uit de geschiedenis hebben overleefd? Ernstig? Kan iemand dat als logisch, gezond of moreel aanvaarden? Wanneer een overlevende van de Holocaust hardop zegt: Hé, dit begint me te herinneren aan waar ik aan ontsnapt ben... is het echt juist om... te negeren... te minimaliseren... gaslicht... te demoniseren? aan hen? Is dat geen positief bewijs dat er iets ongelooflijk erg mis is gegaan in een samenleving?'
Nog meer bewijs voor de verslechtering van het 'Verenigde' Koninkrijk zijn de recente vernietigend vonnis van Human Rights Watch (HRW) in haar World Report 2023. De Britse regering had ‘herhaaldelijk getracht de bescherming van de mensenrechten in 2022 te beschadigen en te ondermijnen’. Yasmine Ahmed, Britse directeur bij HRW, zei vorig jaar:
'zag de grootste aanval op de mensenrechtenbescherming in Groot-Brittannië in decennia. Van uw recht om te protesteren tot uw vermogen om instellingen ter verantwoording te roepen: fundamentele en zwaarbevochten rechten worden systematisch ontmanteld.'
De Tory-regering heeft:
'wetten geïntroduceerd die de rechten van asielzoekers en andere kwetsbare mensen ontnamen, het ontnemen van kiesrecht aanmoedigden, het gerechtelijk toezicht op overheidshandelen beperkten en nieuwe beperkingen oplegden aan het recht op vreedzaam protest.'
Maar het wordt nog erger:
‘Toen deze rechten werden weggenomen, werd Groot-Brittannië zwaar getroffen door een crisis rond de kosten van levensonderhoud, waarbij de inflatie eind oktober 11.1 procent bedroeg en uit officiële gegevens blijkt dat huishoudens met lage inkomens onevenredig veel de impact van de stijgende energie-energie voelden. en voedselprijzen.'
Bovendien:
'De weigering van de regering om een sociale zekerheid terug te draaien gesneden gedaan in 2021, en een aankondiging uit november 2022 dat de socialezekerheidssteun pas in april 2023 zou stijgen om de inflatie op te vangen inbreuk maken op het recht op sociale zekerheid en op een adequate levensstandaard. [onze nadruk]'
Uit onze zoekopdrachten in de nieuwsdatabase van Lexis blijkt dat er geen enkele berichtgeving over het HRW-rapport in de nationale pers is geweest. We konden zeker geen spoor vinden van een reactie van de Britse regering op het vernietigende oordeel van HRW over het land.
De meest 'waardevolle' economische activiteit is ecocide
Maar het grootste probleem dat de Britse regering op schandelijke wijze niet op verantwoorde wijze heeft aangepakt, is de klimaatcrisis. Het ontstellende gebrek aan inzet van het land om de klimaatcrisis aan te pakken wordt geïllustreerd door het feit dat het land zich niet inzet voor de aanpak van de klimaatcrisis beslissing vorige maand om in Cumbria de eerste nieuwe kolenmijn van het land in 30 jaar te openen. Er zijn nog meer voorbeelden. Terwijl Groot-Brittannië in 26 gastheer was van de VN-klimaattop COP2021 in Glasgow, besloot het niet deel te nemen aan een een alliantie van landen beloofde nieuwe olie- en gasprojecten stop te zetten. Tegen het einde van datzelfde jaar was dat het geval gerapporteerd dat de Britse regering de olie- en gasindustrie £13.6 miljard aan subsidies heeft gegeven sinds de ondertekening van het historische klimaatakkoord van Parijs in 2015. (Het akkoord van Parijs moest de opwarming van de aarde beperken tot ruim onder de 2 graden Celsius, bij voorkeur tot 1.5 graden, vergeleken met pre-industriële niveaus.)
Groot-Brittannië heeft zojuist een nieuwe vergunningsronde Noordzee voor olie- en gasbedrijven, met 115 biedingen. Het beoogde doel is:
'Om de binnenlandse productie van koolwaterstoffen te stimuleren, terwijl Europa zich afwendt van Russische brandstof.'
De overheid streeft naar ontwikkeling Rosebank, gelegen ten noordwesten van Shetland, potentieel het grootste onontwikkelde olie- en gasveld in de Noordzee. Er wordt gedacht dat het twee keer zo groot is als de controversiële Cambo-ontwikkeling, en kon op zijn hoogtepunt bijna 70,000 vaten olie per dag produceren.
De Schotse Groene Partij verzet zich tegen de ontwikkeling, opmerkend:
'Rosebank is een klimaatramp die staat te gebeuren, we zijn al voorbij het punt waarop we afstand hadden moeten nemen van olie en gas, maar Westminster doet er nog een schepje bovenop... We kunnen ons hernieuwbare potentieel niet realiseren zolang we gebonden zijn aan een Een Tory-regering die zich meer bekommert om de winsten van haar vrienden in de fossiele-brandstofindustrie dan om ons milieu.'
Dit alles gebeurt ondanks de indrukwekkende campagnes door de milieubeweging – met name Extinction Rebellion, Just Stop Oil en Insulate Britain – bij het vergroten van de publieke bezorgdheid over het klimaat. Dr. Oscar Berglund, docent internationaal publiek en sociaal beleid aan de Universiteit van Bristol, die onderzoek doet naar klimaatveranderingsactivisme en Extinction Rebellion (XR) zei:
'Het is belangrijk om te onthouden wat [XR] heeft bereikt. Het Britse publiek maakt zich veel meer zorgen over de klimaatverandering dan voorheen, en dat heeft een blijvende impact. De manier waarop er in de samenleving over klimaatverandering wordt gesproken, is ten goede veranderd en er is veel minder ontkenning van de klimaatverandering.'
In bredere zin beschouwen drie op de vier mensen de klimaatverandering nu als een grote bedreiging, zo blijkt uit cijfers uit 2022 klanttevredenheid van meer dan 24,000 mensen in 19 landen door het Pew Research Center.
A beknopte versie van de toestand van het mondiale klimaat in 2022, opgesteld door de gezaghebbende website Carbon Briefing, blijkt dat er vorig jaar veel nieuwe records zijn gevestigd. Deze omvatten:
- Broeikasgassen: De concentraties bereikten recordniveaus voor kooldioxide, methaan en lachgas.
- Oppervlaktetemperatuur: het was tussen het vijfde en zesde warmste jaar ooit geregistreerd voor oppervlaktetemperatuur voor de wereld als geheel, tussen 1.1C en 1.3C boven pre-industriële niveaus over verschillende temperatuurdatasets. De afgelopen acht jaar waren de acht warmste jaren sinds het begin van de metingen in het midden van de 1800e eeuw.
- Opwarming boven land: Het was het warmste jaar ooit gemeten in 28 landen – waaronder China, Frankrijk, Duitsland, Ierland, Italië, Nieuw-Zeeland, Portugal, Spanje en Groot-Brittannië – en in gebieden waar 850 miljoen mensen wonen.
- Warmte-inhoud van de oceaan: het was het warmste jaar ooit gemeten wat betreft de warmte-inhoud van de oceaan, die tussen 2021 en 2022 aanzienlijk toenam.
- Extreem weer: In 2022 waren er extreme hittegolven in Europa, China, India, Pakistan en Zuid-Amerika, evenals catastrofale overstromingen in Pakistan, Brazilië, West-Afrika en Zuid-Afrika.
- Zeespiegelstijging: De zeespiegel bereikte nieuwe recordhoogten, met een opmerkelijke versnelling in de afgelopen dertig jaar.
In april 2022 publiceerde Carbon Brief een diepgaande analyse van de 1,300 hoofdartikelen in Britse kranten over klimaat sinds 2011. Uit hun onderzoek bleek dat het aantal hoofdartikelen waarin werd opgeroepen tot meer actie om de klimaatverandering aan te pakken, in drie jaar tijd was verviervoudigd. Dit weerspiegelde een bredere toename van de berichtgeving over het onderwerp. De belangrijkste bevindingen van hun onderzoek zeiden echter niets over de vraag of de omvang en urgentie van de klimaatcrisis op de juiste manier door de Britse media was aangepakt.
Journalisten Mark Hertsgaard en Kyle Pope, medeoprichters van Nu het klimaat afdekkenHebben wees erop dat zijn in feite de media nog steeds grotendeels niet in staat om de urgentie van de klimaatcrisis over te brengen:
'Om het publiek duidelijk te maken dat de beschaving letterlijk wordt aangevallen, moeten nieuwsmedia het klimaatverhaal veel groter weergeven, met meer verhalen – vooral over hoe de klimaatverandering steeds meer invloed heeft op het weer, de economie, de politiek en andere domeinen van het leven – en die verhalen op een breed niveau publiceren. de bovenkant, niet de onderkant, van een startpagina of uitzending. Nieuwsberichten zouden ook veel duidelijker moeten spreken en klimaatverandering moeten presenteren als een onmiddellijke, dodelijke dreiging.'
Stop gewoon met olie gemaakt soortgelijke observaties:
'In 2023 is het tijd dat degenen die in de media werken verder gaan dan alleen maar vertellen over recordtemperaturen, overstromingen en droogtes. Het is tijd om te schreeuwen waarom dit gebeurt en wat het zal betekenen voor ons allemaal die vandaag de dag leven. Civiel verzet betekent de confrontatie aangaan met de gevestigde belangen, de winstbejag en de medeplichtigheid van allen die betaald worden door de olie-industrie.'
Eén van de verschrikkelijke waarheden achter de klimaatcrisis is uiteraard dat dit inderdaad het geval is al lang bekend dat de planeet gevaarlijk zou opwarmen zonder serieuze, radicale actie. Er zijn inderdaad interne documenten gelekt onthullen dat wetenschappers van oliegigant Exxon (toen nog Esso) in de jaren zeventig de stijging van de mondiale temperatuur nauwkeurig voorspelden.
Geoffrey Supra aan de Harvard University analyseerden samen met collega's alle openbaar beschikbare interne documenten en onderzoekspublicaties die het bedrijf tussen 1977 en 2014 openbaar maakte. Ze concludeerden dat:
'Uitstekende wetenschappers [bij Exxon] hebben de opwarming van de aarde met schokkende vaardigheid en nauwkeurigheid gemodelleerd en voorspeld, alleen zodat het bedrijf de komende decennia diezelfde klimaatwetenschap zal ontkennen.'
De misdadige oneerlijkheid van deze aanpak gaat alle verwachtingen te boven, met de waarschijnlijke consequentie van de massale dood van vele soorten, en misschien wel van de mensheid zelf. Ondertussen waren oliemaatschappijen vorig jaar op weg naar winst van bijna 200 miljard dollar.
Zoals Umair Haque bekend:
'Dit is geen laatstadiumkapitalisme meer. Nu is het kapitalisme in de eindfase.'
Hij vervolgde:
‘Nu bevinden we ons in een fase van het kapitalisme waarin juist de instellingen die verantwoordelijk zijn voor het vernietigen van het leven op planeet Aarde en het veroorzaken van een massale uitsterving – een van de slechts vijf voorgaande in de hele diepe geschiedenis, miljarden jaren lang – recordbrekende resultaten boeken. , oogverblindende meevallers. Met andere woorden: we bevinden ons nu in het stadium van het kapitalisme waar de meest “waardevolle” activiteit in de economie… ecocide is.'
Econoom en voormalig politicus Yanis Varoufakis, die in 2015 ontslag nam als minister van Financiën van Griekenland, zet het botweg in een nieuw documentaire serie:
'Ofwel gaan we verder dan het kapitalisme – ofwel sterven we.'
Van liefde, hoop en verwondering
Zoals we eerder hebben gedaan bekend, veel klimaatwetenschappers – waaronder senior, voorheen voorzichtige figuren – uiten hun angsten op steeds meer gekwelde toon. Maar misschien is het nog steeds te weinig en te laat.
De Amerikaanse klimaatwetenschapper Rose Abramoff werd onlangs ontslagen bij het Oak Ridge National Laboratory nadat ze collega-wetenschappers had aangespoord actie te ondernemen tegen de klimaatverandering. Zij schreef in de New York Times:
'Tijdens de bijeenkomst van de American Geophysical Union in december, vlak voordat de sprekers het podium betraden voor een plenaire sessie, ontvouwden mijn collega-klimaatwetenschapper Peter Kalmus en ik een spandoek met de tekst 'Out of the lab & into the streets.' In de paar seconden voordat het spandoek uit onze handen werd gerukt, smeekten we onze collega's om hun invloed als wetenschappers te gebruiken om het publiek bewust te maken van de stervende planeet.'
Abramoff voegde toe:
'De wetenschappelijke gemeenschap probeert al tientallen jaren plichtsgetrouwe rapporten te schrijven, zonder dat daar een vermindering van de uitstoot van broeikasgassen door fossiele brandstoffen aan kan worden aangetoond. Het is tijd om iets nieuws te proberen. We moeten eraan werken om de cultuur van onze instellingen te veranderen, eerlijk te zijn over onze waarden, te pleiten voor klimaatrechtvaardigheid en te experimenteren. Grote experimenten verleggen de grenzen van kennis en fatsoen. Ze zijn riskant, vluchtig en godslasterlijk. Maar als ze werken, verandert de wereld.'
Een kleine maar belangrijke stap is het verbieden van fossielebrandstofbedrijven om studenten te werven via universitaire loopbaandiensten. Dit heeft wat succes in Groot-Brittannië, waar nog drie universiteiten zich bij het verbod aansluiten. De University of the Arts London, University of Bedfordshire en Wrexham Glyndwr University hebben het voorbeeld gevolgd van Birkbeck, University of London, die afgelopen september als eerste een fossielvrij loopbaanservicebeleid invoerde.
De door studenten geleide groep People & Planet, die actief is in tientallen universiteiten, zei dat universiteiten ‘de bedrijven steunen die het meest verantwoordelijk zijn voor de vernietiging van de planeet’, terwijl de klimaatcrisis ‘de bepalende kwestie was in het leven van de meeste studenten’. .
De klimaatprotesten gaan allemaal door over de hele wereld. In Duitsland is het dorp Lützerath ontdaan van zijn inwoners om plaats te maken voor de Garzweiler-kolenmijn. De politie is ingezet tegen demonstranten die proberen de uitbreiding van de mijn te stoppen of te vertragen.
Op videobeelden was te zien hoe de politie aan het werk was vast in de modder terwijl ze probeerden demonstranten uit te zetten. Achter de hilarische Monty Python-achtige capriolen zat echter de serieuze boodschap uitgedrukt door Just Stop Oil:
'Geef de politie stomme taken en ze zullen er stom uitzien – en proberen honderden demonstranten uit een dorp te verdrijven, alleen maar zodat het door een kolenmijn kan worden vernietigd, is stom.
'Maar de politici die aandringen op meer fossiele brandstoffen zijn erger dan dom. Ze zijn genocidaal.'
Wat motiveert deze dappere klimaatdemonstranten zo vaak? sneerde naar door ‘mainstream’ media als ‘misleid’, ‘egoïstisch’, ‘naïef’ of erger? Louise Harris is de 24-jarige Just Stop Oil-activiste die afgelopen november een portaal op de M25 beklom. Terwijl ze daar was, hield ze een hartstochtelijk pleidooi voor klimaatactie van de overheid in een video- dat werd breed gezien. Nadat ze was gearresteerd, bracht ze acht dagen in de gevangenis door.
Ze schreef onlangs:
'Ik was emotioneel in die video, omdat het voor mij emotioneel is om mijn leven te verliezen door toedoen van mijn eigen regering. Het besef dat ik misschien niet ouder dan 40 jaar zal worden, omdat er misschien niet genoeg voedsel of water is, is emotioneel voor mij. Het besef dat kinderen die vandaag geboren worden, zouden kunnen opgroeien in een wereld vol oorlog en conflicten – en geen kettingbotsingen, gelach en spelletjes – is emotioneel voor mij.'
Harris voegde eraan toe:
'Ik begon te huilen, van wat ik nu herken als verdriet.'
De motivatie voor haar klimaatactivisme is in essentie liefde voor mensen, het leven en de planeet:
'Want als je liefde voelt, neem je risico's. Als je liefde voelt, vecht je. Als je liefde voelt, zet je alles wat je hebt op het spel – om het te redden.'
Dit is een krachtige boodschap die de moeite waard is om in gedachten te houden als we worden aangevallen door harde waarheden over de toestand van onze thuisplaneet. De Australische schrijver en politiek analist Caitlin Johnstone behandelde dit thema in een recent stuk:
'Ik hoor vaak praten over hoe deprimerend het is om de waarheid te leren kennen over wat er werkelijk aan de hand is in onze samenleving en in onze wereld... Er wordt mij altijd om advies gevraagd over hoe ik door kan gaan als alles zo somber lijkt.'
Ze zei:
'Meestal zeg ik iets over het belang van innerlijk werk, het helen van oude trauma's en het zuiveren van de vele illusies die onze perceptie van de werkelijkheid vertekenen. En tot op zekere hoogte is dat waar; dergelijk werk geeft je een basis van innerlijke rust van waaruit je kunt functioneren en een helder perspectief waardoor je veel gemakkelijker door de onzin heen kunt kijken.'
Toen voegde Johnstone eraan toe:
'Maar bij nader inzien denk ik dat gelijkmoedigheid bij het omgaan met harde waarheden ook voortkomt uit een veel eenvoudiger basis: dat er altijd hoop is, en dat er altijd verwondering is.'
Zoals Johnstone opmerkte, kunnen we niet zeggen: met zekerheid hoe de zaken zullen aflopen. Wij kunnen daar niet zeker van zijn niets kunnen de crisis waarin we ons bevinden oplossen of verzachten.
Klimaatwetenschapper Bill McGuire biedt essentieel perspectief op het belang van niet opgeven:
'Het falen van het Cop-proces om de komst van Hothouse Earth-omstandigheden te voorkomen, betekent niet dat het allemaal voorbij is, dat de strijd verloren is. Verre van dat. Boven en boven de 1.5 graden Celsius wordt elke stijging van de mondiale gemiddelde temperatuur met 0.1 graden Celsius die we kunnen voorkomen cruciaal; elke ton koolstofdioxide of methaan die we kunnen voorkomen wordt uitgestoten, wordt een cruciale overwinning. Wetende dat de wereld die we aan onze kinderen en hun kinderen nalaten beslist grimmig zal zijn, moeten we gemotiveerd zijn om alles te doen wat in onze macht ligt om ervoor te zorgen dat ook wij niet voorbij de 2°C-grens razen, waardoor de opwarming van de aarde kan voortduren totdat grootschalige klimaatchaos wordt onvermijdelijk.'
Er is dus altijd een reden om door te gaan; proberen de zaken minder erger te maken dan ze anders zouden zijn. In de tussentijd is er liefde, hoop en verwondering in de schoonheid en magie van de mensen en de wereld om ons heen.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren