Bron: geïnformeerd commentaar
Een nieuw rapport van RethinkX, een denktank die de ideeën van Tony Seba, die Business doceert aan de Stanford University, laat zien dat de waarde van fossiele brandstoffen en van de elektrische centrales die zij van brandstof voorzien enorm wordt overschat door overheidsinstanties en financiële analisten.
Seba en zijn collega's wijzen erop dat steenkool en kernenergie sinds 2 2010 biljoen dollar aan investeringen hebben aangetrokken, op basis van het feit dat bijvoorbeeld een kolencentrale die in 2015 is gebouwd twintig jaar lang elektriciteit zal blijven produceren tegen 7.5 cent per kilowattuur, dat wil zeggen tot en met 20. .
Bzzt. Verkeerd antwoord. Kolencentrales worden routinematig failliet verklaard door steeds goedkopere zonne-, wind- en batterij-installaties, maar ook door goedkoper aardgas.
Van steenkool kan dus eigenlijk niet worden verwacht dat hij twintig jaar lang elektriciteit zal opwekken met een prijs van 7.5 cent per kilowattuur (stel je voor dat je tien gloeilampen van 100 watt een uur lang laat branden).
Daarom is de kolencentrale niet waard wat het ministerie van Energie of Wall Street denkt dat hij is. Het is veel en veel minder waard. Dit geldt ook voor aardgascentrales.
Dus hoe noem je het als mensen 2 biljoen dollar investeren in een industrie die waardeloos wordt?
Dat, mijn vriend, is een zeepbel.
Een beangstigend kenmerk van bubbels is dat ze barsten. De markt voor gesecuritiseerde slechte hypotheken barstte in 2008. De markt voor waardeloze fossiele brandstoffen kon elk moment barsten. Dat wil zeggen dat de overwaardering van kolen- en gascentrales een noodsituatie voor de nationale veiligheid is.
Een van de eerste grote zeepbellen in het moderne kapitalisme was de tulpenbubbel of tulpenomanie in Nederland. Tulpen werden in de 1600e eeuw vanuit het Ottomaanse Rijk naar West-Europa geëxporteerd. Het zijn kwetsbare bloemen en in Europa moeilijk te kweken, maar de mensen waren er dol op en iedereen in Nederland, van welke stand dan ook, had het gevoel dat ze een collectie nodig hadden. Rijke Nederlandse kooplieden verhoogden de prijs in 1632, waarbij mooie lampen het equivalent van $ 50,000 tot $ 150,000 kostten, en sommige zeldzame lampen gingen voor $ 750,000. Mensen securitiseerden tulpen op de aandelenmarkt en leenden geld om de effecten te kopen, waardoor ze een hoge schuldenlast hadden. Omdat het slechts een rage was en niemand eigenlijk een mooie tulp nodig had, begon de rage voorbij te gaan en daalden de kosten van elke tulp. Met elke daling kwamen de mensen die zich in de schulden hadden gestoken om de bloemen te kopen, nog meer in de schulden, omdat ze hadden verwacht dat toekomstige winsten de schulden zouden dekken en nu waren er alleen maar toekomstige verliezen. Deze rage was eind jaren dertig voorbij, waardoor veel failliete Nederlanders achterbleven.
Dus Tony Seba zegt dat steenkool, gas en olie net als die vroegmoderne Ottomaanse tulpen zijn?
Tony Seba zegt dat steenkool, gas en olie lijken op die vroegmoderne Ottomaanse tulpen.
Mensen investeren veel te veel geld in fossiele brandstoffen die een dodelijke spiraal veroorzaken. (Als u ze in uw pensioenportefeuille heeft, dump ze dan snel).
Zij schrijven,
“De capaciteitsfactor van conventionele kolen-, gas-, kern- en waterkrachtcentrales zal niet hoog of constant blijven, maar zal in plaats daarvan dramatisch afnemen in de komende tien tot vijftien jaar, omdat ze worden weggeconcurreerd en verstoord door de combinatie van fotovoltaïsche zonne-energie, windenergie op land. en lithium-ionbatterijen (SWB). In feite is de capaciteitsfactor voor conventionele energie al sinds 10 aan het dalen. De gemiddelde capaciteitsfactor voor steenkool in de Verenigde Staten is bijvoorbeeld gedaald van 15% in 2010 naar slechts 67% in 2010 – in de eerste plaats vanwege de concurrentie met goedkoop gas. door fracking, en nu door SWB.40 In het Verenigd Koninkrijk is de factor steenkoolcapaciteit zelfs nog sneller ingestort, van 2020% in 14 naar slechts 58% in 2013.”
Eén implicatie hiervan is dat kolencentrales in de VS feitelijk geen elektriciteit meer produceren voor 7.5 cent per kilowattuur. Als je rekening houdt met de waarschijnlijkheid van ernstige onderbenutting of vroegtijdige sluiting in de nabije toekomst, kan dit oplopen tot 75 cent per kilowattuur. Al het geld dat in een kolencentrale was gezonken in de veronderstelling dat deze twintig jaar mee zou gaan, werd geïnvesteerd op basis van een eenvoudige rekenfout. Zelfs nog experimentele technologieën zoals getijdenenergie, die gebruik maken van de energie van oceaangolven, kosten 20 cent per kilowattuur, wat te duur wordt geacht om praktisch te zijn. Wat is er praktisch aan kolen en gas?
Een andere conclusie uit dit onderzoek is dat de Amerikaanse overheid en particuliere energieanalisten consequent en enorm hebben onderschat hoe snel de kosten van hernieuwbare energiebronnen dalen. Deze onderschatting heeft er op zijn beurt toe bijgedragen dat de waarde van fossiele brandstoffen ten onrechte is verhoogd.
Seba en collega's dringen er bij de regering-Biden op aan om rekening te houden met deze bevindingen om de Amerikanen te beschermen tegen deze de facto zeepbel en om nog sneller over te stappen op windenergie, zonne-energie en batterijen.
-
Bonusvideo:
Juan Cole is de oprichter en hoofdredacteur van Informed Comment. Hij is Richard P. Mitchell hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Michigan. Hij is auteur van, naast vele andere boeken, Mohammed: Profeet van de Vrede te midden van de Clash of Empires en De Rubaiyat van Omar Khayyam. Volg hem op Twitter op @jricole of de Geïnformeerde reactie Facebook-pagina
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren