“Het ‘maatschappelijke doel’ van de media is het doordringen en verdedigen van de economische, sociale en politieke agenda van bevoorrechte groepen die de binnenlandse samenleving en de staat domineren.” (Edward Herman en Noam Chomsky – Toestemming voor productie)
Goedbetaalde presentatoren hebben bevoorrechte toegang tot 'respectabele' reguliere politici, die ze graag willen behouden. Het is van vitaal belang dat dergelijke bronnen op hoog niveau niet ernstig vervreemd of beledigd raken door pertinente, maar potentieel schadelijke vragen.
Terwijl ze voor de hand liggende waarheden over het massale geweld door westerse regeringen over het hoofd zien, zijn mediaprofessionals experts in het cultiveren van een laagje hardnekkige toewijding aan de waarheid.
Zelfs als ze scherp worden ondervraagd, worden leidende politici respectvol behandeld, zonder te insinueren dat de geïnterviewde verachtelijk of kwaadwillig is. Dergelijke overwegingen zijn echter niet van toepassing wanneer de media geconfronteerd worden met ‘schurken’ of ‘buitenbeentjes’ die een uitdaging vormen voor de gevestigde macht en de ideologie die aan de brutaliteit ervan ten grondslag ligt. In deze speciale gevallen vereist het leerstellige systeem dat bedreigende figuren agressief worden aangepakt, doorgaans met spot en minachting.
Zo werden de kijkers in de vroege ochtenduren na de Britse algemene verkiezingen van 5 mei getrakteerd op een opmerkelijk gesprek tussen de belangrijkste ‘rottweiler’ van de BBC, Jeremy Paxman, en George Galloway, het voormalige Labour-parlementslid dat nu lid is van de anti-oorlogspartij Respect. . Galloway had zojuist het Blairitische Labour-parlementslid Oona King afgezet in het kiesdistrict Bethnal Green en Bow in Oost-Londen.
De overwinning van Galloway was opmerkelijk en overwon een meerderheid van 10,000, ondanks de volledige macht van de politieke machine van New Labour. Zijn succes weerspiegelt zeker het buitengewone niveau van anti-oorlogsgevoelens in het land, twee jaar nadat twee miljoen mensen in februari 2003 demonstreerden – het grootste politieke protest in de geschiedenis van Groot-Brittannië.
De BBC-uitwisseling begon als volgt:
Jeremy Paxman: “Meneer Galloway, bent u er trots op dat u een van de weinige zwarte vrouwen in het Parlement hebt weggegooid?”
George Galloway: “Wat een belachelijke vraag. Ik weet dat het erg laat op de avond is, maar zou je niet beter kunnen beginnen met mij te feliciteren met een van de meest sensationele verkiezingsresultaten in de moderne geschiedenis?”
JP: “Ben je er trots op dat je van een van de weinige zwarte vrouwen in het parlement af bent?”
GG: “Ik ben niet [pauze]. Jeremy, ga verder met je volgende vraag.’
JP: “Je beantwoordt die vraag niet?”
GG: “Nee, want ik geloof niet dat mensen verkozen worden vanwege hun huidskleur. Ik geloof dat mensen gekozen worden vanwege hun staat van dienst en vanwege hun beleid. Ga dus verder met uw volgende vraag.” (Uitzending BBC Election Night Special, 6 mei 2005; video en transcriptie beschikbaar op: http://www.informationclearinghouse.info/article8763.htm)
Paxmans geveinsde zorg voor diversiteit berust feitelijk op de racistische en seksistische veronderstelling dat kandidaten speciale aandacht moeten krijgen vanwege hun huidskleur of geslacht.
Even later zei Paxman: “Ik vertelde u, meneer Galloway, dat [voormalig minister van de lokale overheid] Nick Raynsford u tot een T had gemaakt toen hij zei dat u een ‘demagoog’ was.”
Voor zover wij weten heeft Paxman nooit aan welke leidende minister dan ook “voorgelegd” dat hij of zij een “demagoog” is, ondanks een overvloed aan bewijsmateriaal dat door de media versterkte propaganda en demagogie de oorlog tegen Irak mogelijk hebben gemaakt, evenals eerdere aanvallen op Afghanistan en Servië. We kijken ernaar uit om Paxman in een toekomstig interview aan Tony Blair voor te stellen: “Ik leg het u voor, meneer Blair, dat George Galloway u tot een T had gebracht toen hij zei dat u een ‘oorlogsmisdadiger’ was.”
Wellicht zullen ook andere BBC-presentatoren en journalisten de zaak van gepaste onpartijdigheid oppakken. Politiek redacteur van de BBC, Andrew Marr, zal Blair vervolgens op zijn volgende persconferentie confronteren: “Ben je er trots op dat je deze verkiezingen hebt gewonnen dankzij schandalige leugens en een invasie-bezetting die in strijd is met het VN-Handvest, zoals zelfs door je eigen adviseurs wordt gesuggereerd? ?”
John Humphrys van BBC Radio 4 zal vandaag ongetwijfeld minister van Buitenlandse Zaken Jack Straw vragen: “Ben je er trots op dat je deze verkiezingen hebt gewonnen ten koste van 100,000 doden in Irak en talloze honderdduizenden gewonde, ondervoede en zieke burgers?”
Zijn collega James Naughtie zal herhaaldelijk de minister van Financiën Gordon Brown onder druk zetten: “Ben je er trots op dat je deze verkiezingen hebt gewonnen na het financieren van een oorlog die te laat illegaal werd verklaard door Kofi Annan en die tot een grote toename van het terrorisme heeft geleid?”
Duur gekleed Loudmouth – De media gaan aan het werk
Op ITN beschreef de Europese correspondent Juliet Bremner hoe Galloway de overwinning had veiliggesteld met behulp van ‘virulente anti-oorlogsvisies’ – een interessant concept. (ITN 22:30 Nieuws, 6 mei 2005)
Voorafgaand aan de verkiezingen (12 uur Nieuws, 30 mei) had ITN Galloway in een hinderlaag gelokt in een interview van zes minuten, ogenschijnlijk bedoeld om het publiek de gelegenheid te geven vragen te stellen over het beleid van de Respect-partij. Nieuwspresentatoren Nick Owen en Katie Derham begonnen met te vragen naar de “Ik groet u”-opmerking die Galloway in 3 tegen Saddam Hoessein zou hebben gemaakt. Anticiperend op de afwijzing van Galloway – hij beweert dat hij het Iraakse volk groette, en niet Saddam – had ITN een pre -een videoband bij de hand hebben waarop het betreffende fragment te zien is.
Terwijl politici van het establishment de nodige beleefdheid en respect moeten krijgen, vindt de pers het bijna onmogelijk om Galloway's naam te noemen zonder bijvoeglijke naamwoorden als 'controversieel' en 'buitenbeentje' te gebruiken. De consistente focus op persoonlijke zwakheden en vermeende fouten staat ook in schril contrast met de berichtgeving over meer 'serieuze' politici.
Zo merkte de Daily Mail op dat “de duur geklede, politieke buitenbeentje Respect Party de zetel die Labour sinds 1945 bekleedde, met een schommeling van 26.2 procent veroverde”. ('Opwindende momenten die de kleine uurtjes verlichtten', Daily Mail, 7 mei 2005)
De Express berichtte hoe “de non-conformistische linksbuiten in botsing kwam met Paxman”. ('Winnaar George verliest het opnieuw', John Chapman en David Pilditch, Express, 7 mei 2005)
The Sun merkte in een artikel met de adembenemend ironische titel 'Maverick “Stirred up racism” op:
“Loudmouth George Galloway werd beschuldigd van het aanwakkeren van raciale spanningen om terug te dringen in het parlement.” (De zon, 7 mei 2005)
The Times merkte op: “Het laatste hoofdstuk in de turbulente parlementaire carrière van George Galloway, het nieuw gekozen parlementslid voor Bethnal Green & Bow, begon gisteren in de non-conformistische stijl die zijn handelsmerk is. Hij bleef in bed.” ('Galloway slaapt op zijn overwinning na een opruiende campagne', Sam Lister, Sean O'Neill en Giles Whittell, The Times, 7 mei 2005)
Het artikel concludeerde: “Op de vraag wat ze van haar nieuwe parlementslid vond, zei een drinker in de Coborn Arms tegenover het hoofdkantoor van Respect: ‘Ik wil verhuizen.’”
The Guardian merkte op: “Het meest buitengewone resultaat werd behaald door het eigenzinnige voormalige Labour-parlementslid George Galloway.” ('Londen levert bloedneus op terwijl Galloway een bitter gevecht wint, Hugh Muir, The Guardian, 6 mei 2005)
Elders omschrijven de media Galloway reflexmatig als ‘flamboyant’ en ‘controversieel’, beschrijvingen die terechte spot en minachting voor het ‘schurkenstatenparlementariër’ uitdrukken. (The Sun, 'Geen greintje spijt', Trevor Kavanagh, 2 juli 2004)
De uitstrijkjes worden over de hele wereld herhaald. De Jerusalem Post merkt op:
“Deze nederlaag is voor Irak. Alle mensen die je hebt vermoord, alle leugens die je hebt verteld, zijn teruggekomen om je te achtervolgen', verklaarde de buitenbeentje-parlementslid George Galloway na zijn krappe verkiezingsoverwinning... Maar het electorale succes van Galloway werd in heel Groot-Brittannië met ongerustheid en minachting ontvangen.' ('Galloway-overwinning veroorzaakt alarm', Yaakov Lappin, Jerusalem Post, 8 mei 2005)
In feite worden over het hele spectrum ‘schurkenstaten’ denkers, politici en partijen meedogenloos besmeurd en bespot door de elitemedia. Het effect is net zo onvermijdelijk als het bedoeld is: het overtuigen van het publiek om radicale stemmen die gevestigde privileges en macht bedreigen, te beschimpen en zich af te keren.
VOORGESTELDE ACTIE
Het doel van Media Lens is het bevorderen van rationaliteit, compassie en respect voor anderen. Bij het schrijven van e-mails aan journalisten dringen wij er bij de lezers sterk op aan een beleefde, niet-agressieve en niet-beledigende toon aan te houden.
Schrijf aan Jeremy Paxman, Newsnight-presentator:
E-mail: [e-mail beveiligd]
Schrijf aan James Stephenson, speciale redacteur van de verkiezingsnacht:
E-mail: [e-mail beveiligd]
Schrijf aan Helen Boaden, nieuwsdirecteur van de BBC:
E-mail: [e-mail beveiligd]
U kunt overwegen een officiële klacht in te dienen (die een antwoord garandeert):
http://www.bbc.co.uk/complaints
Stuur kopieën van alle e-mails naar ons op: [e-mail beveiligd]
Dit is een gratis dienst. Financiële steun is echter van cruciaal belang. Overweeg alstublieft minder te geven aan de bedrijfsmedia en meer te doneren aan Media
Lens: http://www.medialens.org/donate.html
Bezoek de Media Lens-website: http://www.medialens.org
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren