Bron: geïnformeerd commentaar
Omdat het Amerikaanse politieke establishment en de Amerikaanse pers generaal Qasem Soleimani hebben gedemoniseerd sinds hij door Trump werd weggevaagd, is het misschien de moeite waard om het verhaal ingewikkelder te maken – vooral nu Trump hem ervan beschuldigt zich niet op één maar op vier Amerikaanse ambassades te hebben gericht. Trump is een beruchte en dwangmatige leugenaar, en er is geen reden om aan te nemen dat deze beschuldiging waar is. De premier van Irak zegt dat hij Soleimani heeft uitgenodigd om naar Bagdad te komen vrede te brengen. onderhandelingen met Saoedi-Arabië en toen blies Trump zijn gast plotseling weg. Soleimani kwam openlijk mee op een commerciële vlucht en ging met zijn diplomatiek paspoort door de paspoortcontrole. Zijn aankomst in Bagdad maakte geen deel uit van een geheime operatie om Amerikanen te treffen. Evenmin heeft Soleimani, zoals Wolf Blitzer ademloos op CNN berichtte, ‘miljoenen’ gedood (wanneer? waar?).
Ook was hij geen terrorist; terroristen zijn niet-statelijke actoren. Hij was een generaal in het Iraanse leger. Soleimani vocht in de oorlog tussen Iran en Irak van 1980-88, een defensieve oorlog van de kant van Iran, sinds Irak agressief binnenviel onder Saddam Hoessein. De Verenigde Staten steunden Saddam tot het uiterste in zijn agressie. Je zou dus moeten zeggen dat Soleimani in de jaren tachtig iets heroïsch deed, terwijl de regering-Reagan iets schandelijks deed. Reagan bemoeide zich zelfs met Saddam bij de VN toen Iran een klacht indiende over het Iraakse gebruik van chemische wapens.
In de jaren tachtig en negentig trainde Soleimani het Badr Corps, de Iraakse paramilitair van de Hoge Raad voor de Islamitische Revolutie in Irak (SCIRI), die nu de Islamitische Hoge Raad van Irak is.
Toen George W. Bush in 2003 Irak binnenviel, benoemde zijn onderkoning, Paul Bremer, een Overgangsraad van Bestuur, bestaande uit Irakezen die blij waren dat de VS Saddam Hoessein hadden omvergeworpen. Bremer benoemde Muhammad Baqir al-Hakim tot lid van de raad, die een soort van zijn kabinet vormde. Al-Hakim leidde SCIRI, waarvan Badr de militaire tak was. Bush en Bremer stonden indirect hand in hand met Soleimani’s belangrijkste proxy in Irak. Toen al-Hakim op 29 augustus 2003 werd gedood door een bombardement, benoemde Bremer zijn broer Abdul Aziz al-Hakim tot bestuurslid. Abdul Aziz was het hoofd van het Badr-korps geweest en rapporteerde aan Soleimani.
In Syrië vocht Soleimani tegen ISIL en al-Qaeda-gelinkte groepen, waardoor hij de facto een bondgenoot van de VS werd, hoewel zijn harde pro-sjiitische beleid ook de soennitische Syriërs vervreemdde. Maar veel Syrische oppositiegroepen hadden zich al ruim vóór 2015 aangesloten bij Al-Qaeda en ISIL, toen Soleimani op verzoek van de regering van Bashar al-Assad rechtstreeks in Syrië begon te interveniëren. De soennitische Syriërs vergeven hem zijn rol in de inname van bijvoorbeeld Oost-Aleppo niet. Maar het is ook waar dat zijn troepen groepen hielpen verslaan die al-Qaeda-leider Ayman al-Zawahiri prezen en zelfs bevelen van hem aannamen.
Dan was er nog de sleutelrol van Soleimani bij het helpen verslaan van ISIL in Irak, waar hij opnieuw de facto en zelfs een tactische bondgenoot van de VS was (zie hieronder).
Soleimani was een gecompliceerde man, een man van religieus extreemrechts, een autoritair man. Hoewel ik het onzin vind om te zeggen dat hij terrorisme pleegde, heeft hij wel degelijk oorlogsmisdaden gepleegd. Ik ben er echter niet zeker van dat hij verantwoordelijk is voor bijna evenveel doden als George W. Bush. In dit essay verdedig ik Soleimani niet, ik probeer alleen het gladde verhaal ingewikkelder te maken dat ons wordt opgedrongen door de regering-Trump, die geen twee zinnen kan uitspreken zonder vier leugens te vertellen. Het beste tegengif voor autoritaire zwart-wit-visies op de wereld is aandacht voor ironie en dubbelzinnigheid.
Bedenk dat ISIL (of ISIS, d.w.z. Daesh) in 2014 40% van Irak veroverde en dat het door de VS getrainde Iraakse leger instortte en wegliep. Zonder de sjiitische milities die Soleimani organiseerde, zou Irak op de achtergrond hebben gelegen.
Dus hier is wat ik schreef over het begin van de Tikrit-campagne tegen ISIL in maart 2015:
-
- “Het Iraakse leger en de geallieerde sjiitische milities voeren een campagne om de grotendeels soennitische stad Tikrit (oorspronkelijk 300,000 inwoners) in te nemen, die naar verluidt gepland was en geleid wordt door de Jerusalem (Quds) Brigade, de buitenlandse speciale operaties. tak van de Iraanse Revolutionaire Garde (IRGC). Quds Brigade-commandant Qasim Soleimani is ter plaatse gefotografeerd.
Premier Haydar al-Abadi lijkt opdracht te hebben gegeven tot deze campagne, ondanks de vrees van de VS dat het Iraakse leger er niet klaar voor was en dat er onvoldoende inspanningen waren geleverd om de soennitische stamheffingen te heffen. Zoals de zaken er nu voor staan, bestaat wellicht tweederde van de aanvallende strijdkrachten uit sjiitische militieleden die door Iran zijn opgeleid en uitgerust. De VS gaven het land aanvankelijk geen luchtsteun, naar verluidt als onderdeel van een deal die Washington sloot met premier al-Abadi dat Iran zou kunnen deelnemen aan de Tikrit campagne, maar de VS zouden dat als gevolg daarvan niet doen. De VS willen niet dat Iran betrokken wordt bij de komende campagne in Mosul, omdat de grotendeels soennitische stad met zo'n één miljoen inwoners geen Iraanse speciale troepen zou accepteren.
Tikrit is in alle opzichten een spookstad. Een groot deel van de bevolking vluchtte afgelopen zomer toen Daesh het land overnam. In de afgelopen week nog eens 30,000– tien procent van de vooroorlogse bevolking – is gevlucht. Soennitische stadsmensen die de weg op gaan, hebben lakens verscheurd om als witte vlaggen van overgave te zwaaien als ze sjiitische militieleden tegenkomen, van wie ze doodsbang zijn, en zeggen dat de militieleden vaak op wraak uit zijn. Bronnen bij de Iraakse regering zeggen dat deze angst overdreven is en dat 4000 soennitische strijders zich hebben aangesloten bij de strijd tegen Daesh.
De Iraanse pers in het Arabisch, al-`AlamVolgens berichten hadden het Iraakse leger en de sjiitische milities Tikrit omsingeld en de bevoorradingsroutes voor Daesh afgesneden. [De De Iraakse pers spreekt dit tegen deze bewering en zeggen dat de Daesh-positie in Tikrit versterkingen uit het noorden ontvangt.] Ze achtervolgden ook Daesh (ISIS of ISIS) uit dorpen ten zuidoosten van Tikrit en stonden nu op de drempel van het al-Dur-district. Het beweerde dat de strijdkrachten van Bagdad een verschrikkelijke tol hadden toegebracht aan de Daesh-strijders en erin waren geslaagd twee vrachtwagenbommen in het district onschadelijk te maken. Het Iraakse leger heeft, naar eigen zeggen, een wooncomplex in al-Dur bevrijd, waarbij tientallen Daesh-strijders zijn omgekomen. Er vielen 33 slachtoffers onder de sjiitische milities en het Iraakse leger.”
schreef ik later:
-
- “Amerikaanse straaljagers zijn, op verzoek van de Iraakse regering van Haydar al-Abadi, begonnen met het bombarderen van posities van Daesh (ISIS, ISIL) in Tikrit, aldus al-Hayat (Life).
Aanvankelijk hielden de VS de Tikrit-campagne ten noorden van de hoofdstad Bagdad buiten omdat het een grotendeels door Iran geleide operatie was. Slechts 3,000 van de troepen waren het reguliere Iraakse leger. Ongeveer 30,000 leden van de sjiitische milities in Irak sloten zich hierbij aan; het zijn betere strijders met meer corpsgeest dan het Iraakse leger. Sommigen van hen, zoals het Badr-korps van de Islamitische Hoge Raad van Irak, hebben sterke banden met Iran. De speciale eenheid van de Iraanse Revolutionaire Garde, de Jerusalem Brigade, gaf tactisch en strategisch advies, onder bevel van Qasem Solaimani.
Bij de campagne werden tanks en artillerie ingezet tegen Daesh in Tikrit, maar die zijn niet zo nuttig bij de bestrijding van de opstand, omdat ze niet nauwkeurig kunnen richten en vechten in achterafsteegjes en gebouwen met boobytraps waar infanterie en militieleden kwetsbaar zijn.
De campagne liep vast. De sjiitische milities wilden niet dat de VS binnenkwamen, maar zijn overruled door al-Abadi. Amerikaanse vliegtuigen kunnen Daesh-eenheden nauwkeurig aanvallen en de weg vrijmaken voor een Iraakse opmars tegen de handlangers van de beruchte onthoofder “Abu Bakr al-Baghdadi” (de nom de guerre van Ibrahim al-Samarrai, die blijkbaar gewond is en zich verschanst in Syrië) .
De Amerikaanse luchtinterventie namens de Jeruzalem Brigades van de IRGC is uiterst ironisch, aangezien de twee al tientallen jaren met elkaar in conflict zijn. Op dezelfde manier richtten milities als Muqtada al-Sadr’s ‘Vredesbrigades’ (voorheen Mahdi-leger) en de Liga van de Rechtvaardigen (Asa’ib Ahl al-Haqq) zich op Amerikaanse troepen tijdens de bezetting van Irak door Washington. Maar de strijd tegen de zogenaamde “Islamitische Staatsgroep” of Daesh heeft zeer vreemde kameraden opgeleverd. Een andere ironie is dat de VS het blijkbaar niet erg vinden om op deze manier tactisch een bondgenootschap te sluiten met Iran; de onwil kwam van de sjiitische milities.
Niet alleen Amerikaanse vliegtuigen, maar ook die van Jordanië en enkele landen van de Samenwerkingsraad van de Golf (Saoedi-Arabië? De VAE? Qatar?) zullen zich aansluiten bij de bombardementen op Daesh op Tikrit, omdat deze ook bang zijn voor de radicale, populistische politieke islam. Maar waarom zouden ze ermee instemmen om aan dezelfde kant te staan als Iran? Eigenlijk is deze luchtactie een aankondiging dat Irak de VS en de GCC nodig heeft, dat wil zeggen dat het een politieke nederlaag is voor het Iraanse unilateralisme. De VS en Saoedi-Arabië zijn blij met hun nieuwe moxie in Bagdad.”
Ik heb het verhaal afgerond op The Nation :
- “Uiteindelijk werd Daesh begin april verslagen in Tikrit, ten noorden van Bagdad, een grote soennitische stad met zo’n 300,000 inwoners die de geboorteplaats was van Saddam Hoessein en vele andere hoge Baath-functionarissen die Irak in de jaren tachtig en negentig de baas waren. De aanvankelijke Tikrit-campagne was gepland door Iran en was een landactie die in de problemen kwam vanwege de boobytraps van Daesh en middelzware wapens zoals artillerie en gepantserde voertuigen. De overgrote meerderheid van de strijders bestond uit militieleden, gesteund door slechts één Iraakse militaire brigade en door duizend soennitische stamleden. De campagne liep vast omdat Washington, nijdig omdat hij buitenspel werd gezet door een door Iran geplande strijd, aanvankelijk weigerde luchtsteun te sturen. Uiteindelijk, geconfronteerd met het vooruitzicht op een overwinning van Daesh, gaf president Obama opdracht tot bombardementen ter ondersteuning van de aanval op Tikrit, die het tij keerde.”
Opdat de Trumpies niet zouden impliceren dat alleen Obama de facto een bondgenootschap had gesloten met Soleimani en zijn Iraakse sjiitische milities, moet erop worden gewezen dat zij een belangrijke rol hebben gespeeld in de nederlaag van ISIL in Mosul tijdens het presidentschap van Trump. Hoewel ze zich niet een weg naar de stad vochten, waaierden ze uit naar het westen en noorden om te voorkomen dat ISIL-terroristen naar Raqqa in Syrië zouden ontsnappen. Dat was de reden waarom Kata’ib Hezbollah een basis had in Qa’im, een controlepost tussen Irak en Syrië, waar ze verhinderden dat ISIL-agenten heen en weer gingen. Trump begon de huidige crisis door zijn bondgenoten bij Qa’im te bombarderen, waarbij ongeveer 26 militieleden omkwamen. En toen droneerde hij zijn voormalige bondgenoot Soleimani dood op de luchthaven van Bagdad, toen Soleimani op het punt stond geheime vredesbesprekingen met Saoedi-Arabië te beginnen.
-
Bonusvideo:
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren