It erat quietus lambens fluctuum recordationem illius diei tremendae. Similis nunc fuerat medio Maio, et dure — an fuit? — Eodem diei tempore, Mediterraneo crepusculo, cum supra mare coelum, fit rutilans colorum, Venustates et figurationes. Sed nimirum illo die non tam commode quievit quam nunc, nudis pedibus fodientibus rigidas in arenam calidam litoris prope vicum suum.
Aqua micantia et solis lux caduca memoriam dolentem ad superficiem ingerunt et mentem suam turbant usque ad insaniam. Silentium deinde subitum cecidit, momento brevissimo, sed crystallo claro et acuto, quasi omnes et omnia tempore concreta. Quinquaginta abhinc annis hoc idem fuerat: brevissimum interludium quod omnibus in litore - homicidis, victimis et circumstantibus permisit ut momentum haurire, vel comprehendere modo lucido, quod nunquam iteratur. Propria autem effectio magis stoica erat, et sine terrore, qui eam tunc occupaverat. Modo deditionis invasit. "Ili matta," anteactae sunt, Fatimae murmurant sibi.
Nondum tamen abierunt. Id omnis culpae studiosi. Nosy et ingratus, quod ad eam attineat, fractis Arabicis, qui eam de diebus traumaticis praeteritis diebus adierunt. Fatimae memoriam conventus secum habuerat mane ac se, quantum a litore et abscon- tiis, quantum poterat, abstergere.
Porta illa ambulavit ad portam quae abhinc quinquaginta annos non erat. Anno 1948 nullae villae in Palaestina portas habuerunt; nunc non pagus erat. Eius domus kibbutz factae sunt, eius agri Tornacense bungalowes et eius cimeterium raedam sors. Proximis quindecim annis per hanc portam singulis sabbatis meridie ambulaverat, et tales comparationes eam non vexabant. Sed haec impiger discipulus attulerat omnes retro.
In introitu ad raedam sortem, vetus cimeterium, eius filius Ali iam in sede aurigae exspectabat, patienter ut solet, mesmerizatus est voce e curru radiophonica egrediens. "Ille ipse cassetta miser," fatima inaudite cadebat. Cantoris delectabatur et cantilenam non vere displicebat, sed identidem audiendi satis habebat. Sed mora, quis in tergo quassata Toyota erat. Oh non, non discipulus ille Judaicus.
"Contigit in area investigandi et cucurri in eum," Ali explicavit, et sane eum non solum ad domum, sed etiam ad cenam invitaverat.
Quod 'sane cena' fatima doluit, quae omnia coquendo faciebat. Ex quattuor pueris et duabus puellis eius, tantum Ali minimus domi adhuc erat et quando hospitaliter sensit plus operis significabat - et Ali valde sociabile erat. Quid faceret?
"Marhaba," mussat.
Yaacov etiam magis occupatus apparuit quam ante. Eos non expectavit, ut ad domum pervenirent, vel usque ad finem sermonis, qui ante cibum appositus erat. Erat quippe raptim et, quod evenit, non incidenter in eos, sed intentum.
"Fatima, opus est ut scias ubinam sint massae sepulcra."
"Bene, dixi tibi, ya Yakub, quinquaginta annos fuit et Allah testis meus est, memoria me prodit". Constitit, attentius intuens Ali, qui viam attentius intendere videbatur.
“Audi eum, Mama, interest. Dicite ei: Yaacov.
“Venire volunt … et, hoc est, non hic erunt. Ostendimus mundo corpora ... coram illis. Arabica et Hebraica tanta celeritate permutavit ut eum amitteret. Factus etiam minus cohaerens, cogitationes suas clare enuntiare non valens. Fatimae reliquae expositionis factae sunt, partesque ad Fatimam persensit.
"Professus est, Dr. Awad, promptus est ad instrumenta communicationis socialis intendere et venient et sepulchra photograph et cinematographica et tunc mundus cognoscet et ..."
Quid vero deinde? miratus est Fatimae. Ex viro nuper viro didicerat quid acciderit, si moleste- retur vires esse. Omnis minima vitae tuae aspectus tributis oneribus afficiebatur, ad hoc et illud permittit, ac, omnium pessimum, assidua ac paene quotidiana vexatione vigilum et daemonum Shabak, Israelis servitii secreti.
"Hoc est propter veritatem", Yaacov continuatur eodem modo turbato.
"Scientia" et "superbia nationalis" erant solae locutionum fractiones quas efficere potuit ex iis quae nunc facta sunt in unstoppable diatribe, contra Israelem et eruditum mundum, et in favorem Palaestinae certaminis.
"Eamus domum et ibi loqui ulterius."
Ali eam servaverat, et autocinetum brevem coegi inter id quod fuerat ei pagus et vicinus pagus, qui eam novam domum annos quinquaginta annos factus erat. Nunc in uno ex paucis pagis quae superfuerant purgatio ethnica in campo maritimo Palaestinae per eos violentos menses MCMXLVIII.
-
Venerunt per agros hordeaceos — fulvi caules vacillantes ultro citroque in prima meridiem aura medii Maii. Quinque adolescentes, qui id castellum ab latere meridionali ad tuendum se receperant, amens Hartuses suos excitaverunt, veteres sclopeta a die Magni Belli, qui venationibus usi sunt, et oppugnatores adoriebantur. Minus quam quinque minuta abierunt; perculsis copiis intrantibus vicum ab oriente, meridie et aquilone, completo agmine cum classe, quae ab occidente a mari appulit.
Fatima in pubescentem et in reditu suo ex nova schola puellarum quae priore anno aperuerat. Fessus a longo die evagandi quod magistri sui memoriam rogabant, domum tendebat, cum occurrebat fratri suo majori, qui eam properabat, clamans ad mulieres in domo, ut ubicumque possent abscondere, quia "Iudei venerant. "
Fatimae tempore intempestivo in diebus Maii 1948 sciebant Iudaeos venturos esse. Ad eam sex proxumis mensibus emissorum a cotidiano nuntio — more hominum in villa — pervenisse. Sciebat Britannos discedere et Iudaeos vicinos villas meticulosa tenere. Audivit etiam conquerentes de proditione mundi Arabum: duces eius orationes inflammatorias fecerunt, promittentes se milites mittere ad Palaestinam salvandos, sed non congruentes rhetoricae suae actioni. Attamen quotidiana illorum dierum consuetudo ne semel quidem interrumpitur, ita ut imminens Judaeorum adventus quasi malae incantationis fuerit, in quo ostium caeruleum pictum et ceramicum Hamsa ornatum — manu adalligatum ab una parte pendentem — deberent. satis esse praesidii.
Sed eo fatali die mali spiritus fortiores erant omni facinore vel benevolo djinns vicum volitantes, ut eam, sicut olim, a Peregrinis, Napoleone et aliis invadunt, qui Palaestinae oram frequentarunt in itinere ad. alia conquesta, vel Christianam redemptionem Terrae Sanctae quaerens.
Abdito nullus usus. Copias nullas reperire iusserunt tectisque excedere. Aliquot horas sumpsit et in litore contrusit, non procul a quo iam Fatima cogitans sedit, post quinquaginta annos, tepidis foraminibus sculpsit mollem pedibus arenam. Statim vicani mille in duas turmas divisi sunt, alter virorum, alter mulierum puerorumque, centum inter se passibus consederunt. Iussi manus post colla ponere et in circulo sedere transversis pedibus. Fatima unum ex fratribus suis, annos natus duodecim, in coetu feminarum vidit, et ex intervallo alium maculosum, senem quartumdecimum, virum cum masculis familiae suae deputatum.
Fatimae versus solem sedebant, et cum homines magnis clamoribus et calcibus ad mare movebantur, silhouettes eorum ita turbabantur ut nesciret quis de familia sua esset et quis nesciret. At illa audivit aurium crepitum ictus, vivos machinae sclopetis erumpentes. Tum silentium — nunc in litore resonabat — in scaenam descendit. Currebatque quasi cursor in suo genere qui culmen erat. Maledictam Hebraeam non intellexit, post se vociferatam per fruticis volitans et vetustam scholam, nunc vacuam et desolatam, ad orientem sepulchri. Timore perhorrescens, in globum se inflexit, in qua scholae pars ceptacula esse debet, et foramen parvum invenit, per quod extra mundum limitata speculari poterat.
Postea cognovit crepitum audisse vehicula esse quae mulieres et pueros e villa in longinquum locum transtulerunt. Noluit adhuc relinquere secretum suum, et tunc vidit quod iam, quinquaginta annis post, tam pretiosum est in oculis rixoris Judaicae discipulorum: solidationes corporum. Duo rogos ingentes; sed non sunt accensae. Confluxerunt acervi vicani, ex quibus non agnoscebat, qui tunc jaciebantur, et super cadavera jaciebantur. Visio se in animo eius acuta est, et numquam eam deserebat.
Musalem Awad solum historicum Palaestinae exercet in Israel qui stativum in universitate habuit. Etiam praefectus Yaacov fuit et annis 1948 calamitatis studuit, praesertim in bello maritimo facinora commissa. Numquam tamen ipse de eo scribere ausus est et cum id Yaacov imposuisset anxius erat.
Musalem historicus conservativus fuit, rebus duris credens ut nucleum materiam narraret praeteriti temporis. Tale testimonium sibi a Yaacov allatum credidit. Hic erat aperte documentum flagitiorum quod quaerebat. Yaacov documenta invenerat non in archivo militari, cuius moderatores erant oeconomica de talibus veris, sed in domo patruelis. Materia tam fervens erat ut Musalem obsederetur eo usque inscii utens discipulo suo ut suae mentis extensione.
Caedes in ora maritima numquam ab Israel admissae sunt, neque historia internationalis earum mentionem fecit. "Aspiciamus", Musalem diceret, "non est argumentum concludendum." Declaratio quae eum laboraret minus professionali, sed politice commisit, Palaestinae literati et pundit in patria, qui de praeterito scripsit.
In Fatimensi vico, superstites caedis, paucae et quae sub tredecim eo tempore erant, narraverunt historici Palaestinae ictus modo audisse, nec quemquam vidisse necatum, et in altum in Iordanem buses cepisse; frustra maritis, fratribus, filiis, cognatis et amicis uniri exspectabant. Fatimae commeatus bus desiderabantur et a propinquis in proximum vicum recepta est, ubi perfugium invenit postquam milites suum vicum reliquerunt et antequam advenae Iudaeorum reliquas domos occupaverunt et eorum kibbutz aedificaverunt, littus conveniunt et raedam sorte tegentes. illius tremendi diei.
-
Per tempus medium per materiam in Attica Yaacov patruelis sui scivit se meum aureum ferire. "Plus minefield" dixit Yigal cognatum suum. Non potuit intellegere motum Yaacov: cur curavit fasciculum diariorum veterum relictum a patre uxoris? Pater praefectus fuerat in unitatibus quae operationes militares per Palaestinam oram mense Maio 1948. Fuerat. Unus ex viscus rabiosos eventus explicavit quae caedem omnium hominum et eleifend in pago Fatima finivit. Pridie manic legatus imperator acerrimo proelio, et ante omnia, atypica sententia vicani manere et non currere, ut in centenis pagorum copiis intraverat, consueverat. Cur descriptionem in commentario suo commemoraverat quaestio erat quae pro tempore Yaacov non molestavit. Ibi, calidus erat, et etiam Lorem, Yigal narravit, et non solum ad Musalem, sed etiam ad praelum contendit.
Ipsum spatium marginale narrationi datum satis fuit ad extraordinariam litaniam confessionum et testimonia de flagitiis ab Israelis in bello 1948 perpetratis. Patefactae sunt caedes, fabulae rapinae et praedae patefactae, et primo confidenti et donante responsum officialis Israelis, mox indignatione, pavore, et quibusdam attentioribus circulis Israelis compunctionis substitutum est.
Ingeniosa fuit Musalem opinio, quod Yaacov duceret ut Palaestinae legalis subsidia scriberet, eo consilio, ut quinque villas in ora maritima exacerbarent, ubi idem exercitus unitas videbatur exemplarem caedem Fatimae pagi in proximis mensibus exscribere. Coetus iuvenum, causidicorum professionalium et articulatorum litem interposuit et mundum certior factus est. Prima confutatio verecundiae publicae facta est. Exercitus, cum Palaestinis vi et incendiis ageret, inops aliquantisper sentiebat. Omnes nunc spectabant ad orientem, ad sanctam civitatem Hierosolymorum, ubi Supremum Tribunal Terrae quaesitum est ad exitum solvendum.
Supremum tribunal, semper fenestra rei publicae et complexorum culpae repercussus, imperavit ut in uno tantum loco, villa Fatima, exhumationem fieret, et alia de re tunc iudicaretur. Si assertio falsa cesserit, nulla ulterius sequeretur actio. Sed si massa monumenta inventa essent, curia reconcilietur ad tractandum de motu suo.
Annus MCMXLVIII numquam plus minabatur ad societatem Iudaicam sicut illis diebus exumationis potentialis — nonnulli Palaestinae etiam resurrectionem appellaverunt — victimarum caedes et scelerum belli. Bellum independentiae, bellum liberationis, bellum mirabile, quod insigne virtutis et morum excellentiae Iudaeae habebatur, repente suspicione et incommodo infectus videbatur. Poterat etiam ad pressuram Israel ad suscipiendam responsabilitatem mundationis ethnicae, intra quod hae praecipuae caedes fiebant, fidemque reddere exigenti ius reditus, quod per annos decies centena milia profugorum in castra ab expulsis inculcata erant.
-
Novum triangulare aedificium Israelis Supremi Court commonuit Fatima de castro Peregrino quod in uno ex multis albuminis viderat, quod Ali obsessive collegit. Magnopere impressa est, quamquam, cum munditia clinica et politura longi corridors quae criss-trabuerunt inter se cum terrore multitudinis. Musalem eam incolumis in forum navigavit C, ubi tres insignes judices praeessent de exacerbatione.
Mira mixtura populorum frequentia illa die facta est. Senes et feminae similes, quaedam notae, aliae non ex villis in subselliis compressae, et visa occasione obstupefacti. Alter coetus senior veteranorum belli Iudaici fuit. Fatimae unius personae clones esse videbantur, tunc Primi Ministri: obesi, cani, faciebus iuvenilibus rotundis. Instrumenta cetera constituerunt, multi ex iis instructi sunt paraphernalia summus technicorum, qui accesserunt cum recentissima versione informationis superhighway.
Sessionis mirae brevis fuit, paene recordatio-fractionis, secundum consuetudinem tardae conversionis rotae Israelis iustitiae. Suavissimus et formosus advocatus, Youssuf al-Jani, postulatum praesentavit. Re- spondit aeque persona reipublicae repraesentans, ac sessionis sella, qui Supremae curiae praeses erat, suggessit "priusquam omnes in longum tempus inexplicabiles et inutiles descendamus, ex hoc limore exitum invenire possumus. .
Musalem et Yaacov elusi aspiciebant. Hoc non erat quod exspectabant. Miratio eorum crevit cum praeses, loco testium vel orationum aperientium, advocatis hinc inde petivit ut se in cubiculis suis coniungerent.
Fatima lente movetur ad tricliniaria localia, ubi vix placenta stativa et atris capulus remuneratur. Post quindecim minutas advocatus et professor adiuncti sunt. "Bonum nuntium" procedit Musalem. "Dabunt - quidem iubebunt - exhalationem sepulchrorum in villa tua, et si cadavera reperiantur, effodientur etiam sepulchra in reliquis villis."
Fatima non risit, et Yaacov repente intellexit cur.
-
Villa Fatima erat in ipso fine clivi orientalis montis antiqui. Gens eius possidebat omnes domos in angulo illo. Simplex erat, sed valde grata. Ianua immaculata alba erat — Fatimae fidem in scutis caeruleis praeteriti temporis amiserat, nec seram propriam vexabat, etiam cum scelus volaverat in communitate quae depauperata et segregata per annos ab anno 1948 occupata erat.
Yaacov corpus macilentum in sellam torsit, quae pueris magis quam provectis significatum videbatur, sed ibi sedere maluit, in quadam apologetica habitu alicuius qui sibi conscius erat se in alienum secretum intrusisse, ingratum commemoratione. de praeteritis.
Impatiens erat, sed sciebat se exspectare donec Fatima e culina rediret. Aliquando perspexit ad Ali, sed deposuit oculos, sedere malens. Mensa cum maiorum potenti, suavior erat quam cibus in popinae orientalis, sicut in Israele popinae Palaestinae vocatae sunt. Cibi parcus fuit, quem avide vorare consuevit, nec pedum percussione temperare potuit.
Tandem animos ad Fatimae faciem spectare. "Audivi tape ... unum in quo loqueris." Fatimae ocellos. Hic venit, putavit. "Audivi iterum atque iterum. Corpora congesta ais, numquam fodisse cadavera dixisti. Nonne foveas foderunt? Nonne corpora in molem sepulchrum proiecerunt"? Fatimae nihil respondit. Ali e somno vel dormire videbatur;
"An illi, Mama?"
Non utique, sed cur hoc narret, occultum Yaacov; et quid accideret dilecto Ali, si omnes exirent? Bulldozeri nonnisi quinque ad decem minuta corpora in lorries movenda opus erant, et Fatima, optima cursor in suo genere, ea secuta est. Tria miliaria cucurrerunt et pene corruerunt, sed tunc vehicula substiterunt et arietes rugientes intraverunt post eos. effoderunt ingentia foramina terrae, et in ea corpora protruserunt, redigensque ad humum commeo ultro citroque decurso. Post annos, invenit se in ea plantasse arbores pinus, et silvae nominatae ab unitate quae castellum suum occupaverat et in memoriam sui casus certaminis. Tales pineae arbores agnoverunt symbolum recreationis areae super ruinas Palaestinae anno 1948 aedificatae.
Si vellet, posset nunc Ali et Yaacov capere, sed cur illa? Ali legendi mentem assiduam consuetudinem habuit.
Moverunt eos, ah ya Mama? Ad ubi?"
Cognovit si cito dialecto Arabica locali loqueretur, Yaacov non intelligeret. Illa itura erat ad Ali casum pessimum missionis, qui explicaret si cum hoc eventu pergeret. sed interrumpitur Yaacov;
“Scisne ubi sint corpora, nonne tu, et pejora?”. Ipse iam secum loquitur. “Exercitus et Curia summa sciverunt se non in sepulcreto esse. Cras venient, excidant rogum, et ostendant nobis phantasiam hominum, non vides, media ad locum dextrum accipiendum.
Progredi voluit et explanare historicam, immo politicam, totius negotii significationem, sed animi motu percelli sensit et perdite Ali ad salutem spectare.
-
Eos loquaces annos non audiverat. Ultimum tempus erat primis annis 1950 cum villae sub disciplina militari stricte erant, et Jeep in angiportas angustas se volutare iussit et omnes iubere manere domum usque ad extremum ignitegium. Eodem accentu Iraqi fuit quod abhinc annos. Priusquam Yaacov in pressum sellae spatium relaberetur, clamor aerem penetravit.
"Omnes boni cives domi suae manere rogantur; ignitegium in loco est; qui foris repertus emissa erit ».
Ali primus perscripsit quid ageretur extra casale Fatimae humile. Exercitus Israelis castellum — contra Fatima? Verisimile non est, sed fac ut effossioni non intermittatur. Caerimonia divulgata videbatur allatum esse, quod ea nocte conficere vellent, nec Arabes eos perturbare statuissent. Nesciebant Fatima scire — et perterritum est.
Ali e contrario triumphantes. Voluit totum annum sedere, domi suae matris clausus, ac deinde diurnariis ad dextram maculam ducere et Israelis dedecus ducere. Fatimae quoque subito constitutae videbantur;
"Yalla, eamus nunc".
"Non possumus, ya Mama", Ali timide risit. "Est ignitegium. Nolite ergo solliciti esse, cras vel sequenti septimana, vel proximo mense, ne festinet”.
"Eo", inquit.
« La ya Mama », rogabat eam.
At illa ad ostium petebat. Ali nunquam auderet corporaliter impedire, sed Yaacov nunc tentavit. Ea prope exeunti discipulo macilentum pulsavit, sed nihil obstabat. Hoc negotium semel pro omnibus perficiendum defuisse.
Foris aer frigidus erat et amoenus et Fatima constanter iter faciens, non respiciens credens duos iuvenes post se esse. Sola enim erat, unica figura transiens tenebras, vicus quadratus obscurius accensus, cum clamores "Consiste vel iacio" eam consecutus sum.
"Aha," subridens sibi, "sed sum cursor summo classis meae," et sensit quasi alas elatas, permisit ut in regno remoto a glandibus accensis in aerem volitaret.
-
Yaacov funus interesse non potuit. Stetit procul a sepulcreto quodam, pinus innixus extra lucum, qui super tumulum tria millia passuum a Fatimae vico consitus fuerat, in memoriam fortium militum, qui Israelem liberaverunt.
Ilan Pappe senior lector in Universitate Haifa Department of Science politica et Cathedra Emil Touma Instituti Studiorum Palaestinae in Haifa. Libri eius, inter alios; Factio Arabum Israelis Conflict (London and New York 1992). Israel/Quaestio Palaestinae (London and New York 1999). Historiae Modernae Palaestinae (Cambridge 2003). Medius oriens modernus (London and New York 2005) and his latest; Purgatio ethnica Palaestinae (2006).
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate