[អត្ថបទនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃស៊េរី ZNet Classics ។ បីដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ យើងនឹងផ្សាយឡើងវិញនូវអត្ថបទមួយដែលយើងគិតថាមានសារៈសំខាន់មិនចេះចប់។ អត្ថបទនេះត្រូវបានបោះពុម្ពលើកដំបូងនៅថ្ងៃទី ១៤ ខែមេសា ឆ្នាំ ២០០៧។]
ហាសិបឆ្នាំបន្ទាប់ពីការប្រហារជីវិតជនអន្តោប្រវេសន៍អ៊ីតាលី Sacco និង Vanzetti អភិបាលក្រុង Dukakis នៃរដ្ឋ Massachusetts បានបង្កើតក្រុមមួយដើម្បីវិនិច្ឆ័យភាពយុត្តិធម៌នៃការកាត់ក្តី ហើយការសន្និដ្ឋានគឺបុរសទាំងពីរមិនបានទទួលការកាត់ក្តីដោយយុត្តិធម៌ទេ។ នេះបានជំរុញឱ្យមានព្យុះតូចមួយនៅបូស្តុន។
លិខិតមួយច្បាប់ដែលបានចុះហត្ថលេខាលើលោក John M. Cabot ឯកអគ្គរដ្ឋទូតសហរដ្ឋអាមេរិកដែលចូលនិវត្តន៍បានប្រកាសថា "ការខឹងសម្បារជាខ្លាំង" របស់គាត់ ហើយបានចង្អុលបង្ហាញថាការអះអាងរបស់អភិបាល Fuller អំពីការកាត់ទោសប្រហារជីវិតត្រូវបានធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីការពិនិត្យពិសេសដោយ "ប្រជាពលរដ្ឋបីនាក់នៃរដ្ឋ Massachusetts ដែលគួរឱ្យគោរពបំផុត - ប្រធានាធិបតី Lowell នៃ Harvard, ប្រធាន Stratton នៃ MIT និង Judge Grant ដែលចូលនិវត្តន៍។
“ពលរដ្ឋដែលមានកិត្តិយស និងគោរព” ទាំងបីនោះ ត្រូវបានលោក Heywood Broun មើលឃើញខុសគ្នា ដែលបានសរសេរនៅក្នុងជួរឈររបស់គាត់សម្រាប់ ពិភពលោកញូវយ៉ក ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីក្រុមប្រឹក្សាភិបាលបានធ្វើរបាយការណ៍របស់ខ្លួន។ គាត់បានសរសេរ:
មិនមែនអ្នកទោសគ្រប់រូបដែលមានប្រធានសកលវិទ្យាល័យ Harvard បោះកុងតាក់ឱ្យគាត់នោះទេ….ប្រសិនបើនេះគឺជាការឃុបឃិតគ្នា យ៉ាងហោចណាស់អ្នកលក់ត្រី និងមិត្តភ័ក្តិរបស់គាត់ ដៃរបស់រោងចក្រអាចនឹងឆក់យកព្រលឹងរបស់ពួកគេដែលពួកគេនឹងស្លាប់នៅនឹងដៃ។ របស់បុរសនៅក្នុងអាវអាហារពេលល្ងាចឬរ៉ូបសិក្សា។
Heywood Broun ជាអ្នកកាសែតដ៏មានកិត្តិយសបំផុតម្នាក់នៃសតវត្សរ៍ទី XNUMX មិនបានស្ថិតនៅយូរឡើយក្នុងនាមជាអ្នកសរសេរអត្ថបទសម្រាប់ ញូវយ៉ក ពិភពលោក។
នៅឆ្នាំទី 50 បន្ទាប់ពីការប្រហារជីវិត កាសែត New York Times អ្នកនាំពាក្យសាលាក្រុងបាននិយាយកាលពីម្សិលមិញថា "ផែនការរបស់អភិបាលក្រុង Beame ដើម្បីប្រកាសនៅថ្ងៃអង្គារសប្តាហ៍ក្រោយ "Sacco និង Vanzetti Day" ត្រូវបានលុបចោលក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីជៀសវាងភាពចម្រូងចម្រាស។
វាត្រូវតែមានហេតុផលដ៏ល្អមួយថាហេតុអ្វីបានជាករណីអាយុ 50 ឆ្នាំឥឡូវនេះមានអាយុលើសពី 75 ឆ្នាំធ្វើឱ្យមានអារម្មណ៍បែបនេះ។ ខ្ញុំស្នើថា វាគឺដោយសារតែការនិយាយអំពី Sacco និង Vanzetti ដោយជៀសមិនផុតពីបញ្ហាដែលរំខានដល់យើងសព្វថ្ងៃនេះ៖ ប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌របស់យើង ទំនាក់ទំនងរវាងជំងឺគ្រុនក្តៅសង្គ្រាម និងសេរីភាពស៊ីវិល និងបញ្ហាភាគច្រើនបំផុតនៃគំនិតអនាធិបតេយ្យ៖ ការបំផ្លាញជាតិ។ ព្រំដែន និងសង្គ្រាម ការលុបបំបាត់ភាពក្រីក្រ និងការបង្កើតលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពេញលេញ។
ករណីរបស់ Sacco និង Vanzetti បានបង្ហាញឱ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា ពាក្យដ៏ថ្លៃថ្នូដែលបានចារឹកនៅខាងលើតុលាការរបស់យើង "យុត្តិធម៌ស្មើភាពចំពោះមុខច្បាប់" តែងតែជាការកុហក។ បុរសពីរនាក់នោះ អ្នកលក់ត្រី និងអ្នកផលិតស្បែកជើង មិនអាចទទួលបានយុត្តិធម៌ក្នុងប្រព័ន្ធអាមេរិកទេ ព្រោះយុត្តិធម៌មិនត្រូវបានសម្រេចស្មើៗគ្នាចំពោះអ្នកក្រ និងអ្នកមានទេ ជនជាតិដើមកំណើត និងជនជាតិបរទេសកើត គ្រិស្តអូស្សូដក់ និងរ៉ាឌីកាល់ស្បែកស។ និងមនុស្សដែលមានពណ៌។ ហើយខណៈពេលដែលភាពអយុត្តិធ៌មអាចលេងដោយខ្លួនវាផ្ទាល់នៅថ្ងៃនេះកាន់តែច្បាស់ និងតាមរបៀបស្មុគស្មាញជាងអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងកាលៈទេសៈដ៏អាក្រក់នៃសំណុំរឿង Sacco និង Vanzetti ខ្លឹមសាររបស់វានៅតែមាន។
ក្នុងករណីរបស់ពួកគេ ភាពអយុត្តិធម៌គឺជាការបញ្ជាក់។ ពួកគេកំពុងត្រូវបានកាត់ទោសពីបទប្លន់ និងសម្លាប់ ប៉ុន្តែនៅក្នុងគំនិត និងអាកប្បកិរិយារបស់ព្រះរាជអាជ្ញា ចៅក្រម និងគណៈវិនិច្ឆ័យ រឿងសំខាន់អំពីពួកគេគឺថាពួកគេដូចជា Upton Sinclair ដាក់វានៅក្នុងប្រលោមលោកដ៏អស្ចារ្យរបស់គាត់ បូស្តុន, "wops," ជនបរទេស, កម្មករក្រីក្រ, រ៉ាឌីកាល់។
នេះជាគំរូនៃការសួរចម្លើយរបស់ប៉ូលីស៖
ប៉ូលីស៖ តើអ្នកជាពលរដ្ឋទេ?
សាកូ៖ ទេ។
ប៉ូលីស៖ តើអ្នកជាកុម្មុយនិស្តទេ?
សាកូ៖ ទេ។
ប៉ូលីស៖ អនាធិបតេយ្យ?
សាកូ៖ ទេ។
ប៉ូលីស៖ តើអ្នកជឿលើរដ្ឋាភិបាលរបស់យើងទេ?
សាកូ៖ បាទ; រឿងខ្លះដែលខ្ញុំចូលចិត្តខុសគ្នា។
តើសំណួរទាំងនេះពាក់ព័ន្ធនឹងការប្លន់រោងចក្រស្បែកជើងនៅ South Braintree រដ្ឋ Massachusetts និងការបាញ់សម្លាប់ថៅកែប្រាក់ឈ្នួល និងឆ្មាំម្នាក់ដែរឬទេ?
Sacco បាននិយាយកុហក។ ទេ ខ្ញុំមិនមែនជាកុម្មុយនិស្តទេ។ ទេ ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកអនាធិបតេយ្យទេ។ ហេតុអ្វីបានជាគាត់កុហកប៉ូលីស? ហេតុអ្វីបានជាជនជាតិយូដានិយាយកុហកហ្គេស្តាប៉ូ? ហេតុអ្វីបានជាជនជាតិស្បែកខ្មៅនៅអាហ្វ្រិកខាងត្បូងកុហកអ្នកសួរចម្លើយរបស់គាត់? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកប្រឆាំងនៅសូវៀតរុស្ស៊ីកុហកប៉ូលីសសម្ងាត់? ព្រោះគេដឹងថាគ្មានយុត្តិធម៌សម្រាប់ពួកគេ។
តើធ្លាប់មានយុត្តិធម៌ក្នុងប្រព័ន្ធអាមេរិកសម្រាប់អ្នកក្រ អ្នកពណ៌សម្បុរ និងរ៉ាឌីកាល់ដែរឬទេ? នៅពេលដែលអនាធិបតេយ្យទាំងប្រាំបីនៃទីក្រុងឈីកាហ្គោត្រូវបានកាត់ទោសប្រហារជីវិតបន្ទាប់ពីកុប្បកម្ម Haymarket (កុបកម្មរបស់ប៉ូលីសនោះគឺ) នៃឆ្នាំ 1886 វាមិនមែនដោយសារតែមានភស្តុតាងណាមួយនៃទំនាក់ទំនងរវាងពួកគេនិងគ្រាប់បែកដែលបានបោះនៅកណ្តាលប៉ូលីស។ មិនមានភស្តុតាងមួយចំនួន វាគឺដោយសារតែពួកគេជាមេដឹកនាំនៃចលនាអនាធិបតេយ្យនៅទីក្រុងឈីកាហ្គោ។
នៅពេលដែល Eugene Debs និងមួយពាន់នាក់ផ្សេងទៀតត្រូវបានបញ្ជូនទៅគុកកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី XNUMX ក្រោមច្បាប់ចារកម្ម តើវាគឺដោយសារតែពួកគេមានទោសពីបទចារកម្ម? ស្ទើរតែ។ ពួកគេជាអ្នកសង្គមនិយមដែលនិយាយប្រឆាំងនឹងសង្គ្រាម។ ក្នុងការបញ្ជាក់ពីការកាត់ទោសរយៈពេលដប់ឆ្នាំរបស់ Debs ចៅក្រមតុលាការកំពូល Oliver Wendell Holmes បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាហេតុអ្វីបានជា Debs ត្រូវតែជាប់គុក។ គាត់បានដកស្រង់ពីសុន្ទរកថារបស់ Debs ថា "ថ្នាក់មេតែងតែប្រកាសសង្រ្គាម ថ្នាក់ប្រធានបទតែងតែប្រយុទ្ធនឹងសមរភូមិ"។
Holmes ត្រូវបានគេកោតសរសើរជាខ្លាំងក្នុងនាមជាអ្នកច្បាប់សេរីនិយមដ៏អស្ចារ្យម្នាក់របស់យើង បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ពីដែនកំណត់នៃលទ្ធិសេរីនិយម ដែលជាព្រំដែនរបស់វាដែលបានកំណត់ដោយជាតិនិយមដែលមានការសងសឹក។ បន្ទាប់ពីបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍ទាំងអស់របស់ Sacco និង Vanzetti ត្រូវបានអស់ហើយ សំណុំរឿងនេះត្រូវបានដាក់នៅចំពោះមុខ Holmes ដែលអង្គុយនៅតុលាការកំពូល។ លោកបដិសេធមិនពិនិត្យករណីនេះទេ ទើបទុកឲ្យសាលក្រម។
នៅសម័យរបស់យើង Ethel និង Julius Rosenberg ត្រូវបានបញ្ជូនទៅកៅអីអគ្គិសនី។ តើដោយសារតែពួកគេមានកំហុសលើសពីការសង្ស័យសមហេតុផលក្នុងការបញ្ជូនអាថ៌កំបាំងបរមាណូទៅសហភាពសូវៀត? ឬមួយក៏ដោយសារតែពួកគេជាកុម្មុយនិស្ត ដូចដែលព្រះរាជអាជ្ញាបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ ដោយមានការយល់ព្រមពីចៅក្រម? តើវាក៏ដោយសារប្រទេសនេះស្ថិតក្នុងភាពច្របូកច្របល់ប្រឆាំងកុម្មុយនិស្ត កុម្មុយនិស្តទើបតែបានកាន់អំណាចនៅប្រទេសចិន មានសង្រ្គាមនៅកូរ៉េ ហើយទម្ងន់នៃអ្វីៗទាំងអស់ដែលអាចត្រូវបន្ទុកដោយកុម្មុយនិស្តអាមេរិកពីរ?
ហេតុអ្វីបានជាលោក George Jackson នៅរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា កាត់ទោសឱ្យជាប់គុកដប់ឆ្នាំពីបទប្លន់ 70 ដុល្លារ ហើយបន្ទាប់មកបាញ់សម្លាប់ដោយឆ្មាំ? តើមកពីគាត់ក្រ ខ្មៅ និងរ៉ាឌីកាល់មែនទេ?
តើអ្នកកាន់សាសនាឥស្លាមសព្វថ្ងៃនេះអាចនឹងទទួលបានយុត្តិធម៌ស្មើគ្នាចំពោះមុខច្បាប់ឬទេ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកជិតខាងនៅជាន់លើរបស់ខ្ញុំ ដែលជាជនជាតិប្រេស៊ីលស្បែកខ្មៅ ដែលមើលទៅហាក់ដូចជាមូស្លីមនៅមជ្ឈិមបូព៌ា ត្រូវបានប៉ូលីសទាញចេញពីឡានរបស់គាត់ ដោយប៉ូលីស ទោះបីជាគាត់មិនបានបំពានបទប្បញ្ញត្តិ ហើយត្រូវបានចោទសួរ និងធ្វើឱ្យអាម៉ាស់មុខក៏ដោយ?
ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សពីរលាននាក់នៅក្នុងគុក និងគុកនៅអាមេរិក ហើយមនុស្សប្រាំមួយលាននាក់ស្ថិតនៅក្រោមការដោះលែង ការសាកល្បង ឬការឃ្លាំមើល ជាមនុស្សដែលមានពណ៌សម្បុរ មិនសមាមាត្រ ក្រីក្រមិនសមាមាត្រ? ការសិក្សាមួយបានបង្ហាញថា 70% នៃប្រជាជននៅក្នុងពន្ធនាគាររដ្ឋញូវយ៉ក មកពីសង្កាត់ចំនួនប្រាំពីរក្នុងទីក្រុងញូវយ៉ក ដែលជាសង្កាត់នៃភាពក្រីក្រ និងការអស់សង្ឃឹម។
ភាពអយុត្តិធ៌មនៃថ្នាក់ត្រូវបានកាត់បន្ថយនៅគ្រប់ទសវត្សរ៍ រាល់សតវត្សនៃប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់យើង។ នៅកណ្តាលនៃករណី Sacco Vanzetti បុរសអ្នកមានម្នាក់នៅក្នុងទីក្រុង Milton ភាគខាងត្បូងនៃទីក្រុង Boston បានបាញ់សម្លាប់បុរសម្នាក់ដែលកំពុងប្រមូលអុសនៅលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់។ គាត់បានជាប់គុកប្រាំបីថ្ងៃ បន្ទាប់មកត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យនៅក្រៅឃុំ ហើយមិនត្រូវបានកាត់ទោសទេ។ មេធាវីស្រុកបានហៅវាថា «ឃាតកម្មដែលសមហេតុផល»។ ច្បាប់មួយសម្រាប់អ្នកមាន ច្បាប់មួយសម្រាប់អ្នកក្រ ជាលក្ខណៈជាប់លាប់នៃប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌របស់យើង។
ប៉ុន្តែ ភាពក្រីក្រមិនមែនជាឧក្រិដ្ឋកម្មចម្បងរបស់ Sacco និង Vanzetti នោះទេ។ ពួកគេជាជនជាតិអ៊ីតាលី ជនអន្តោប្រវេសន៍ ជនអនាធិបតេយ្យ។ វាមានរយៈពេលតិចជាងពីរឆ្នាំពីចុងបញ្ចប់នៃសង្គ្រាមលោកលើកទីមួយ។ ពួកគេបានតវ៉ាប្រឆាំងនឹងសង្គ្រាម។ ពួកគេបានបដិសេធមិនធ្វើសេចក្តីព្រាង។ ពួកគេបានឃើញភាពច្របូកច្របល់ប្រឆាំងនឹងរ៉ាឌីកាល់ និងជនបរទេស បានសង្កេតឃើញការវាយឆ្មក់ធ្វើឡើងដោយភ្នាក់ងាររបស់អគ្គមេធាវី Palmer នៅក្នុងនាយកដ្ឋានយុត្តិធម៌ ដែលបានលួចចូលផ្ទះទាំងកណ្តាលយប់ដោយគ្មានដីកា ឃាត់មនុស្សមិនឲ្យទំនាក់ទំនង និងវាយពួកគេដោយក្លឹប និង Blackjack ។
នៅទីក្រុងបូស្តុន មនុស្ស 500 នាក់ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ដាក់ច្រវាក់ជាមួយគ្នា និងដើរតាមដងផ្លូវ។ Luigi Galleani និពន្ធនាយកនៃកាសែតអនាធិបតេយ្យ Cronaca Sovversivaដែល Sacco និង Vanzetti បានជាវ ត្រូវបានគេយកនៅបូស្តុន ហើយត្រូវបាននិរទេសយ៉ាងលឿន។
មានអ្វីមួយដែលគួរឱ្យភ័យខ្លាចជាងនេះបានកើតឡើង។ ជនអនាធិបតេយ្យរបស់ Sacco និង Vanzetti ដែលជាអ្នកវាយអក្សរឈ្មោះ Andrea Salsedo ដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុង New York ត្រូវបានចាប់ពង្រត់ដោយសមាជិកនៃការិយាល័យស៊ើបអង្កេតសហព័ន្ធ (ខ្ញុំប្រើពាក្យ "ចាប់ពង្រត់" ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីការរឹបអូសមនុស្សខុសច្បាប់) និងឃុំខ្លួន។ នៅក្នុងការិយាល័យ FBI នៅជាន់ទី 14 នៃអគារ Park Row ។ គាត់មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យទូរស័ព្ទទៅក្រុមគ្រួសារ មិត្តភ័ក្តិ ឬមេធាវីរបស់គាត់ទេ ហើយត្រូវបានសួរនាំ និងវាយដំ នេះបើយោងតាមអ្នកទោសម្នាក់។ ក្នុងអំឡុងសប្តាហ៍ទីប្រាំបីនៃការជាប់ពន្ធនាគាររបស់គាត់ នៅថ្ងៃទី 3 ខែឧសភា ឆ្នាំ 1920 សាកសពរបស់ Salsedo ត្រូវបានគេរកឃើញនៅលើផ្លូវក្បែរអគារ Park Row ហើយ FBI បានប្រកាសថាគាត់បានធ្វើអត្តឃាតដោយលោតពីលើជាន់ទី 14 ។ បង្អួចនៃបន្ទប់ដែលពួកគេទុកគាត់។ នេះគ្រាន់តែពីរថ្ងៃមុនពេល Sacco និង Vanzetti ត្រូវបានចាប់ខ្លួន។
យើងដឹងថាថ្ងៃនេះជាលទ្ធផលនៃរបាយការណ៍សភាក្នុងឆ្នាំ 1975 នៃកម្មវិធី COINTELPRO របស់ FBI ដែលភ្នាក់ងារ FBI បានទម្លុះផ្ទះ និងការិយាល័យរបស់ប្រជាជន អនុវត្តខ្សែអាត់ខុសច្បាប់ ពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើហឹង្សារហូតដល់ឃាតកម្ម ហើយបានសហការជាមួយ ប៉ូលីស Chicago ក្នុងការសម្លាប់មេដឹកនាំ Black Panther ពីរនាក់ក្នុងឆ្នាំ 1969 ។ FBI និង CIA បានបំពានច្បាប់ម្តងហើយម្តងទៀត។ មិនមានការដាក់ទណ្ឌកម្មសម្រាប់ពួកគេទេ។
មានហេតុផលតិចតួចក្នុងការមានជំនឿថាសេរីភាពស៊ីវិលរបស់ប្រជាជននៅក្នុងប្រទេសនេះនឹងត្រូវបានការពារនៅក្នុងបរិយាកាសនៃ hysteria ដែលធ្វើតាម 9/11 ហើយបន្តរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ នៅផ្ទះមានការបង្រ្កាបជនអន្តោប្រវេសន៍ ការឃុំឃាំងគ្មានកំណត់ ការនិរទេស និងការធ្វើចារកម្មក្នុងស្រុកដែលគ្មានការអនុញ្ញាត។ នៅក្រៅប្រទេសមានការសម្លាប់ក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ ការធ្វើទារុណកម្ម ការទម្លាក់គ្រាប់បែក សង្គ្រាម និងការកាន់កាប់យោធា។
ដូចគ្នានេះដែរ ការកាត់ក្តីរបស់ Sacco និង Vanzetti បានចាប់ផ្តើមភ្លាមៗបន្ទាប់ពី Memorial Day មួយឆ្នាំកន្លះបន្ទាប់ពីការស្លាប់ និងស្នេហាជាតិដែលជាសង្រ្គាមលោកលើកទី XNUMX នៅពេលដែលកាសែតនៅតែញ័រជាមួយនឹងស្គរ និងវោហាសាស្ត្រ jingoist ។
ដប់ពីរថ្ងៃនៅក្នុងការកាត់ក្តី សារព័ត៌មានបានរាយការណ៍ថាសាកសពទាហានបីនាក់ត្រូវបានផ្ទេរពីសមរភូមិនៃប្រទេសបារាំងទៅកាន់ទីក្រុង Brockton ហើយទីក្រុងទាំងមូលបានប្រែក្លាយសម្រាប់ពិធីស្នេហាជាតិ។ ទាំងអស់នេះគឺនៅក្នុងកាសែតដែលសមាជិកនៃគណៈវិនិច្ឆ័យអាចអានបាន។
Sacco ត្រូវបានពិនិត្យដោយព្រះរាជអាជ្ញា Katzmann៖
សំណួរ៖ តើអ្នកស្រឡាញ់ប្រទេសនេះទេក្នុងសប្តាហ៍ចុងក្រោយនៃខែឧសភា ឆ្នាំ ១៩១៧?
Sacco: វាពិបាកណាស់សម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការនិយាយតែមួយម៉ាត់ លោក Katzmann។
សំណួរ៖ មានពាក្យពីរដែលលោកអ្នកអាចប្រើបាន គឺលោក សាក់កូ។ បាទ or ទេ. តើមួយណា?
សាកូ៖ បាទ
សំណួរ៖ ហើយដើម្បីបង្ហាញពីក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះសហរដ្ឋអាមេរិកនេះ នៅពេលដែលនាងហៀបនឹងអំពាវនាវឱ្យអ្នកក្លាយជាទាហាន តើអ្នកបានរត់ទៅប្រទេសម៉ិកស៊ិក?
នៅពេលចាប់ផ្តើមការកាត់ក្តី ចៅក្រម Thayer (ដែលនិយាយទៅកាន់អ្នកស្គាល់គ្នាអំពីកីឡាវាយកូនហ្គោល បាននិយាយទៅកាន់ចុងចោទក្នុងអំឡុងពេលសវនាការថាជា "មនុស្សអនាធិបតេយ្យ") បាននិយាយទៅកាន់គណៈវិនិច្ឆ័យថា "សុភាពបុរស ខ្ញុំសូមអំពាវនាវឱ្យអ្នកផ្តល់សេវានេះនៅទីនេះ។ ថាអ្នកត្រូវបានកោះហៅឱ្យសម្តែងដោយស្មារតីស្នេហាជាតិ ភាពក្លាហាន និងការលះបង់ក្នុងការបំពេញកាតព្វកិច្ច ដូចដែលកូនទាហានរបស់យើងបានបង្ហាញនៅទូទាំងសមុទ្រ»។
អារម្មណ៍ដែលកើតឡើងដោយគ្រាប់បែកដែលបានផ្ទុះនៅឯផ្ទះរបស់អគ្គមេធាវី Palmer កំឡុងពេលនៃសង្រ្គាម - អារម្មណ៍ដូចជាការធូររលុងដោយអំពើហិង្សានៃ 9/11 - បង្កើតបរិយាកាសថប់បារម្ភដែលសេរីភាពស៊ីវិលត្រូវបានសម្របសម្រួល។
Sacco និង Vanzetti យល់ថា រាល់អំណះអំណាងផ្លូវច្បាប់ណាក៏ដោយ ដែលមេធាវីរបស់ពួកគេអាចកើតឡើង នឹងមិនយកឈ្នះលើការពិតនៃភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងថ្នាក់នោះទេ។ Sacco បានប្រាប់តុលាការអំពីការកាត់ទោសថា "ខ្ញុំដឹងថាការកាត់ទោសនឹងមានរវាងវណ្ណៈពីរគឺ វណ្ណៈត្រូវគេជិះជាន់ និងវណ្ណៈអ្នកមាន... នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមកទីនេះនៅថ្ងៃនេះនៅលើកៅអីនេះ ព្រោះធ្លាប់មានវណ្ណៈជិះជាន់"។
ទស្សនៈនោះហាក់ដូចជាមិនសមហេតុផល និងសាមញ្ញ។ មិនមែនរាល់ការសម្រេចចិត្តរបស់តុលាការត្រូវបានពន្យល់ដោយវាទេ។ ប៉ុន្តែដោយខ្វះទ្រឹស្ដីដែលសាកសមនឹងគ្រប់ករណីទាំងអស់ ទស្សនៈដ៏សាមញ្ញ និងរឹងមាំរបស់ Sacco ច្បាស់ជាជាមគ្គុទ្ទេសក៍ដ៏ប្រសើរក្នុងការយល់ដឹងអំពីប្រព័ន្ធច្បាប់ ជាជាងការសន្មតថាការប្រកួតប្រជែងក្នុងចំណោមសមភាពដោយផ្អែកលើការស្វែងរកការពិត។
Vanzetti ដឹងថា អំណះអំណាងផ្លូវច្បាប់នឹងមិនជួយសង្គ្រោះពួកគេទេ។ លុះត្រាតែជនជាតិអាមេរិកមួយលាននាក់ត្រូវបានរៀបចំ គាត់ និងមិត្តរបស់គាត់ Sacco នឹងស្លាប់។ មិនមែនពាក្យទេ តែត្រូវតស៊ូ។ មិនមែនជាការអំពាវនាវទេ ប៉ុន្តែទាមទារ។ មិនមែនដាក់ញត្តិទៅអភិបាលទេ គឺយករោងចក្រ។ មិនមែនប្រេងរំអិលគ្រឿងម៉ាស៊ីននៃប្រព័ន្ធដែលសន្មតថាដំណើរការល្អទេ ប៉ុន្តែជាការធ្វើកូដកម្មទូទៅដើម្បីនាំគ្រឿងចក្រទៅបញ្ឈប់។
នោះមិនដែលកើតឡើងទេ។ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានធ្វើបាតុកម្ម ដើរដង្ហែក្បួនតវ៉ា មិនត្រឹមតែនៅទីក្រុងញូវយ៉ក បូស្តុន ឈីកាហ្គោ សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅទីក្រុងឡុងដ៍ ប៉ារីស ប៊ុយណូស៊ែរ ប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង។ វាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ នៅយប់នៃការប្រហារជីវិតរបស់ពួកគេ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានធ្វើបាតុកម្មនៅទីក្រុង Charlestown ប៉ុន្តែត្រូវបានរារាំងដោយក្រុមប៉ូលីសដ៏ធំ។ បាតុករត្រូវបានចាប់ខ្លួន។ កាំភ្លើងយន្តស្ថិតនៅលើដំបូល ហើយពន្លឺភ្លើងដ៏អស្ចារ្យបានវាយលុកកន្លែងកើតហេតុ។
ហ្វូងមនុស្សយ៉ាងច្រើនបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅ Union Square នៅថ្ងៃទី 23,1927 ខែសីហា ឆ្នាំ XNUMX ។ ប៉ុន្មាននាទីក្រោយពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ ភ្លើងពន្ធនាគារបានរលត់ ខណៈដែលបុរសទាំងពីរនាក់ត្រូវចរន្តអគ្គិសនីឆក់។ នេះ។ ពិភពលោកញូវយ៉ក ពិពណ៌នាអំពីកន្លែងកើតហេតុ៖ “ហ្វូងមនុស្សបានឆ្លើយតបដោយយំយ៉ាងខ្លាំង។ ស្ត្រីបានដួលសន្លប់នៅដប់ប្រាំឬម្ភៃកន្លែង។ អ្នកផ្សេងទៀតដែលយកឈ្នះពេកក៏ធ្លាក់ទៅផ្លូវកោង ហើយកប់ក្បាលក្នុងដៃ។ បុរសឱនលើស្មាគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយយំ»។
ឧក្រិដ្ឋកម្មចុងក្រោយរបស់ពួកគេគឺភាពអនាធិបតេយ្យរបស់ពួកគេ គំនិតមួយដែលសព្វថ្ងៃនេះនៅតែធ្វើឱ្យយើងភ្ញាក់ផ្អើលដូចផ្លេកបន្ទោរដោយសារតែការពិតសំខាន់របស់វា: យើងទាំងអស់គ្នា ព្រំដែនជាតិ និងភាពស្អប់ខ្ពើមជាតិត្រូវតែរលាយ សង្គ្រាមមិនអាចអត់ឱនបាន ផលនៃផែនដីត្រូវតែចែករំលែក។ ហើយមានតែតាមរយៈការតស៊ូប្រឆាំងនឹងអាជ្ញាធរទេ ទើបពិភពលោកបែបនេះអាចកើតឡើងបាន។
អ្វីដែលមកដល់យើងថ្ងៃនេះពីករណីរបស់ Sacco និង Vanzetti មិនមែនគ្រាន់តែជាសោកនាដកម្មប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាការបំផុសគំនិត។ ភាសាអង់គ្លេសរបស់ពួកគេមិនល្អឥតខ្ចោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលពួកគេនិយាយ វាគឺជាប្រភេទកំណាព្យមួយ។ Vanzetti បាននិយាយអំពីមិត្តរបស់គាត់ Sacco:
Sacco គឺជាបេះដូង, ជំនឿ, តួអក្សរ, បុរស; បុរសស្រឡាញ់ធម្មជាតិ និងមនុស្សជាតិ។ បុរសដែលលះបង់ទាំងអស់ លះបង់គ្រប់យ៉ាងដើម្បីបុព្វហេតុសេរីភាព និងសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សជាតិ៖ ប្រាក់ សម្រាក មហិច្ឆតាមនុស្សលោក ភរិយា កូន ខ្លួន និងជីវិត...។ អូ បាទ ខ្ញុំប្រហែលជាមានប្រាជ្ញាជាងនេះទៅទៀត ដូចដែលអ្នកខ្លះបានដាក់វា ខ្ញុំជាអ្នកនិយាយល្អជាងគាត់ ប៉ុន្តែជាច្រើនដង ពេលដែលឮសំឡេងបេះដូងរបស់គាត់បន្លឺឡើងនូវជំនឿដ៏វិសេសក្នុងការពិចារណាលើការលះបង់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់គាត់ ចងចាំនូវវីរភាពរបស់គាត់ខ្ញុំ។ មានអារម្មណ៍ថាតូច តូច នៅចំពោះមុខភាពអស្ចារ្យរបស់គាត់ ហើយឃើញខ្លួនឯងបង្ខំចិត្តទប់ទឹកភ្នែក ទប់ចិត្តខ្ញុំលោតដល់បំពង់ក ដើម្បីកុំឱ្យយំនៅចំពោះមុខគាត់ - បុរសនេះហៅថា មេ និងឃាតក ហើយត្រូវវិនាស។
អាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត ពួកគេជាអ្នកអនាធិបតេយ្យ មានន័យថា ពួកគេមានគំនិតឆ្កួតៗអំពីលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពេញលេញ ដែលមិនមានបរទេស ឬភាពក្រីក្រ ហើយគិតថាបើគ្មានការបង្កហេតុទាំងនេះទេ សង្គ្រាមរវាងប្រជាជាតិនឹងបញ្ចប់គ្រប់ពេលវេលា។ ប៉ុន្តែដើម្បីឲ្យមានរឿងនេះកើតឡើង អ្នកមាននឹងត្រូវវាយប្រយុទ្ធ ហើយទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេត្រូវរឹបអូស។ គំនិតអនាធិបតេយ្យនោះគឺជាឧក្រិដ្ឋកម្មអាក្រក់ជាងការប្លន់ប្រាក់ខែ ហើយរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ រឿងរបស់ Sacco និង Vanzetti មិនអាចត្រូវបានគេរំលឹកឡើងវិញដោយគ្មានការព្រួយបារម្ភខ្លាំងនោះទេ។
Sacco បានសរសេរទៅកាន់កូនប្រុសរបស់គាត់ Dante ថា “ដូច្នេះកូនប្រុស ជំនួសឱ្យការយំ ចូររឹងមាំ ដើម្បីអាចសម្រាលទុក្ខម្តាយរបស់អ្នក… នាំនាងទៅដើរលេងយ៉ាងយូរនៅក្នុងប្រទេសស្ងប់ស្ងាត់ ប្រមូលផ្កាព្រៃនៅទីនេះ និងទីនោះ សម្រាកនៅក្រោមម្លប់។ ដើមឈើ... ប៉ុន្តែសូមចងចាំជានិច្ចថា Dante នៅក្នុងល្បែងនៃសុភមង្គលនេះ តើអ្នកមិនប្រើទាំងអស់សម្រាប់តែខ្លួនអ្នកទេ... ជួយអ្នកដែលត្រូវបានគេបៀតបៀន និងជនរងគ្រោះ ព្រោះពួកគេគឺជាមិត្តល្អរបស់អ្នក...។ ក្នុងការតស៊ូក្នុងជីវិតនេះ អ្នកនឹងរកឃើញសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែច្រើន ហើយអ្នកនឹងត្រូវបានគេស្រឡាញ់»។
មែនហើយ វាគឺជាភាពអនាធិបតេយ្យរបស់ពួកគេ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះមនុស្សជាតិ ដែលបានបំផ្លាញពួកគេ។ នៅពេលដែល Vanzetti ត្រូវបានចាប់ខ្លួន គាត់មានខិត្តប័ណ្ណនៅក្នុងហោប៉ៅរបស់គាត់ ផ្សព្វផ្សាយការប្រជុំដែលនឹងប្រព្រឹត្តទៅក្នុងរយៈពេលប្រាំថ្ងៃ។ វាជាខិត្តប័ណ្ណដែលអាចចែកចាយបាននៅទូទាំងពិភពលោកនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ស្របនឹងពេលដែលវាជាថ្ងៃនៃការចាប់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ វាអាន៖
អ្នកបានប្រយុទ្ធនឹងសង្គ្រាមទាំងអស់។ អ្នកបានធ្វើការឱ្យអ្នកមូលធនទាំងអស់។ អ្នកបានដើរឆ្លងប្រទេសទាំងអស់។ តើអ្នកបានប្រមូលផលនៃកម្លាំងពលកម្មរបស់អ្នកហើយឬនៅ? តើអតីតកាលជួយអ្នកបានទេ? តើពេលនេះញញឹមដាក់អ្នកទេ? តើអនាគតសន្យាអ្វីដល់អ្នក? តើអ្នកបានរកឃើញដីមួយកន្លែងដែលអ្នកអាចរស់នៅដូចមនុស្ស ហើយស្លាប់ដូចមនុស្សដែរឬទេ? នៅលើសំណួរទាំងនេះ នៅលើអាគុយម៉ង់នេះ និងលើប្រធានបទនេះ ការតស៊ូដើម្បីអត្ថិភាព លោក Bartolomeo Vanzetti នឹងនិយាយ។
ការប្រជុំនោះមិនបានកើតឡើងទេ។ ប៉ុន្តែវិញ្ញាណរបស់ពួកគេនៅតែមានរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះជាមួយនឹងមនុស្សដែលជឿ និងស្រឡាញ់ និងតស៊ូទូទាំងពិភពលោក។
នេះគឺជាការដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅរបស់លោក Howard Zinn ។ រដ្ឋាភិបាលអំណាចមិនអាចបង្ក្រាបបានទេ។ដែលត្រូវបានបោះពុម្ពកាលពីដើមឆ្នាំនេះដោយ ភ្លើងទីក្រុង. សម្រាប់កាលវិភាគនៃការនិយាយនាពេលខាងមុខរបស់ Howard សូមមើលគេហទំព័រ City Lights៖ http://www.citylights.com.
ZNetwork ត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិតែតាមរយៈការសប្បុរសរបស់អ្នកអានរបស់ខ្លួន។
បរិច្ចាគ