All ემანუელ მაკრონის, ანგელა მერკელისა და ბორის ჯონსონის ვედრება და სიყვარულის გამოვლინება პრეზიდენტ დონალდ ტრამპისადმი სრულიად უაზრო იყო. მან უპასუხა მათი დამცირებით. ახლა ის ემუქრება სავაჭრო და ფინანსურ ანგარიშსწორებას, თუ ისინი ვერ დაარღვიებენ შეთანხმებას, რომელიც მათმა ქვეყნებმა ირანთან სამი წლის წინ დადეს. ტრამპმა შეცვალა შეერთებული შტატების პოზიცია და მისი მოკავშირეები უნდა დაემორჩილონ ერთმანეთს. ვაშინგტონიდან, გაერთიანებული სამეფოდან, საფრანგეთიდან და გერმანიიდან ჩანს, უმნიშვნელოა, ან მაინც გაცილებით ნაკლებად მნიშვნელოვანია, ვიდრე საუდის არაბეთი ან ისრაელი.
In Les Chemins de la Liberté (გზა თავისუფლებისაკენ), ჟან-პოლ სარტრი წერდა: „როდესაც ადამიანი აღიარებს თავის დანაშაულს, ყოველთვის გსურს დაარტყო მას, რომ დაარღვიო ის მცირე ღირსება, რაც მას დარჩა“. ეს ეხება ქვეყნებს, მათ შორის ევროკავშირს. მაკრონი ამბობს, რომ უარს ამბობს „თავთან იარაღით] საუბარზე“, მაშინ როცა მერკელს სამწუხაროა, რომ ტრამპმა ახლო აღმოსავლეთში საქმეები „კიდევ უფრო გაართულა“. თუმცა, როგორც ჩანს, ვერც ერთი ვერ უპასუხებს ტირილის გარდა. ევროპის უმსხვილესი ბიზნეს კორპორაციები თავს ვალდებულად გრძნობენ დაემორჩილონ თეთრ სახლს, ვინაიდან აშშ-ში სერვერის მეშვეობით ელ.ფოსტის გაგზავნაც ან ირანთან ტრანზაქციაში დოლარის გამოყენება მათ უზარმაზარ ჯარიმებს დაეკისრება (იხ. ტრამპის ირანის დიქტატი, ამ საკითხში).
როგორც კი ტრამპმა გამოაცხადა თავისი გადაწყვეტილება, Total-მა, ყოფილმა ფრანგულმა კომპანიამ, გააუქმა ირანში ინვესტირების გეგმები. იმავე მომენტში მაკრონმა, ვითომ ეძებდა გზას შეთანხმების შესანარჩუნებლად, აღიარა: „მინდა ვიყო ძალიან მკაფიოდ: ჩვენ არ ვაპირებთ სანქციების დაწესებას ან კონტრ-სანქციებს ამერიკულ კომპანიებზე… და არ ვაპირებთ წასვლას. აიძულონ [ფრანგული] კომპანიები დარჩნენ [ირანში]. ეს არის ბიზნესის რეალობა. საფრანგეთის პრეზიდენტი არ არის ტოტალის აღმასრულებელი დირექტორი. (1).ეს უკანასკნელი, როგორც ჩანს, ბრძანებებს თეთრი სახლიდან იღებს.
ჩვენმა დაღლილმა პოლიტიკურმა კომენტატორებმა ამ ეპიზოდიდან გამოიტანეს გაკვეთილი, რომ ევროკავშირი უნდა გაძლიერდეს (2). მაგრამ რაც უფრო დიდი და ინსტიტუციონალიზებული ხდება, მით უფრო ნაკლებად შეუძლია მას უარი თქვას შეკვეთებზე აშშ-დან. 1980 წელს ევროპის ეკონომიკური თანამეგობრობის ცხრა წევრმა დაიკავა პოზიცია ახლო აღმოსავლეთის შესახებ, აღიარა პალესტინელი ხალხის ეროვნული მისწრაფებები; მიმდინარე წლის 14 მაისს, ოთხმა წევრმა ქვეყანამ, ავსტრიამ, უნგრეთმა, ჩეხეთმა და რუმინეთმა გაგზავნეს წარმომადგენლები იერუსალიმში აშშ-ის ახალი საელჩოს ინაუგურაციაზე, მაშინ როცა ისრაელის არმია ღაზაში კლავდა მშვიდობიან მოსახლეობას; და ვინმეს რომ არ დაავიწყდეს, 2003 წელს ევროკავშირის ამჟამინდელი 15 წევრიდან 28-მა მიიღო მონაწილეობა ერაყში აშშ-ის ხელმძღვანელობით შეჭრაში.
ევროკავშირი მუდმივად ამკაცრებს თავის დაახლოების კრიტერიუმებს, მაგრამ, როგორც ტრამპის გადაწყვეტილებამ ცხადყო, ყოველთვის ივიწყებს ერთს: მისი წევრების დამოუკიდებლობისა და სუვერენულობის აუცილებლობას.
(1) პრესკონფერენცია, სოფია, 17 წლის 2018 მაისი.
(2) France Inter-ის პოლიტიკური კომენტატორი ბერნარ გეტა ბოლო 20 წლის განმავლობაში ყოველ დილით იმეორებდა ამას, რა თემაზეც არ უნდა განიხილოს.
ZNetwork ფინანსდება მხოლოდ მისი მკითხველების გულუხვობით.
შემოწირულობა