Ríkisstjórn Nicolas Maduro forseta stendur frammi fyrir ýmsum slæmum aðstæðum sem hafa tilhneigingu til að snúa meirihluta þegna landsins gegn sitjandi ríkisstjórn í næstu kosningum. Í þessu samhengi er ef til vill meira hjólað á umbætur í efnahagsmálum og ríkjum sem nú eru hannaðar en í fyrstu sýnist.
Frá 1999 til 2012 tókst stjórnvöldum í Bólivíu að vinna og viðhalda fjöldastuðningi í olíuríku Suður-Ameríkuríki, mest af öllu úr hópi þeirra sem minnst mega sín. Þetta var vegna nokkurra þátta, þar á meðal loforð um pólitískt kerfi án aðgreiningar, þátttöku og þróunarlíkan sem gæti aukið fjölbreytni í atvinnulífi landsins frá háð olíutekjum, bættum lífskjörum með félagslegri fjárfestingu olíuauðs og viðvarandi hagvexti, og hin einstaka öfluga tengsl sem skapast milli forystu Hugo Chavez og umtalsverðs hluta íbúanna.
Vegna árangurs þessa verkefnis, þar á meðal athyglisverðs ávinnings af félagsmálastefnu, chavismo náði næstum óskoruðu ástandi pólitísks yfirráðs um miðjan 2000 og hefur unnið næstum allar þjóðarkosningar síðan í desember 1998. Á meðan pólitíska stjórnarandstaðan náði hægt og rólega aftur kjörgengi frá 2006, hafði hún þar til nýlega ekki getað sett fram alvarlega þjóðaráskorun til chavismo. Hins vegar frá því seint á árinu 2012, samhliða dauða Chavez og naumum kosningum Nicolas Maduro í apríl á síðasta ári, ógnar versnandi efnahagsástandi ásamt uppsöfnun viðvarandi langtímavanda að snúa þessu valdajafnvægi við. Í þessu samhengi er mikilvægt að skoða breytilegt viðhorf almennings til stjórnvalda og þá þætti sem kunna að hafa áhrif á það.
Efnahagsvandræði bitnuðu á vinsældum Maduro
Eftir að órói harðlínuandstæðinga dvínaði fyrr á þessu ári hefur hnignandi ástand efnahagslífsins orðið þungamiðja borgara landsins. Vandamál virðast snúast um flókið kerfi fastgengis gjaldeyrishafta, sem varð fyrir þrýstingi á síðasta ári þegar verðmæti bólívarsins hríðféll á svörtum markaði gagnvart dollar, sem skapaði mikið bil á milli opinbers og „svartamarkaðs“ gildis gjaldmiðilsins. Efnahagsleg röskun sem þetta ferli hefur skapað og viðleitni stjórnvalda til að skera niður aðgang að erlendum gjaldeyri í kjölfarið hafa stuðlað að vöruskorti í hagkerfinu, þar á meðal á nauðsynlegum neysluvörum og sumum lyfjum. Á sama tíma hefur árleg verðbólga farið úr 20% í lok árs 2012 í yfir 60% nú, og hefur þar með slegið á verðmæti launa. Yfirvöld saka á sama tíma viðskiptahópa um að hjálpa til við að skapa eða versna þessi vandamál og segja að um 40% af matvælaframboði landsins sé smyglað til Kólumbíu til að komast undan verðlagseftirliti frá Venesúela og græða meiri hagnað.
Það má heldur ekki ýkja ástandið með matvælaskort. Almennt virðast hillur stórmarkaða fullar og meirihluti nauðsynlegra neysluvara er oftast hægt að kaupa. Engu að síður eru nokkrar grunnvörur, þar á meðal mjólk, salernispappír og maísmjöl, oft fjarverandi, sem þýðir að kaupendur verða að heimsækja fleiri en eina verslun eða bíða í löngum biðröðum þegar fágætar vörur koma til að fá allar vikulegar matvörur sínar. Áhrifin fyrir neytendur eru pirringur og kvíði, auk aukakostnaðar ef þeir þurfa að grípa til þess að kaupa af skornum skammti á íhuguðu götuverði.
Önnur þróun eykur þá tilfinningu að hagkerfið sé ekki rekið í eðlilegu ástandi. Vitna vanhæfni þeirra til að endurheimta hagnað í bolívar með gjaldeyrishöftum, alþjóðleg flugfélög hafa minnkað fluggetu til Venesúela um 36%síðastliðið ár og flugverð hefur rokið upp úr öllu valdi. Á meðan bílasamsetninghefur lækkað um 83% miðað við sama tímabil í fyrra. Fyrirtæki rekja ástandið til erfiðleika við að flytja inn hluta með gjaldeyrishöftum. Slík vandamál, auk átaka um laun og kjör, oft við stjórnun þjóðnýttra atvinnugreina, hafa leitt til bylgja iðnaðaróeirða í nokkrum geirum nýlega, þar á meðal stál, rafmagn og bílasamsetningu.
Ennfremur sýna kannanir venesúelsku ráðgjafafyrirtækjanna Hinterlaces, Consultores 21 og Datanalisis að á milli kl. tveir þriðju og fjórðu fimmtu almennings telur að landið sé „á leið í slæma átt“ og að neikvæð heildarsýn á stöðu mála í landinu síast niður í tekjulægstu hópana. Þetta er tiltölulega nýlegt fyrirbæri. Hinterlaces samtökin mæla með því að fyrir innan við tveimur árum hafi þessum tölum verið snúið við, þar sem tveir þriðju hlutar borgaranna lýstu jákvæðri sýn á málefni landsins.
Það eru aðrir þættir sem stuðla að vaxandi óánægju, svo sem há glæpatíðni og skynjun á spillingu og óhagkvæmni í ríkisrekstri. Samt hafa þetta ekki eins mikil áhrif á samþykki forsetans eins og efnahagslífið, þar sem borgarar dreifa ábyrgð á vandamálum eins og glæpum á fleiri aðila.
Það er líka óánægja meðal andófsmanna vinstri vængsins chavismo til að bregðast við því sem þeir líta á sem fækkun rýmis fyrir gagnrýni og umræður innan ríkisstjórnarinnar og stjórnar Sameinaðs sósíalistaflokks Venesúela (PSUV), flókið mál sem fjallað er um í nýlegri grein eftir rithöfundinn Federico Fuentes.
Dýpra ferli sem vinnur gegn stjórnvöldum er langlífi í embætti.chavismo hefur verið við völd síðan 1999 og í næstu forsetakosningum mun bólívaríska ríkisstjórnin hafa stýrt landinu í tæpa tvo áratugi. Þetta gerir ákall um „breytingar“ meira aðlaðandi, sérstaklega fyrir yngri kjósendur sem hafa enga fyrstu reynslu af tímum fyrir Bólivarian til að bera saman.
Engu að síður benda fyrirliggjandi vísbendingar til þess að staða efnahagslífsins sé ráðandi þáttur á bak við lækkun á samþykkt forseta frá því Maduro var kjörinn. Efnahagsleg vandræði, skilin sem matarskortur og hækkandi framfærslukostnaður, hafa náð glæpum sem helsta vandamál landsins í augum borgaranna í ýmsum kannanir. Meirihluti sök á efnahagsvanda er lögð á herðar stjórnvalda: í nýlegri könnun Consultores 21, töldu tæplega 63% svarenda að ríkisstjórninni væri „að kenna“ um efnahagsástandið. Samhliða þessu hefur samþykki fyrir frammistöðu Maduro lækkað í á bilinu 41-47 prósent.[I] Þannig að þótt samþykki fyrir Maduro haldi áfram að vera nokkuð sterkt benda kannanir til þess að vinsældir hans hafi minnkað um tíu prósentustig undanfarna tólf mánuði.
Áhyggjur ríkisstjórnarinnar eru þær að ef þessi þróun heldur áfram gæti hún ekki reitt sig á hreinan meirihluta atkvæða í næstu landskosningum. Þetta gæti haft hörmulegar afleiðingar fyrir PSUV í kosningum til landsfundar undir lok næsta árs, þar sem ef stjórnarandstaðan fengi meirihluta þingsæta, myndi hún í rauninni geta haft neitunarvald yfir nýrri ríkisstjórnarlöggjöf og fjárlögum. Í slíkum aðstæðum er einnig mögulegt að stjórnarandstaðan myndi reyna að láta Maduro undirgangast þjóðaratkvæðagreiðslu um innköllun árið 2016, sem reynir á afkomu bólívaríska verkefnisins fyrr en forsetakosningarnar í desember 2018.
Skoðaðu almenningsálitið nánar
Þrátt fyrir þessar krefjandi horfur eru nokkrir þættir sem gætu stuðlað að því að stjórn Maduro haldi eða endurheimti stuðning sinn á komandi tímabili.
Í fyrsta lagi er það að 55 – 60% þjóðarinnar sem lýsir yfir óánægju með ríkisstjórnina eru ekki einhlítt andvíg. Forseti Datanalisis, Luis Vicente Leon, útskýrði nýlega að hvað varðar stjórnmálatengsl skiptist landið í þrjá nokkurn veginn jafna sjálfa sérkennandi hópa sem samanstanda af chavistum, sjálfstæðismönnum og stuðningsmönnum stjórnarandstöðunnar. Af þeim getur ríkisstjórnin raunverulega reitt sig á kjörfylgi um 40% íbúa í forsetakosningum, en stjórnarandstaðan getur einnig treyst á allt að 40%, sem skilur eftir um 20% sjálfstæðismanna sem gætu sveiflast í átt að hvorum pólnum sem er á meðan á kosningum stendur. gefið augnablik.
Í þessu samhengi er annar kostur ríkisstjórnarinnar sá að frá síðustu áramótum hefur stjórnarandstaðan ekki getað lagt fram sameinaða rödd eða annað verkefni fyrir landið. Hið áberandi hlutverk hægrimanna stjórnarandstöðunnar bætir þetta saman sem slíkir hópar stuðla að þjóðarsýn sem er á skjön við gildi og kröfur meirihluta landsins. Þetta kom fram fyrr á árinu þegar harðlínu stjórnarandstaðan beitti sér fyrir því að þrýsta á stjórnvöld með mótmælum og ofbeldisfullum götuvörslu. var hafnað af meirihluta borgaranna og skildi stjórnarandstöðuna eftir opinskátt. Með nýlegri afsögn umsjónarmanns MUD-samtakanna stjórnarandstöðunnar, Ramon Guillermo Aveledo, og lokuðum fundum stjórnarandstöðuflokkanna til að reyna að koma í veg fyrir ágreining, hefur stjórnarandstöðunni ekki tekist að nýta sér óvissuna og óánægjuna sem hefur áhrif á íbúa. . Hins vegar varaði Luis Vicente Leon við því að ef aðstæður yrðu eins og þær eru gæti áhrifarík stjórnarandstaða tekist að ná saman meirihluta gegn ríkisstjórninni í framtíðinni. „Á einhverjum tímapunkti mun koma fram leiðtogi í stjórnarandstöðu, þekktur eða ekki, sem nýtir orkuna gegnchavismo“, spáði skoðanakönnunum í viðtali í júní.
Þriðji þátturinn í þágu ríkisstjórnarinnar er að mikill meirihluti þjóðarinnar samsamar sig hugsjónum og gildum chavismo meira en nokkur önnur stjórnmálahreyfing. Þar á meðal eru ungir kjósendur, lykilhópur til að meta breytt almenningsálit. Í landsvísu unglingakönnun (15 – 29 ára) sem framkvæmd var í september – október á síðasta ári af Andres Bello kaþólska háskólanum (UCAB), töldu 78% svarenda að ríkið, frekar en einkageirinn, bæri meginábyrgð á því að skapa atvinnu. Á sama tíma töldu 81% að ríkið bæri meginábyrgð á að tryggja velferð borgaranna og 84% töldu að ríkið ætti að vera aðalveitandi heilbrigðisþjónustu og menntunar.[Ii] Þessi og önnur svör við könnuninni endurspegla víðtæka samstöðu, jafnvel meðal stuðningsmanna stjórnarandstöðunnar, um það að ríkið sé æskilegt að gegna forystuhlutverki í blönduðu hagkerfi, þar sem ríkið skilar einnig helstu opinberu þjónustu og stefnumótun til að skapa atvinnu og draga úr ójöfnuði.
Hins vegar í sömu ungmennakönnun var ekki eitt jákvætt mat meirihluta á frammistöðu Maduro-stjórnarinnar á ýmsum sviðum sem mæld voru. Til dæmis töldu aðeins 30% að ríkisstjórnin væri að stjórna efnahagslífinu vel, 34% töldu að ríkisstjórnin væri að berjast gegn spillingu og 48% töldu að ríkisstjórnin væri að vinna að því að draga úr fátækt. Það virðist því vera að fallandi samþykki fyrir stjórn Maduro byggist ekki á beinlínis höfnun á núverandi fyrirmynd eða hugsjónum bólívaríska verkefnisins, heldur stafi af óánægju með frammistöðu ríkisstjórnarinnar og uppsöfnun sérstakra vandamála.
Að auki er rétt að taka fram að áframhaldandi leit að félagslegum framförum og tilraunir til að vernda lífskjör gæti hafa hjálpað til við að viðhalda samþykki forseta á hóflegu jákvæðu stigi. Þrátt fyrir áðurnefnda efnahagserfiðleika hefur félagsleg útgjöld og önnur stefna tekist hingað til varðveita ávinning í minnkun fátæktar, á meðan atvinnuleysi er í lágmarki.
Sem slíkur hélt Hinterlaces leikstjórinn Oscar Schemel því fram seint í júlí að Venesúelabúar „leitu ekki að fólki að kenna, þeir krefjast lausna. Þeir krefjast leiðtoga sem framkvæmir ákvarðanir, sem tilkynnir nýja stefnu... Það er verkefni hins nýja leiðtoga byltingarinnar [Maduro], á nýja stigi byltingarinnar.
Umbætur í pípunum
Ríkisstjórnin mun líklega vera meðvituð um þessa þróun í almenningsálitinu. Svar Nicolas Maduro hefur verið að leggja til a röð helstu umbóta til atvinnulífs, ríkis og flokks í von um að setja landið í farveg sem tryggt geti stjórn hans meirihlutastuðning til framtíðar.
Varðandi efnahagsmálin, þá virðist framkvæmdastjórnin vera að skipuleggja eitthvað markaðsmiðaðar leiðréttingar að draga úr núverandi röskun án þess að afsala ríkisvaldinu yfir helstu lyftistöngum atvinnulífsins. Þessi stefna mun hugsanlega fela í sér að sameina mörg opinber gengi, sem myndi í raun fella gjaldmiðilinn nær „svartamarkaðsverðinu“. Yfirvöld leita einnig að því að auka gjaldeyrisforðann og innri tekjur með því að endurnýja skuldir, miðstýra sjóðum utan fjárlaga, draga úr niðurgreiðslum á innlendu bensíni og auka skattinntöku. Með þessu vonast stjórnvöld til að stöðugra líkan geti leitt til aukinnar þjóðarframleiðslu og minni notkunar erlendra tekna til innflutnings.
Varðandi stjórnsýslu ríkisins hefur Maduro tilkynnt að hann hyggist draga úr spillingu og skrifræði, og bæta skilvirkni, með því að endurskoða fjárveitingar og rekstur hvers af 30 ráðuneytum og öðrum ríkiseiningum.
Hvað varðar PSUV, voru loforð gefin á nýafstaðið landsþing að endurnýja flokksvaldið fyrir janúar 2015, takmarka notkun á „cooption“ þar sem flokksformenn nefna einhliða frambjóðendur og önnur embætti og endurskipuleggja grasrótarflokkana. Ráðstefna verður haldin síðar á þessu ári til að greina aðferðir fyrir „efnahagsleg umskipti yfir í sósíalisma“.
Niðurstaða
Þrátt fyrir tiltölulega ró á götum Venesúela eftir ósigur uppreisnar róttæku stjórnarandstöðunnar fyrr á þessu ári, stendur Maduro-stjórnin á mikilvægum tímamótum, þar sem meirihlutastuðningur fyrir næstu þjóðarkosningar kemur fram sem ein möguleg niðurstaða. Það er staða þar sem verið er að vega að hugsanlegum afleiðingum þess að bregðast við, eða ekki bregðast við, til að endurbæta efnahagsmódel Chavez-tímans.
Fyrir utan stefnu stjórnvalda og niðurstöður þeirra eru ógrynni af leikendum í stjórnmálum í Venesúela sem gætu haft áhrif á almenningsálitið á komandi tímabili. Innan stjórnarandstöðunnar eru meðal annars ýmsir stjórnmálaflokkar, frjáls félagasamtök sem eru í takt við stjórnarandstöðuna og stúdentahópar sem styðja stjórnarandstöðu. Í bólívarísku hreyfingunni eru þeir aðrir flokkar í bandalaginu Great Patriotic Pole (GPP), sem og andófsmenn vinstri hópar innan PSUV og félagslegar hreyfingar eins og sveitarfélögin. Ytri öfl munu einnig gegna hlutverki, eins og Kína tilkynning um ný lán fyrir Venesúela og Bandaríkin áframhaldandi fjármögnun stjórnarandstæðinga ognýlegar refsiaðgerðir dæmi.
Hins vegar benda vísbendingar frá skoðanakönnunum til þess að það sé efnahagsástandið sem ráði úrslitum á bak við minnkandi fylgi fyrir ríkisstjórnina og sem slík geta áhrif fyrirhugaðra efnahagsumbóta reynst afgerandi fyrir pólitíska framtíð og þróunarleið landsins.
[I] 41% = Datanalisis / maí, Consultores 21 / júní, 47% = Hinterlaces / júlí. Þó að kannanir Hinterlaces hafi tilhneigingu til að skila aðeins hagstæðari niðurstöðum fyrir sitjandi ríkisstjórn en kannanir Datanalisis, eru báðar taldar trúverðugar til að fylgja þróun almenningsálitsins.
[Ii] Pólitísk tengsl þeirra sem tóku þátt í ungmennakönnuninni endurspegluðu dreifingu pólitískrar sjálfsgreiningar á landinu öllu.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja