Scarlett Bain: Hvað eigum við við þegar við tölum um hið alþjóðlega suður?
Vijay Prashad: Tricontinental: Institute for Social Research, sem ég stýri, hefur nýlega gefið út a Nám heitir Hyper-imperialism: A Dangerous Decadent New Stage. Í þessari rannsókn förum við ítarlega yfir hugtökin hnattrænt suður og hnattnorður. Greining okkar sýnir að Global North starfar sem sveit, skipulögð af að minnsta kosti þremur mismunandi stofnunum – G7, NATO og Fourteen Eyes leyniþjónustunetinu. Hins vegar er best að skilja hið hnattræna suður sem mengi landa sem eru hlutlægt sameinuð af nokkrum einkennum (nýlendusögu, skuldaskilyrði, sögu einingu í þriðjaheimsverkefninu) en sem gera það ekki hafa endilega huglæga einingu í kringum hvaða hernaðar-, efnahags- eða leyniþjónustustofnun sem er. Alheimssuður er samsetning frekar en blokk.
Hvað færir þessi lönd saman í hnattræna suðurhlutann?
Þessi lönd í hnattræna suðurhlutanum eru sameinuð á hlutlægan hátt af þeim eiginleikum sem ég nefndi hér að ofan (nýlendusögu, skuldastaða, saga einingar í þriðjaheimsverkefninu). Það sem raunverulega færir þá saman á þessum tíma eru ekki þessir þættir, þó þeir séu grunnur hinna vaxandi einingar. Það sem leiðir þau saman er tap á lögmæti hnattræns norðurs frá upphafi þriðju kreppunnar miklu árið 2007, sem kom samhliða minnkandi lögmæti vegna ólöglegs stríðs gegn Írak og síðan fylgdi algerlega tilgangslaus eyðilegging Líbíu af hálfu Líbíu. Bandaríkin og Frakkland.
Þetta tap á lögmæti kom samhliða tilkomu möguleikanna sem kínverski afgangurinn gaf sem var endurunninn í löndin Afríku, Asíu og Rómönsku Ameríku í gegnum Belt og veginn (BRI). BRI – ólíkt Alþjóðagjaldeyrissjóðnum og öðrum vestrænum fjármögnunaraðilum – setti innviði í forgang en ekki skjótan ávöxtun fyrir beina erlenda fjárfestingu (FDI), sem gerir langtímaþróun kleift frekar en mannát gjaldmiðla með „heitum peningum“.
Sambland af tapi á lögmæti hnattræna norðursins og möguleikanna á komu Kína á heimsvettvanginn skapaði „nýja stemningu“ í hnattræna suðurhlutanum.
Hver eru markmið hnattræna suðursins?
Í augnablikinu er það sem við sjáum „ný stemning“ í hnattræna suðurhlutanum. Meginmarkmiðin eiga rætur að rekja til tveggja flokka – byggðastefnu og fjölþjóðahyggju, hvort tveggja hugtök sem eru knúin áfram af löngun til að lýðræðisvæða heimsskipulagið í efnahagslegu og pólitísku tilliti. Frá Shanghai Cooperation Organization til Southern Common Market (Mercosur), er þessi svæðisstefna þegar í þróun og nú með sífellt meiri áhuga á viðskiptum í staðbundnum gjaldmiðlum er þessi svæðishyggja efnislega möguleg.
Tengt þessari svæðishyggju er útvíkkun hugmyndarinnar um fjölþjóðastefnu, sú trú að alþjóðlegu stofnanirnar (SÞ, WTO) megi ekki vera verkfæri hins hnattræna norðurs heldur verði að leyfa dagskrá þeirra að þróast af öllum aðildarríkjum þessara stofnana. Með öðrum orðum, megináherslan hér er raunveruleg lýðræðisvæðing heimshagkerfisins og alþjóðlegra stofnana.
Er kraftur hnattræns suðurs í stakk búinn til að hrista upp í rótgróinni heimsskipan?
Reyndar er „nýja stemningin“ í hnattræna suðurhlutanum og sköpun svæðisbundinna hagkerfa og endurlífgun marghliða hluta alþjóðlegra stofnana þegar farin að hrista upp hina sköpuðu röð. Neitunin um að beygja sig fyrir þrýstingi frá alheimsnorðri um stríðið í Úkraínu eða þjóðarmorðsstríði Ísraela gegn Palestínumönnum (þar á meðal hlutverk Suður-Afríku við að koma Ísrael fyrir Alþjóðadómstólinn) gefur til kynna að þessi „hristingur“ sé nú þegar að gerast frekar en eitthvað sem hægt er að gera ráð fyrir. Ég tel að þetta sé óafturkræft ferli og að eina tækið sem hið alþjóðlega norður hefur til að koma í veg fyrir þetta sé stríð.
Eins og Tricontinental sýnir í nýju rannsókninni okkar (Ofur-imperialismi), NATO-ríkin og bandamenn þeirra standa fyrir þremur fjórðu af hernaðarútgjöldum heimsins. Þetta er gróteskt og leiðir af sér enn gróteskari hernaðarerindrekstri, diplómatíu refsiaðgerða og stríðs, árekstra frekar en samvinnu.
Hefur hnattræna suðurhlutann hlutverki að gegna við að binda enda á núverandi átök?
Núverandi átök - til dæmis í Úkraínu eða gegn Palestínumönnum - eru skepnur af hroka norðursins. Hver var þörfin fyrir NATO til að ýta sér nær og nær rússnesku landamærunum þrátt fyrir loforð sem gefin voru við sameiningu Þýskalands? Það er kjarnaástæðan sem olli stríðinu í Úkraínu. Hverjir eru mikilvægustu gerendur aðskilnaðarstefnu Ísraelsmanna á Palestínumönnum, hverjir nema hið alþjóðlega norður? Alheimssuður – hvort sem er í gegnum BRICS 10 eða vinahópinn til varnar stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna – hefur kallað eftir vopnahléi, samningaviðræðum og þróun, en skoðanir þeirra eru ekki gefnar neinn útsendingartíma af fjölmiðlum sem eru yfirgnæfandi fyrir Norðurlönd.
Í Evrópu, til dæmis, er öll ákall um vopnahlé í Úkraínu stimpluð sem rússnesk viðræðuefni, jafnvel þótt þessi símtöl komi frá Brasilíu eða Suður-Afríku; þessi misbrestur á að hlusta á hnattræna suðurhlutann á þessum tíma og saka hnattræna suðurhlutann um að geta ekki mótað sínar eigin skoðanir, er hluti af arfleifð nýlendustefnu og kynþáttafordóma Norður-Atlantshafsins. Einlægum kröfum um vopnahlé er vísað á bug á hinn hrokafulla hátt af leiðtogum Evrópu og Bandaríkjanna, sem sjálfir vilja að átökin haldi áfram. Þetta dýpkar skort á lögmæti þessara leiðtoga í augum milljarðanna í hnattræna suðurhlutanum.
Er það í þágu Evrópu að horfa til hins alþjóðlega suðurs?
Evrópa þarf að sætta sig við að hún er ekki miðja heimsins. Í Evrópu búa minna en 10% jarðarbúa. Og samt hegðar valdaelítan þess eins og hún stjórni heiminum. Svona viðhorf er mjög rasískt og nýlendukennt. Evrópubúar þurfa að hafna þessari afstöðu og sætta sig við þá staðreynd að þeir deila plánetunni með milljörðum annarra og að þeir séu engum öðrum æðri. Á árunum eftir upphaf þriðju kreppunnar miklu fóru Evrópulönd að aðlagast Rússlandi (með orkukaupum) og Kína (með inngöngu í BRI). Þetta olli elítum í Bandaríkjunum og sumum Evrópulöndum áhyggjum. Þeir flýttu fyrir nýja kalda stríðinu gegn Kína (fyrst í kringum Huawei) og ýttu síðan deilum sínum við Rússland út í heitt stríð í Úkraínu. Þessir atburðir – nýja kalda stríðið og heita stríðið í Úkraínu – hafa leitt til einangrunar Evrópu frá því þar sem þungamiðja heimsins er nú, í Asíu.
Þetta hefur skapað hættulegt ástand fyrir evrópsku þjóðina, þar sem verðbólga er nú að aukast og þvæla umvefur evrópskt samfélag. Evrópska þjóðin þarf á nýjum verkefnum að halda sem rætur þróun sína í þróun annars staðar á jörðinni og sem læra að vinna með hnattrænum suðurríkjum til að leysa vandamál heimsins (þar á meðal loftslagshamfarirnar) frekar en að sóa dýrmætum auðlindum í stríð og keyra okkur áfram. í átt að siðmenningu árekstra.
Þetta viðtal birtist upphaflega í mannkynið.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja