HOWIE HAWKINS, öldungis aðgerðarsinni og leiðtogi Græningjaflokksins frá New York, býður sig fram til öldungadeildar Bandaríkjaþings sem valkostur við öldungadeildarþingmanninn Hillary Rodham Clinton, öldungadeildarþingmanni demókrata sem eru hliðhollir stríðinu.
Skoðanakannanir sýna að meðal óháðra kjósenda hefur Hawkins næstum jafn mikið fylgi og John Spencer, andstæðingur Clintons repúblikana. En stjórnmála- og fjölmiðlastofnanir loka Hawkins herferðinni. Þann 22. október munu Hawkins og stuðningsmenn hans safnast saman fyrir utan WABC Studios á Manhattan til að mótmæla útilokun Hawkins frá „kappræðum öldungadeildar frambjóðenda þess morguns“.
Hawkins ræddi við DANNY KATCH hjá Socialist Worker um það sem hann vonast til að áorka í herferð sinni.
---
AF HVERJU ertu í framboði gegn Hillary Clinton?
AÐ LEYFJA rödd til meirihluta gegn stríðinu í New York. Clinton hefur greitt atkvæði með öllum beiðnum Bush um stríðsvald og fjármögnun fyrir stríð í Írak og Afganistan. Meirihluti New York-búa vill burt úr Írak og það er það sem ég vil. Ég vil gefa þessum meirihluta New York-búa rödd.
Í öðru lagi vil ég kalla eftir innlendri sjúkratryggingaáætlun svo allir séu tryggðir. Það er eitthvað sem Clinton hætti árið 1993 þegar hún var sett í stjórn heilbrigðisstarfshóps Hvíta hússins og tók það út af borðinu og fór með það sem ég kalla skyldubundna einkaheilbrigðisþjónustu, sem skyldi niðurgreiðslur til einkarekinna sjúkratrygginga. Þetta er það sem var kallað "Hillary Care," og það er nú Massachusetts áætlunin, sem hún samþykkti.
Það er óhagkvæmt og það gefur meiri peninga til óhagkvæms einkarekinna heilbrigðisiðnaðar. Ég er fyrir skilvirku opinberu heilbrigðiskerfi. Ég vil kynna fylgilöggjöf við HR 676, sem er frumvarpið „Útvíkkuð og bætt læknismeðferð fyrir alla“.
Að lokum kalla ég eftir endurnýjanlegri orku til starfa, friðar og umhverfis. Ég vil taka 300 milljarða dollara af hernaðarfjárlögum og setja það í að endurbyggja innviði heimsins í kringum endurnýjanlega orku. Það myndi skapa milljónir starfa um allan heim, þar á meðal hundruð þúsunda hér í New York.
Það myndi gera meira fyrir heimsfrið og þjóðaröryggi en öll vopn í heiminum, því núna erum við að hernema önnur lönd til að fá auðlindir þeirra, sérstaklega olíu, og skapa gremju. Það sem við ættum að gera er að afvopna óvini okkar með örlæti. Við ættum að dreifa velvild í stað gremju og eignast vini í stað óvina. Þetta forrit myndi gera það.
Að lokum myndi hún takast á við kreppuna vegna hlýnunar og hugsanlegs hámarks olíuframleiðslu, sem mun hafa skelfilegar afleiðingar fyrir efnahag okkar sem og umhverfið.
ÞÚ ER að hlaupa á vettvang um tafarlausa brotthvarf frá Írak. Það eru margir sem voru á móti innrásinni í Írak en segja að Bandaríkin geti ekki dregið sig strax til baka. Hvernig bregst þú við?
EINN þeirra sem flutti þessi rök var John Kerry. Hann hefði átt að fara aftur og hlusta á vitnisburð sinn þegar hann var í Víetnam Veterans Against the War. Hann sagði: "Hver vill vera síðasti maðurinn til að deyja fyrir mistök?"
Ef niðurstaðan er sú að við ættum ekki að vera þarna vegna þess að það er rangt að nýlenda lönd fyrir herstöðvar og auðlindir, þá ættum við að komast út.
Raunin er sú að bandarískir hermenn geta ekki gegnt uppbyggilegu hlutverki undir neinum kringumstæðum í Írak. Írakar eru reiðir út í okkur fyrir að hernema landið sitt, fyrir að pynta fólkið sitt á stöðum eins og Abu Ghraib, vegna morð- og nauðganatvika sem eru almennt kynnt meðal Íraka. Þeir líta ekki á okkur sem frelsara. Þeir líta á okkur sem hernámsmenn og við erum skotmörk meirihluta ofbeldis sem eiga sér stað í Írak.
Þannig að við getum ekki gegnt uppbyggilegu hlutverki þar á nokkurn hátt. Það sem við getum gert er, þegar við förum, útvega fé til uppbyggingar í gegnum hvaða alþjóðlega leið sem Írakar biðja um. Við skuldum Írökum skaðabætur.
Við tókum þátt þegar Bretar gátu ekki viðhaldið nýlenduveldi, studdum fólk eins og Saddam Hussein, sem réðst á vinstri og síðar á Íran fyrir okkar hönd. Seinna sprengdum við helvítis Írak í fyrsta Persaflóastríðinu, sprengdum þá aftur út af þeim undir Clinton í aðgerðinni Desert Fox árið 1998 og hernámum síðan landið að fullu í enn stærra lausu ofbeldi árið 2003.
Svar mitt er að þú getur ekki búist við því að hermennirnir standi við að vera skotmörk fyrir verkefni sem við erum að yfirgefa – verkefni sem var rangt í upphafi. Þetta snerist ekki um gereyðingarvopn, þetta snerist ekki um hryðjuverk, þetta snerist ekki um lýðræði.
Við verðum að gera okkur grein fyrir því að krafan um að fá hermennina burt er eitthvað sem meirihluti Bandaríkjamanna er sammála; sem 72 prósent hermanna eru sammála, samkvæmt Zogby könnun síðasta vor; og sem meirihluti Íraka er sammála, samkvæmt skoðanakönnunum sem teknar voru í júní af háskólanum í Michigan Institute for Social Research.
Svo það er kominn tími til að fara út og fara út núna.
ÞAÐ er orðatiltæki sem segir að gagnrýni á Ísrael sé þriðja brautin í bandarískum stjórnmálum. Þú hefur ekki aðeins talað gegn stríðinu gegn Líbanon, heldur hefur þú hvatt til þess að bandarísk fjármögnun verði hætt við hernám Ísraels í Palestínu. Hvers vegna hefurðu tekið þessa afstöðu?
ÞVÍ EF þú ætlar að fá frið, þá verður þú að hafa réttlæti og Palestínumenn hafa ekki haft neitt réttlæti síðan 1948.
Ég man að ég sá myndir af flóttamannabúðum sem lítill krakki og hugsaði: "Jís, þetta hefur verið í gangi í 10 ár, síðan á fimmta áratugnum." Og hér erum við, kynslóðum síðar, og það er enn að gerast.
Mín afstaða er sú að Bandaríkin ættu að afturkalla hernaðar- og efnahagsaðstoð frá Ísrael þar til þau samþykkja ályktanir SÞ þar sem þau myndu draga sig til baka að landamærum sínum frá 1967 – ályktanir SÞ 338 og 442.
Í millitíðinni ættum við að viðurkenna kjörna ríkisstjórn palestínsku svæðanna, sem felur í sér Hamas, sem ég er ekki sammála um, en það var sá sem var kosinn. Ef þú trúir á lýðræði þarftu að takast á við hvern fólkið kaus.
Við ættum að vera hlutlaus miðlari, ekki einhliða stuðningsmaður Ísraels í neinum samningaviðræðum sem við aðstoðum við að koma á fót. Og þegar þeir komast að samkomulagi, sem líklega verður tveggja ríkja lausn, ættum við að fá allt alþjóðasamfélagið með í höndina.
Það sem hefur grafið undan möguleikanum á sátt hefur verið öfgahægri á báða bóga. Það eru minnihlutahópar. Ef þú skoðar bæði Ísraela og Palestínumenn vill meirihlutinn samt friðsamlega uppgjör og viðurkenningu á hinni hliðinni.
Persónulega held ég að tveggja ríkja lausn gæti ekki verið raunhæf til lengri tíma litið vegna takmarkaðs landsvæðis fyrir efnahagslega hagkvæmni fyrir palestínsku hliðina, þeirrar staðreyndar að þeir hafa gefist upp svo mikið og þeirrar staðreyndar að Ísrael hefur mismunun innbyggt í lögum þeirra. Aftur á móti er ég til í að sætta mig við framfarir en ekki fullkomnun.
Þannig að ef Palestínumenn og Ísraelar eru tilbúnir að samþykkja tveggja ríkja lausn, þá held ég að við ættum að styðja það. Þeir þurfa á kólnunartíma að halda, því það sem hefur verið í gangi hefur verið svo hörmulegt og gert fólk svo biturt.
Þetta eru hlutir sem ég held að við gætum gert. En það sem er skelfilegt er vilji okkar til að styðja Ísrael hvað sem það gerir. Stefna Bandaríkjanna hefur verið „við styðjum Ísrael rétt eða rangt,“ og það er rangt.
ÞÚ ERT liðsmaður og starfsmaður hjá UPS. Hefur herferð þín tekist að laða að vinnuaflsstuðning?
STUÐNINGURINN sem ég er að fá er strangt til tekið. Ég mætti í vinnulautarferð í Rochester sem Teamsters þarna uppi héldu. Embættismenn sögðu mér að ég hefði mikið þor að mæta á viðburðinn þeirra.
En upp úr því hitti ég annan gaur sem er í Teamsters for a Democratic Union. Hann er núna að vinna að herferð minni uppi í Rochester. Ég fór í skrúðgöngu verkalýðsins á ríkismessunni og forseti verkalýðsráðsins varð að viðurkenna nærveru mína sem frambjóðanda, jafnvel þó að enginn þeirra styðji mig opinberlega.
Sú staðreynd að ég er Teamster vakti athygli fólks, eins og gaurinn uppi í Rochester. Hann tók flugmiðann minn og hringdi í mig strax, áður en ég kom heim, og sagði: "Ég vissi ekki að þú værir í TDU. Hringdu í mig aftur."
AF HVERJU að bjóða sig fram gegn Hillary Clinton sem græningja? Af hverju ögraðirðu henni ekki í forvali demókrata?
LÝÐRÆÐINGAR ERU blindgötur fyrir hvers kyns framsæknar þjóðfélagsbreytingar hér á landi. Þegar fólk reynir að endurbæta Demókrataflokkinn lenda það í innbyrðis átökum við fyrirtækjavænginn, sem er að mestu leyti útilokað að sjá.
Þú endar með að deila um hvort þú getir fengið tíma á vettvangi ríkisþingsins, til dæmis – eins og Jonathan Tasini reyndi og tókst ekki að gera í New York. Flestir vita ekki einu sinni að baráttan hélt áfram. Þeir vita ekki að Clinton útilokaði hann.
Fólk fær illa meðferð innan Demókrataflokksins og kemur sífellt aftur til að fá meiri refsingu. Að utan er meirihluti fólks með okkur í málum eins og að komast burt frá Írak, heilbrigðisþjónustu, alvarlega orkustefnu.
Við munum gera betur að skipuleggja sjálfstætt málefni sem þeir styðja nú þegar en við munum reyna að taka þau inn í Demókrataflokkinn og berjast við demókrata fyrirtækja – sem þýðir að lenda í átökum bakvið tjöldin sem almenningur sér aldrei.
Svo það þýðir ekkert að fara inn í Demókrataflokkinn. Demókrataflokkurinn er háður fé í kosningabaráttu fyrirtækja og að búast við því að þeir komi okkur út úr Írak er eins og að búast við að crackfíklar skili inn söluaðilum sínum. Fyrirtækin vilja að bandaríski herinn verði alþjóðlegt hernámslið til að vernda aðgang þeirra að mörkuðum, ódýru vinnuafli og auðlindum eins og olíu. Það er ekki í þágu bandarísku þjóðarinnar.
Við þurfum þjóðflokk sem tekur ekki fé fyrirtækja. Græningjar eru að reyna að vera það þannig að þess vegna fer ég þá leið.
HVAÐ segirðu við þá sem halda því fram að það sé ekkert vit í því að bjóða sig fram gegn Clinton því það er svo langt mál fyrir þig að sigra hana?
VIÐ VERÐUM að hafa andóf, jafnvel þótt við getum ekki unnið. Við verðum að byggja fyrir framtíðina þó við getum ekki unnið núna.
Það eru miklir möguleikar í þessari keppni. Zogby könnun sem sýndi að 32 prósent fólks myndu kjósa ónefndan andstríðsframbjóðanda á móti aðeins 38 prósent fyrir Clinton – 21 prósent sögðust vera óviss og 10 prósent sögðu einhvern annan, sem þýðir repúblikaninn. Í kosningum með 5 milljónir atkvæða þýða 32 prósent 1.5 milljón atkvæða.
Þannig að það eru gríðarlegir möguleikar og við verðum að gera það sem við getum til að ná til þessa fólks. Ef við fáum þá til að kjósa okkur mun það byggja upp nærveru okkar í framtíðinni.
ÞÚ ritstýrir BARA bók sem heitir Óháð stjórnmál, um Græningjaflokkinn og kosningarnar 2004. Hvaða máli skiptir bók um umræðu sem átti sér stað að mestu innan græns framboðs fyrir tveimur árum?
ÉG FÆR umræðuna í Græningjaflokknum, en einnig sum önnur skjöl í friðarhreyfingunni og vinstrimönnum almennt. Þetta er gömul umræða um bandaríska vinstrimenn. Þar sem verkalýðshreyfingin og kommúnistar sneru sér í grundvallaratriðum að Lýðræðisflokknum frá 1936, hefur hugmyndinni um sjálfstæðan stjórnmálaflokk eða verkalýðsflokk, sem fór aftur til Viðreisnar og Populistaflokksins og Sósíalistaflokks Debs, verið vikið til hliðar. Á þeim tíma var það opin spurning hvort vinstri menn ættu að fara sjálfstætt eða inn í minna illt. Á þeim tíma voru þeir ekki vissir um hver minna illskan væri - líklegra að repúblikanar, þú áttir framsækna repúblikana eins og Lafollette. Öll umræðan var opin til ársins 1936.
Þar til Grænaflokkurinn höfum við ekki haft opnun fyrir utan demókrata síðan. Það var snemma átak eins og Friðar- og frelsisflokkurinn 1968, Alþýðuflokkurinn í byrjun áttunda áratugarins og síðan Græningjar sem hófust 1970. Ég lít á þær sem tjáningu á pólitískum vettvangi félagshreyfinganna sem komu út á sjöunda áratugnum. Það er ný vinstri tegund af myndun. Svo ég held að þetta sé ekki umræða sem átti sér stað í Græningjaflokknum árið 1984 – þetta er ævarandi umræða í bandarískum stjórnmálum. Þetta er umræða sem við munum snúa aftur til árið 1960 og við erum að heyra um árið 2004. Það eru margir vinstrimenn sem segja: "Ef við gætum aðeins kosið lýðræðisþing, mun allt breytast." Auðvitað mun ekki mikið breytast. Það verður aðeins öðruvísi, en ekki í grundvallaratriðum. Málin sem við erum að tala um: að binda enda á Íraksstríðið, innlend heilbrigðisþjónusta, alvarleg orkustefna - þau mál verða ekki á dagskrá bara vegna þess að demókratar vinna þingið.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja