Op 27 septimber, wûnen de separatisten yn Kataloanië in mearderheid fan 'e sitten by har regionale parlemintsferkiezings, lykwols mei in heul marzje en allinich troch de 10 sitten fan 'e anty-kapitalistyske partij, de Candidatura d'Unitat Popular (hjir op CUP), waans stipe hinget amper by in tried.
De kampanje is no foarby en wy meie in stapke werom nimme, om de politike situaasje yn Kataloanië te analysearjen, de wichtichste ferskillen tusken de wichtichste partijen dy't Junts pel Sí útmeitsje, mar miskien noch wichtiger, wat liket te ferienigjen harren bûten har stânpunt oer de ôfskieding fan Kataloanië fan Spanje en harren relaasje ta de Europeeske Uny en de FS.
Tegearre foar Ja
De wichtichste oerwinner fan dizze ferkiezings, de Katalaanske ûnôfhinklikheidskoalysje neamd Junts pel Sí (hjir op Junts), wat betsjut Tegearre foar Ja yn it Katalaansk, presintearre in mienskiplik polityk programma yn 'e simmer fan 2015. Nei goed ûndersyk fan it programma, liket it dreech om lokalisearje it yn it tradisjonele lofts/rjochts politike spektrum, sa't men ferwachtsje kin fan in formaasje dy't bestiet út de Demokratyske Konverginsje fan Kataloanië (neoliberaal), it Republikeinske Lofts fan Kataloanië (sosjalistysk), Demokraten fan Kataloanië (sintrum-rjochts, kristlike demokraten) en de Linkse Beweging (in koälysje binnen de koälysje, fan folle lytsere linkse partijen).
Yndied, nettsjinsteande de heftichens fan 'e printe ferzje (125 siden), wat like te oerhearskje oer de kampanje en programma fan' e Junts wie har oprop foar ûnôfhinklikens, in kwestje dat elke politike formaasje hat besocht te befoarderjen foardat se by de koälysje oanslute. Se liede no dy striid fuort fan tradisjonele ideologyske diskrepânsjes oer ekonomyske en politike problemen. It is dan ek gewoan om allerhanne ideologysk ferskaat útstellen te finen, yn it programma Junts: fan ferwizings nei foarútstribjend belied, elk mei in sosjalistysk klinkende retoryk, lykas "de machtiging fan buerten" (s. 72), hielendal nei oare, faaks mear saaklike útstellen, sa't bygelyks bliken docht út it akseptearjen fan it frijhannelsdogma (s. 24) of de alomteoanwêzigens fan de term "bedriuw" (krekt 125 kear, ien kear per side), om in stikmannich…
Junts en de Europeeske Uny: Unôfhinklikens as yn ôfhinklikens?
It liket as is ien punt yn har programma dúdliker makke as oaren, troch sawol werhelling as de dúdlikens fan har útspraken: "wy sille oanfreegje om binnen de EU, de Eurozone en Eurosysteem fan sintrale banken te bliuwen" (s. 51).
Hjir leit de wichtichste logyske tsjinstelling tusken Junts' oanspraken fan ûnôfhinklikens fan Madrid en fan 'e ynminging fan net-Katalanen yn' e saken fan Kataloanië út namme fan soevereiniteit en selsbeskikking op 'e hân, en de ûndûbelsinnige winsk om binnen de EU te bliuwen en elke noarm te hawwen fan de EU út elk Ferdrach noch effektyf en net betwifele.
Sjoen hoe't de measte, sa net allegear, fan it belied dat bitter bekritisearre wurdt troch Junts as in yllegale ymposysje fan bûtensteanders (yn Madrid dat wol) wirklike ymplemintaasjes binne fan EU-belied en oanbefellings (dy't faaks bedraacht op oarders jûn de ynstitúsjonele realiteiten), wêrom docht Junts wol sa fûl binnen de EU bliuwe? En as selsbeskikking en demokrasy foar harren sa foarop steane, wêrom dan net oerlitte oan in takomstich referindum?
Op nei Europeesk federalisme
Sjoen de talrike bannen tusken elk fan 'e kandidaten op' e Junts-list en Jeropeeske tinktanks en organisaasjes dy't pleitsje foar in federalistyske Jeropeeske Uny (dat betsjut in model wêryn naasjesteaten ferdwine om te befoarderjen wat gewoanlik euro-regio's wurde neamd dy't ferdigenje soene harren belangen direkt yn Brussel), soe it maklik wêze om it punt te yllustrearjen dat de beweging fan ûnôfhinklikens yn Kataloanië yn feite diel is fan in folle gruttere krêft dy't op Europeesk nivo operearret en al ferskate desennia is. As wy lykwols mar ien foarbyld moatte neame fan dizze relaasje tusken Junts en Europeesk federalisme, dan kin miskien it gefal fan syn lieder Raul Romeva genôch wêze.
De nûmer ien kandidaat foar Junts, Raul Romeva, is lid fan de Griene Partij yn Kataloanië (hy wurdt beskôge as "ûnôfhinklik" binnen de Junts koälysje) en hat lid west fan it Europeesk Parlemint tusken 2004 en 2014. Yn syn jierren yn de It Jeropeesk Parlemint, Romeva hat it idee fan net allinnich in ûnôfhinklik Kataloanië befoardere, mar ek dat fan in federalistyske Jeropeeske Uny, ûnder oaren troch it ûndertekenjen fan it Spinelli Group-manifest, ien fan 'e earste grutte federalistyske bewegingen yn Europa.
Wêr't federalisten foar pleitsje is in Europeeske Uny wêryn naasjesteaten lykas Frankryk, Spanje of Itaalje, om in pear te neamen, it grutste part fan har soevereiniteit (bûten wat der al bart mei de EU-Ferdragen) ôfjaan oan 'e regio's oan 'e iene kant - lykas Kataloanië of Bretanje yn Frankryk - en de EU-ynstellingen yn Brussel. De federalisten befoarderje it idee dat dizze regio's - ek wol euro-regio's neamd - soe útwreidzje bûten wat hjoed de dei bekend is as Frânske, Spaanske of Italjaanske nasjonale grinzen. It feit is dat de hjoeddeiske EU stadichoan nei dit model giet troch ferskate belied en herfoarmingen lykas de herfoarming fan regio's yn Frankryk of it befoarderjen fan regionale talen (sjoch Regionaal Hânfêst foar Regionale of Minderheidstalen), of noch wichtiger, troch elk nij Ferdrach dat mear soevereiniteit oerdraacht fan Naasjesteaten oan de iene kant nei Brussel en oan de oare kant regionale entiteiten.
De CIA en de Federalistyske Beweging
De federalistyske beweging (oprjochte yn 1943) is ien fan de ierste en wichtichste promotors yn Europa fan it idee fan in yntegrearre Europa. De oprjochtingstekst, it Ventotene-manifest, waard benammen skreaun troch Altiero Spinelli en Ernesto Rossi yn 1941. Altiero Spinelli waard letter in sterk foarstanner fan federalisme binnen de Europeeske ynstelling, doe't hy 6 jier lang in euro-Europarlemintariër en in foaroansteand EU-kommissaris waard. De Spinelli-groep makke yn 2010 is manifest ynspireare troch Spinelli en dat stiet foar it moderne federalisme.
De finansiering fan 'e federalistyske beweging kaam eksklusyf fan it Amerikaanske Komitee foar in Feriene Jeropa (ACUE), in CIA-front mei in bytsje oant gjin ynspanning om as wat oars te ferskinen: har ried fan direkteuren bestie út foaroansteande leden fan' e Amerikaanske geheime tsjinsten, ynklusyf eardere haaden fan OSS/CIA: generaal WJ Donovan, Allen Dulles en WB Smith ...
Konklúzje
Blykber soe dizze yngewikkelde saak fierder ûndersyk fereaskje en men koe de bannen tusken federalisten en de FS maklik ôfwize as ferâldere en irrelevant. It soe lykwols nijsgjirrich wêze om te sjen nei de mear ynfloedrike tinktanks yn Jeropa dy't yn it episintrum fan 'e Brusselske polityk steane en ússels ôffreegje wêrom't finansiering yn' e measte gefallen benammen komt fan Amerikaanske bedriuwen of Foundations (Lockheed Martin, JP Morgan of George Soro's Open Society Stichting om mar in pear te neamen). Ek, as wy oannimme dat de FS hjoed hannele en hannelje yn har eigen belang, wêrom soene se dan wat oars wolle dan in federalistysk Europa? Kôgje wolven har iten net foarsichtich foardat se slikke?
ZNetwork wurdt allinich finansierd troch de generositeit fan har lêzers.
Donaasjes