در راه شرکت در تجمعی که توسط گروه دهقانی بین المللی Via Campesina در کانکون سازماندهی شده بود، یک کشاورز بومی بولیوی مقداری برگ کوکا را از کیف دستباف خود بیرون آورد و در دست من فشار داد. او تاکید کرد: «شما در طول مذاکرات آب و هوایی در کانکون به این موارد نیاز خواهید داشت تا از خستگی یا گرسنگی جلوگیری کنید. "پاچاماما - مادر زمین - این برگ ها را به ما می دهد. اگر ما از او مراقبت کنیم او از ما مراقبت می کند." در حالی که ما برگ های تلخ را با هم می جویدیم، کشاورز حیرت زده بولیوی امیدوار بود که مذاکره کنندگان به سخنان رئیس جمهور او، اوو مورالس گوش دهند و به توافقی دست یابند که به جهان اجازه می دهد در هماهنگی با طبیعت زندگی کند.
توافقنامه آب و هوایی که در نهایت در کانکون منعقد شد، دیدگاه جامعه بومی بولیوی، رئیس جمهور آنها اوو مورالس، یا مذاکره کننده پرشور بولیوی سازمان ملل، پابلو سولون را منعکس نمی کرد. دولت بولیوی و متحدان مردمی آن خواهان توافقی الزام آور بودند که کاهش قابل توجهی در گازهای گلخانه ای ایجاد کند. آنها خواهان توافقی بودند که حقوق بومیان را رعایت کند. آنها خواهان توافقی بودند که مبتنی بر مفهوم جدیدی باشد - حقوق طبیعت - که تصدیق کند که او که به ما زندگی و فراوانی می دهد (و برگ های کوکا) به اندازه انسان ها حق وجود دارد.
بسیاری از فعالان محیط زیست جریان اصلی به سرعت از توافقنامه کانکون دفاع کردند و اصرار داشتند که یک توافق ضعیف بهتر از هیچ است، زیرا به روند بین المللی اجازه می دهد تا به جلو برود و به فعالان اجازه می دهد برای نتایج بهتر در دورهای آینده، از جمله در مذاکرات سال آینده، مبارزه کنند. که در دوربان، آفریقای جنوبی برگزار خواهد شد. آنها پیشنهاد می کنند که هیچ توافقی نمی توانست روند سرد را متوقف کند.
اما باید روشن باشیم که توافق حداقلی کانکون برای رسیدگی به بحران آب و هوا کاملاً ناکافی است. تصدیق می کند که کاهش عمیق انتشار گازهای گلخانه ای جهانی مورد نیاز است، اما اهداف الزام آور تعیین نمی کند. این تا حد زیادی به دلیل امتناع ایالات متحده - از زمان توافق کیوتو - از موافقت با کاهش اجباری است.
این توافق نامه یک صندوق آب و هوای سبز بسیار مورد نیاز را برای کمک به کشورهای فقیر در دستیابی به فناوری های پاک ایجاد می کند، اما منابع مالی روشن یا نحوه کنترل این صندوق را مشخص نمی کند. دولتها موافقت کردند که نقش متولی موقت را به بانک جهانی بدهند، اقدامی که خشم گروههایی را در جنوب جهانی که از دست بانک آسیب دیدهاند و فعالانی که در سطح سیاستی مخالف بانک بودند، برانگیخت.
این توافقنامه شامل سیاستی در مورد "کاهش جنگل زدایی" معروف به REDD، کاهش انتشارات ناشی از جنگل زدایی و تخریب جنگل در کشورهای در حال توسعه است. این به آلایندههای شمال فرصتی برای خرید اعتبار کربن برای حفاظت از جنگلهای جنوب جهانی میدهد. بولیوی و بسیاری از سازمانها در زمین و خیابانهای کانکون طی دو هفته گذشته به REDD اعتراض دارند به این دلیل که جنگلهای جنوب جهانی را کالایی میکند، کنترل بومی بر جنگلها و حق زندگی آنها را به خطر میاندازد و اجازه میدهد. آلاینده های شمالی به آلودگی ادامه دهند. پابلو سولون، مذاکرهکننده بولیویایی، گفت که اعطای اعتبارات کربن برای حفاظت از جنگلها، دستیابی به اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانهای را برای کشورهای صنعتی آسانتر میکند، بدون اینکه اقدامات داخلی برای مهار گازهای گلخانهای انجام شود. سولون گفت: "ما می خواهیم جنگل را نجات دهیم، اما کشورهای توسعه یافته را از مسئولیت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای نجات نمی دهیم."
در ساعت یازدهم، مذاکرهکنندگان - که از توافق ناامید بودند - از آنچه مانع تراشی بولیوی میدانستند، آزرده شدند. سولون اصرار داشت: «متخصصانی که در مورد تغییرات آب و هوایی میدانند، میدانند که حق با ماست. "این توافق از افزایش 11 درجه سانتیگراد دما جلوگیری نمی کند، که فقط قابل دوام نیست. اما آنها فقط خواهان یک توافق، هر توافقی هستند، بنابراین آنها در حال انجام این کار هستند." در حالی که در داخل محدوده قصر ماه کانکون، بولیوی منزوی شده بود، خارج از بولیوی به عنوان ابرقهرمانی دیده می شد که از فقرا، جوامع بومی و حقوق طبیعت دفاع می کند.
اوو مورالس، رئیسجمهور بولیوی - که خودش یک کشاورز بومی سابق کوکا بود - در یک کنفرانس خبری در کانکون در 9 دسامبر، پیشبینیهای وحشتناکی انجام داد. ما به کانکون آمدیم تا طبیعت، جنگلها، سیاره زمین را نجات دهیم، نه برای تبدیل طبیعت به کالا یا احیای سرمایهداری با بازارهای کربن.» او پیشبینی کرد که بدون کاهش شدید و اجباری انتشار گازهای گلخانهای، دولتهای جهان «مسئول اکوسید» خواهند بود.
فکر میکنم اوو و دوست کشاورز کوکای بولیوی من موافقند که اگر میخواهیم از اکوکشیدن اجتناب کنیم، نمیتوانیم به ملاقات مقامات دولتی در استراحتگاههای گلف مجلل تکیه کنیم. در عوض، راهحلها از کشاورزان ارگانیک و کارآفرینان اجتماعی میآیند. آنها فعالانی خواهند آمد که با آلاینده های شرکتی مقابله می کنند. آنها از طرف محیط بانان پرشور به وجود خواهند آمد که فشار بیشتری بر دولت های خود وارد می کنند. آنها از کسانی خواهند آمد که برای عدالت اقلیمی در جوامع خود در سراسر جهان مبارزه می کنند. در نهایت، آنها از یک جنبش جهانی مردمی ناشی میشوند که غرق در ارزشهای طبیعت مادر است.
Medea بنیامین یکی از بنیانگذاران است بورس جهانی و CODEPINK: زنان برای صلح.[ایمیل محافظت شده]
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا