روند صلح کلمبیا وارد مرحله نهایی خود شده است. در مورد اصلاحات ارضی، مشارکت سیاسی و حقوق قربانیان توافقاتی حاصل شده است. اکنون بحث ها بر پایان دادن به مناقشه و اجرای و راستی آزمایی توافقات متمرکز است. آخرین مهلت برای توافق نهایی 23 مارس است و ممکن است محقق شود.
در آخرین مرحله از مذاکرات، رئیس جمهور کلمبیا برای کمک به ایالات متحده مراجعه کرد. در 4 فوریه، یک ابتکار جدید در واشنگتن توسط روسای جمهور سانتوس و اوباما رونمایی شد: نسخه جدید طرح کلمبیا، که آنها آن را "پاز کلمبیا" نامیدند. اوباما با بزرگداشت موفقیت طرح کلمبیا آغاز کرد، طرحی که هلیکوپترهای نظامی را به کشور آورد و بخورهای هوایی را تشدید کرد. او گفت: «ما مفتخر بودیم که از کلمبیا و مردم آن حمایت میکردیم، زیرا نیروهای امنیتی خود را تقویت کردید، قوانین زمین را اصلاح کردید و نهادهای دموکراتیک را تقویت کردید.» و پس از 15 سال فداکاری و اراده، به نقطه اوج رسیده است. جزر و مد برگشته است.»
سانتوس درباره موفقیتهای حاصل از اجرای طرح کلمبیا در سال 2000 توضیح داد: «امروز بدون شک میتوان گفت که اهدافی که در سال 2000 داشتیم - مانند مبارزه با جنگ مواد مخدر، تقویت نهادها، و تحمیل حاکمیت قانون، و برنامه های اجتماعی را به بخش های بزرگی از قلمرو دورافتاده کلمبیا ببرید - این اهداف محقق شده اند.
تاریخچه طرح کلمبیا با آنچه اوباما و سانتوس ارائه کردند کمی متفاوت است. همانطور که وکیل دان کوالیک در این مقاله برای teleSUR English بیان کرد، مشکلاتی که ادعای رئیس جمهور طرح کلمبیا حل کرد عمدتاً توسط آن بدتر شد.
اهداف سانتوس را در نظر بگیرید، برنامه ای که کلمبیا ظاهراً به آن رسید: جنگ مواد مخدر؟ ممکن است یک توافق صلح بین دولت و فارک وجود داشته باشد، اما جنگ مواد مخدر قول می دهد که ادامه پیدا کند. حاکمیت قانون و تقویت نهادها؟ اینها مطمئناً مناطق مبارزه در 15 سال گذشته بودند، اما هر دستاوردی که در آنجا به دست آمد توسط مردم مبارزه شد، نه با هلیکوپترهای نظامی طرح کلمبیا. برنامه ها و حمایت های اجتماعی؟ بسیاری از آنها تحت نئولیبرالیسم گم شده اند - برخی از آنها با مبارزه جنبش های کلمبیا حفظ شده اند.
لیست اوباما چطور؟ مطمئناً نیروهای امنیتی تقویت شدند. تجهیزات جدید معرفی شد و سربازان برای استفاده از آن آموزش دیدند. اما سالهای طرح کلمبیا سالهای همکاری میان ارتش و شبهنظامیها بود که مسئول وحشتناکترین خشونتها بودند. اصلاح قوانین زمین؟ 15 سال طرح کلمبیا زمان از دست دادن زمین و حقوق زمین بود. قانون اساسی کلمبیا در سال 1991 یکی از مترقی ترین قانون اساسی در آمریکای لاتین بود که به اجرا درآمد. حقوق سرزمینی بومیان و افریقایی-کلمبیایی ها به رسمیت شناخته شد. خشونت شبه نظامی پس از این قانون اساسی تشدید شد، زیرا نخبگان نیروهای خود را برای ایجاد حقایق در زمین مستقر کردند: به طور خاص، برای استفاده از ترور و کشتار برای وادار کردن مردم به فرار از سرزمین هایی که به تازگی حقوق قانونی آنها را به دست آورده بودند. میلیون ها نفر به این ترتیب از سرزمین های خود آواره شدند. تغییرات قانونی تحت 15 سال طرح کلمبیا، "قوانین اصلاح شده زمین"، تلاش کردند تا این از دست دادن زمین را به طور ماسبق قانونی کنند. در مورد تقویت نهادهای دموکراتیک، در سال های طرح کلمبیا بود که رسوایی «پارا-پلیتیکا» یا «پارا اوریبه» رخ داد - شواهدی از قراردادهای امضا شده بین سیاستمداران و شبه نظامیان برای کشتن و آواره کردن مردم محلی.
در طول سال های طرح کلمبیا رسوایی های دیگری نیز وجود داشت. سرویسهای امنیتی کلمبیا سیاستمدارانی را که درگیر روند صلح هستند، شنود میکنند. ارتش کلمبیا دهقانان کاملاً بی گناه را به دام انداخته و به قتل رسانده، آنها را به لباس چریک ها می پوشاند، و از مرگ برای افزایش تعداد تلفاتی که واحدهایشان وارد می کنند، استفاده می کند ("اثبات غلط").
در اعلام طرح پاز کلمبیا، اوباما گفت که ایالات متحده همانگونه که از جنگ حمایت کرده از صلح حمایت خواهد کرد. اگر این طرح باشد، ترسناک است. زمانی که طرح کلمبیا در سال 2000 آغاز شد، در واقع یک روند صلح بین فارک و دولت در جریان بود. این تنها یک سال قبل از آن، در سال 1999 آغاز شده بود. تردیدی وجود ندارد که طرح کلمبیا به منحرف کردن آن کمک کرده و دولت کلمبیا را به سمت راه حل نظامی هدایت کرده است.
گزارش شده است که با 450 میلیون دلار، مقیاس پاز کلمبیا برای رئیس جمهور سانتوس ناامید کننده بود. طرح اولیه کلمبیا 1.3 میلیارد دلار اعلام شد که بیشتر آن برای هلیکوپترهای تهاجمی ساخت ایالات متحده پرداخت شده است. کلمبیا چندین برابر این مبلغ را از بودجه خود برای طرح کلمبیا پرداخت کرد. کلمبیایی ها برای پلن کلمبیا پرداخت کردند و برای پاز کلمبیا نیز هزینه خواهند کرد.
این تنها هزینه هایی نبود که کلمبیایی ها پرداخت کردند. محاسبه هزینه های زیست محیطی و بهداشتی سمپاشی دشوار است. در سال 2008، اکوادور کلمبیا را به دلیل آسیب های زیست محیطی و بهداشتی ناشی از بخورهای هوایی در مرز کلمبیا و اکوادور به دادگاه کشاند. در سال 2013، این دعوا به مبلغ 15 میلیون دلار آمریکا به پایان رسید، که کارشناسان محیط زیست استدلال می کردند که ارزش آن کاهش شدید خسارت بود. خسارات واقعی ممکن است میلیاردها باشد.
بسیاری از مشکلات باقی مانده است. نه پیمانهای صلح و نه پاز کلمبیا با عامل بزرگتر خشونت در طول دههها یعنی شبهنظامیها سروکار ندارند. اجرای آن مملو از مشکلات خواهد بود. هنگامی که گروه های چریکی قبلی خلع سلاح شدند و به سیاست پیوستند (اتحادیه میهنی و M-19)، آنها توسط کمپین های ترور شبه نظامی تحت حمایت دولت ویران شدند. جنبشهای اجتماعی غیرمسلح در طول مذاکرات، مانند زمان جنگ، تلاش کردهاند تا صدایشان شنیده شود و فداکاریهایشان به رسمیت شناخته شود.
اما پایان دادن به مناقشه مسلحانه از طریق مذاکره از دیرباز خواسته این جنبش ها بوده است و تحقق آن باید جشن گرفته شود. همانطور که هکتور پرلا هفته گذشته در teleSUR نوشت، این جنبش ها آنهایی هستند که برای جلوگیری از "غرق شدن در فقر ساختاری، خشونت و فساد بومی" واقعیت پس از جنگ کلمبیا مبارزه می کنند.
این درست نیست که بگوییم ایالات متحده در صلح در کنار کلمبیا ایستاده است، همانطور که در جنگ ایستاد. شاید دقیقتر باشد که بگوییم ایالات متحده در تلاش است تا صلح را کنترل کند، همانطور که جنگ را کنترل کرد. اگر تاریخ طرح کلمبیا راهنما باشد، یک مسیر مستقل ممکن است صلح بهتری را به همراه داشته باشد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا
2 نظرات
دیگه چه خبر؟
بار دیگر می بینیم که چگونه دو زبانی همراه با جهل عمومی و بی توجهی بارها و بارها برای سردرگمی و اطلاعات نادرست از سوی دولت های کلمبیا و ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفته است.
متأسفانه، من هر از گاهی با کلمبیایی ها در ایالات متحده صحبت کرده ام و آنها نیز گیج شده اند و اطلاعات نادرست دارند.
متأسفانه نیز، مقالاتی مانند این هرگز در رسانه های اصلی ایالات متحده دیده نمی شوند