منبع: کانتر پانچ
زمستان گذشته، پاتریک کاکبرن توجه را به یکی از اثرات نگرانکنندهتر تحریمها علیه کره شمالی جلب کرد - «کشتیهای ارواح» آنها (در «زمان آن است که تحریمهای اقتصادی را برای آنچه واقعاً هستند-جنایتهای جنگی» ببینیم. در چند سال گذشته کشتی های ماهیگیری در سواحل غربی شمال شرقی ژاپن به تعداد بیشتر و بیشتر در حال غوطه ور شدن هستند. مانند کشتی ارواح از فیلم "دزدان دریایی کارائیب"، برخیاسکلت بندی شده” در کشتی باقی می ماند. در برخی دیگر، ژاپنیها بازماندگانی را پیدا میکنند که به دنبال کمک هستند. آ مورد وحشتناک سر روز گذشته کشف شد که از بدن آنها جدا شده بود.
به نظر می رسد مشکل بدتر می شود:
2013-80 قایق
2017-104 قایق
2018-225 قایق
2019 - حداقل 156 قایق
این مردان برای چه هدفی روی قایق های کوچک و غیرقابل دریانوردی، در دریای آزاد، در گستره 600 مایلی بین کره شمالی و ژاپن قمار می کنند؟ "مردان مرده قصه نمی گویند"؟ از دیدگاه یک ماهیگیر ژاپنی که شاهد ماهیگیری چنین کره شمالی از نزدیک بود، "بردن چنین قایق به دریا خودکشی است". رسانه های جمعی فقط به ما این افسانه را می گویند، که همه تقصیر یک مرد است، دیکتاتور شریر شمال. با این حال، ماه به ماه، سال به سال، می توان الگویی را شناسایی کرد که در آن آزمایش های هسته ای و موشکی بیشتر کره شمالی منجر به "تشدید" بیشتر تحریم های بین المللی می شود که منجر به "تحریم های بیشتر" می شود.فشار برای تقویت کشاورزی و منابع غذایی"، که منجر به این می شود که ماهیگیران بیشتری از کره شمالی با قایق های شکننده به خارج از کشور سفر کنند.
قرار نبود هیچ یک از تحریم ها شدت کمبود مواد غذایی در کره شمالی را افزایش دهد، اما تاکنون سال ها شواهد حکایتی مانند «تحریم ها به تلاش های کمک رسانی و مردم عادی در کره شمالی آسیب می زندو انبوهی از گزارشهای سازمان ملل و سازمانهای حقوق بشری، که نشان میدهد برخی از تحریمها دقیقاً همین کار را انجام میدهند. دولت های ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای ثروتمند و قدرتمند در حال ایجاد یک فاجعه انسانی در کره شمالی هستند، همانطور که در عراق انجام دادند. و ما، شهروندان آن کشورها، برای انجام این کار به آنها پول می دهیم.
تحریم های بی اثر
ناگفته نماند که برخی تحریم ها خوب و برخی بد هستند. مثلا تحریم هایی که می کشد یک میلیون نفر در عراق بد هستند، در حالی که تحریم هایی که به طور محدود جنایتکارانی را که مرتکب «جنایت عالی بین المللی» شده اند، هدف قرار می دهد. جورج دبلیو بوش و تونی بلر, و این به کسی آسیب نمی رساند، خوب خواهد بود.
در مورد تحریم ها علیه کره شمالی باید اهداف اولیه را در نظر گرفت. ارسال کشتیهای ارواح بیشتر به سواحل ژاپن هدف اعلام شده هیچ یک از تحریمها نبود. آنها قرار بود به اهدافی مانند 1) سرنگونی سران کشورهای کره شمالی، 2) مجازات دولت کره شمالی به دلیل پرتاب موشک و 3) ترویج صلح و حقوق بشر دست یابند.
نیازی به اتلاف وقت برای این نیست که آیا هدف اول محقق شده است، زیرا، خوب یا بد، سه چهارم قرن بقای دولت جمهوری دموکراتیک خلق کره (کره شمالی) را نشان داده است. حتی یکی از بیمسئولترین و برجستهترین مدافعان این ادعا، دیوید سانگر نیویورک تایمز, به همان اندازه اعتراف کرد: «من در سال 10 یا بیشتر، یک سفر طولانی و 1992 روزه با قطار از طریق کره شمالی انجام دادم و نوشتم. مجله نیویورک تایمز قطعه ای که تز اصلی آن این بود که این کشور تا چند سال دیگر از بین خواهد رفت. خوب، می بینید که چقدر اشتباه کردم.»
آره. و با نگاهی به سه چهارم قرن خشونت نظامی ایالات متحده در سراسر جهان، تعجب آور خواهد بود اگر همه تحریم های واشنگتن در واقع به هدف سوم می رسیدند. با کنار گذاشتن آن یکی در حال حاضر، اجازه دهید هدف دوم را در نظر بگیریم. شواهد محکمی وجود دارد که نشان می دهد محقق نشده است، حتی اگر در رسانه های جمعی ظاهر شود که محقق شده است. اثرات تحریم ها در کره شمالی در واقع می تواند باشد مشاهده گردید با توجه به مطالعه جدی اقتصاد این کشور توسط یونگ سوک لی، اقتصاددان استنفورد، فقط با نگاه کردن به نورهای شبانه کره شمالی ("انزوای بین المللی و نابرابری منطقه ای: شواهدی از تحریم های کره شمالی"2017). او می نویسد: «پیونگ یانگ به عنوان زادگاه دیکتاتور، و همچنین اعضای حزب کمونیست، بوروکرات ها، رهبران نظامی و تعاونی، نماینده نخبگان کره شمالی است. اگرچه هدف تحریم ها اغلب تنبیه نخبگان کشور هدف است، اما نتایج [این تحقیق] نشان می دهد که مردم مناطق حاشیه نشین ممکن است کسانی باشند که بیشتر آسیب می بینند.»
اکثر نقاط کشور در شب به دلیل کمبود نور حتی با وجود شهری تاریک است کمپین زیباسازی که رئیس دولت آنها کیم جونگ اون اجرا کرده است. «منطقه تاریک بین کره جنوبی و چین با نور روشن، کره شمالی است. پیونگ یانگ، پایتخت کره شمالی، مانند جزیره ای در اقیانوس روشن شده است. لی دادههای ماهوارهای ارتش ایالات متحده را مطالعه کرد و دریافت که «تفاوت نورهای شبانه بین پایتخت پیونگ یانگ و بقیه کشور با یک رویداد تحریمی اضافی 1.9 درصد افزایش مییابد». به عبارت دیگر، تغییرات متوالی در روشنایی شبانه نشان میدهد که تحریمها در واقع اقتصاد پیونگ یانگ را تحریک میکنند و حتی ثروت و قدرت بیشتری را در دست نخبگان دولتی متمرکز میکنند.
تحریم های غیر انسانی
فشار ترامپ برای "فشار حداکثری" منجر به ممنوعیت جهانی و تقریباً کامل تجارت، سرمایه گذاری یا تراکنش های مالی مرتبط با کره شمالی شد. این امر عملاً کل کشور را تحت محاصره قرار داد، با تمام عواقبی که این امر برای بیگناهان در داخل دارد.» این سخنان است هانری فرون، یکی از همکاران ارشد مرکز سیاست بین الملل و یکی از نویسندگان مطالعه جدیدی با عنوان "هزینه های انسانی و تأثیر جنسیتی تحریم ها بر کره شمالی". را ببینید ویدئو اینجا.
یونگ سوک لی احتمالاً حداقل در مورد «سرزمینهای دورافتاده از قبل به حاشیه رانده شده» موافق است. او متوجه می شود که شکاف ثروت بین مکان هایی مانند آن و پیونگ یانگ بدتر می شود. و حتی بدون مطالعه خاصی، بدیهی است که زنان با ممنوعیت صادرات منسوجات آسیب می بینند، زیرا نساجی صنعتی است که اکثریت قریب به اتفاق کارگران آن را زنان تشکیل می دهند. قطعنامه 2375 سپتامبر 2017 منسوجات را هدف قرار داد.
شاید تحریمهای خاصی وجود داشته باشد که بدون آسیب رساندن به مردم، به خودکامگان کره شمالی آسیب برساند، اما با نگاهی به وضعیت کلی، نه محقق فرون و نه روزنامهنگار کاکبرن سخنان خود را خرد نمیکنند. هر دوی آنها تحریم ها را "محاصره" می نامند. اثر تجمعی آنها چنین است. کاکبرن پا را فراتر می گذارد و معتقد است که وقتی تحریم ها به «مجازات دسته جمعی میلیون ها غیرنظامی بی گناهی می شود که می میرند، بیمار می شوند یا از زباله های زباله دانی زندگی می کنند»، محاصره یک «جنایت جنگی» است. مفهوم دیگری که در آن محاصره می تواند جنایت جنگی باشد، زمانی است که از آنها برای شروع جنگ استفاده می شود، به عنوان مثال، چگونه از تحریم ها استفاده می شود. امپراتوری ژاپن را تحریک کند تا اول به ما ضربه بزند می توان شباهت های زیادی بین کره شمالی امروز و امپراتوری ژاپن در سال 1941 ترسیم کرد.
مطالعه «هزینههای انسانی» این خبر را به آرامی به ما میرساند، اما حتی در آن سند محتاطانه، شواهدی از محاصره یافت میشود: «شواهد فزایندهای وجود دارد که نشان میدهد رژیم تحریمها بر کره شمالی پیامدهای انسانی بدی دارد، حتی اگر قطعنامه های مربوطه سازمان ملل به صراحت بیان می کنند که این هدف نیست. هیئت کارشناسان سازمان ملل متحد تشخیص داده است که «تحریمهای بخشی [سازمان ملل متحد] بر تحویل اقلام حساس بشردوستانه تأثیر میگذارد» و اجرای آنها «بر فعالیتهای آژانسهای بینالمللی بشردوستانه که برای رفع نیازهای انسانی مزمن در کشور کار میکنند، تأثیر گذاشته است». ."
"تاثیر داشته است" = "کمک به کره شمالی را بسیار دشوار کرده است". پیام مشابهی درباره موانعی که سازمانهای بشردوستانه باید بر آنها غلبه کنند در فیلم بنیاد یوجین بل نیز مشهود است.از نفس افتاده". آنها با وجود شکستهای فراوان ناشی از تحریمها، موفقیتهایی در کمک به کره شمالی برای مقابله با گونههای سرسخت سل داشتهاند.
اقلام ممنوعه بر اساس قطعنامه 2397 (دسامبر 2017) شامل «تجهیزات آبیاری و گلخانه های پیش ساخته. وسایل پزشکی، مانند دستگاه های اولتراسوند و دستگاه های ارتوپدی برای افراد دارای معلولیت؛ و هر موردی که دارای اجزای فلزی است، از جمله «پیچ، پیچ، میخ، منگنه» که «اغلب اجزای کالاهای حساس به بشردوستانه هستند». کره شمالی در حال حاضر ندارد؟
امسال سازمان خواربار و کشاورزی (FAO) و برنامه جهانی غذا (WFP) تخمین می زنند که "10 میلیون نفر در ناامنی غذایی هستند و به کمک های غذایی فوری نیاز دارند."
نتیجه: ما می خوریم و می نوشیم در حالی که فردا آنها می میرند
کاکبرن نوشت: «تحریمهای اقتصادی مانند یک محاصره قرون وسطایی هستند، اما با یک دستگاه روابط عمومی مدرن که برای توجیه کاری که انجام میشود، متصل است. تفاوت این است که چنین محاصرههایی در گذشته برای گرسنگی دادن به یک شهر یا یک شهر بود، در حالی که اکنون هدف آن تحت فشار قرار دادن کل کشورها است. در واقع. باز هم، فقط باید به اثرات مستند تحریم ها بر عراق نگاه کرد تا کارنامه ضعیف آنها را دید. Cockburn و Henri Feron از کلمه "محاصره" برای بیان این واقعیت استفاده می کنند که تأثیر کلی تحریم ها بر کره شمالی گرسنگی و در طول زمستان تلخ شبه جزیره کره، یخ بخش های آسیب پذیر جمعیت تا مرگ. ممکن است استدلال خوبی برای انواع خاصی از تحریمها وجود داشته باشد، مانند تحریمهایی که مانع فروش بخشهای حیاتی تسلیحات در یک برنامه تسلیحات هستهای میشود - که در مورد ایران صدق نمیکند، زیرا برخلاف کره شمالی، آنها چنین برنامهای ندارند. - اما هیچ استدلال خوبی برای ممنوعیت فروش "اقلام حساس بشردوستانه" مانند سرنگ وجود ندارد. ماشین آلات کشاورزی از جمله تراکتور و تجهیزات پمپاژ. و سوخت قطع این خطوط نجات افراد آسیب پذیر فقط ضرر خواهد داشت آنها رانه نخبگان برای مثال، «هزینههای انسانی» اشاره میکند که «کمبود سوخت، برق و تجهیزات پمپاژ توانایی آبیاری را محدود میکند، محصول را کاهش میدهد و محصولات را مستعد شوکهای شدید آب و هوایی، مانند خشکسالی و موج گرما میکند».
هر کسی می تواند ببیند که کره شمالی به کمک نیاز دارد. به جای این که بخواهیم دولتشان برهنه شود، همانطور که ترامپ در هانوی انجام داد، میتوانیم از سازمان ملل بخواهیم که قطعنامههای 2375 و 2397 (برای شروع) را متوقف کنند، و از ایالات متحده بخواهیم که به وعده ترامپ عمل کنند و در واقع به کره شمالی ارائه دهند. با ضمانت امنیتی
در مقایسه با ایالات متحده، کره شمالی کشوری کوچک و فقیر با بودجه نظامی خرد است. این تصور که آنها ممکن است ابتدا به ایالات متحده حمله کنند، پوچ است. درخواست در هانوی - جمله ای که با این جمله شروع می شود که باید به طور کامل "زیرساخت های هسته ای، برنامه جنگ شیمیایی و بیولوژیکی" خود را از بین ببرند - مضحک بود. آمریکا با دادن آنچه به کره شمالی میخواهد و آنچه مردم میخواهد، چیزهای زیادی برای به دست آوردن و برای از دست دادن کم دارد. نیاز.
تحریمها علیه کرهشمالی بهطور جدی برقرار است. درست است، واقعی. اما این به این دلیل نیست که همه واشنگتن را دوست دارند و می خواهند با آنها همکاری کنند. آنها کاملاً در جای خود هستند زیرا شرکت های چند ملیتی مستقر در ایالات متحده حدود نیمی از کل ثروت جهان را کنترل می کنند. دولت ها و کسب و کارها در سراسر جهان با واشنگتن همکاری می کنند زیرا آنها داشته باشد به. اکثر جمعیت کره شمالی به طور ناعادلانه ای توسط «جامعه بین المللی» تحت فشار واشنگتن تحت محاصره و آزار قرار می گیرند. همانطور که از ترور قاسم سلیمانی عراقی می توان دید، قلدر کاملاً از کنترل خارج شده است. ما شهروندان این قدرت و مسئولیت را داریم که صاحبان قدرت را وادار کنیم تا به دنبال راه حلی معقول و انسانی برای بحرانی که خودشان ساخته اند بگردند. دفن سرهایمان در شن، خون صدها هزار مرد، زن و کودک را روی دستانمان خواهد گذاشت.
بسیاری از تشکر از استفان Brivati برای نظرات، پیشنهادات، و ویرایش.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا