هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) گزارش تلفیقی اخیراً با ضربه ای معتبر فرود آمد و صدای صدها دانشمند را داد که در تلاش برای درک فاجعه آشکار گرمایش جهانی بودند. چه چیزی از آن زمان تغییر کرده است آخرین مورد در سال 2014? خوب، ما اضافی را ریخته ایم یک سوم از یک تریلیون تن COXNUMX به جو، در درجه اول از سوختن سوخت های فسیلی. در حالی که رهبران جهان وعده داده شده برای کاهش انتشار جهانی، آنها بیش از 5 درصد افزایش داشته اند.
گزارش جدید احساس خفیفی از فوریت را برمی انگیزد و از دولت ها می خواهد که برای تسریع در جذب فناوری سبز، منابع مالی را بسیج کنند. اما نتایج آن با تفسیر مستقیم بودجه کربن خود IPCC فاصله زیادی دارد (مقدار کل COXNUMX تخمین زده شده توسط دانشمندان را می توان برای افزایش دما در اتمسفر قرار داد).
گزارش ادعای برای حفظ احتمال 50:50 گرم شدن بیش از 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن، انتشار CO2050 باید تا "اوایل دهه 1.5" به "صفر خالص" کاهش یابد. با این حال، به روز رسانی برآورد IPCC از بودجه کربن XNUMX درجه سانتی گراد، از 2020 به 2023و سپس با ترسیم یک خط مستقیم از مجموع گازهای گلخانهای امروزی به نقطهای که تمام انتشار کربن باید متوقف شود، و بدون تجاوز از این بودجه، تاریخ صفر CO₂ در سال 2040 را نشان میدهد.
شرح کامل نمودار فوق در دسترس است اینجا کلیک نمایید.
با توجه به اینکه سازماندهی ساختارهای سیاسی و استقرار فنی لازم چند سال طول می کشد، تاریخ حذف همه انتشارات CO1.5 تا دمای 2030 درجه سانتیگراد گرمایش باقی بماند، تقریباً به اواسط دهه 2050 نزدیک می شود. این یک سطح اضطراری بسیار متفاوت با آنچه در «اوایل دهه 2070» IPCC برانگیخته بود، است. دود و آینههای مشابهی در پشت جدول زمانی «اوایل دهه 2» نهفته است که IPCC برای محدود کردن گرمایش جهانی به XNUMX درجه سانتی گراد تداعی میکند.
علم IPCC نگرش های استعماری را در خود جای داده است
برای بیش از دو دهه، کار IPCC در زمینه کاهش انتشار (آنچه کارشناسان «کاهش» مینامند) تحت تسلط گروه خاصی از مدلسازان بوده است که از مدلهای رایانهای بزرگ برای شبیهسازی آنچه ممکن است برای انتشار تحت مفروضات مختلف رخ دهد، عمدتاً مربوط به قیمت و فناوری، استفاده میکنند. . من مطرح کرده ام نگرانی ها قبلاً در مورد این که این کادر منتخب، که تقریباً به طور کامل در کشورهای ثروتمند و پر قدرت مستقر هستند، چگونه است تضعیف شد مقیاس لازم برای کاهش انتشار
در سال 2023، دیگر نمی توانم در مورد حساسیت های کسانی که بر این تعصب نظارت می کنند، بپردازم. به نظر من، آنها به همان اندازه که اکسون در دستور کار کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بود مضر بوده اند گمراه کردن افکار عمومی در مورد علم آب و هوا گزارش کاهش IPCC در سال 2022 شامل یک فصل در مورد "تقاضا، خدمات و جنبه های اجتماعیبه عنوان مخزنی برای صداهای جایگزین، اما اینها در آخرین گزارش به زمزمه ای نامفهوم کاهش یافت. خلاصه برای سیاستگذاران.
گروههای مدلسازی تخصصی (که به آنها مدلسازی ارزیابی یکپارچه یا IAM گفته میشود) با موفقیت صداهای رقیب را کنار گذاشتهاند و وظیفه کاهش را به تغییرات ناشی از قیمت در فناوری کاهش دادهاند - که برخی از مهمترین آنها، مانند به اصطلاح «انتشارهای منفی» فناوریها، به سختی از آزمایشگاه خارج شدهاند.
IPCC "سناریوهای" بسیاری از سیستم های انرژی کم کربن آینده و اینکه چگونه ممکن است از اینجا به آنجا برسیم ارائه می دهد. اما به عنوان کار دانشگاهی تژال کانیتکار و دیگران روشن کرده است، این سناریوها نه تنها فناوری سوداگرانه فردا را بر سیاستهای عمیقاً چالشبرانگیز امروز ترجیح میدهند (عملاً یک تجارت سبز شسته شده طبق معمول)، بلکه به طور سیستماتیک نگرشهای استعماری را نسبت به «ملتهای در حال توسعه» تعبیه میکنند.
با استثنائات اندک، آنها سطوح فعلی نابرابری را بین کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه حفظ می کنند، با چندین سناریو در واقع سطوح نابرابری را افزایش می دهند. مسلماً، بسیاری از مدلسازان IAM تلاش میکنند تا به طور عینی کار کنند، اما این کار را در محدودههای عمیقا ذهنی که توسط رهبران چنین گروههایی ایجاد و حفظ میشوند، انجام میدهند.
سهام عدالت چه شد؟
اگر از قلمرو نادر سناریوهای IAM خارج شویم که دانشمند برجسته آب و هوا، یوهان راکستروم توصیف به عنوان "ژیمناستیک آکادمیک که هیچ ربطی به واقعیت ندارد"، واضح است که دمای بیش از 1.5 درجه سانتیگراد یا 2 درجه سانتیگراد لازم نیست. تغییرات اساسی به بیشتر جنبه های زندگی مدرن
از هم اکنون، برای تجاوز نکردن به دمای 1.5 درجه سانتیگراد، نیاز به کاهش 11 درصدی سال به سال در انتشار گازهای گلخانه ای دارد که برای 5 درجه سانتیگراد به 2 درصد کاهش می یابد. با این حال، این نرخ های متوسط جهانی مفهوم اصلی را نادیده می گیرد انصاف، مرکزی برای همه مذاکرات آب و هوایی سازمان ملل متحد، که بهاحزاب کشورهای در حال توسعه” کمی بیشتر برای کربن زدایی.
شامل سهام عدالت و بیشتر کشورهای «توسعه یافته» باید بین سالهای 2030 تا 2035 به انتشار COXNUMX صفر برسند و کشورهای در حال توسعه تا یک دهه بعد از آن پیروی کنند. هر گونه تأخیر این زمانبندیها را بیشتر کاهش میدهد.
اکثر مدل های IAM نادیده می گیرند و اغلب حتی تشدید می شود نابرابری زشت در مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای، هم در داخل کشورها و هم بین افراد. به عنوان آژانس بین المللی انرژی اخیرا گزارشدر سال 10، 2021 درصد از گازهای گلخانهای بزرگ تقریباً نیمی از انتشار CO0.2 جهانی ناشی از مصرف انرژی را به خود اختصاص دادهاند، در حالی که 10 درصد برای XNUMX درصد پایینتر این میزان را تشکیل میدهند. نگران کننده تر، انتشار گازهای گلخانه ای از بالا 1٪ 1.5 برابر نیمه پایینی جمعیت جهان است.
پس این ما را کجا رها می کند؟ در کشورهای ثروتمندتر، هر امیدی به توقف گرمایش جهانی در 1.5 یا 2 درجه سانتیگراد مستلزم یک انقلاب فنی در مقیاس پس از جنگ است. طرح مارشال. کشورهایی مانند بریتانیا به جای تکیه بر فناوری هایی مانند جذب مستقیم COXNUMX در هوا برای بلوغ در آینده نزدیک، باید به سرعت فناوری های آزمایش شده و آزمایش شده را به کار گیرند.
مقاومسازی سهام مسکن، تغییر مالکیت انبوه خودروهای موتور احتراقی به حملونقل عمومی بدون کربن، برقرسانی به صنایع، ساخت خانههای جدید Passivhaus استاندارد، عرضه انرژی با کربن صفر و مهمتر از همه، تولید سوخت فسیلی.
سه دهه از خود راضی بودن به این معنی است که فناوری به تنهایی نمی تواند انتشار گازهای گلخانه ای را به اندازه کافی سریع کاهش دهد. مرحله دوم و همراه باید کاهش سریع مصرف انرژی و مواد باشد.
با توجه به نابرابریهای عمیق، این و استقرار زیرساختهای کربن صفر، تنها با تخصیص مجدد ظرفیت تولیدی جامعه به دور از امکان تجمل خصوصی افراد معدودی و به سوی رفاه عمومی و کفایت خصوصی بیشتر امکانپذیر است.
برای اکثر مردم، مقابله با تغییرات اقلیمی مزایای متعددی به همراه خواهد داشت، از مسکن مقرون به صرفه گرفته تا اشتغال مطمئن. اما برای آن تعداد معدودی از ما که به طور نامتناسبی از وضعیت موجود سود بردهایم، این به معنای کاهش شدید انرژی مصرفی و انباشته شدن آن است.
اکنون سؤال این است که آیا ما تعداد کمی از افراد پرمصرف تغییرات اساسی مورد نیاز برای کربن زدایی را به موقع و سازماندهی شده (به طور داوطلبانه یا به زور) ایجاد می کنیم؟ یا برای حفظ امتیازات خود خواهیم جنگید و اجازه خواهیم داد که آب و هوای به سرعت در حال تغییر این کار را، به شکلی هرج و مرج و وحشیانه، برای ما انجام دهد؟
کوین اندرسوناستاد انرژی و تغییرات اقلیمی، دانشگاه منچستر
این مقاله از مجله منتشر شده است گفتگو تحت مجوز Creative Commons دفعات بازدید: مقاله.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا