مناظره ریاستجمهوری این هفته با هیاهوی زیادی همراه بود و میت رامنی باراک اوباما را شکست داد، زیرا او در تحریف اهمیت تفاوتهای جزئی آنها پرانرژیتر بود. آنچه که عموماً توسط رسانههای جریان اصلی به عنوان یک بحث بیهدف بر سر اختلافات اساسی در مورد اقتصاد و اصلاحات پزشکی تجلیل میشود - پیتر بیکر در نیویورک تایمز «یک انتخاب اساسی در مورد آینده آمریکا» میگوید - چیزی شبیه به آن نبود.
بیهوده است که این خورش لفاظی تخطئه سطحی توسط دو نامزد با سابقه ثابت شده اطاعت از راهزنان وال استریت که مسئول ویران کردن اقتصاد ما هستند به عنوان یک تمرین معنادار در حکومت دموکراتیک به تصویر بکشیم. هر دو ترجیح می دهند در مورد هر چیزی به جز تامین مالی و کنترل وال استریت بر هر دو طرف صحبت کنند و به جای آن تصمیم گرفتند که به تفاوت های موجود خود در مورد اصلاحات مراقبت های بهداشتی بپردازند.
رئیس جمهور با خوشحالی اذعان می کند که اوباماکر کپی کربنی از طرح اصلی رامنی کر در ماساچوست است، طرحی که اوباما در سطح ملی پیش برد اما به طور مشابه به عنوان جایگزینی برای سیستم تک پرداختی طراحی شده بود. هر دو به جای کاهش دسترسی شرکت های بیمه انتفاعی گسترش می دهند. هیچ کدام از این دو طرح با مسائل کنترل هزینه در قلب بحران سلامت مواجه نمی شوند.
با توجه به تهدید بسیار بزرگتری که طمع بومی وال استریت برای رفاه اقتصادی ما ایجاد میکند، هر دو نامزد به وضوح به استراتژی کمک مالی که مسئولین فروپاشی اقتصادی را نجات داد و در عین حال قربانیان را در میان دهها میلیون بیکار و سلبشده نادیده گرفت، آشنا هستند. به جای مواجهه با این موضوع، آنها به بحث های کوتاه و بی معنی در مورد قانون داد-فرانک خلاصه شدند که همانطور که رامنی به درستی اشاره کرد قدرت متمرکز پنج بانک بزرگ را دست نخورده می گذارد.
نادر بود مفسری که مانند دیوید ویدنر در وال استریت ژورنال درک کرد که شش دقیقه مناظره اختصاص یافته به مقررات وال استریت به طرز عجیبی با نقش حیاتی صنعت مالی در ابتدا ایجاد و سپس مدیریت پاسخ دولت به بحران:
اگر فکر می کنید شش دقیقه از مناظره برنامه ریزی شده 90 دقیقه ای مناسب است، پس این را در نظر بگیرید: از زمان آخرین انتخابات ریاست جمهوری، ما بدترین سقوط بازار سهام، مسکن و اقتصادی از زمان رکود بزرگ را تحمل کرده ایم. و وال استریت در وسط همه چیز قرار داشت.»
اوباما و رامنی هر دو طرفدار سیاست فدرال رزرو و خزانه داری در پاداش دادن به وال استریت با پول رایگان هستند و در عین حال مشکلات صاحبان خانه را نادیده می گیرند که وام های مسکن زیر آب آنها در مرکز بحران قرار دارد. نه یکی از نامزدها و نه ناظم بیشک، جیم لرر، حتی به ۴۰ میلیارد دلاری که فدرال رزرو به عنوان بخشی از خرید ۲ تریلیون دلاری اوراق بهادار مبتنی بر وام مسکن سمی که بانکها بهطور تقلبی به بازار عرضه کردهاند، به هدر میدهد، اشاره نکردند. آنها همچنین به تریلیونهای بدون بهره اشاره نکردند که در اختیار بانکهایی قرار گرفته است که به سلب ظالمانه مالکان خانههای زیر آب که از واجد شرایط بودن برای تعدیل وام مسکن خودداری میکنند، ادامه میدهند.
شوخی در مورد اصلاحات ملایم داد-فرانک برای بازگرداندن مقررات معقول صنعت مالی که اقتصاد را به مدت هفت دهه تثبیت کرده بود، مقرراتی که توسط FDR در پاسخ به رکود بزرگ برای جلوگیری از رکود بزرگ وضع شده بود و توسط رئیس جمهور دموکرات لغو شد، هیچ کمکی نمی کند. بیل کلینتون به دنبال رهبری جمهوریخواهان کنگره.
رامنی در نادیده گرفتن پیامدهای انجیل بازار آزاد جمهوری خواهان، ریگانی بود، همانطور که Gipper در مواجهه با رسوایی پس انداز و وام انجام داد. اما اوباما این میراث را به چالش نکشید و در عوض چشم اندازی از کنشگری دولتی ارائه کرد که ریگان می توانست آن را بپذیرد.
اجازه دهید اعتراف کنم که من در انتخابات ریاستجمهوری طرفدار بحث بد کمتری هستم و اولین واکنش من به این مناظره پشیمانی از عملکرد ضعیف اوباما بود. اما بعد به خودم یادآوری کردم که او چقدر در مسائل اقتصادی سازش اخلاقی دارد. او در این مناظره حتی مسئولیت خریداران بدبخت وام های متقلبانه را با جنایات کلاهبرداران وال استریت یکی دانست. انتخاب بین این دو نامزد، به ویژه اکنون که رامنی به عنوان یک لیبرال ماساچوست در مبارزات انتخاباتی است، ممکن است بی تفاوتی رای دهندگان دموکرات را توضیح دهد.
اگر دلیل قانعکنندهای میخواهید، اگر ناخواسته از انتخاب دو طرف متنفر باشید، کتاب جدید «گاو نر از شاخ» نوشته شیلا بایر، رئیس سابق FDIC را ببینید. تلاش اصولی، اما در نهایت بیهوده او برای بررسی قدرت قاطع لابی وال استریت در دولت جمهوری خواه و دموکرات، به طور غیرقابل حذفی حقه ای را که اکنون برای دموکراسی نمایندگی ما وجود دارد، مستند می کند.
بایر، یک جمهوری خواه مادام العمر، ابتدا به عنوان یک کارمند موثر در سنا برای باب دول جای گرفت و انتخاب جورج دبلیو بوش برای ریاست شرکت بیمه سپرده فدرال بود. او دوباره توسط اوباما منصوب شد تا به رهبری آژانسی که برای اطمینان از اینکه بانک ها در خدمت خدمات رسانی هستند، ادامه دهد. منافع عمومی کتاب او یک داستان اعتراف آمیز از ناتوانی او در انجام این کار به دلیل قدرت فوق العاده شرکت های مالی بر هر دو دولت است.
بایر به عنوان یک شرکت کننده کلیدی در جلسات با مقامات خزانه داری و فدرال رزرو، که به خواسته های لابی بانکی سر می زد، در صورت شکست اسلحه، مسئولیت دو حزب را در خیانت به لفاظی رایج اما نادرست در مورد نگرانی طبقه متوسط از بین رفته مستند می کند. توضیحات مفصل او را در مورد اینکه تیموتی گایتنر، رئیس وقت فدرال رزرو نیویورک، چگونه با هنک پالسون، مدیر عامل سابق گلدمن ساکس که بوش به عنوان وزیر خزانه داری منصوب شد، عمل کرد و به من بگویید چرا اوباما نامزد تغییر، گیتنر را به جای او منصوب کرد. پالسون
رکورد بیر را دنبال کنید که اکثراً در زد و خوردها با گایتنر شکست خورده است، زیرا او به طور مداوم به وال استریت پاداش می دهد در حالی که خیابان اصلی را خراب می کند و از خود بپرسید که آیا واقعاً مهم است که چه کسی در مناظره چهارشنبه پیروز شد؟
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا