Israelekiko Europar Batasuneko politika Israelekiko lankidetza osotik nahasmen kutsua duen lankidetzara pasatzen ari da. Esaterako, Europako parlamentu nazionalek, bata bestearen atzetik, beren gobernuei Palestinako estatutasuna aitortzeko eskatzen diete. Orain arte, Suedia urrats bat haratago joan da, Palestinako estatutasuna formalki aitortu duen mendebaldeko EBko estatu kide bakarra bihurtuz.
Hala ere, EBk Israelekin duen merkataritza politikak ohikoa izaten jarraitzen du, hardware militarraren merkataritza barne. EB-Israel Elkartzeko Akordioa -EBk izoztu behar duena Israelek elkarte-akordioaren irizpideak hausten dituelako- ez doa inora. Harreman diplomatikoak lehen zirenak dira gutxi gorabehera.
Ikus ditzagun Europan Palestinako estatutasunari buruzko bozak. Estrasburgon EBko parlamentuak Palestinako estatutasuna "printzipioz" aitortzen zuen ebazpen baten alde bozkatu zuen. 498 boto eta 88 kontrako mozioak zera zioen:
"Europako Parlamentuak, printzipioz, Palestinako estatutasuna eta bi estatuen konponbidea aitortzea onartzen du, eta uste du hauek bake-elkarrizketen garapenarekin batera joan behar dutela, eta hori aurreratu beharko litzateke".
66 urteko desjabetze eta 47 urtez okupatutako Palestinako lurraldeen okupazio militarraren, kolonizazioaren eta zatiketaren ostean, horixe da Estrasburgoko eurodiputatuek. Nor ausartuko litzateke EBk Bakearen Nobel Saria aldarrikatzeko zalantzaren bat hartzera!
EBko legegintzaldi nazionaletan, Palestinako estatutasuna aitortzeko eskatzen duten gomendioen olatu baten lekuko ari gara. Esaterako, Irlandako parlamentuko behe ganberak Irlandako gobernuari Palestinako estatu bat aitortzeko eskatu zion. Mozioa Dáil-etik igaro zen inolako oposiziorik gabe. Eta Irlandako mugimenduaren ostean, Frantziako Senatuak bere bideari jarraitu zion, kabineteari Palestinako estatu independentea aitortzeko eskatuz.
Eta berriro ere, Frantziako mugimendutik egun bat geroago, Portugalgo parlamentua urriaz geroztik keinu honetara jotzen duen Europako seigarren batzarra bihurtu zen. Baina zer esan nahi dute parlamentuek Palestinako estatutasuna aipatzen dutenean?
Europak bi estatuen konponbideari buruz hitz egiten jarraitzen du, baina ez dago argitasun handirik horrek zer dakarren. Demagun, 1967ko mugei edo elkarrekiko doikuntza txikiekin eta 1967ko mugei egiten die erreferentzia, orduan EBk argi eta garbi onartu beharko luke bertara iristeko EBk bere egin beharko lukeela Israelgo okupazio-indarren erabateko erretiratzea eta konponbide-azpiegiturak Israelen beheran murgiltzeko. eztarria. Hala ere, ez dago aitorpen horren arrastorik.
Israelek nazioarteko mugetara erabat erretiratzeak esan nahi luke Israelgo judutar iritzi politiko osoak eraldaketa nabarmena jasan beharko lukeela. Gaur egun, Israelgo judu alderdi politikoen artean ez dago mugimendu horren aldeko jarrerarik. Oposizio sutsua baino ez.
Benjamin Netanyahu Israelgo lehen ministroak azpimarratu duenez: "Uste dut israeldarrak orain ulertzen dudana beti esaten dudana: ezin dela egon Jordan ibaiaren mendebaldeko lurraldearen segurtasun kontrolari uko egiten dion egoerarik, inolako akordioren arabera".
Hau nolabaiteko adostasuna da Israelgo judu giro politikoan. Alegia, Israelgo lehen ministroari dagokionez, okupazioak betiko jarraituko du.
Israelek okupazioa amaitzen ez ezik, Israelek etengabe sakontzen du okupazioa, kolonia gehiago eraikitzea eta lurren anexio gehiago iragarriz. EB ziurrenik kontu handiz apur bat da, hala ere, ezer ez egitea aukeratzen du.
Interesgarria da EB palestinarren autodeterminazio eskubidea bezalako esaldiak aipatzen, eta 1967ko mugei erreferentziak egiten, lehen baino gehiago. Hala ere, aldi berean, EBk "bake prozesua" goraipatzen ditu, 1990eko hamarkadaren hasieratik ez baita Israelgo erabateko erretiratzea izango abiapuntutzat. Baina ezin dituzu 1967ko mugak izan eta palestinarren autodeterminazio eskubidea aurreratu "bake prozesua" jarraitzen duzun bitartean. Puntu hori Bruselan aurrera eramateko, dudarik gabe, Palestinako auzian lan egiten duten Europako gizarte zibileko erakundeen kanpaina urte batzuk beharko dira.
Finlandiako Atzerri Ministerioarekin jorratzen dudan esperientzian oinarrituta, ministerioaren burokrazia barruan era guztietako karguak dituzten funtzionario batzuk daude Palestinari buruzko zerbait eraikitzailea egin nahi dutenak. Frustrazioa gero eta handiagoa da Israelgo politiketan, EBren indargabetasun sentsazioaz lagunduta.
Horrek beti intrigatu nau. EBk, munduko merkatu bakar handiena, Israelentzat izugarri garrantzitsua (Israelentzat Israelentzat EBrentzat baino askoz garrantzitsuagoa da, zer esanik ez), hainbat tresna ditu eskura, baina Israelgo ekintzen aurrean ezindu sentitzen da.
Hala ere, EBn esnatzen ez bada palestinarren egoeraren larritasunari eta EBk Israelen aurrean duen eragin izugarriari buruz, Israel-Palestinaren egoerak okerrera egingo du. Gai honi dagokionez, AEBak galdutako kausa dira eta urte askotan zehar galdutako kausa izaten jarraituko dute. Lurralde okupatuetan palestinarren erresistentziaren intentsitatea ez dago bere gailurrean. Laburbilduz, zentratu beharko genukeena EBn eta EBren kanpo-politikan Israelekiko aldaketa nola eragin.
ZNetwork irakurleen eskuzabaltasunaren bidez soilik finantzatzen da.
Dohaintzan
1 Iruzkina
1967ko su-etenaren lerroetan oinarritutako lurralde-konponketa batek konkista armatuan hartutako lur zati handi bat emango lioke Israeli, gerraren aurkako legeen aurka, eta Palestina txikiaren %20 inguru palestinarrei geratzen zaien bitartean. Gutxiengo juduarentzat lurren % 55 esleitu zen NBEren jatorrizko Banaketa Planari arreta jartzeak 67ko lerroetan finkatzeko konbentzituko lituzke.