Το ισραηλινό κράτος έχει παραβίασε το διεθνές δίκαιο περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα, ωστόσο σπάνια, έως ποτέ, έχει λογοδοτήσει για τα εγκλήματα και την ανάρμοστη συμπεριφορά της.
Οι επιτυχημένες εκστρατείες δημοσίων σχέσεων του Ισραήλ μέσω των πάντα πρόθυμων δυτικών εταίρων μέσων ενημέρωσης, σε συνδυασμό με το ακατάπαυστη δουλειά και πίεση που πραγματοποιήθηκε από τους ισχυρούς υποστηρικτές της στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι και αλλού, είχε εκπληκτικά αποτελέσματα.
Για ένα διάστημα, φαινόταν ότι το Ισραήλ ήταν σε θέση να διατηρήσει την κατοχή του και να αρνηθεί στους Παλαιστίνιους τα δικαιώματά τους επ' αόριστον, ενώ προβάλλονταν ως «ο μόνο δημοκρατία στη Μέση Ανατολή'.
Όσοι τόλμησαν να αμφισβητήσουν αυτό το παραμορφωμένο παράδειγμα μέσω της αντίστασης στην Παλαιστίνη, εξαλείφθηκαν ή φυλακίστηκαν. όσοι αμφισβήτησαν το Ισραήλ σε δημόσιους χώρους οπουδήποτε στον κόσμο κηλιδώθηκαν ως «αντί σιμιτικός' ή 'Εβραίους που μισούν τον εαυτό τους».
Τα πράγματα φαινόταν να προχωρούν καλά για το Ισραήλ. Με αμερικανική-δυτική οικονομική και στρατιωτική βοήθεια, το μέγεθος, τον πληθυσμό και την οικονομία των παράνομων οικισμών αυξήθηκε με γρήγορους ρυθμούς. Οι εμπορικοί εταίροι του Ισραήλ έμοιαζαν να αγνοούν το γεγονός ότι τα προϊόντα εποικισμού κατασκευάζονταν ή καλλιεργούνταν σε παράνομα κατεχόμενη παλαιστινιακή γη.
Πράγματι, για πολύ καιρό το το επάγγελμα ήταν πολύ κερδοφόρο με πολύ μικρή μομφή ή πίεση.
Το μόνο που έπρεπε να κάνουν οι Ισραηλινοί ηγέτες ήταν να τηρήσουν το σενάριο: οι Παλαιστίνιοι είναι τρομοκράτες, δεν έχουμε ειρηνευτικό εταίρο, το Ισραήλ είναι δημοκρατία, οι πόλεμοι μας γίνονται όλοι για αυτοάμυνα και ούτω καθεξής. Τα μέσα ενημέρωσης επανέλαβαν από κοινού τέτοιες παραπλανητικές αντιλήψεις. Οι Παλαιστίνιοι, καταπιεσμένοι, κατεχόμενοι και αποκηρυγμένοι δαιμονοποιήθηκαν δεόντως. Όσοι γνώριζαν την αλήθεια για την κατάσταση είτε αντιμετώπισαν τον κίνδυνο να μιλήσουν – και υπέστη τις συνέπειες – ή παρέμεινε σιωπηλός.
Αλλά όπως λέει και η παροιμία, «Μπορείς να κοροϊδεύεις όλους τους ανθρώπους μερικές φορές, και κάποιους από τους ανθρώπους όλη την ώρα, αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις όλους τους ανθρώπους όλη την ώρα».
Η δικαιοσύνη για τους Παλαιστινίους, η οποία κάποτε φαινόταν σαν μια «χαμένη υπόθεση» αναζωπυρώθηκε μαζικά κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Παλαιστινιακής Ιντιφάντα (Εξέγερση) το 2000.
Η αυξανόμενη ευαισθητοποίηση που προέκυψε από την αφοσιωμένη εργασία πολλών διανοουμένων, δημοσιογράφων και φοιτητών είδε την άφιξη χιλιάδων διεθνών ακτιβιστών στην Παλαιστίνη ως μέρος της Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης (ΘΕΩΡΙΑ).
Ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, φοιτητές, θρησκευτικοί αξιωματούχοι και απλοί άνθρωποι ήρθαν στην Παλαιστίνη και στη συνέχεια ξέσπασαν σε πολλά μέρη του πλανήτη, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο διαθέσιμο για να διαδώσουν ένα ενιαίο μήνυμα στις πολυάριθμες κοινότητές τους.
Ήταν αυτό το υπόβαθρο που διευκόλυνε την επιτυχία του Μποϋκοτάζ, εκποίηση και κυρώσεις κίνηση (BDS).
Ιδρύθηκε το 2005, το BDS ήταν μια έκκληση που έκαναν οι παλαιστινιακές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να συμμετάσχουν στην αποκάλυψη των ισραηλινών εγκλημάτων και να λογοδοτήσουν την ισραηλινή κυβέρνηση, τον στρατό και τις εταιρείες που επωφελούνται από την υποταγή των Παλαιστινίων.
Με μεγάλα και αυξανόμενα δίκτυα ήδη σε λειτουργία, το BDS εξαπλώθηκε γρήγορα και αιφνιδίασε την ισραηλινή κυβέρνηση.
Την τελευταία δεκαετία, το BDS αποδείχθηκε ανθεκτικό και πολυμήχανο, ανοίγοντας πολλά νέα κανάλια και πλατφόρμες για συζητήσεις για το Ισραήλ, την κατοχή του, τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και την ηθική ευθύνη για όσους είτε υποστηρίζουν είτε αγνοούν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ισραήλ.
Αυτό που ανησυχεί περισσότερο το Ισραήλ για το BDS είναι αυτό που αποκαλεί την προσπάθεια του κινήματος να «απονομιμοποιούν'Ισραήλ.
Από την ίδρυσή του, το Ισραήλ έχει αγωνιστεί για τη νομιμότητα. Αλλά είναι δύσκολο να επιτευχθεί νομιμότητα χωρίς να τηρούνται οι κανόνες που απαιτούνται για να είναι μια χώρα νόμιμη. Το Ισραήλ θέλει να το έχει και με τους δύο τρόπους: να διατηρήσει την κερδοφόρα κατοχή του, να δοκιμάσει την τελευταία του τεχνολογία όπλων, να κρατήσει και να βασανίσει, να πολιορκήσει και να δολοφονήσει ενώ λαμβάνει διεθνή έγκριση.
Χρησιμοποιώντας απειλές, εκφοβισμό, διακοπή κεφαλαίων, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ εργάστηκαν για να φιμώσουν την κριτική στο Ισραήλ, τον κύριο σύμμαχο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, χωρίς αποτέλεσμα.
Μόλις πριν από μέρες, α Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών είπε ότι το Ισραήλ έχει εγκαθιδρύσει ένα «καθεστώς απαρτχάιντ»· αν και ο συντάκτης της έκθεσης, Ρίμα Χαλάφ παραιτήθηκε υπό πίεση, το τζίνι δεν μπορεί να πάει πίσω στο μπουκάλι.
Σταδιακά, το BDS έχει εξελιχθεί και γίνεται το εκκολαπτήριο μεγάλου μέρους της διεθνούς μομφής του Ισραήλ. Ο πρώιμος αντίκτυπός του περιελάμβανε καλλιτέχνες που αρνούνται να διασκεδάσουν στο Ισραήλ, μετά οι εταιρείες άρχισαν να κλείνουν τις δραστηριότητές τους στο Ισραήλ, ακολουθούμενες από εκκλησίες και πανεπιστήμια που αποχωρούσαν από την ισραηλινή οικονομία. Με τον καιρό, το Ισραήλ βρέθηκε αντιμέτωπο με μια μοναδική, μεγάλη πρόκληση.
Λοιπόν, τι πρέπει να κάνει το Ισραήλ;
Η αγνόηση του BDS έχει αποδειχθεί επικίνδυνη και δαπανηρή. Το να πολεμάς το BDS είναι σαν να ξεκινάς πόλεμο κατά της κοινωνίας των πολιτών. Ακόμη χειρότερα, όσο περισσότερο το Ισραήλ προσπαθεί να διαταράξει το έργο του BDS, τόσο περισσότερο νομιμοποιεί το κίνημα, προσφέροντας του νέες πλατφόρμες για συζήτηση, κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και δημόσιες συζητήσεις.
Τον Μάρτιο του 2016, α μεγάλο συνέδριο συγκέντρωσε ισραηλινούς κυβερνητικούς αξιωματούχους, ηγέτες της αντιπολίτευσης, ειδήμονες των μέσων ενημέρωσης, μελετητές και ακόμη και διασκεδαστές από το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και αλλού.
Το συνέδριο οργανώθηκε από μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες μέσων ενημέρωσης του Ισραήλ, την Yediot Achronot.
Ήταν μια σπάνια επίδειξη ενότητας στην ισραηλινή πολιτική. εκατοντάδες Ισραηλινοί με επιρροή και οι υποστηρικτές τους προσπαθούν να χαράξουν μια στρατηγική με στόχο να νικήσουν το BDS.
Πολλές ιδέες τοποθετήθηκαν στο τραπέζι.
Ο υπουργός Εσωτερικών του Ισραήλ, Aryeh Dery, απείλησε να ανακαλέσει την κατοικία του Omar Barghouti, συνιδρυτή του BDS και μιας από τις πιο αποτελεσματικές φωνές του.
Ο υπουργός Πληροφοριών και Ατομικής Ενέργειας, Ισραήλ Κατς, ζήτησε τη «στοχευμένη πολιτική εξάλειψη» των ηγετών του BDS, σηματοδοτώντας ιδιαίτερα τον Μπαργκούτι.
Ο υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας, Gilad Erdan, ήθελε τους ακτιβιστές του BDS να «πληρώσουν το τίμημα».
Ο πόλεμος κατά του BDS είχε ξεκινήσει επίσημα, αν και τα θεμέλια για εκείνη τη μάχη ήταν ήδη σε κίνηση.
Η ανακοίνωσε η βρετανική κυβέρνηση νωρίτερα το έτος ότι ήταν παράνομο να «αρνηθεί κανείς να αγοράσει αγαθά και υπηρεσίες από εταιρείες που εμπλέκονται στο εμπόριο όπλων, ορυκτά καύσιμα, προϊόντα καπνού ή ισραηλινούς οικισμούς στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη».
Τον ίδιο μήνα, Ο Καναδάς πέρασε μια πρόταση που ποινικοποιεί το BDS.
Λίγους μήνες νωρίτερα, η Γερουσία των ΗΠΑ ψήφισε το Νόμος για την ευαισθητοποίηση κατά του Σημιτισμού, συνδυάζοντας τον ορισμό του αντισημιτισμού με την κριτική του Ισραήλ στις πανεπιστημιουπόλεις των ΗΠΑ, πολλές από τις οποίες έχουν ανταποκριθεί θετικά στο κάλεσμα του BDS.
Τελικά, το Ηνωμένο Βασίλειο υιοθέτησε έναν παρόμοιο ορισμό που εξισώνει τα νόμιμα εγκλήματα μίσους κατά των Εβραίων και την κριτική του Ισραήλ.
Πιο πρόσφατα, το Ισραήλ πέρασε α νόμος που απαγορεύει τα άτομα κατηγορούμενος για υποστήριξη του κινήματος BDS από την είσοδο στο Ισραήλ. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η είσοδος στο Ισραήλ είναι ο μόνος τρόπος για να αποκτήσετε πρόσβαση στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, η ισραηλινή απαγόρευση είχε στόχο να διακόψει την ισχυρή σχέση που συνδέει τους Παλαιστίνιους με το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης.
Η εκστρατεία κατά του BDS τελικά κορυφώθηκε με την κράτηση και την ανάκριση του ίδιου του Omar Barghouti.
Τον Μάρτιο 19, Οι ισραηλινές φορολογικές αρχές συνέλαβαν τον Μπαργκούτι και τον κατηγόρησε για φοροδιαφυγή.
Με αυτόν τον τρόπο, το Ισραήλ αποκάλυψε τη φύση του επόμενου σταδίου του αγώνα του, χρησιμοποιώντας τακτικές δυσφήμισης και κατηγορώντας κορυφαίους ακτιβιστές με βάση κατηγορίες που είναι φαινομενικά απολιτικές, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή από την επείγουσα πολιτική συζήτηση.
Μαζί με άλλα βήματα, το Ισραήλ πιστεύει ότι η νίκη του BDS είναι δυνατή μέσω λογοκρισίας, ταξιδιωτικών απαγορεύσεων και τακτικές εκφοβισμού.
Ωστόσο, ο πόλεμος του Ισραήλ κατά του BDS είναι προορισμένος να αποτύχει, και ως άμεσο αποτέλεσμα αυτής της αποτυχίας, το BDS θα συνεχίσει να ανθίζει.
Το Ισραήλ έχει κρατήσει την παγκόσμια κοινωνία των πολιτών στο σκοτάδι για δεκαετίες: πουλώντας της μια παραπλανητική εκδοχή της πραγματικότητας. Αλλά στην εποχή των ψηφιακών μέσων και του παγκοσμιοποιημένου ακτιβισμού, η παλιά στρατηγική δεν θα αποδίδει πλέον.
Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στην περίπτωση του Barghouti, το BDS δεν θα αποδυναμωθεί. Είναι ένα αποκεντρωμένο κίνημα με τοπικά, περιφερειακά, εθνικά και παγκόσμια δίκτυα που εκτείνονται σε εκατοντάδες πόλεις σε όλο τον κόσμο.
Το να λερώσετε ένα άτομο ή εκατό, δεν θα αλλάξει την ανοδική κίνηση του BDS.
Το Ισραήλ θα συνειδητοποιήσει σύντομα ότι ο πόλεμος του κατά του BDS, της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης δεν είναι νικητής. Είναι μια μάταιη προσπάθεια να φιμωθεί μια παγκόσμια κοινότητα που τώρα εργάζεται από κοινού από το Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής μέχρι την Ουψάλα της Σουηδίας.
– Ο Δρ Ramzy Baroud γράφει για τη Μέση Ανατολή για πάνω από 20 χρόνια. Είναι αρθρογράφος διεθνούς κυκλοφορίας, σύμβουλος μέσων ενημέρωσης, συγγραφέας πολλών βιβλίων και ιδρυτής του PalestineChronicle.com. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν «Αναζήτηση της Τζενίν», «Η δεύτερη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα» και το τελευταίο του «Ο πατέρας μου ήταν μαχητής της ελευθερίας: Η ανείπωτη ιστορία της Γάζας». Η ιστοσελίδα του είναι www.ramzybaroud.net.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά
1 Σχόλιο
Και ο λογαριασμός του Ramzy στο Twitter ονομάζεται: @RamzyBaroud