Η διαφορά μεταξύ της δημόσιας αφήγησης του Ισραήλ και των πραγματικών του προθέσεων δεν μπορεί να είναι πιο αισθητή από την τρέχουσα επίθεση στη Γάζα μετά τη σύλληψη από τους Παλαιστίνιους ενός Ισραηλινού στρατιώτη κοντά στη Γάζα σε μια τολμηρή επιδρομή στις 25 Ιουνίου σε στρατιωτικό φυλάκιο.
«Οποιοσδήποτε αποκαλεί αυτή την επιχείρηση δυσανάλογη δεν έχει ιδέα για τα γεγονότα στο έδαφος. Μας έχουν επιτεθεί και μας βομβαρδίζουν για μήνες και εβδομάδες», είπε ο Yitzhak Herzog, ο ισραηλινός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, απαντώντας σε αυτό που ορισμένα μέσα ενημέρωσης περιέγραψαν ως «μια αυξανόμενη διεθνή ανησυχία» για την επανεισβολή του Ισραήλ σε τμήματα της Λωρίδας της Γάζας και τον επακόλουθο υψηλό θάνατο. διόδια. Λίγο αφότου ο Χέρτζογκ έκανε τα σχόλιά του, ο αριθμός των νεκρών μεταξύ των Παλαιστινίων ως αποτέλεσμα της ισραηλινής δράσης ανήλθε στους 52, κυρίως άμαχους. Ωστόσο, οι αριθμοί δύσκολα μπορούν να επικοινωνήσουν την ανθρωπιστική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη ως αποτέλεσμα της ισραηλινής πολιορκίας και βομβαρδισμού.
Ο Ισραηλινός αξιωματούχος επανέλαβε ένα νέο μάντρα που υιοθέτησε η ισραηλινή κυβέρνηση, με στόχο να φιμώσει κάθε σοβαρή κριτική στον ισραηλινό στρατό και τις θανατηφόρες πρακτικές του στη Γάζα. Ωστόσο, μια τέτοια αντίκρουση φαινόταν υπερβολικά υπερβολική, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπήρχε σοβαρή, ή τουλάχιστον ουσιαστική διεθνής κριτική για τις ισραηλινές επιδρομές στη Γάζα, που ονομάστηκαν από τον πάντα ποιητικό ισραηλινό στρατό ως «Καλοκαιρινή Βροχή». Ο μονόπλευρος πόλεμος του Ισραήλ εξοργίστηκε από το γεγονός ότι οι Παλαιστίνιοι βρίσκονταν υπό μια μακρά οικονομική πολιορκία, η οποία έγινε ακόμη πιο σφιχτή με την εκλογή της Χαμάς στην εξουσία τον περασμένο Ιανουάριο.
Η Λωρίδα της Γάζας, ένα τμήμα γης που μόλις ξεπερνά τα λίγα χιλιόμετρα σε μήκος και είναι πολύ μικρότερο σε πλάτος, ήταν πάντα το σπίτι των φτωχότερων Παλαιστινίων, με συνθήκες διαβίωσης που μιλούν για απόλυτη δυστυχία και μπορεί να συγκριθεί μόνο με τους φτωχότερους χώρες του κόσμου, παρά τον υψηλά μορφωμένο πληθυσμό της Γάζας.
Το Ισραήλ επιμένει ότι η επιχείρησή του δεν έχει σκοπό να βλάψει τον άμαχο πληθυσμό, αλλά να ξεριζώσει και για τα καλά τα λεγόμενα τρομοκρατικά στοιχεία που χρησιμοποιούν την πολιτική υποδομή για να επιτεθούν σε παρακείμενες ισραηλινές πόλεις με ρουκέτες. Λέει επίσης ότι δεν θα σταματήσει τις «στρατιωτικές δραστηριότητές» της στην περιοχή έως ότου ο αιχμάλωτος στρατιώτης της επιστρέψει στο σπίτι με ασφάλεια και χωρίς όρους.
Τα αιτήματα του Ισραήλ, χωρίς το κατάλληλο πλαίσιο – ακούγονται τουλάχιστον λογικά. Οι σχολιαστές των ΜΜΕ του Ισραήλ και των ΗΠΑ συμφωνούν. Η συνολική εκτίμησή τους είναι: το Ισραήλ δεν θέλει να δημιουργήσει προηγούμενο δίνοντας κίνητρο στους τρομοκράτες να συνεχίσουν τις τρομοκρατικές τους ενέργειες, και το αγαπημένο μάντρα του Ισραήλ, κάθε δημοκρατική χώρα θα έκανε ακριβώς ό,τι έκανε το Ισραήλ για να εξασφαλίσει τους πολίτες της.
Και πάλι, ο ιστορικός ρόλος των μέσων ενημέρωσης, αυτός της πλήρους αναγνώρισης και συμπαράστασης προς τις ισραηλινές ανησυχίες, ενώ τακτικά περιφρονούν τις παλαιστινιακές ανησυχίες ως ανάξιες, συνεχίζει να διαιωνίζεται με την ίδια δύναμη και επιμονή. Επομένως, το μόνο σχετικό πλαίσιο, όσον αφορά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, είναι αυτό το πλαίσιο που καθοδηγείται από το Ισραήλ, το οποίο, με τη σειρά του, επιθυμεί να πείσει τους πάντες ότι οι παραπάνω απαιτήσεις είναι πράγματι οι πραγματικοί λόγοι πίσω από την αιματηρή του επίθεση στη Γάζα.
Εάν οι προθέσεις του στρατού είναι πράγματι να «ξεριζώσουν τους τρομοκράτες», όπως ισχυρίζεται ακούραστα το Ισραήλ, τότε γιατί να επιμείνουμε στην επιδίωξη των ίδιων επιζήμιων πολιτικών –αυτών της πολιορκίας, της απομόνωσης και του απροκάλυπτου μιλιταρισμού– που στερούν από τους Παλαιστίνιους κάθε αίσθηση ελπίδας ότι η Γάζα θα μπορούσε τελικά να γίνει οικονομικά βιώσιμη, πραγματικά ανεξάρτητη πολιτική; Γιατί να ωθήσουμε τους απελπισμένους Παλαιστίνιους – μέσω ατελείωτων δολοφονιών και στόχευσης αμάχων στο φως της ημέρας να ενστερνιστούν τις αντιλήψεις και την αντιβία;
Λέω, «έννοιες» γιατί οι λεγόμενοι παλαιστίνιοι πύραυλοι, όσο δυσοίωνοι και αν εμφανίζονται στην τηλεόραση, δεν έχουν ακόμη καταγράψει ένα θύμα Ισραήλ για περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ ο ισραηλινός στρατός έχει σκοτώσει πάνω από 150 Παλαιστίνιους μόνο τους τελευταίους δύο μήνες .
Τι θα λέγατε όμως για τον αιχμάλωτο στρατιώτη; Δεν είναι νόμιμο παράπονο; Θα ήταν αν δεν ήταν το Ισραήλ εκείνο που επέμενε στη δημιουργία εντελώς επικίνδυνων συνθηκών υπό τις οποίες τοποθετεί όχι μόνο τους στρατιώτες του, αλλά και τους πολίτες του. Για παράδειγμα, ο Gilad Shalit –όσο ακίνδυνες κι αν είναι οι φωτογραφίες που το Ισραήλ δίνει σκόπιμα στα μέσα ενημέρωσης– συμμετείχε σε μια δολοφονική αποστολή με στόχο ακριβώς αυτό, τη δολοφονία Παλαιστινίων. Τις επτά εβδομάδες πριν από τη σύλληψη του Shalit, ο αριθμός των Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν στα χέρια του ισραηλινού στρατού –δηλαδή των εξίσου αθώων συναδέλφων του Shalit– πλησίασε τους 100.
Ο Shalit, ωστόσο, ήταν ένας στρατιώτης, εκπαιδευμένος να αντέχει σωματικά και ψυχικά σε δύσκολες στιγμές. Πώς όμως μπορεί κανείς να εξηγήσει τη μεταφορά σχεδόν μισού εκατομμυρίου Ισραηλινών αμάχων στην Κατεχόμενη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ – κατά παράβαση της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης; Πώς θα μπορούσε οποιαδήποτε υπεύθυνη «δημοκρατία» να θέσει σε κίνδυνο τον πληθυσμό της τοποθετώντας τον σε μια εμπόλεμη ζώνη, παρέχοντας ταυτόχρονα στους Παλαιστίνιους κάθε λόγο να αναζητήσουν εκδίκηση και αντίποινα για τις βαριές απώλειές τους στα χέρια του ισραηλινού στρατού;
Είναι μάλλον παράξενο που η ισραηλινή κυβέρνηση ζωγραφίζει αυτή τη ρόδινη εικόνα των μέσων ενημέρωσης για το Ισραήλ, ως ένα έθνος που θα έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να σώσει τη ζωή ενός ανθρώπου, ενώ θέτει τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων του σε μεγάλο κίνδυνο, παρά το γεγονός ότι την πλήρη περιφρόνηση για τη ζωή όλων των Παλαιστινίων. Αν οι ενέργειες του Ισραήλ στέλνουν κάποιο μήνυμα, είναι γεμάτο με υποκρισία και ρατσισμό.
Αλλά τι ακριβώς θέλει το Ισραήλ; Το αιματηρό σόου της στη Γάζα στοχεύει αποκλειστικά στην ανατροπή της κυβέρνησης υπό την ηγεσία της Χαμάς; Ή μήπως απευθύνεται στη διεθνή κοινότητα για να αποδείξει περαιτέρω ότι οι Παλαιστίνιοι δεν είναι εταίροι της ειρήνης; Ή ίσως είναι ένα μήνυμα προς τους ίδιους τους Ισραηλινούς, σε εκείνους που αμφίβολαν ότι μια πολιτική κυβέρνηση με μικρή στρατιωτική ιστορία –ιδιαίτερα τα αρχεία του πρωθυπουργού Ehud Olmert και του υπουργού Άμυνας του Amir Peretz– μπορεί να αποδειχθεί εξίσου αδίστακτη;
Δεν είναι ξεκάθαρο πού οδηγεί αυτό το ισραηλινό πείραμα. Αλλά αυτό που είναι σχεδόν αδιαμφισβήτητο είναι ότι με τη διατήρηση χαμηλής έντασης πολέμου στη Γάζα, το Ισραήλ δημιουργεί το τέλειο κάλυμμα για τις μπουλντόζες του στρατού του για να χωρίσει την υπόλοιπη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ σύμφωνα με τη δεύτερη φάση του Σχεδίου Αποδέσμευσης του Olmert: το οποίο σκοπεύει να τεμαχίστε τη Δυτική Όχθη σε διάφορους θύλακες χωρίς φυσική συνέχεια και βάλτε τον πληθυσμό της σε έναν αποτελεσματικό, μακροπρόθεσμο, συλλογικό εγκλεισμό σε περιοχές που μοιάζουν με το Μπαντουστάν, ώστε να επιτρέπεται ή να απαγορεύεται η μετακίνηση κατόπιν εντολής ενός Ισραηλινού στρατιώτη. Το σχέδιο υλοποιείται σε χρόνο ρεκόρ, ωστόσο λίγοι φαίνεται να προσέχουν, μια πραγματικότητα που το Ισραήλ θα προσπαθήσει να διατηρήσει.
Παρά τα τραγικά γεγονότα που εκτυλίσσονται στη Γάζα, η αλήθεια είναι ότι η Γάζα ποτέ δεν ήταν και θα είναι απίθανο να έχει στρατηγική σχέση με τους επεκτατικούς στόχους του Ισραήλ. Η Γάζα στην καλύτερη περίπτωση –όπως συνέβαινε για γενιές– είναι απλώς έδαφος για ισραηλινούς στρατιωτικούς πειραματισμούς, και στη χειρότερη, ένα ανόητο πεδίο δολοφονίας, όπου οι Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να «μάθουν» το ίδιο μάθημα, ξανά και ξανά. Πράγματι, η τρέχουσα ισραηλινή στρατιωτική «επιχείρηση» στη Γάζα είναι πιστή στις προσδοκίες.
-Ο Ramzy Baroud είναι Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος, με έδρα το Λονδίνο. Το πρόσφατο βιβλίο του, «The Second Palestinian Intifada: A Chronicle of a People's Struggle» (Pluto Press, Λονδίνο), είναι τώρα διαθέσιμο στο Amazon.com. Είναι επίσης ο αρχισυντάκτης του Palestine Chronicle.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά