Πηγή: Middle East Monitor
«Το νερό επέστρεψε», ανακοίνωνε ένα μέλος της οικογένειας μέσα σε ένα μείγμα ενθουσιασμού και πανικού, συχνά πολύ αργά τη νύχτα. Τη στιγμή που γινόταν μια τέτοια ανακοίνωση, όλη η οικογένειά μου έτρεχε να γεμίσει κάθε δεξαμενή, δοχείο ή μπουκάλι που έβρισκε. Πολύ συχνά, η παροχή νερού θα διαρκούσε μόνο για λίγα λεπτά, αφήνοντάς μας μια συλλογική αίσθηση ήττας και ανησυχίας για την πιθανότητα επιβίωσης.
Αυτή ήταν η ζωή μας υπό την ισραηλινή στρατιωτική κατοχή στη Γάζα. Η τακτική να κρατούν τους Παλαιστινίους όμηρους της «φιλανθρωπίας» του Ισραήλ για το νερό ήταν ευρέως διαδεδομένη κατά τη διάρκεια της Πρώτης Παλαιστινιακής Ιντιφάντα (1987-1993) σε βαθμό που άρνηση Η παροχή νερού σε προσφυγικούς καταυλισμούς, χωριά, πόλεις ή ολόκληρες περιοχές ήταν το πρώτο μέτρο που έλαβαν οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής για να υποτάξουν τον επαναστατημένο αυτόχθονα πληθυσμό. Αυτό ακολουθήθηκε συχνά από στρατιωτικές επιδρομές, μαζικές συλλήψεις και θανατηφόρα βία. αλλά σχεδόν πάντα ξεκινούσε με διακοπή της παροχής νερού.
Ο πόλεμος για το νερό του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων έχει αλλάξει από εκείνες τις μέρες, ειδικά καθώς η κρίση της κλιματικής αλλαγής έχει επιταχύνει απαρτχάιντ ανάγκη του κράτους προετοιμάσει για ζοφερές μελλοντικές πιθανότητες. Φυσικά, μια τέτοια προετοιμασία είναι σε μεγάλο βαθμό εις βάρος των κατεχομένων Παλαιστινίων. Στη Δυτική Όχθη, για παράδειγμα, η ισραηλινή κυβέρνηση συνεχίζει να σφετερίζεται παλαιστινιακούς υδάτινους πόρους από την περιοχή κύριους ορεινούς και παράκτιους υδροφορείς. Απογοητευτικά, η εταιρεία ύδρευσης Mekorot του Ισραήλ τότε πωλεί κλεμμένο παλαιστινιακό νερό πίσω στα παλαιστινιακά χωριά και πόλεις, ειδικά στο βόρεια Δυτική Όχθη, σε εξωφρενικές τιμές.
Εκτός από τη συνεχιζόμενη κερδοσκοπία από την κλοπή νερού, το Ισραήλ συνεχίζει να χρησιμοποιεί το νερό ως μορφή συλλογικής τιμωρίας στη Δυτική Όχθη, ενώ συχνά άρνηση Οι Παλαιστίνιοι, ειδικά στην περιοχή Γ, έχουν το δικαίωμα να σκάβουν νέα πηγάδια για να παρακάμψουν το μονοπώλιο νερού του αποικιακού-κατοχικού κράτους.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, Παλαιστίνιοι στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη καταναλώνουν, κατά μέσο όρο, 73 λίτρα νερού ανά άτομο, ανά ημέρα. Συγκρίνετε αυτό με το ποσό που έχει ένας Ισραηλινός πολίτης καταναλώνει, περίπου 240 λίτρα νερού ανά άτομο, την ημέρα. Ακόμα χειρότερα, δείτε πόσο παράνομοι Ισραηλινοί Εβραίοι έποικοι καταναλώνουν: πάνω από 300 λίτρα ανά άτομο, ανά ημέρα. Το κατανεμημένο μερίδιο νερού για την Παλαιστίνη δεν είναι μόνο πολύ χαμηλότερο από το μέσο όρο που καταναλώνουν οι Ισραηλινοί πολίτες, αλλά και κάτω από το συνιστώμενο ημερήσιο ελάχιστο των 100 λίτρων κατά κεφαλήν που ορίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση για τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης, στη Γάζα η ανθρωπιστική καταστροφή έχει ήδη τρομερές συνέπειες. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού στις 22 Μαρτίου, η Αρχή Ποιότητας Νερού και Περιβάλλοντος της Γάζας προειδοποίησε μιας «μαζικής κρίσης» εάν οι υδάτινες πηγές της πολιορκούμενης περιοχής συνεχίσουν να εξαντλούνται με τον τρέχοντα επικίνδυνο ρυθμό. Ο εκπρόσωπος της αρχής, Mazen Al-Banna, είπε στους δημοσιογράφους ότι το 98 τοις εκατό των αποθεμάτων νερού της Γάζας δεν είναι κατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση.
Οι συνέπειες αυτής της τρομακτικής στατιστικής είναι γνωστές στους Παλαιστίνιους και, μάλιστα, στη διεθνή κοινότητα. Τον περασμένο Οκτώβριο, ο Muhammed Shehada του Euro-Med Monitor που εδρεύει στη Γενεύη, είπε την 48η σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ότι περίπου το ένα τέταρτο όλων των ασθενειών στη Γάζα προκαλούνται από τη ρύπανση του νερού και ότι εκτιμάται ότι το δώδεκα τοις εκατό των θανάτων μεταξύ των παιδιών της Γάζας «συνδέονται με εντερικές λοιμώξεις που σχετίζονται με μολυσμένο νερό».
Το ερώτημα είναι πώς έφτασε η Γάζα σε αυτό το σημείο;
Στις 25 Μαΐου πέρυσι, τέσσερις ημέρες μετά το τέλος της τελευταίας ισραηλινής στρατιωτικής επίθεσης κατά Παλαιστίνιων πολιτών στη Γάζα, η φιλανθρωπική οργάνωση Oxfam ανακοίνωσε ότι 400,000 άνθρωποι στη Λωρίδα της Γάζας δεν έχουν πρόσβαση σε τακτική παροχή νερού. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι οι ισραηλινές στρατιωτικές επιθέσεις ξεκινούν πάντα με τους βομβαρδισμούς παλαιστινιακών δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας, δικτύων ύδρευσης και άλλων ζωτικής σημασίας δημόσιες υποδομές. Σύμφωνα με την Oxfam, «Έντεκα ημέρες βομβαρδισμού… επηρέασαν σοβαρά τις τρεις κύριες μονάδες αφαλάτωσης στην πόλη της Γάζας».
Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι η κρίση του νερού στη Γάζα συνεχίζεται εδώ και χρόνια, και κάθε πτυχή αυτής της παρατεταμένης κρίσης είναι συνδέονται στο Ισραήλ. Με κατεστραμμένες ή προβληματικές υποδομές, μεγάλο μέρος του νερού της Γάζας έχει επικίνδυνα υψηλό επίπεδο αλατότητας και μολύνεται από λύματα καθώς και από χημικά λιπάσματα που ξεβράζονται από τους ισραηλινούς οικισμούς.
Ακόμη και πριν από το Ισραήλ ανακατανεμημένη τις δυνάμεις της και μετέφερε τους εποίκους της το 2005 για να επιβάλει πολιορκία στον παλαιστινιακό πληθυσμό από ξηρά, θάλασσα και αέρα, η Γάζα είχε μια κρίση νερού. Ο παράκτιος υδροφορέας του ήταν εξ ολοκλήρου ελέγχεται από την ισραηλινή στρατιωτική διοίκηση, η οποία διοχέτευε ποιοτικό νερό στους λίγες χιλιάδες Εβραίους εποίκους, ενώ περιστασιακά διέθεσε πολύ αλμυρό νερό στους τότε 1.5 εκατομμύριο Παλαιστίνιους κατοίκους, αρκεί οι Παλαιστίνιοι να μην διαμαρτυρηθούν ή να αντισταθούν με οποιονδήποτε τρόπο στην ισραηλινή κατοχή.
Σχεδόν 17 χρόνια αργότερα, ο πληθυσμός της Γάζας έχει καλλιεργούνται σε 2.1 εκατομμύρια, και ο ήδη προβληματικός υδροφόρος ορίζοντας του είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Το Ταμείο του ΟΗΕ για τα παιδιά (UNICEF) αναφερθεί ότι το νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα της Γάζας εξαντλείται λόγω «υπερεξόρυξης (επειδή) οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή».
Η UNICEF προστιθέμενη: «Χειρότερα, η ρύπανση και η εισροή θαλασσινού νερού σημαίνει ότι μόνο το 4% του νερού του υδροφόρου ορίζοντα είναι κατάλληλο για πόση. Το υπόλοιπο πρέπει να καθαριστεί και να αφαλατωθεί για να γίνει πόσιμο». Όταν η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος υπόκειται σε συχνή διακοπή, αυτή είναι μια επίπονη διαδικασία.
Με άλλα λόγια, το πρόβλημα της Γάζας δεν είναι η έλλειψη πρόσβασης στα υπάρχοντα αποθέματα γλυκού νερού καθώς τα τελευταία απλά δεν υπάρχουν ή εξαντλούνται γρήγορα, αλλά η έλλειψη τεχνολογίας και καυσίμου που θα έδινε στους Παλαιστίνιους στη Γάζα τη δυνατότητα να παράγουν το νερό τους τουλάχιστον ονομαστικά. πόσιμος. Ακόμα κι αυτό, όμως, δεν είναι μια μακροπρόθεσμη λύση, γιατί το Ισραήλ κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να καταστρέψει τυχόν ευκαιρίες των Παλαιστινίων να ανακάμψουν από αυτή τη συνεχιζόμενη κρίση.
Επιπλέον, φαίνεται ότι το Τελ Αβίβ επενδύεται μόνο στο να επιδεινώσει την κατάσταση για να τεθεί σε κίνδυνο οι παλαιστινιακές πιθανότητες επιβίωσης. Για παράδειγμα, πέρυσι οι Παλαιστίνιοι κατηγόρησαν το Ισραήλ ότι σκόπιμα πλημμύρα χιλιάδες στρέμματα γης στη Γάζα όταν άνοιξε τα φράγματα στα νότια φράγματα της, τα οποία το κράτος χρησιμοποιεί για τη συλλογή του νερού της βροχής. Αυτή η σχεδόν ετήσια τελετουργία του Ισραήλ συνεχίζει να καταστρέφει τις ολοένα συρρικνούμενες γεωργικές περιοχές της Γάζας, τη ραχοκοκαλιά των παλαιστινιακών προσπαθειών επιβίωσης υπό την ερμητική πολιορκία του Ισραήλ.
Η διεθνής κοινότητα συνήθως δίνει τουλάχιστον κάποια προσοχή στη Γάζα σε περιόδους ισραηλινών βομβαρδισμών, αλλά ακόμη και τότε η απάντηση είναι ως επί το πλείστον αρνητική, με τους Παλαιστίνιους να κατηγορούνται ότι προκάλεσαν το Ισραήλ να ενεργήσει για «αυτοάμυνα». Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και όταν οι στρατιωτικές εκστρατείες του Ισραήλ τελειώνουν και οι βόμβες του σταματούν να πέφτουν στους Παλαιστίνιους αμάχους, το Τελ Αβίβ συνεχίζει να διεξάγει πόλεμο κατά των κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας.
Αν και είναι ισχυρό στρατιωτικά —είναι ένα κράτος με πυρηνικά όπλα, τελικά — το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι αντιμετωπίζει μια «υπαρξιακή απειλή» στη Μέση Ανατολή. Στον πραγματικό κόσμο πέρα από την ισραηλινή προπαγάνδα, απειλείται η ύπαρξη του λαού της κατεχόμενης Παλαιστίνης. Όταν σχεδόν όλο το νερό της Γάζας δεν είναι κατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση λόγω μιας εσκεμμένης ισραηλινής στρατηγικής, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να αντιστέκονται στην ισραηλινή κατοχή σαν να εξαρτάται η ζωή τους από αυτήν. Η απλή αλήθεια είναι ότι η ζωή τους εξαρτάται από αυτό. Χωρίς επαρκή αποθέματα νερού, θα πεθάνουν. Αν η διεθνής κοινότητα δεν σηκωθεί, προσέξει και κάνει πράγματι κάτι για την παροχή νερού στη Λωρίδα της Γάζας, η επόμενη κρίση μπορεί να είναι χειρότερη από οτιδήποτε έχουμε δει ποτέ.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά