Οι σπόροι είναι ο πρώτος κρίκος στην τροφική αλυσίδα και η αποθήκη της μελλοντικής εξέλιξης της ζωής. Ως εκ τούτου, είναι εγγενές καθήκον και ευθύνη μας να τα προστατεύσουμε και να τα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Η καλλιέργεια των σπόρων και η ελεύθερη ανταλλαγή τους μεταξύ των αγροτών είναι η βάση για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και της επισιτιστικής ασφάλειας. Για μένα, η «ελευθερία του σπόρου» είναι η ελευθερία του σπόρου να συνεχίσει να εξελίσσεται στην αυτοποιητική του ελευθερία που βασίζεται στην αυτοοργάνωση, την αυτοανανέωση και την αυτοαναγέννηση σε συνεξέλιξη με όλα τα όντα που εξαρτώνται από τον σπόρο και συμβάλλουν στη ζωή του ο σπόρος. Αυτό περιλαμβάνει αγρότες που, επί χιλιετίες, διατήρησαν έξυπνα την πλούσια ποικιλία σπόρων.
Ο σπόρος είναι η αυτο-ώθηση της ζωής να εκφραστεί, με τις ποικίλες εκφράσεις, την αφθονία, τη μόνιμη ανανέωση και την αναζωογόνηση. Όλη η ζωή ξεκινά από τους σπόρους. Ο σπόρος δεν είναι απλώς η πηγή της ζωής, είναι το ίδιο το θεμέλιο της ύπαρξής μας. Για εκατομμύρια χρόνια, ο σπόρος έχει εξελιχθεί ελεύθερα για να μας δώσει την ποικιλομορφία και τον πλούτο της ζωής στον πλανήτη. Για χιλιάδες χρόνια οι αγρότες, ειδικά οι γυναίκες, έχουν εξελιχθεί και εκτρέφουν σπόρους ελεύθερα σε συνεργασία μεταξύ τους και με τη φύση για να αυξήσουν περαιτέρω την ποικιλομορφία αυτού που μας έδωσε η φύση και να τον υιοθετήσουν στις ανάγκες διαφορετικών πολιτισμών. Η βιοποικιλότητα και η πολιτιστική ποικιλομορφία έχουν αλληλοδιαμορφωθεί. Έχουμε την ποικιλομορφία των σπόρων λόγω της συνεξέλιξης και της συνδημιουργίας από τη φύση και τους αγρότες για πάνω από 10,000 χρόνια.
Ο σπόρος είναι η ενσάρκωση εκατομμυρίων ετών εξέλιξης της φύσης και χιλιάδων ετών εξέλιξης και αναπαραγωγής των αγροτών. Έχει τη δυνατότητα εκατομμυρίων ετών μελλοντικής εξέλιξης. Οι σπόροι είναι, επομένως, η αποθήκη αιώνων βιολογικής και πολιτιστικής εξέλιξης. Διατηρούν τη μνήμη του παρελθόντος και τις δυνατότητες του μέλλοντος.
Ο σπόρος δεν κρατά μόνο τη μνήμη του χρόνου, της εξέλιξης και της ιστορίας. Κρατάει τη μνήμη του διαστήματος, των αλληλεπιδράσεων στον ιστό της ζωής, των επικονιαστών όπως οι μέλισσες και οι πεταλούδες στους οποίους τα άνθη του σπόρου έδωσαν τη γύρη του, οι οποίοι στη συνέχεια γονιμοποίησαν το φυτό για να μπορέσει να αναπαραχθεί και να ανανεωθεί. Ο σπόρος είναι επίσης το δώρο εκατομμυρίων οργανισμών που υπάρχουν στο έδαφος, οι οποίοι τρέφουν τους σπόρους και τα φυτά και με τη σειρά τους τρέφονται από την οργανική ύλη που παράγεται από τα φυτά.
Ο σπόρος είναι κάτι περισσότερο από μια μεταφορά. Αναδεικνύεται ως τόπος ηθικής, οικολογικής, οντολογικής, επιστημονικής, νομικής, οικονομικής και πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ δύο κοσμοθεωριών και οντολογιών. Μια κοσμοθεωρία βασίζεται στις εταιρείες ως «πρόσωπα» με μυαλά που δημιουργούν «ζωή» και μπορούν στη συνέχεια να κατέχουν τη ζωή, ως πνευματική ιδιοκτησία για εταιρικά κέρδη. Η εναλλακτική κοσμοθεωρία βασίζεται στην αναγνώριση της αυτο-οργανώσιμης και αυτοδημιουργούμενης φύσης των μορφών ζωής, συμπεριλαμβανομένων των σπόρων ανθρώπων που μοιράζονται τη γη με την ποικιλία των μορφών ζωής και των όντων ως «οικογένεια γης».
Το καθήκον να σώσουμε τους σπόρους και να υπερασπιστούμε την ελευθερία των σπόρων — Bija Swaraj — είναι μια ηθική και οικολογική επιταγή. Αυτός είναι ο λόγος που ίδρυσα τη Navdanya και το παγκόσμιο κίνημα για την ελευθερία των σπόρων και σπείρω τους σπόρους της δημοκρατίας της γης — Vasudhaiva Kutumkam.
Δεν είναι όλοι οι σπόροι ίδιοι. Υπάρχουν ποικιλίες που εκτρέφονται από αγρότες, οι οποίες ονομάζονται επίσης γηγενείς ποικιλίες, γηγενείς σπόροι και σπόροι κληρονομιάς. Αυτοί οι σπόροι είναι «ανοιχτοί επικονιασμένοι», που σημαίνει ότι γονιμοποιούνται από επικονιαστές μέσω ανοιχτής επικονίασης και ως εκ τούτου είναι ανανεώσιμοι. Επομένως, μπορούν να σωθούν.
Ο «ανοιχτός επικονιασμένος σπόρος» ανανεώνεται. Οι αγρότες πάντα εξοικονομούσαν σπόρους από τη συγκομιδή τους για να καλλιεργήσουν την επόμενη σοδειά. Και ενώ εξοικονομούν σπόρους, επιλέγουν και αναπαράγονται όχι μόνο για γεύση αλλά και για ποιότητα, ποικιλομορφία, ανθεκτικότητα σε παράσιτα και ασθένειες καθώς και σε ξηρασίες και πλημμύρες.
Όμως, η εξοικονόμηση σπόρων θεωρείται πρόβλημα από τη γεωργοχημική βιομηχανία, η οποία ξεκίνησε ως πολεμική βιομηχανία και τώρα τροποποιείται γενετικά στη βιοτεχνολογία και στη λεγόμενη βιομηχανία βιοεπιστημών. Η βιομηχανία έχει μετατρέψει τους σπόρους από έναν αυτοοργανωμένο ανανεώσιμο πόρο σε ένα μη ανανεώσιμο εμπόρευμα που αγοράζεται κάθε χρόνο. Τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τους σπόρους έχουν κεντρική θέση στο μονοπώλιο των σπόρων που προσπαθεί να δημιουργηθεί. Περίπου το 95 τοις εκατό των σπόρων βαμβακιού στην Ινδία ελέγχεται τώρα από τη Monsanto.
Η Monsanto εισπράττει παράνομα δικαιώματα ως «τέλη τεχνολογίας» από το 1992, οδηγώντας τους αγρότες σε χρέη, ακόμη και αυτοκτονίες. Οι περισσότερες από τις 300,000 αυτοκτονίες αγροτών στην Ινδία από το 1995 που τέθηκε σε ισχύ ο ΠΟΕ συγκεντρώνονται στη ζώνη του βαμβακιού.
Όταν η Ινδία τροποποίησε τον νόμο περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, εισήχθησαν επιστημονικά βασισμένες διασφαλίσεις που συνάδουν με το TRIPS. Το άρθρο 3 ορίζει τι δεν μπορεί να κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Το άρθρο 3(ι) αποκλείει από τη δυνατότητα κατοχύρωσης με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας «τα φυτά και τα ζώα στο σύνολό τους ή σε οποιοδήποτε μέρος τους εκτός από μικροοργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των σπόρων, των ποικιλιών και των ειδών, και ουσιαστικά βιολογικές διεργασίες για την παραγωγή ή τον πολλαπλασιασμό φυτών και ζώων».
Το άρθρο 3(ι) χρησιμοποιήθηκε από το ινδικό γραφείο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για να απορρίψει ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της Monsanto για σπόρους ανθεκτικούς στο κλίμα.
Η Monsanto προσπάθησε να αμφισβητήσει το άρθρο 3(ι) στο ανώτατο δικαστήριο του Δελχί. Είχα παρέμβει στην υπόθεση του ανώτατου δικαστηρίου στις 3 Μαΐου 2017 και στις 11 Απριλίου 2018, το ανώτατο δικαστήριο ανακοίνωσε μια πολύ σημαντική απόφαση στο πλαίσιο του μέλλοντος του πλανήτη, της ελευθερίας των αγροτών και της ελευθερίας της κοινωνίας από την εταιρική εξουσία.
Το ανώτατο δικαστήριο απέρριψε την υπόθεση της Monsanto και επικύρωσε την κυριαρχία της Ινδίας, τους νόμους της Ινδίας για την κυριαρχία των σπόρων, τα δικαιώματα των αγροτών και τη δημόσια τάξη. Μερικοί δικαστές δεν λένε ψέματα.
Τα δικαστήρια υποστήριξαν ότι οι σπόροι εμπίπτουν στην εξαίρεση του άρθρου 3(ι) και η Monsanto δεν έχει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τους σπόρους Bt Cotton. Τα δικαστήρια επικύρωσαν επίσης τον ισχυρισμό της ινδικής εταιρείας Nuzeevedu ότι οι σπόροι προστατεύονται από τον Νόμο για την Προστασία των Φυτικών Ποικιλιών και τα Δικαιώματα των Αγροτών και η Monsanto θα πρέπει να εγγραφεί βάσει αυτού του νόμου.
Διορίστηκα ως μέλος της ομάδας εμπειρογνωμόνων που είχε συσταθεί από τον τότε υπουργό Γεωργίας για τη σύνταξη του Νόμου περί Προστασίας Φυτικών Ποικιλιών και Δικαιωμάτων των Αγροτών του 2001 για την εφαρμογή της sui generic επιλογής στο άρθρο 27.3.β του TRIPS.
Εισαγάγαμε μια ρήτρα σχετικά με τα «δικαιώματα των αγροτών»: Ένας αγρότης θεωρείται ότι δικαιούται να αποταμιεύει, να χρησιμοποιεί, να σπείρει, να αναζωογονεί, να ανταλλάσσει, να μοιράζεται ή να πουλά τα αγροτικά προϊόντα του, συμπεριλαμβανομένων των σπόρων μιας ποικιλίας που προστατεύεται με τον ίδιο τρόπο όπως δικαιούνταν πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού.
Η ελευθερία των σπόρων που κατοχυρώνεται στους νόμους της Ινδίας είναι το θεμέλιο του swaraj στην εποχή μας. Η Bija Swaraj είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση της κρίσης πείνας, υποσιτισμού και αυτοκτονιών αγροτών.
Είναι ζωτικής σημασίας να επαναφέρουμε τη γεύση, τη διατροφή και την ποιότητα στο φαγητό μας. Είναι κεντρικό για τον τερματισμό του φαύλου και βίαιου κύκλου του χρέους και των αυτοκτονιών. Και χωρίς τη διατήρηση και την εξέλιξη της βιοποικιλότητας των σπόρων μας, δεν θα μπορέσουμε να προσαρμοστούμε στην κλιματική αλλαγή.
Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Δελχί που επικύρωσε το άρθρο 3(ι) έχει, επομένως, εξελικτική σημασία για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά