Komentatori i ZNet, Patrick Bond dhe kolegu i tij Simba Manyanya - një Zimbabvean i punësuar aktualisht në Johanesburg nga një agjenci e OKB-së - japin informacion në lidhje me botimin e ri, të dytë të *Zimbabve's Plunge: Exhausted Nationalism, Neoliberalism and the Search for Social Justice*.
(1) A mund t'i tregoni ZNet, ju lutem, për librin tuaj të ri, Zimbabve's Plunge? Çfarë po përpiqet të komunikojë?
Ne kemi qenë të shqetësuar për një kohë të gjatë për mënyrën se si perspektivat e Zimbabve janë portretizuar brenda vendit dhe gjithashtu nga mediat ndërkombëtare borgjeze. Brenda, shumë terren iu dorëzua një qeverie shumë represive e cila për më shumë se dy dekada është mbështetur në një diskurs të majtë populist ndërsa zhvillon luftë kundër zonave kryesore të së majtës: grave, studentëve, të varfërve urbanë, punëtorëve urbanë, punëtorëve të fermave dhe progresistëve. inteligjencës. Ne e quajmë atë 'flas-majtas, akt-djathtas'. Regjimi Mugabe ka tërhequr vëmendjen ndërkombëtare duke rimarrë një pjesë të madhe të tokës më produktive të vendit nga fermerët e bardhë – shumë prej familjeve të të cilëve fillimisht kishin vjedhur tokën nga njerëzit indigjenë në kujtesën e gjallë, duke filluar nga viti 1890, por duke kaluar nëpër rrëmbimin e fundit të tokës së bardhë në 1969 - dhe më pas bëri një rrëmujë të prodhimit bujqësor. Përkeqësimi i urisë dhe madje edhe uria në shumë zona është një rezultat për momentin. Ne të dy mbështesim reformën jashtëzakonisht të gjerë të tokës dhe transformimin e sektorit bujqësor komercial të dominuar nga duhani, të drejtuar nga eksporti, por procesi ka qenë pa nevojë shkatërrues dhe i dhunshëm, dhe miqtë më të afërt të Mugabe thjesht po marrin përsipër operacionet ekzistuese dhe po i drejtojnë ato, duke i zhvendosur qindra mijëra punëtorë të zakonshëm në proces.
Në masën që veteranët e luftës çlirimtare të Zimbabvesë kanë pushtuar një pjesë të tokës dhe ka ndodhur pak zhvendosje, ka probleme të mëdha me mbështetjen teknike, kreditë, farat, plehrat, ujitjen, marketingun dhe të ngjashme. Pra, është e qartë për ne, dhe për shumicën e njerëzve në terren, se strategjia populiste e Mugabe për tokën kishte të bënte kryesisht me përpjekjen për të rivendosur njëfarë legjitimiteti në mesin e popullsisë së madhe rurale, të cilën ai e kishte injoruar për dy dekada, - në një kohë, në fillim të vitit 2000, kur u përball me humbjen e sigurt elektorale.
Çfarë, në të kundërt, po përpiqemi të komunikojmë për Zimbabvenë? Së pari, argumentojmë ne, një analizë progresive e kësaj situate të komplikuar konfirmon pikëpamjet e Frantz Fanon mbi shterimin e nacionalizmit afrikan të vogël borgjez.
Së dyti, ne përfitojmë nga ky rast për të paralajmëruar zimbabveasit se rreziku për ristrukturimin e ekonomisë sipas planeve të publikuara të Lëvizjes për Ndryshim Demokratik të opozitës është i jashtëzakonshëm, pjesërisht duke pasur parasysh se sa shumë dëme u bënë nga FMN dhe Banka Botërore kur ata e quajtën atë ekonomik. -të shtëna politikash gjatë fillimit të viteve 1990. Së treti, ne sugjerojmë që lëvizjet progresive lokale - sindikatat, studentët radikalë, disa nga OJQ-të dhe grupet e komunitetit urban - tashmë kanë bashkuar mendimet e tyre: për shembull në Konventën Kombëtare të Popullit të Punës të vitit 1999. Kombinuar me fushatat anti-neoliberale që dalin nga lëvizje të ndryshme për drejtësi globale në mbarë botën, ne kemi shpresa se shokët e përfshirë në betejat lokale për demokraci dhe drejtësi mund të kalojnë rrugën e tyre përmes fushës së minuar të politikës bashkëkohore të Zimbabvesë.
(2) A mund t'i tregoni ZNet-it diçka rreth shkrimit të librit? Nga vjen përmbajtja? Çfarë shkoi për ta bërë librin atë që është?
Pika më e rëndësishme për këtë libër është se ai doli jo vetëm nga dy historitë tona personale, por edhe nga një proces kolektiv punëtorie.
Personalisht, njëri prej nesh (Patrick) bëri një doktoraturë në Zimbabve nën mbikëqyrjen e gjeografit marksist David Harvey (botuar në 1998 si *Zimbabve e pabarabartë: Një studim mbi financat, zhvillimin dhe nënzhvillimin*, nga Afrika World Press); tjetri (Simba) ishte një ish-kryekonomist në Ministrinë e Financave të Zimbabvesë gjatë viteve 1990 dhe më pas u transferua në Kongresin e Sindikatave të Zimbabvesë për t'i shërbyer Morgan Tsvangirai-t si zëvendës-ekonomist i tij, përpara se të vinte në Johanesburg për të dhënë mësim në Wits University. Në fakt, ne kemi zhvilluar së bashku një kurs master/doktoraturë – Financat publike dhe zhvillimore – ku kemi parë borxhin e Zimbabvesë si një shembull kryesor të keqmenaxhimit ekonomik.
Më pas, në 2000-02, ne kaluam shumë seanca si këtu në Afrikën e Jugut ashtu edhe në Zimbabve, me lëvizjen lokale Jubilee 2000, e cila quhet Koalicioni i Zimbabve për Borxhin dhe Zhvillimin. Shumë ide frymëzuese dhe kreative dolën nga ato punëtori dhe libri shkroi vetë. Ne i vlerësuam veçanërisht debatet sfiduese për atë që *shokët tanë* mund të duhet të bëjnë në rast se do të kenë një shans për të drejtuar ekonominë e Zimbabvesë, për shembull, në vazhdën e një fushate elektorale të suksesshme të bazuar në mobilizimet masive – apo edhe diçka më kryengritëse.
(3) Cilat janë shpresat tuaja për zhytjen e Zimbabvesë? Çfarë shpresoni se do të kontribuojë apo do të arrijë, politikisht? Nisur nga përpjekjet dhe aspiratat që keni për librin, çfarë do të gjykoni të jetë një sukses? Çfarë do t'ju bënte të lumtur për të gjithë ndërmarrjen? Çfarë do t'ju lërë të pyesni veten nëse ia vlente gjithë koha dhe mundi?
Konteksti është gjithçka. Që idetë progresive të kenë një shans në Zimbabve – pas një periudhe në të cilën regjimi Mugabe e ka shkatërruar me të vërtetë fjalën socializëm, duke e barazuar atë në mendjet e njerëzve me kapitalizmin mik, represionin, korrupsionin, etnicizmin dhe paaftësinë – lëvizjet e të varfërve dhe punëtorëve. -Njerëzit e klasës duhet të jenë më të sigurt për interesat e tyre materiale. Këto interesa nuk mund të avancojnë pa ndryshim në qeveri, na duket.
Edicioni i dytë, i përditësuar i librit tonë u botua këtë vit, sepse që nga zgjedhjet e vjedhura të marsit 2002 - për të cilat Patrick ka raportuar për ZNet - opozita progresive ka rënë në një rënie të madhe. Emocioni klasik i Zimbabvesë quhet 'dëshpërim'. Ky terren e bëri të lehtë për Mugabe që të shtrëngonte më tej protestën, dhe gjithashtu për presidentin e Afrikës së Jugut Mbeki të injoronte dëshirat e masave dhe në vend të kësaj të promovonte marrëveshje të ndryshme të brendshme të lidhura me llojin e politikës me dhoma të mbushura me tym që na dha një tranzicioni i pakënaqshëm drejt demokracisë këtu në Afrikën e Jugut.
Megjithatë, në javët e fundit, është dukur se gjërat mund të ndryshojnë për forcat progresive dhe lloji i analizës kritike që ne kemi promovuar në libër po kthehet me stil. Një largim i suksesshëm kombëtar dy-ditor i pothuajse të gjithë punëtorëve në mars riktheu njëfarë besimi dhe vullnetin për të luftuar, pavarësisht nga arrestimet masive të mëpasshme të Mugabe dhe torturat e disa qindra aktivistëve të demokracisë/drejtësisë. Një libër është një luks i parëndësishëm në këto lloj rrethanash, ku vetë mbijetesa e shokëve tanë është në rrezik.
Gjithsesi falë Fondacionit Ford, besoni apo jo, libri subvencionohet për shitje në Zimbabve, ku normalisht do t'i kushtonte pagën mujore një punëtori të zakonshëm, duke pasur parasysh se sa ka rënë monedha e vendit. Ndoshta, nëse ka një interes të ripërtërirë për politikën radikale – në vend të elitës, ne do të shohim më shumë diskutime për alternativat e majta në javët e ardhshme. Zhytja e Zimbabvesë paraqet kufizimet dhe mënyrat e mundshme përmes moçalit ekonomik me më shumë detaje se çdo gjë tjetër, dhe në opozitën demokratike po merr qarkullim të gjerë.
(Jashtë Zimbabve, Zimbabwe's Plunge mund të porositet nga http://www.merlinbooks.co.uk, http://www.unpress.co.za http://www.africanworld.com)
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj