John Grey (Iluzione madhështie, Review, 11 shkurt) shkruan se "është e pamundur të shmanget përfundimi se, për Chomsky, Amerika është praktikisht pengesa e vetme për paqen në botë". Kjo dhe akuza të tjera të furishme (p.sh. që unë mendoj se SHBA është unike e keqe, mund të zgjidhë çdo problem në botë, etj) bazohet tërësisht në faktin se koleksioni i op-edeve që ai rishikon (Making the Future) fokusohet në SHBA. dhe politikat dhe komentet britanike, një shqetësim i natyrshëm dhe krejtësisht i përshtatshëm. Irracionaliteti mahnitës i konkluzioneve të tij e bën komentin të tepërt.
Grey tregon se unë nuk përmend "konflikte të pazgjidhshme" si Iran-Arabia Saudite. Në fakt po, në mënyrë të përsëritur. Kështu diskutoj interpretimin standard që Arabia Saudite dhe shtetet e tjera arabe po i bëjnë thirrje SHBA-së për mbrojtje kundër Iranit, duke vënë në dukje se ajo u përmbahet rreptësisht pikëpamjeve të supozuara të diktatorëve në pushtet, duke injoruar sondazhet e drejtuara nga SHBA që zbulojnë se me diferenca dërrmuese, Publiku i konsideron SHBA-në dhe Izraelin si kërcënime serioze, me Iranin mezi të listuar. Kundërshtimi ndaj politikave të SHBA është aq i fortë sa një shumicë e madhe mendon se rajoni do të ishte më i sigurt nëse Irani do të kishte armë bërthamore. Është mësimdhënëse që Grei nuk mund të perceptojë as përbuzjen e thellë për demokracinë që zbulohet nga këto praktika.
Grey citon vetëm një nga 29 op-edet, të cilat trajton temën e modës "Rënia e Amerikës". Por ai e hedh poshtë këtë përgënjeshtrim të tezës së tij kryesore sepse "rezulton se ka të bëjë kryesisht me rolin e parave në formësimin e legjislacionit në Kongres, ... vështirë se është lajm". Kah fundi, ka vërtet disa fjali për këtë temë, duke cituar Diskutimi i Thomas Ferguson në Financial Times se si praktikat e kongresit kanë ndryshuar kaq rrënjësisht saqë ata që financojnë më së shumti partinë marrin postet e ndikimit – sigurisht lajm.
Këto komente janë një pjesë e vogël e një rishikimi se si "rënia e Amerikës" është shkaktuar kryesisht nga vetja, shumë pak e diskutuar kur trajtohet kjo temë. Konteksti më i gjerë është rënia e fuqisë amerikane nga viti 1945, kur arriti kulmin e saj - në Grey "një vlerësim karakteristik hiperbolik", në botën reale një truizëm virtual për arsyet e diskutuara - dhe deri më sot, kur politikat e mëparshme mbeten por kapaciteti për t'i zbatuar ato ka rënë ndjeshëm, duke hedhur poshtë sërish akuzat e egra të Greit.
Grey shkruan se "SHBA i ngjan Amerikës Latine disa dekada më parë", një fakt që nuk mund ta "kuptoj", i zhytur në iluzionet e mia "ameriko-centrike"; më saktë, sepse është absurditet i plotë. Një interpretim i nuancuar - i saktë për njohuritë e mia, dhe i injoruar nga Grey - jepet në libër.
Me interes të veçantë është zemërimi i Greit për kritikën time ndaj debatit të zakonshëm mbi luftën në Irak, i cili, siç theksova, është i ngjashëm me komentin sovjetik për Afganistanin në vitet '80, duke filluar nga mbështetja për kauzën fisnike deri te kritika e "gabimit". pozicioni që mbron Grei. E pranoj se nuk ndaj admirimin e tij për kulturën e komisarëve – të nënkuptuar, por të pagabueshëm.
Noam Chomsky, Departamenti i Gjuhësisë dhe Filozofisë, Instituti i Teknologjisë në Masaçusets.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj