Poniżej, Sieć Solidarności Australii i Wenezueli aktywista Federico Fuentesa, zawiera odpowiedzi na często zadawane pytania dotyczące ostatnich wydarzeń w Wenezueli. Przywołano najważniejsze fakty, głównie z mediów, których nie można określić jako prorządowych.
***
Czy niedawne niepokoje w Wenezueli wynikają z represji rządu wobec pokojowych protestów?
Nie. Ta wersja wydarzeń, szeroko rozpowszechniana przez media, ignoruje fakt, że siły bezpieczeństwa podjęły działania dopiero po rozpoczęciu brutalnych działań przez grupy uczestników protestów. W przypadku pierwszej z obecnej rundy protestów, która przyciągnęła uwagę mediów, w Tachirze 6 lutego policja wkroczyła do akcji dopiero po tym, jak małe grupy protestujących zaatakowały biura władz lokalnych i dom gubernatora. http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/140206/maduro-quieren-apl…
Kiedy następnego dnia w Meridzie miały miejsce protesty, siły bezpieczeństwa interweniowały dopiero po tym, jak uzbrojeni protestujący przeprowadzili takie akcje, jak porwanie ciężarówek przewożących żywność i lekarstwa. http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/140207/herido-estudiante-…
Podczas protestów w Caracas 12 lutego, które przyciągnęły uwagę międzynarodowych mediów ze względu na śmierć tego dnia, istnieją wyraźne dowody na to, że siły bezpieczeństwa wkroczyły do akcji dopiero po tym, jak mała grupa protestujących je dogoniła, zniszczyła biuro prokuratora generalnego i spaliła pięć policyjnych ciężarówek .http://www.elsoldemargarita.com.ve/posts/post/id:128117
Żadne z powyższych stwierdzeń nie zaprzecza, że miały miejsce przypadki brutalnych działań sił bezpieczeństwa ani nie usprawiedliwia śmierci protestujących. Media starannie ignorowały fakt, że 11 członków wenezuelskich sił bezpieczeństwa i trzech żołnierzy Boliwariańskiej Gwardii Narodowej zostało aresztowanych i oskarżonych na podstawie dowodów popełnienia przestępstwa.
W związku z dwiema ofiarami śmiertelnymi, które miały miejsce 12 lutego (student opozycji i zwolennik rządu), aresztowano ośmiu funkcjonariuszy SEBIN (wywiadu), którzy naruszyli surowe nakazy niekonfrontowania się z protestującymi. Zmieniono szefa SEBIN. http://www.ultimasnoticias.com.ve/noticias/actualidad/sucesos/ocho-funci…
Schemat jest jasny: małe grupy protestujących świadomie próbowały nawoływać do przemocy i prowokować siły bezpieczeństwa.
Schemat jest tym bardziej oczywisty, gdy spojrzymy na liczbę ofiar śmiertelnych.
Według stanu na 5 marca protestom zginęło 19 osób. Trzy z nich przypisano siłom bezpieczeństwa państwa (w tym siłom zwolennika rządu).http://www.cepr.net/index.php/blogs/the-americas-blog/venezuela-who-are-…
Dla porównania protestujący opozycji zastrzelili dwóch żołnierzy Gwardii Narodowej i brata posła Zgromadzenia Narodowego.
Kolejnych sześciu zginęło w wyniku blokad dróg opozycji (w tym dwóch motocyklistów, którzy niemal stracili głowy przez drut kolczasty rozciągnięty przez protestujących w poprzek jezdni).
Co najmniej 30 osób zginęło pośrednio z powodu blokad dróg blokujących dostęp do natychmiastowej pomocy medycznej lub innych niezbędnych usług.
Należy pamiętać, że skrajnie prawicowa opozycja nieustannie stosowała przemoc wobec zwolenników prorządowych. W następstwie wyborów prezydenckich, które odbyły się w kwietniu ubiegłego roku, podczas gwałtownych protestów zginęło 11 osób – wszyscy zwolennicy rządu. Żaden nie otrzymał takiego zainteresowania mediów, jakie widzimy dzisiaj.
Czy te protesty są odpowiedzią na uzasadnione skargi?
Nawet rząd prezydenta Nicolasa Maduro nie zaprzecza, że Wenezuela stoi przed kluczowymi wyzwaniami dotyczącymi przestępczości i gospodarki. Jest jednak jasne, że protesty te zostały zorganizowane przez siły prawicowe, które nie mogąc pokonać kandydatów socjalistycznych w wyborach, dążą do obalenia rządu brutalnymi środkami.
Zaledwie dwa miesiące przed rozpoczęciem niedawnych zamieszek prorządowi kandydaci zdobyli 54% głosów w ogólnokrajowych wyborach samorządowych uznawanych przez opozycję za legalne. http://www.americaeconomia.com/analisis-opinion/elecciones-municipales-e…
Dlatego kluczowi przywódcy opozycji, tacy jak Leopoldo Lopez z partii Wola Ludowa, wielokrotnie powtarzali, że jedynym sposobem na pozbycie się rządu Maduro jest ulica. http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/140124/dirigentes-invitan…
2 lutego, cztery dni przed rozpoczęciem protestów studenckich w Tachirze, Lopez i przewodniczący federacji studenckiej z ramienia opozycji na Uniwersytecie Centralnym Wenezueli zorganizowali wiec publiczny.
Lopez wezwał zwolenników opozycji do wyjścia na ulice Caracas 12 lutego, w Narodowy Dzień Młodzieży, mówiąc: „Problemem nie jest tylko Maduro, ale szefowie wszystkich władz publicznych… wszyscy muszą odejść”.http://www.laverdad.com/politica/45606-la-oposicion-retoma-las-calles-co…
Mając to na uwadze, 4 lutego w Tachirze przywódcy studenccy zjednoczeni z Wolą Ludu wszczęli protesty. Prowokowali konfrontacje z policją i wykorzystywali obrazy „represji”, aby nadać impet wiecowi z 12 lutego.
Nie były to spontaniczne protesty dotyczące kwestii społecznych czy gospodarczych, ale stanowiły próbę sił opozycji mającą na celu ominięcie demokratycznego procesu mającego na celu obalenie wybranego rządu.
Kim jest Leopoldo Lopez?
Lopez jest byłym burmistrzem Chacao – gminy obejmującej jedne z najbogatszych przedmieść Caracas i gdzie miała miejsce większość ostatnich protestów. Jako burmistrz aktywnie wspierał wojskowy zamach stanu w 2002 r., który na krótko obalił prezydenta Hugo Chaveza i doprowadził do aresztowania ówczesnego ministra spraw wewnętrznych Ramona Rodrigueza Chacina.http://www.npr.org/blogs/thetwo-way/2014/02/20/280207441/5-things-to-kno…
Lopeza uznano winnym zarzutów o korupcję sięgających czasów, gdy był pracownikiem państwowego koncernu naftowego PDVSA, kiedy to wyłudzał pieniądze na założenie nowej partii politycznej.
Mimo to jasne jest, że Lopez i inni działacze opozycji otrzymali wsparcie finansowe od Stanów Zjednoczonych, aby pomóc w ich kampanii mającej na celu pozbycie się najpierw Chaveza, a teraz Maduro.
Depesze ambasady USA upublicznione przez WikiLeaks opisują Lopeza jako „postać powodującą podziały w opozycji… Często określa się go jako aroganckiego, mściwego i żądnego władzy…” http://www.cablegatesearch.net/cable.php?id=09CARACAS1408&q=leopoldo-lopez
Niemniej jednak depesze ujawniają skoordynowaną kampanię prowadzoną przez Waszyngton na rzecz promowania i utrzymywania jedności wśród rzeczników opozycji, w tym Lopeza. http://venezuelanalysis.com/analysis/10388
W depeszach ambasady ujawniono także finansowanie przez rząd USA partii opozycyjnych, w tym partii Lopez. Tylko w tym roku rząd USA przeznaczył kolejne 5 milionów dolarów na rzecz grup opozycyjnych.http://www.wikileaks.org/plusd/cables/04CARACAS2224_a.html
Czy rząd Wenezueli kontroluje wszystkie media?
Nie. Ponad 70% mediów w Wenezueli jest własnością prywatną, 25% znajduje się w rękach społeczności, a tylko około 5% jest kontrolowane przez państwo. http://www.bbc.co.uk/news/world-latin-america-19368807
Co więcej, 40% gospodarstw domowych posiada telewizję kablową, co zapewnia dostęp do Fox i CNN en Espanol.
Niemal wszystkie media prywatne wykazały stronniczość wobec opozycji. Badanie trzech głównych prywatnych stacji telewizyjnych przeprowadzone przez Carter Center podczas wyborów prezydenckich w 2013 r. wykazało, że poświęciły one 79% swoich transmisji wyborczych kandydatowi opozycji Capriles. https://www.cartercenter.org/news/pr/venezuela-070313.html
Te same media stale relacjonują niedawne protesty i oświadczenia przywódców opozycji. http://www.cepr.net/index.php/blogs/the-americas-blog/does-venezuelan-te…
Było wiele przypadków, w których media celowo błędnie informowały o tym, co dzieje się w Wenezueli. Jednym z przykładów jest ciągłe fałszywe przedstawianie własności mediów w Wenezueli.http://www.fair.org/blog/2014/02/27/nyt-corrects-venezuela-tv-falsehood/
Bardziej bezczelnym przykładem są ciągłe twierdzenia mediów w Wenezueli i na całym świecie (takich jak: Uniwersalny oraz New York Times , żeby podać dwa przykłady), że w wyniku działań policji w Tachirze zginął młody mężczyzna.
http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/140228/fallecidos-durante…
http://www.nytimes.com/2014/02/25/world/americas/in-venezuela-middle-cla…
Dzieje się tak pomimo dowodów wideo pokazujących, że spadł z budynku. Żaden z tych serwisów nie wydał sprostowania. http://venezuelanalysis.com/news/10410
Ale czy rząd Maduro jest dyktaturą? Jak można go obalić, jeśli nie poprzez protesty uliczne?
Maduro został wybrany w demokratycznych wyborach. Ruch polityczny, który reprezentuje, wygrał 17 z 18 wyborów krajowych od czasu pierwszego wyboru Chaveza w 1998 r.
Pomimo pewnych twierdzeń opozycji, system wyborczy Wenezueli został opisany przez byłego prezydenta USA Jimmy'ego Cartera, którego Cater Center obserwuje wybory w wielu krajach, jako „najlepszy na świecie”.http://www.youtube.com/watch?v=fBwQ40TtCFA
Tylko od października 2012 roku Wenezuelczycy poszli do urn czterokrotnie. Wyniki wyborów są każdorazowo weryfikowane przez liczne międzynarodowe zespoły obserwatorów wyborów.
Siły opozycji twierdziły, że doszło do oszustwa po tym, jak Maduro o włos wygrał wybory w kwietniu ubiegłego roku, ale nigdy nie przedstawiono żadnych faktycznych dowodów oszustwa. Ponowne przeliczenie wykazało, że wyniki były dokładne. Ponadto kandydaci opozycji nie zgłosili żadnych skarg, gdy w grudniowych wyborach do rad gmin zastosowano ten sam system głosowania.
Wybory wielokrotnie pokazały, że ruch „Chavista” pozostaje największą siłą polityczną w kraju.
Właśnie dlatego, że prawicowa opozycja nie wygrała wyborów, zwróciła się w stronę przemocy, podobnie jak to miało miejsce w 2002 r. podczas nieudanego zamachu stanu na Chaveza.
Protesty mające na celu obalenie nielegalnego rządu to jedno. Innym przykładem są gwałtowne protesty mające na celu narzucenie rządu wbrew woli większości.
Jak poważny jest kryzys gospodarczy, przed którym stoi kraj?
Niewielu, a zwłaszcza rząd Maduro, zaprzecza, że Wenezuela stoi w obliczu poważnych problemów gospodarczych. W niczym jednak nie przypominają tego, co przedstawiają prywatne media.
Przykładowo, pomimo problemów z inflacją i niedoborami, Wenezuela odnotowała spadek wskaźnika ubóstwa (z 21.6% w 2012 r. do 19.6% w roku ubiegłym) i stopy bezrobocia (z 5.9% do 5.6%). http://www.ciudadccs.info/?p=521684
W czerwcu ubiegłego roku Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa pochwaliła Wenezuelę za ogromne postępy w ograniczaniu niedożywienia. Dzienna stawka spożycia kalorii na osobę w Wenezueli jest o prawie 60% wyższa od minimalnego spożycia proponowanego przez FAO (3182 kalorii dziennie w Wenezueli w porównaniu do 1800 kalorii).http://www.rlc.fao.org/es/paises/venezuela/noticias/venezuela-sera-recon…
W ubiegłym roku inflacja była bardzo wysoka i wyniosła 56, w porównaniu ze średnią wynoszącą 23.4% w czasach prezydentury Chaveza (1999-2012). Ale inflacja nie jest nowym problemem w Wenezueli.
Media nie odnotowały, że w dekadzie poprzedzającej wybory Chaveza średnia stopa inflacji wynosiła 52%, a najwyższe wartości wyniosły 81% (1989) i 103% (1996). http://www.elmundo.com.ve/firmas/blagdimir-labrador/la-inflacion-en-vene…
Te i wiele innych liczb wskazują, że obraz jest znacznie bardziej złożony, niż sugerują to media.
Zamiast rzucać światło na sytuację, media wolą podkreślać wybiórcze fakty i obwiniać rząd za problemy. Dzięki temu media mogą osiągnąć dwie rzeczy.
Po pierwsze, ukrywa prawdziwą rolę, jaką bogate elity Wenezueli odgrywają w prowokowaniu problemów gospodarczych. W listopadzie ubiegłego roku rząd Wenezueli przeprowadził audyt tysięcy prywatnych sklepów i stwierdził, że prawie wszystkie z nich zawyżały ceny o 500–10,000 XNUMX%.
Od tego czasu rząd przyjął nową ustawę, która ustalałaby limit marży zysku na poziomie 15–30%. Prawo to weszło w życie mniej więcej w tym samym czasie, gdy rozpoczęły się niedawne niepokoje.
Po drugie, rolą mediów jest wzmacnianie przekonania, że jakakolwiek próba zmiany status quo zakończy się katastrofą.
Od pierwszych dni urzędowania Chavez był oczerniany przez media i sprzeciwiany przez elity. Odrzucili jego propozycję, aby państwo wenezuelskie kontrolowało bogactwa naftowe kraju i redystrybuowało je w sposób bardziej sprawiedliwy.
Taka polityka doprowadziła do dramatycznego spadku ubóstwa i przyczyniła się do rekordowego tempa wzrostu gospodarczego. Sfinansował ogromną ekspansję bezpłatnych, dostępnych usług publicznych (zdrowie, edukacja itp.) oraz wzmocnienie pozycji społeczności poprzez finansowanie oddolnych komitetów sąsiedzkich.
Właśnie dlatego rząd Maduro w dalszym ciągu cieszy się poparciem społecznym – co pokazały wybory i duże demonstracje prorządowe.
Z tego też powodu bogate elity i należące do nich media nieustannie pracują nad obaleniem rządu. Częścią tej kampanii jest dyskredytacja samego poglądu, że potrzeby ludzi mogą mieć pierwszeństwo przed rynkiem.
Dlatego też nie chodzi tu o obronę rządu przed protestującymi. Chodzi o obronę ruchu politycznego biednych przed brutalną reakcją starych elit.
ZNetwork jest finansowany wyłącznie dzięki hojności swoich czytelników.
Darowizna