ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਤਵਾਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ। ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਬਚਾਅ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਨੈਤਿਕ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਹੱਲ!
ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿੰਨੇ ਚਾਹੋ ਮਾਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।
ਠੀਕ ਹੈ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਨਤੀਜੇ ਹੋਣਗੇ (ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਨਹੀਂ), ਪਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਨੈਤਿਕ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਿਪਾਹੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ: ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ। ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ, ਤੁਸੀਂ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੋ - ਤੁਹਾਡੀ ਦੁਨੀਆ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਹੀਂ - ਸੁਰੱਖਿਅਤ। ਜੰਗ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਹੈ: ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਰਾਹ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ। ਪਰ ਜ਼ਾਹਰ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਮੁੱਢਲਾ ਆਯੋਜਨ ਸਿਧਾਂਤ ਹੈ।
ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ, ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ, ਰੂਸ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ। . . ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ . . ਇਸ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਪਵੇਗਾ! ਹੁਣ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਾਰ: ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਕਰੋ, ਗੈਰ ਸੈਨਿਕ ਬਣਾਓ। ਅਸੀਂ ਗ੍ਰਹਿ ਨੂੰ ਮਾਰ ਰਹੇ ਹਾਂ; ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਾਂ। "ਦੁਸ਼ਮਣ" ਨੂੰ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਅਮਾਨਵੀ ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਸਦੇ ਉਲਟ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਪੂਰੇ ਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਨਰਕ ਨੂੰ ਫੈਲਾ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਯੁੱਧ ਹਮੇਸ਼ਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਮੌਤ ਅਤੇ ਤਬਾਹੀ ਦਾ ਇੱਕ ਬੇਅੰਤ ਚੱਕਰ ਬਣਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ - ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਣ ਲਈ।
ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਫਲਸਤੀਨੀ ਲੇਖਕ ਇਮਾਦ ਮੂਸਾ ਇਸ ਨੂੰ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਟਾਈਮਜ਼ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੱਖੋ: “ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਫਲਸਤੀਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਪ੍ਰਭਾਵ - ਭਾਵੇਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ - ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਜ਼ਰਾਈਲੀ ਟੈਂਕਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗਾਜ਼ਾ, ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਜੋ ਦੇਖਿਆ, ਉਹ ਘਟੀਆ, ਉਪਮਾਨਵੀ ਫਲਸਤੀਨੀ ਬਾਰੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦਾ ਖੰਡਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਗਾਜ਼ਾ ਦੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਤਸਵੀਰ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਉਣੀ ਪਈ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਲਪਿਤ ਵਿਸ਼ਵ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਹਿਣਾ ਹੈ, ਕਤਲੇਆਮ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਅਤੇ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਣ ਲਈ ਅਮਾਨਵੀਕਰਨ ਕਰੋ। ”
ਅਮਾਨਵੀਕਰਨ ਦਾ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ! ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਅਣਮਨੁੱਖੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਣਮਨੁੱਖੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਮੌਜੂਦਾ ਯੁੱਧਾਂ 'ਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਲਈ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਬੇਲੀਕੋਜ਼ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਰੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਵੈ-ਜਾਗਰੂਕਤਾ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਲੰਬੇ ਸਦਮੇ ਅਤੇ ਡਰ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਕੁਝ ਦਹਾਕਿਆਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਯੁੱਧਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਕੇ ਵੀਅਤਨਾਮ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮਾਈ ਲਾਈ ਕਤਲੇਆਮ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ 350 ਵਿੱਚ 500 ਤੋਂ 1968 ਨਿਹੱਥੇ ਪੇਂਡੂਆਂ - ਮਰਦਾਂ, ਔਰਤਾਂ, ਬੱਚਿਆਂ - ਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਕੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੌਤਾਂ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ (ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ 2 ਮਿਲੀਅਨ ਤੋਂ ਵੱਧ) ਵਿੱਚ ਜੰਗ ਦੀ ਕੁੱਲ ਲਾਗਤ ਦਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਸੀ, ਪਰ ਕਤਲੇਆਮ ਦੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਅਮਰੀਕੀ, ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਚੇਤਨਾ ਵਿੱਚ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਅਮਾਨਵੀਕਰਨ ਦੀ ਨੈਤਿਕ ਕੀਮਤ ਲਈ ਖੋਲ੍ਹਿਆ।
ਵੀਅਤਨਾਮ ਦੀ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ, ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਕਮਿਊਨਿਸਟਾਂ ਨਾਲ ਲੜ ਰਹੇ ਸਨ, ਨਾ ਕਿ ਅੱਤਵਾਦੀ, ਪਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋ ਹੀ ਅਰਥ ਸੀ: ਨੈਤਿਕ ਸੰਜਮ ਦੇ ਨਾਲ ਮਾੜੇ ਲੋਕ, ਜੋ ਸਿਰਫ਼ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਸੀਮੌਰ ਹਿਰਸ਼, ਪੱਤਰਕਾਰ ਜਿਸਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਕਤਲੇਆਮ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ, ਇਸ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ, ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਨਿਊ ਯਾਰਕਰ ਲੇਖ ਲਿਖਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਕਤਲੇਆਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਭਾਗੀਦਾਰ, ਪਾਲ ਮੇਡਲੋ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ: "(ਮੇਰੀ ਲਾਈ) ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀਅਤਕੋਂਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹੂੰਝਾ ਫੇਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।"
ਉਹ ਸਧਾਰਨ ਹਵਾਲਾ ਹਰ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜਦਾ ਹੈ. ਵੀਅਤਕਾਂਗ, ਹਮਾਸ . . ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ (ਅਸਲ ਜਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਕਥਿਤ) ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਜ਼ਹਿਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ: ਪਿੰਡ, ਹਸਪਤਾਲ, ਸਕੂਲ, ਭਾਈਚਾਰਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਨਾਗਰਿਕ ਹੁਣ, ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਜਮਾਂਦਰੂ ਨੁਕਸਾਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਹਰਸ਼ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਫਿਰ ਚਾਰਲੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਨੇਤਾ, ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਵਿਲਾਇਮ ਕੈਲੀ ਨੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। "ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ," ਮੀਡਲੋ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਪਰ ਦੂਜੇ ਮੁੰਡੇ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ।" ਇਸ ਲਈ ਕੈਲੀ ਅਤੇ ਮੇਡਲੋ “ਅੱਗੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਹੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ”
ਪਰ ਹਰਸ਼ ਹੋਰ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਅਸਲ ਗਵਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਮੀਡਲੋ ਦੇ ਖਾਤੇ ਨੂੰ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੀਡਲੋ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਥੀ ਸਿਪਾਹੀ "ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਕਿੱਥੇ ਬੈਠਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੈਂਡੀ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ।" ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਕੈਲੀ ਅਤੇ ਮੀਡਲੋ ਨੇ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, ਮੀਡਲੋ "ਰੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।"
ਉਹ ਹੰਝੂ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਹਨ, ਤੁਸੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਸਾਨੂੰ - ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਹੜੇ ਪੀੜਤ ਨਹੀਂ ਹਨ - ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਗਲਤੀਆਂ ਲਈ ਸਮੂਹਿਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਅਮਾਨਵੀਕਰਨ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਹਥਿਆਰਬੰਦ dehumanization, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ. ਇਹ ਕਿਉਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲੱਭਦੇ ਹਾਂ?
ਜੰਗ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਕੋਰਾ ਹੈ. ਇਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜਾਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਥਾਮਸ ਜੇਫਰਸਨ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਇੱਕ ਹਵਾਲਾ ਇਸ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ: "ਸ਼ਾਂਤੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸੰਖੇਪ, ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪਲ ਹੈ ਜਦੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਮੁੜ ਲੋਡ ਕਰਨ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।"
ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਾਲਦੇ ਹਾਂ, ਕਲਾ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। . . ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ. ਪਰ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸਾਪੇਖਿਕ ਸੁਰੱਖਿਆ (ਜਾਂ ਨਹੀਂ) ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਸਿਰਫ ਮੌਜੂਦ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇਸਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਬੁਰਾਈ ਦੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ। ਇਹ ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਜੋ ਮਿਲਟਰੀਵਾਦ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਹਰ ਸਾਲ ਗਲੋਬਲ ਆਰਥਿਕਤਾ ਤੋਂ ਲਗਭਗ ਦੋ ਟ੍ਰਿਲੀਅਨ ਡਾਲਰ ਚੂਸਦਾ ਹੈ।
ਰੇ ਐਚਸਨ, ਦੋ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਯੂਕਰੇਨ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਨੇ ਲਿਖਿਆ: “ਪਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦਾ ਖਾਤਮਾ, ਯੁੱਧ, ਸਰਹੱਦਾਂ, ਰਾਜ ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਸਾਰੇ ਢਾਂਚੇ, ਜੋ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਖੇਡਦੇ ਹੋਏ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਅਸਲ ਦੀ ਮੰਗ ਦਾ ਮੂਲ ਕੇਂਦਰ ਹੈ। , ਸਥਾਈ, ਪੈਰਾਡਾਈਮ-ਬਦਲਣ ਵਾਲੀ ਤਬਦੀਲੀ ਜਿਸਦੀ ਸਾਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਸ਼ਾਲ, ਭਾਰੀ ਅਤੇ ਅਕਲਪਿਤ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਤਬਦੀਲੀ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਅਸੰਭਵ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।
ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਆਪਸੀ ਟਕਰਾਅ ਕਦੇ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਸਾਡਾ ਅਣਜਾਣ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਡਰ - ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਾਡੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੇ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜ਼ਮੀਨ) - ਕਦੇ ਵੀ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਅਸੀਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।
ZNetwork ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਇਸਦੇ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਉਦਾਰਤਾ ਦੁਆਰਾ ਫੰਡ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਦਾਨ