“Vooral het welzijn van het volk is altijd het alibi van tirannen geweest, en het biedt het verdere voordeel dat het de dienaren van de tirannie een goed geweten geeft.” - Albert Camus
Onlangs heeft het Federal Bureau of Investigations (FBI) hier in de VS een inval gedaan in de huizen van ten minste acht anti-oorlogs- en sociale rechtvaardigheidsactivisten.
Ik ben zelf een prominente anti-oorlogsactivist en heb grapjes gemaakt dat ik ‘een beetje gekwetst’ ben omdat ik niet ben overvallen en dat ik misschien beter mijn best moet doen. Ook al hebben we de drang om te proberen luchtig te zijn in deze tijd van een toenemende politiestaat, waarbij de burgerlijke vrijheden op de vlucht zijn, toch is het niet grappig als je bedenkt dat de activisten te maken kunnen krijgen met een aantal ernstige aanklachten als gevolg van deze invallen.
Ik heb deze intimidatie zelf op kleinere schaal ervaren en ik weet dat het verdedigen van jezelf tegen een politiestaat die over onbeperkte middelen, tijd en wreedheid beschikt, behoorlijk duur, tijdrovend en vervelend kan zijn.
Er is niets nobels aan een bureau dat zichzelf heeft gereduceerd tot handhavers van een neofascistische politiestaat, hoezeer de FBI ook is geromantiseerd in films, televisie en boeken.
In één geval bijvoorbeeld, vroeg in de ochtend van 24 september, werd bij het huis van Mick Kelly uit Minneapolis de deur ingegooid en door de kamer geslingerd toen zijn partner stoutmoedig vroeg om het bevel van de FBI door het kijkgaatje van de deur te mogen zien. Bij het huis van Jessica Sundin liep ze naar beneden en zag zeven agenten haar huis plunderen terwijl haar partner en kind geschokt toekeken.
Deze invallen hebben angstaanjagende gevolgen voor de meningsverschillen hier in de VS. In de eerste plaats zijn deze Amerikaanse burgers al lange tijd toegewijde anti-oorlogsactivisten die een anti-oorlogsbijeenkomst organiseerden die gewelddadig werd onderdrukt door de Amerikaanse politiestaat in Minneapolis-St. Paul, tijdens de Republikeinse Nationale Conventie van 2008. Omdat de activisten uit Minneapolis integer zijn, hadden ze al aangekondigd hetzelfde te zullen doen als de Democraten daar in 2012 hun congres zouden houden.
Ik heb opgemerkt dat het één ding was om anti-Bush te zijn, maar anti-oorlog te zijn in het tijdperk van Obama wordt door veel mensen niet getolereerd. Als het je ook opvalt: de enige mensen die op de hoogte lijken te zijn van de invallen zijn degenen onder ons die al bij de beweging zijn. Er is geen grote verontwaardiging geweest over deze nieuwe verontwaardiging, noch door de zogenaamde beweging, noch door de bedrijfsmedia.
Ik stel dat als George Bush nog steeds president zou zijn, of als dit zou gebeuren onder een McCain/Palin-regime, er tienduizenden mensen op straat zouden zijn om te protesteren. Dit is een van de redenen waarom een escalatie van de onderdrukking door de politiestaat onder Obama zoveel gevaarlijker is – zelfs nu krijgt hij vrijbrief van precies dezelfde mensen die zich resoluut tegen een dergelijk beleid zouden moeten verzetten.
Ten tweede geloof ik, omdat de invallen plaatsvonden bij feitelijk 'onbezongen' en onbekende, maar zeer actieve arbeiders in de beweging, dat de gecoördineerde huisinvallen in de vroege ochtend bedoeld waren om degenen onder ons die nog steeds het werk doen, te intimideren en bang te maken. Het Obama-regime zou niets liever willen dan dat wij onze mond houden of ondergronds gaan en stoppen met het in verlegenheid brengen van het regime door te wijzen op zijn verbijsterende mislukkingen en zijn duidelijke misdaden. Kijk maar eens hoe de Democraten activisten demoniseren die proberen te wijzen op de ongemakkelijke waarheid dat het land (onder een bijna democratische tirannie) verder afglijdt in een economische ineenstorting, verval van het milieu en een voortdurende oorlog voor enorme winsten.
Barack en Joe, de vrouwelijke commandanten van deze politiestaat, zeggen dat degenen die het lef hebben om kritisch te zijn “slapen” en zich alleen maar moeten “verzetten”. Woordvoerder van het Witte Huis, Robert Gibbs, verklaarde onlangs dat wij van “professioneel links” “drugs-links” moeten zijn. getest” als we niet verslaafd zijn aan de drug van het regime zelf: het Hopium van het propagandateam van Obama.
Het lijkt erop dat, hoewel sommige van degenen die aan het kruis van de nationale veiligheid zijn genageld aan activisme in Zuid-Amerika doen, het grootste deel van het activisme anti-oorlogs- en pro-Palestijnse rechten is. Het steunen van welke Arabier of moslim dan ook, hoe goedaardig of moedig ook, is een zeer gevaarlijke activiteit hier in het Amerika van na 9 september.
Het Hooggerechtshof heeft zojuist besloten (Wilner tegen National Security Agency) dat de National Security Agency (NSA) niet hoefde te onthullen of het gebruik maakte van afluisterpraktijken zonder bevel om advocaten te bespioneren die de buitenwettelijke detentie van gevangenen in Guantanamo Bay, Cuba vertegenwoordigen. Het verkrijgen van arrestatiebevelen, met een goede reden, en het privilege van advocaat en cliënt waren belangrijke principes van het Amerikaanse rechtssysteem, maar zelfs het neofascistische Hooggerechtshof ondermijnt de wet – over ‘activistische’ rechters gesproken!
Niet alleen zijn activisten hier in de Verenigde Staten het doelwit geweest, maar Obama heeft zichzelf op onheilspellende wijze uitgeroepen tot rechter, jury en beul van iedereen die hij als een “bedreiging voor de nationale veiligheid” beschouwt. Dit zijn de acties van een tiran en opnieuw een aanval op onze rechten en op de rechtsstaat van iemand die “volledige transparantie” beloofde van zijn regering.
We hebben vernomen dat Obama's eerste slachtoffer onder zijn presidentiële executieprogramma Anwar al-Awlaki is, een in de VS geboren moslim die zich nu in Jemen bevindt. Zonder bewijs te leveren van de zogenaamde uitvoerbare misdrijven van al-Awlaki en zonder proces voor de rechtbank, heeft Obama zijn moordcommando's op Awlaki losgelaten. Is er iemand die dit leest en niet gelooft, of bang is, dat dit programma snel zou kunnen uitmonden in standrechtelijke executies binnen de grenzen van de VS?
De vader van Al-Awlaki heeft bij de federale rechtbank een motie ingediend om de executie van zijn zoon op te schorten totdat hij zijn grondwettelijk gegarandeerde recht op een eerlijk proces krijgt, maar het ministerie van Justitie van Obama heeft geweigerd mee te werken en stelt dat dit de legendarische, uitgebuite macht zou ‘ondermijnen’. en kortstondige ‘nationale veiligheid’.
Als Obama zich gedraagt als Bush, alleen op steroïden, laat hij ruimschoots zien waarom andere mensen ons land zo haten. Mensen in andere landen zijn lang niet zo blind als Amerikanen. Ze weten dat, ook al ging Obama naar Caïro om te praten over het opbouwen van begrip tussen de VS en de moslimwereld, de daden luider spreken dan woorden en dat de daden van Obama druipen van bloedbad en pijn.
Het is duidelijk dat de onderdrukking van afwijkende meningen hier in de VS, hoewel schandalig en onvergeeflijk, nog niet het niveau heeft bereikt van de McCarthy-heksenjachten van de jaren vijftig.
Hoe langer wij Amerikanen zwijgen over deze onrechtvaardigheden, hoe meer ze zullen blijven voorkomen en escaleren.
Laat je stem horen!
Cindy Sheehan is de moeder van specialist Casey A. Sheehan die op 4 april 2004 in Irak werd vermoord. Sindsdien is ze een onvermoeibare activiste voor vrede en mensenrechten; heeft vijf boeken gepubliceerd, waaronder BESTE PRESIDENT BUSH (Open Media-serie / City Lights-boeken). Sheehan heeft ook haar eigen internetradioprogramma: Zeepkist van Cindy Sheehan, en is in het verleden genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Cindy woont in Oakland, Ca en brengt in haar vrije tijd graag tijd door met haar drie kleinkinderen.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren