Foto door Karolis Kavolelis/Shutterstock
De februari
vergadering van de ministers van Defensie van de NAVO (Noord-Atlantische Verdragsorganisatie), de eerste sinds president Biden aan de macht kwam, onthulden een verouderd, 75 jaar oud bondgenootschap dat, ondanks zijn militaire mislukkingen in Afghanistan en Libië, nu zijn militaire waanzin verandert in twee meer formidabele , nucleair bewapende vijanden: Rusland en China.
Dit thema werd benadrukt door de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin in een Washington Post
opiniestuk voorafgaand aan de NAVO-bijeenkomst, erop aandringend dat "agressief en dwingend gedrag van aangemoedigde strategische concurrenten zoals China en Rusland ons geloof in collectieve veiligheid versterken."
Het gebruik van Rusland en China om meer westerse militaire opbouw te rechtvaardigen, is een sleutelelement in de nieuwe alliantie van de alliantie.
Strategisch concept”, genaamd NATO 2030: United For a New Era, dat bedoeld is om haar rol in de wereld voor de komende tien jaar te bepalen.
De NAVO werd in 1949 opgericht door de Verenigde Staten en 11 andere westerse landen om de Sovjet-Unie en de opkomst van het communisme in Europa het hoofd te bieden. Sinds het einde van de Koude Oorlog is het uitgegroeid tot 30 landen en heeft het zich uitgebreid tot het grootste deel van Oost-Europa, en het heeft nu een lange en aanhoudende geschiedenis van illegale oorlogsvoering, bombardementen op burgers en andere oorlogsmisdaden.
In 1999 lanceerde de NAVO een oorlog zonder goedkeuring van de VN om Kosovo van Servië te scheiden. Bij zijn illegale luchtaanvallen tijdens de Kosovo-oorlog kwamen honderden burgers om het leven, en zijn naaste bondgenoot, de president van Kosovo, Hashim Thaci, staat nu terecht wegens schokkende
oorlogsmisdaden gepleegd onder dekking van de NAVO-bombardementen.
Ver van de Noord-Atlantische Oceaan heeft de NAVO sinds 2001 aan de zijde van de Verenigde Staten gevochten in Afghanistan en in 2011 Libië aangevallen, met achterlating van een
mislukte staat en het veroorzaken van een enorme vluchtelingencrisis.
De eerste fase van de nieuwe herziening van het Strategisch Concept van de NAVO wordt de
NAVO 2030 Reflectiegroep rapport. Dat klinkt bemoedigend, aangezien de NAVO duidelijk en dringend moet nadenken over haar bloedige geschiedenis. Waarom blijft een organisatie die zich nominaal inzet voor het afschrikken van oorlog en het bewaren van de vrede oorlogen beginnen, duizenden mensen vermoorden en landen over de hele wereld achterlatend in geweld, chaos en armoede?
Maar helaas is dit soort introspectie niet wat de NAVO bedoelt met 'reflectie'. In plaats daarvan juicht de Reflection Group de NAVO toe als "de meest succesvolle militaire alliantie uit de geschiedenis", en lijkt een blad uit het Obama-draaiboek te hebben genomen door alleen maar "vooruit te kijken", terwijl het een nieuw decennium van militaire confrontatie tegemoet gaat met zijn oogkleppen stevig op zijn plaats.
De rol van de NAVO in de 'nieuwe' Koude Oorlog is eigenlijk een terugkeer naar haar oude rol in de oorspronkelijke Koude Oorlog. Dit is leerzaam, omdat het de lelijke redenen blootlegt waarom de Verenigde Staten in de eerste plaats besloten de NAVO op te richten, en ze blootlegt aan een nieuwe generatie Amerikanen en Europeanen om ze te onderzoeken in de context van de wereld van vandaag.
Elke Amerikaanse oorlog met de Sovjet-Unie of Rusland zou Europeanen altijd direct in de frontlinie plaatsen als zowel strijders als slachtoffers van massaslachtoffers. De primaire functie van de NAVO is ervoor te zorgen dat de mensen van Europa deze toegewezen rol blijven spelen in de oorlogsplannen van Amerika.
Zoals Michael Klare uitlegt in een
NATO Watch-rapport Wat de NAVO 2030 betreft, is elke stap die de VS met de NAVO zet “bedoeld om deze te integreren in de plannen van de VS om China en Rusland te bestrijden en te verslaan in een totale oorlogsvoering.”
Het plan van het Amerikaanse leger voor een invasie van Rusland, dat eufemistisch 'het Amerikaanse leger in multidomeinoperaties' wordt genoemd, begint met raket- en artilleriebombardementen op Russische commandocentra en verdedigingstroepen, gevolgd door een invasie door gepantserde troepen om belangrijke gebieden te bezetten. en sites totdat Rusland zich overgeeft.
Het is niet verwonderlijk dat de Russische verdedigingsstrategie in het licht van een dergelijke existentiële dreiging niet zou zijn zich over te geven, maar wraak te nemen op de Verenigde Staten en hun bondgenoten met kernwapens.
Amerikaanse oorlogsplannen voor een aanval op China zijn vergelijkbaar, waarbij raketten worden afgevuurd vanaf schepen en bases in de Stille Oceaan. China is niet zo openlijk geweest over zijn defensieplannen, maar als zijn bestaan en onafhankelijkheid worden bedreigd, zou het waarschijnlijk ook kernwapens gebruiken, zoals de Verenigde Staten zouden doen als de standpunten zouden worden omgekeerd. Maar dat zijn ze niet - aangezien geen enkel ander land de offensieve oorlogsmachine heeft die nodig zou zijn om de Verenigde Staten binnen te vallen.
Michael Klare concludeert dat NAVO 2030 "alle alliantieleden verplicht tot een kostbare, allesverslindende militaire competitie met Rusland en China die hen zal blootstellen aan een steeds groter wordend risico op een nucleaire oorlog."
Dus hoe denken de Europese mensen over hun rol in de oorlogsplannen van Amerika? De European Council on Foreign Relations heeft onlangs een diepgaande enquête gehouden onder 15,000 mensen in tien NAVO-landen en Zweden, en heeft gepubliceerd
de resultaten in een rapport getiteld "The Crisis of American Power: How Europeans See Biden's America."
Uit het rapport blijkt dat een grote meerderheid van de Europeanen geen deel wil uitmaken van een Amerikaanse oorlog met Rusland of China en neutraal wil blijven. Slechts 22% zou het steunen om de kant van de VS te kiezen in een oorlog met China, 23% in een oorlog met Rusland. De Europese publieke opinie staat dus haaks op de rol van de NAVO in de Amerikaanse oorlogsplannen.
Wat de transatlantische betrekkingen in het algemeen betreft, beschouwen meerderheden in de meeste Europese landen het Amerikaanse politieke systeem als gebroken en de politiek van hun eigen land als gezonder. Negenenvijftig procent van de Europeanen gelooft dat China binnen tien jaar machtiger zal zijn dan de Verenigde Staten, en de meesten zien Duitsland als een belangrijkere partner en internationale leider dan de Verenigde Staten.
Slechts 17% van de Europeanen wil nauwere economische banden met de Verenigde Staten, terwijl nog minder, 10% van de Fransen en Duitsers, denkt dat hun land de hulp van Amerika nodig heeft bij hun nationale defensie.
De verkiezing van Biden heeft de opvattingen van Europeanen niet veel veranderd ten opzichte van een eerder onderzoek in 2019, omdat ze het Trumpisme zien als een symptoom van dieper gewortelde en langdurige problemen in de Amerikaanse samenleving. Als de
concluderen schrijvers,,Een meerderheid van de Europeanen betwijfelt of Biden Humpty Dumpty weer in elkaar kan zetten.
Er is ook
terugduwen onder Europeanen aan de eis van de NAVO dat de leden 2 procent van hun bruto binnenlands product aan defensie zouden besteden, een willekeurig doel dat
alleen 10 van de 30 leden hebben elkaar ontmoet. Ironisch genoeg zullen sommige staten dat wel doen
het NAVO-doel halen zonder hun militaire uitgaven te verhogen omdat COVID hun BBP heeft gekrompen, maar de NAVO-leden die economisch worstelen, zullen waarschijnlijk geen prioriteit geven aan militaire uitgaven.
Het schisma tussen de vijandigheid van de NAVO en de economische belangen van Europa gaat dieper dan alleen militaire uitgaven. Terwijl de Verenigde Staten en de NAVO Rusland en China vooral als bedreigingen zien, beschouwen Europese bedrijven hen als belangrijke partners. In 2020 heeft China de VS verdrongen als die van de Europese Unie
handelspartner nummer één en eind 2020 heeft de EU een alomvattend akkoord gesloten
investeringsovereenkomst met China, ondanks de zorgen van de VS.
Europese landen hebben ook hun eigen economische betrekkingen met Rusland. Duitsland blijft zich inzetten voor de Nord Stream 2-pijpleiding, een aardgasader van 746 mijl die van Noord-Rusland naar Duitsland loopt – zelfs als de regering-Biden
gesprekken het een "slechte deal" en beweert dat het Europa kwetsbaar maakt voor Russisch "verraad".
De NAVO lijkt zich niet bewust van de veranderende dynamiek van de wereld van vandaag, alsof ze op een andere planeet leeft. Het is eenzijdig
Reflectie groep Het rapport noemt de Russische schending van het internationaal recht op de Krim als een van de belangrijkste oorzaken van de verslechterende betrekkingen met het Westen, en dringt erop aan dat Rusland "het internationale recht weer volledig naleeft". Maar het negeert de veel talrijkere schendingen van het internationaal recht door de VS en de NAVO en de leidende rol in de spanningen die de hernieuwde Koude Oorlog aanwakkeren:
-
meer dan 300,000 bommen en raketten die sinds 2001 door de Verenigde Staten en hun bondgenoten op andere landen zijn afgeworpen;
– Amerikaanse proxy-oorlogen
in Libië en
Syrië, die beide landen in chaos stortte, Al Qaeda nieuw leven inblies en de Islamitische Staat voortbracht;
– de grimmige realiteit van de staat van dienst van de Verenigde Staten als seriële agressor wiens offensief
oorlogsmachine doet de defensie-uitgaven van Rusland met 11 tegen 1 in het niet vallen en die van China met 2.8 tegen 1, zelfs zonder de militaire uitgaven van andere NAVO-landen mee te tellen.
Het falen van de NAVO om haar eigen rol serieus te onderzoeken in wat ze eufemistisch 'onzekere tijden' noemt, zou daarom alarmerender moeten zijn voor Amerikanen en Europeanen dan haar eenzijdige kritiek op Rusland en China, wier bijdrage aan de onzekerheid van onze tijd daarbij verbleekt.
Het kortzichtige behoud en de uitbreiding van de NAVO voor een hele generatie na de ontbinding van de USSR en het einde van de Koude Oorlog heeft op tragische wijze de weg geëffend voor de hervatting van die vijandelijkheden – of misschien zelfs hun heropleving onvermijdelijk gemaakt.
NAVO's
Reflectie groep rechtvaardigt en promoot de hernieuwde Koude Oorlog van de Verenigde Staten en de NAVO door haar rapport te vullen met gevaarlijk eenzijdige dreigingsanalyses. Een eerlijker en evenwichtiger overzicht van de gevaren waarmee de wereld wordt geconfronteerd en de rol van de NAVO daarin, zou leiden tot een veel eenvoudiger plan voor de toekomst van de NAVO: dat het zo snel mogelijk moet worden ontbonden en ontmanteld.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren