Mijn hart doet pijn.
14 dagen in 2009 en wat een jaar was het. Recente hoogtepunten zijn onder meer een jonge ongewapende zwarte man die dat wel was op de grond geplaatst, met zijn handen achter zijn rug, neergeschoten en gedood door een blanke politieagent in een BART-station in Oakland; dijken breken in Tennessee, gemeenschappen overspoelen met een miljard liter giftige steenkoolas die 40 keer groter is dan de lekkage van Exxon Valdez; en natuurlijk de meedogenloze aanval op Gaza die de afgelopen 19 dagen het leven heeft gekost aan 919 Palestijnen, waaronder 384 kinderen en vrouwen. Om nog maar te zwijgen van de economische crisis die heeft geleid tot de ontslagen van organisatoren in het hele land – veel van mijn vrienden zijn werkloos geworden, en belangrijke organisaties (zoals COV-records) die hun deuren moeten sluiten.
[ondertiteling: Op mijn tatoeage staat 'tzedek', wat 'sociale rechtvaardigheid' betekent in het Hebreeuws, en belichaamt een lange geschiedenis van maatschappelijke betrokkenheid en solidariteit met onderdrukte volkeren binnen de Joodse traditie.]
Als jonge Asjkenazische Joodse man ben ik bijzonder geschokt toen ik zag dat sommige leden van mijn Joodse gemeenschap probeerden de moord op kinderen, het gebruik van illegale biologische wapens zoals Witte fosfor en blokkeren van humanitaire hulp. Ik voel me als Jood onveilig in een wereld waar militaristen en demagogen genocide plegen en doen alsof het in mijn naam of in de naam van mijn volk gebeurt. Wat er in Gaza gebeurt, is een politiek en geen religieus conflict, zoals wordt afgekeurd Joden over de hele wereld die solidair zijn met het Palestijnse volk (waaronder enkele van de Palestijnse bevolking). meest religieuze en traditionele chassidim). Zelfs Jon Stewart nam een politiek risico (soort van) bij het veroordelen van de aanslagen.
Wat veel van de bovengenoemde gebeurtenissen met elkaar verbindt, is hun openlijke brutaliteit. De massamoord op het Palestijnse volk, de moedwillige vernietiging van het milieu om onze verslaving aan fossiele brandstoffen aan te drijven, en schietpartijen door de politie zijn zeker geen nieuwe verschijnselen, en vormen een logische uitbreiding van veel van de manier waarop onze instellingen functioneren. Maar wat zowel opmerkelijk als angstaanjagend is, is hoe naakt en onbeschaamd deze recente verschrikkingen zijn geweest.
Oscar Grant werd door de politie vermoord voor een volle BART-metrowagen. zoals toeschouwers filmden het hele ding. Binnen enkele uren waren er tientallen YouTube-video's beschikbaar waarop de hele wereld een ongewapende coöperatieve man in koelen bloede zag neerschieten. Er was geen poging tot rechtvaardiging, geen manier om het onder het tapijt te vegen. Het was duidelijk zichtbaar.
De aanvallen op Gaza werden uitgevoerd op een manier die in een oogwenk miljoenen hartverscheurende foto’s opleverde van het bloedbad dat de wereld rondcirkelde, vergezeld van grafische beschrijvingen van internationale artsen in Gaza. Wat er nu gebeurt is geen ‘oorlog’ – het is erna mensen in een kooi opsluiten, hen uithongeren en hen van alle basisvoorzieningen beroven, waarbij hele gemeenschappen uiteen worden geblazen in het dichtstbevolkte gebied ter wereld. Dat de Israëlische regering beweert dat dit een vergelding is voor Hamas-raketten is een transparante grap, aangezien er in de eerste vijf dagen van de aanval meer Palestijnen stierven dan Israëli's tijdens de afgelopen vijf jaar van raketbeschietingen. En nu proberen de Israëlische rechtse politieke partijen dat ook verbieden Arabische partijen om deel te nemen aan de komende verkiezingen. Het is bijna alsof ze 's ochtends wakker worden en tegen zichzelf zeggen: "Hoe kunnen we onszelf verder delegitimeren, Joden over de hele wereld minder veilig en meer gehaat maken, en daarbij zoveel mogelijk bruine mensen doden als we kunnen?" Bloedbaden zijn geen onbekende voor het Israëlische leger, maar dit soort actie met dit soort zichtbaarheid markeert een nieuw hoofdstuk in het boek 'we doen wat we willen en het kan ons niet schelen wat iemand denkt' over het conflict. Het is allemaal duidelijk zichtbaar.
De TVA steenkoolas lekkage, hoewel niet erg uitgebreid in de media aan bod gekomen, onthult opnieuw de omvang en de openlijke gevolgen van langdurig beleid dat voorheen gemakkelijker te verbergen en te verbergen was voor het publiek.
Dus waar gaat dit allemaal over? Het lijkt erop dat 2009 in veel opzichten een jaar van eerlijkheid is. Onze instellingen ontmaskeren zichzelf en gedragen zich op een manier die misschien altijd al typisch is geweest, maar die vaak wordt omhuld met een smiley erop. Geen schijn of suiker meer. Het is voor mij verbazingwekkend hoeveel mensen de laatste tijd hebben gesproken over hoe, in het licht van de toegenomen schaarste aan hulpbronnen, de economische ineenstorting en een klimaatcrisis die de hele wereld bedreigt overleving van onze soort zijn dat de belangrijkste instellingen in onze samenleving flippen. Als een stuiptrekkend wezen dat naar adem snakt, halen ze uit en verpletteren de dingen om hen heen, waardoor ze onthullen hoe ze werkelijk zijn. Er is een groeiend besef dat ‘doorgaan met de normale gang van zaken’ de meest onwaarschijnlijke en onrealistische toekomst is die we kunnen kiezen.
Er is natuurlijk heel veel reden om te hopen. Eerlijk gezegd zeg ik dat niet alleen om met een positieve noot te eindigen. Ik loop de laatste tijd met diepe dankbaarheid, niet alleen voor mijn eigen leven, maar voor de moed van gewone mensen over de hele wereld. Mensen over de hele wereld organiseren zich als reactie op deze tragedies en sluiten zich aan bij een nieuwe golf van politiek activisme en wereldwijde organisaties. Ik heb meer conversatie en publiek debat over deze kwesties gezien dan ooit tevoren (ook al is dat vaak onder Palestijnse en Israëlische vrienden op mijn Facebook-pagina boven mijn status updates). De progressieve verschuivingen in ons land en internationaal zijn nog steeds sterk – en zelfs versterkt – door deze tragedies, omdat we de kans hebben om duidelijker de vinger op de wortels van onze problemen te leggen en samen te werken om rechtvaardige en duurzame oplossingen te bedenken.
Blijf betrokken. Je kunt geweldige Gaza-updates vinden op oorlogs tijden en Beëindig de bezetting, plus het commentaar van een vriend op Shadia Fayne Woods blog. ColorofChange.org voert een campagne voor Oscar Grant die u hier online kunt steunen. Blijf op de hoogte van de aslekkage van TVA Tennessee op itsgettinghotinhere.org. U kunt ook kopen "Gaza in mijn gedachten" shirts als inzamelingsactie voor medische benodigdheden. Ook, oorlogs tijden heeft het woord verspreid dat het Amerikaans-Arabische Antidiscriminatiecomité (ADC) heeft ontwikkeld op het online Resource Center op www.adc.org. Dit nieuwe instrument, ontworpen om als primaire informatiebron te dienen, omvat verschillende bronnen over de Gaza-aanvallen, waaronder:
- Een feitelijke tijdlijn van de gebeurtenissen voorafgaand aan de Israëlische aanvallen.
- Betrouwbare artikelen over de situatie in Gaza.
- Een lijst met VN-reacties en verklaringen over de tragedie.
- Een lijst met geloofwaardige mediabronnen.
- Een voortdurend bijgewerkte bron over het aantal doden en gewonden.
- Een leerzame link over contact met de media over de tragedie in Gaza.
- Een leerzame link over het contacteren van gekozen vertegenwoordigers, waaronder de nieuwgekozen president Obama.
- Een lijst met protesten, bijeenkomsten en wakes die landelijk plaatsvinden.
Dat is het voor nu.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren