De winkel op de hoek vlakbij waar ik woon in Puebla, Mexico, houdt zijn plastic zakken verborgen onder de toonbank. Kassiers brengen ze alleen naar buiten als iemand erom vraagt, alsof het smokkelwaar is. En in zekere zin is dat ook zo, aangezien plastic tassen al een paar jaar verboden zijn.
Het verbod op plastic tassen voor eenmalig gebruik is in 2011 van kracht geworden 29 van de 32 Mexicaanse staten tussen 2018 en XNUMX 2021. Maar in Puebla, waar sindsdien plastic tassen verboden zijn 2020, 12 tot 13 Er worden dagelijks tonnen plastic zakken ingezameld, en in 2022 zijn de investeringen in de plasticindustrie met 32 procent. Op nationaal niveau is de plasticproductie van het land gemiddeld gegroeid 5.27 procent sinds 2018. E-commerce valt niet onder de verboden, en alleen al in Mexico-Stad genereerden bedrijven als Amazon en Mercado Libre 86,000 ton plastic afval in 2021.
Nu de vuilstortplaatsen overstromen en gemeentelijke overheden andere stortplaatsen uitdiepen nood van de lokale bevolking is het duidelijk dat de verboden weinig impact hebben gehad. Landbouwgronden zijn bezaaid met plastic en afval blokkeert de riolering van de stad, wat tot overstromingen leidt.
Dunne kunststoffen komen snel in het Mexicaanse milieu terecht omdat ze sneller worden afgebroken microplastics, vertelde Alethia Vázquez, expert op het gebied van stedelijk afval en plasticonderzoeker aan de Autonomous Metropolitan University-Azcapotzalco. Waarheid.
Het gebrek aan infrastructuur in Mexico betekent dat lichtere kunststoffen rondwaaien, “gemakkelijk worden getransporteerd door regen en wind”, en als microplastics moeilijker te verwijderen zijn, en vervolgens in de voedselketens terechtkomen, zei ze.
Hierdoor zijn veel van de Mexicaanse rivieren, mangroven en stranden dat wel worden de facto vuilstortplaatsen, en 60 procent van het afval op de stranden van Mexico bestaat uit plastic. Vuilnisbelten vatten vlam, en recentelijk brandde er één in de staat Tlaxcala vier dagen en stoot giftige stoffen zoals dioxines uit. De lokale bevolking daar heeft een rechtszaak aangespannen om de stortplaats te sluiten.
Selene Agustin is een milieuactiviste die een permacultuurproject leidt in de buurt van het Valsequillo-meer in Puebla. We bezochten samen het meer en merkten hoe het plastic dat vanuit een hoofdrivier daarheen werd gebracht zelfs aan de andere kant zichtbaar was en het land bespikkelde. “Boeren hier planten maïs te midden van al het plastic afval,” zei ze, en legde uit dat het meer een Ramsar-gebied is – wat belangrijk betekent voor de biologische diversiteit – het is een toevluchtsoord voor vogels, maar die vogels consumeren de microplastics.
Consumenten, en niet bedrijven, worden met de lasten belast
De staat Oaxaca probeerde verder te gaan dan plastic zakken en al het plastic voor eenmalig gebruik en polyethyleentereftalaat (PET) te verbieden – een doorzichtig plastic dat wordt gebruikt voor flessen, potten en andere verpakkingen in 2022. Maar Coca-Cola daagde via zijn bedrijven Oxxo en Propimex de wet uit en won.
“De plasticindustrie dicteert” wat er gebeurt, zegt Nick Leopold, milieuwetenschapper en coördinator van Oceana Mexico en zijn Oceans Without Plastics-campagne. Truthout. De plasticindustrie in Mexico bestaat uit ruim 5,000 bedrijven en heeft een impact op 80 procent van de productieactiviteiten, waaronder verpakkingen, algemene consumptie, bouw, auto's en elektronica.
“De reden waarom kunststoffen voor eenmalig gebruik worden gebruikt, is simpelweg omdat ze winstgevender zijn, niet omdat er geen betere alternatieven zijn”, voegde hij eraan toe.
De drankenindustrie is van geretourneerde en opnieuw gevulde glazen flessen overgegaan op plastic flessen, zodat ze kunnen wisselen als ze dat willen, betoogde hij. “Deze industrieën gebruiken kunststoffen in buitensporige hoeveelheden, en vaak voor de behoeften die ze zelf hebben geproduceerd.”
Ondertussen zijn het vaak de grootste plasticvervuilers die recycling bevorderen greenwash hun verantwoordelijkheid op de consument af te schuiven, op een vergelijkbare manier als het verbod op plastic tassen en het dwingen van consumenten tassen te kopen. De grootste PET-recyclingfabriek in Mexico, genaamd PetStar, is gekoppeld aan Coca-Cola – de top plasticvervuiler wereldwijd.
Bedrijven zullen alleen alternatieven voor kunststoffen gebruiken als “het verplicht is of als er een concurrentievoordeel is in termen van kosten of in termen van merkimago”, aldus Vázquez.
Door de VS en het IMF geproduceerde afhankelijkheid van kunststoffen
Mexicanen kopen niet altijd in plastic verpakte producten in supermarkten. Traditioneel kopen Mexicanen voedsel in vlooienmarkt of straatmarkten in de open lucht, waar boodschappen zoals granen, rijst, vis en meer op gewicht worden gekocht in plaats van in merkverpakkingen.
Je kunt je kruik meenemen naar de markt om hem te laten vullen met sap, in plaats van verpakt sap te kopen en eieren en granen per kilo te kopen in de supermarkt. Maar supermarkten als Walmart overtreden deze gebruiken, en “elke keer dat er een poging is gedaan om iets te doen om deze problemen te beteugelen, lanceert de plasticindustrie zeer krachtige campagnes en investeert ze veel geld en moeite om terug te dringen”, aldus Leopold. De eerste Walmart arriveerde in het land 1962rond dezelfde tijd dat kunststoffen massaal werden geproduceerd.
Afval in Mexico was vroeger minimaal en grotendeels biologisch afbreekbaar, maar het nam enorm toe toen in 1992 de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) werd ondertekend met de VS en Canada, onderzoeker Juanita Ochoa Chi vertelde La Jornada del Oriente.
NAFTA en door het IMF opgelegd neoliberalisme (vanaf 1983), leidde tot armoede, privatisering, deregulering en extreem consumentisme in Mexico, evenals de vernietiging van traditionele voedingsgewoonten en de vervanging ervan door een junkfoodcultuur, betoogde de Mexicaanse socioloog Asa Cristina Laurell.
“De onophoudelijke accumulatie gekoppeld aan het gebruik van fossiele brandstoffen heeft bepaalde levensstijlverwachtingen genormaliseerd, en nu zijn kunststoffen overal … er is een indrukwekkende productie- en distributieketen van kunststoffen. Kunststoffen zitten in kleding, schoenen, voedselcontainers en verpakkingen. Het verbieden van plastic tassen heeft nauwelijks invloed op de sector”, zegt Agustin.
De armen verdragen het afval van de rijken
De VN heeft tsprak over het “begin van het einde van de plasticvervuiling” in de aanloop naar de vervuiling ervan bindende mondiale overeenkomst. In 2022 keurde de Milieuvergadering van de Verenigde Naties een resolutie goed resolutie over plasticvervuiling, waaronder het in kaart brengen van het probleem, het benadrukken van het belang van duurzaam ontworpen producten en het bijeenroepen van een intergouvernementeel onderhandelingscomité om tegen eind dit jaar met een bindende overeenkomst te komen. Daarom is het belangrijk om te overwegen welke entiteiten en landen plastic produceren en wie erdoor wordt beïnvloed.
Terwijl de Mexicaanse overheid schat dat elke persoon gemiddeld 66 kilogram plastic per jaar consumeert de gemiddelde persoon in de VS 221 kilogram. Bovendien is meer dan de helft van het plastic afval voor eenmalig gebruik wereldwijd terug te voeren op gewoon plastic afval 20 petrochemische bedrijven.
“Een paar mensen veroorzaken het grootste deel van de milieucrisis en wij, de meerderheid, lijden eronder”, zei Agustin. “Dus wie moet zijn bewustzijn vergroten? Ik zou zeggen: deze mensen die alle schade veroorzaken. Maar dit verbod op plastic zakken is meer tegen ons, de meerderheid, gericht.”
Maar voor de Amerikaanse regering is Mexico een “beste perspectief voor Amerikaanse exporteurs van kunststoffen. De VS hebben een grote plasticrecyclingfabriek in Mexico, gerund door Direct Pack Recycling. Greenpeace omschrijft dit als een voorbeeld van “plastic afvalkolonialisme”, aangezien de fabriek haar plastic pellets en verpakkingen terugstuurt naar de VS, terwijl ze grote hoeveelheden Mexico-water verbruikt (197 miljoen liter per jaar) in een regio die gevoelig is voor droogte.
Mexico is de grootste importeur van Amerikaans plastic in Latijns-Amerika. De verzendingen van de VS naar Mexico zijn tussen 2019 en 2021 verdubbeld 167,548 ton. Er is een gebrek aan transparantie over wat er met dat afval gebeurt, maar Leopold zei dat Mexico al genoeg eigen plasticafval heeft dat het niet recycleert, dus het is onwaarschijnlijk dat het grootste deel van die import wordt gerecycled.
Het sturen van plastic afval naar Mexico “onder het mom van recycling” bestendigt alleen maar “milieu-onrechtvaardigheid”, Larisa de Orbe, een coördinator van milieu-academici, vertelde Greenpeace Mexico.
“Waarom zouden landen in het Mondiale Zuiden moeten omgaan met dit afval dat in het Mondiale Noorden is gecreëerd?” vroeg Leopold. Hij merkte op dat de ongelijkheid zich uitstrekt tot de plasticfabrieken, die doorgaans in armere gebieden gevestigd zijn en negatieve gevolgen voor de gezondheid hebben. “In deze armere gebieden hebben deze gemeenschappen minder bescherming tegen deze grote industrieën, en er is geen geld om ze te monitoren, om ervoor te zorgen dat ze op de juiste manier vervuiling uitstoten … dus vervuilen ze het milieu en hebben gevolgen voor de lokale bevolking,” zei hij.
Onlangs hebben multinationale ondernemingen met hun hoofdkantoor in de VS dat ook gedaan gebruikt de “nieuwe NAFTA” (de overeenkomst tussen de Verenigde Staten, Mexico en Canada, of USMCA) om Canada ervan te weerhouden bepaalde soorten plastic voor eenmalig gebruik te verbieden, met het argument dat de maatregel neerkomt op een “niet-tarifaire barrière”. Zo ook zakelijke belangen aangehaald USMCA-bepalingen om de Mexicaanse wet aan te vechten die waarschuwingen op het etiket van junkfood vereist, en in het algemeen kunnen Amerikaanse bedrijven de overeenkomst gebruiken wanneer de Mexicaanse regelgeving of wetgeving hun bedrijfsactiviteiten beïnvloedt.
Er wordt meer geld uitgegeven aan bedrijfsafval dan aan mensenrechten
Bovendien beschikken mondiale zuidelijke landen zoals Mexico over minder middelen om afval te beheren en eventuele verboden op plastic af te dwingen. De jaarlijkse federale begroting van de VS ($6.9 biljoen), is bijvoorbeeld ongeveer 13 keer zo groot als die van Mexico (9.07 biljoen pesos of 531 miljard dollar), ondanks dat het bevolkingsaantal grofweg is verdubbeld.
Afvalbeheer “vereist technologie en een budget”, zei Vázquez. “In Mexico wordt afval beheerd op gemeentelijk niveau, en veel van de 2,500 gemeenten in het land, vooral de kleinere of in afgelegen plattelandsgebieden, hebben letterlijk niet de middelen om dat te doen.” Sommige 17 procent van Mexico heeft geen afvalinzameling, en deze regio's verbranden uiteindelijk hun afval of dumpen het in rivieren en valleien.
Puebla mag dan wel een verbod op plastic tassen hebben, maar tussen 2020 en 2022 beschikte het land niet over de middelen om kwestie een enkele boete voor het gebruik van plastic zakken. Mexico-Stad, een rijker gebied, werd gesloten 14 winkels tijdelijk gesloten wegens overtreding van het verbod tussen januari 2022 en augustus 2023, en één Sam's Club werd definitief gesloten wegens herhaalde overtredingen. De autoriteiten van Mexico-Stad beweren ook dat ze hebben uitgegeven 70,000 boetes voor bedrijven.
Maar ondanks een gebrek aan middelen om de verboden af te dwingen, geeft Mexico nog steeds meer uit aan het verzamelen en beheren van door bedrijven geproduceerd afval dan aan dringende mensenrechtenbehoeften. In 2021, Mexico-Stad besteed 53 miljoen pesos voor het beheer van e-commerce-verspilling – meer dan er is uitgegeven aan de Raad ter voorkoming en uitbanning van discriminatie (26 miljoen pesos) of ter bescherming van fietsers en voetgangers (9 miljoen pesos).
“Plastic verpakkingen zijn goedkoper voor bedrijven, maar belastinggeld wordt gebruikt om het gegenereerde afval te beheren, dus uiteindelijk betaalt de samenleving”, zegt Leopold.
Verder is een groot deel van de enorme informele sector in Mexico afhankelijk van de verkoop van straatvoedsel of artikelen als goedkoop plastic speelgoed, en de overgang naar biologisch afbreekbare voedselschalen of -zakken zou verkopers kosten 25 keer meer. Vázquez merkte op dat het in de informele sector moeilijk is om alleen maar belasting te heffen of registratiesystemen te implementeren, waardoor “er zelfs nog minder controle is over de kunststoffen die ze gebruiken.”
Vooruit gaan
Terwijl Leopold's Oceana Mexico campagne heeft gevoerd op straat en op universiteiten, enquêtes heeft gehouden en handtekeningen voor petities heeft verzameld, heeft de organisatie ontdekt dat de meerderheid van de mensen in Mexico-Stad zich bewust is van en kritisch is over de vervuiling door plastic. Ongeveer 97 procent van de ondervraagden in de 16 stadsdelen van de stad verklaarde dat ze willen dat e-commerce-plastics worden gereguleerd. Volgens een ander onderzoek van P-Studios: 84 procent van de mensen in Mexico-Stad vindt dat het oplossen van het plasticprobleem onderdeel moet zijn van de voorstellen van de kandidaten nu de nationale verkiezingen van juni naderen.
Voor Vázquez omvat de oplossing zowel wettelijke verplichtingen als fiscale prikkels. Maar ze benadrukt: “Als dingen worden verboden, betekent dat niet dat de behoefte aan het product verdwenen is… dus moeten verboden gepaard gaan met reflecties over hoe aan de behoefte kan worden voldaan.”
“Producenten (van kunststoffen) moeten verantwoordelijk worden gehouden, en omdat het Mondiale Noorden een grotere aansprakelijkheid heeft, moet het proportioneel bijdragen aan de oplossingen”, aldus Leopold.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren