De nieuwe film ‘War Made Easy: How Presidents and Pundits Keep Spinning Us to Death’ maakt het argumenteren tegen oorlogen gemakkelijk. Als je in debat gaat over oorlog, maak dan gewoon de punten die in deze film naar voren worden gebracht zo duidelijk, of – beter nog – overtuig een oorlogsaanhanger om de film te bekijken. Het beste van alles zou zijn om iedere Amerikaan ervan te overtuigen het gelijknamige boek van Norman Solomon, waarop de film is gebaseerd, te lezen.
Het boek heeft de grootste diepgang, maar de film heeft veel toe te voegen, zelfs voor degenen die het boek hebben gelezen. Het is gewoonweg verbluffend om deze briljant gemonteerde video te zien waarin talloze voormalige presidenten identieke regels gebruiken om even frauduleuze oorlogen te promoten, en om te zien hoe de media de propaganda voor elke nieuwe oorlog dezelfde basisdraai geven. De kwaliteit van de video verbetert; de harteloze wreedheid en het bedrog blijven hetzelfde.
We denken graag dat de media de afgelopen jaren drastisch slechter zijn geworden, maar Solomon en verteller Sean Penn maken overtuigend duidelijk dat de fundamentele leugens die worden gebruikt om oorlogen aan het Amerikaanse publiek te verkopen de afgelopen vijftig jaar niet zijn veranderd. De campagne van de regering-Bush om het land op basis van leugens ten oorlog te trekken in Irak leek opmerkelijk veel op het gebruik van de media door president Lyndon Johnson toen hij de Dominicaanse Republiek wilde aanvallen, en op dat van Reagan toen hij geneigd was Grenada binnen te vallen, om nog maar te zwijgen van het gebruik van de media van Bush. de Eerste toen Panama zijn gekozen slachtoffer was. In feite trekt Solomon verontrustende parallellen met de leugens van Johnson en Nixon over Vietnam, die van Reagan over Libië en Libanon, die van Bush de Eerste over de Eerste Golfoorlog en over Haïti, die van Clinton over Haïti, Joegoslavië, Soedan, Afghanistan en Somalië, en Bush Jr. .'s maar al te recente leugens over Afghanistan. Er lijkt gewoon niets nieuws te zijn aan het feit dat een president dit land ten oorlog voert op basis van lachwekkende leugens waar iedereen die oplet nooit in is gevallen. Degenen die deze oorlogsleugens niet leren doorzien, zijn veroordeeld om meer oorlogen te voeren, en hoe meer van dergelijke oorlogen we achter ons laten, hoe meer we de schuld moeten krijgen van het toestaan van elke nieuwe.
De film besteedt speciale aandacht aan de leugens die ons naar Irak hebben geleid tijdens de meest recente invasie en bezetting. We zien beelden van hoe de Amerikaanse media berichtten over het incident in de Golf van Tonkin, en we zien hoe dit parallel loopt met de berichtgeving over de presentatie van Colin Powell bij de Verenigde Naties. Salomo maakt het belangrijke punt dat oorlogsleugens doorgaans algemeen als zodanig worden erkend op het moment dat ze worden gebruikt, maar dat afwijkende meningen uit de media worden geweerd en vervolgens uit de geschiedenis worden gewist. Solomon laat ons Britse kranten zien die de leugens van Powell bespotten de dag nadat hij ze had geuit. En we zien hoe Phil Donahue de oorlogshype uitdaagt met gasten in zijn show, waaronder Phyllis Bennis en Jeff Cohen. MSNBC annuleerde de show van Donahue omdat hij tegen de oorlog was. Nu horen we experts beweren dat op het moment dat deze oorlog begon niemand de beweringen van het Witte Huis in twijfel trok. Er zijn zelfs nieuwe leugens gepresenteerd als verdere herzieningen van de geschiedenis, zoals de bewering van president Bush dat Irak de wapeninspecteurs eruit heeft gezet. (In werkelijkheid trok Bush ze eruit om met de bombardementen te beginnen). Wat dit beeld natuurlijk compliceert, is de volslagen waanzin van vice-president Dick Cheney, die vandaag de dag nog steeds dezelfde beweringen over Irak en Al Qaeda doet als vóór de oorlog.
In “War Made Easy” zien we hoogtepunten uit de berichtgeving in de media over de huidige oorlog, waaronder veel verheerlijking van hightech wapens. De boodschap die ons wordt gevoed, zo benadrukt Solomon, is dat bombarderen op afstand met ‘precisiewapens’ moreel is, terwijl het vastbinden van een bom en het plegen van zelfmoord immoreel is. Deze verdraaiing van de moraliteit, waarbij de nadruk alleen wordt gelegd op de gevolgen van iemands daden voor zichzelf, maakt deel uit van een Amerikaanse kijk op oorlog in een tijd waarin we zijn verschoven van 10% van de oorlogsdoden als burger in de Eerste Wereldoorlog naar 90% als burger in de Eerste Wereldoorlog. huidige invasie en bezetting van Irak.
Terwijl we tussen schandalige en weerzinwekkende nieuwsbeelden naar Salomo's stem van gezond verstand luisteren, beginnen we ons beter te realiseren dat het grote verhaal van deze oorlog en bezetting niet is waar de media over bericht, en zelfs niet de Amerikaanse militaire sterfgevallen waar de vredesbeweging van houdt. waar we ons op moeten concentreren, maar eerder op de slachting van honderdduizenden onschuldige niet-Amerikanen.
Het zogenaamde Vietnam-syndroom, zegt Solomon, wordt verkeerd begrepen als Amerikaans publiek verzet tegen oorlogen met te veel Amerikaanse slachtoffers. Solomon wijst erop dat het publiek de Tweede Wereldoorlog steunde, maar zich snel tegen de oorlog in Vietnam keerde en zich nog sneller tegen de bezetting van Irak keerde. Het verschil is niet het aantal doden, maar eerder de publieke overtuiging dat de oorlog gebaseerd is op bedrog. Het Amerikaanse publiek is nooit gaan geloven dat de Tweede Wereldoorlog gebaseerd was op leugens, maar toen het wel tot die overtuiging over deze andere twee oorlogen kwam, nam de steun voor de oorlogen dienovereenkomstig af.
Salomo wijst er echter op dat als een oorlog eenmaal is begonnen, het beëindigen ervan een stuk moeilijker is dan het voorkomen ervan. Allerlei kant-en-klare propaganda ondersteunt het gaande houden van een oorlog. Uitdrukkingen als ‘cut and run’, ‘blijf op koers’ en ‘steun de troepen’ worden bij elke nieuwe oorlog nieuw leven ingeblazen. En dit verdringt de vraag waar de oorlog werkelijk voor wordt gevochten, zelfs nadat de oorspronkelijke rechtvaardigingen voor de oorlog volledig als leugens zijn ontmaskerd.
In plaats van deze traditionele propaganda in twijfel te trekken, wenden tegenstanders van oorlogen zich vaak tot zachtere kritiek, zoals de bewering dat de oorlog niet te winnen is, verkeerd is behandeld of tot een moeras heeft geleid. Maar deze argumenten betwisten niet de moraliteit of legaliteit van het lanceren van agressieve buitenlandse oorlogen. En dat is wat wij moeten doen. Mogelijk krijgen we niet veel kansen meer.
Meer informatie over de film en koop een exemplaar:
http://warmadeeasythemovie.org
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren