“Vier dingen die je in het leven moet leren: helder denken zonder haast of verwarring; Om oprecht van iedereen te houden; Om in alles met de hoogste motieven te handelen; Om zonder aarzeling op God te vertrouwen.”
-Helen Keller
Tijdens dit Memorial Day-weekend 2006 kies ik ervoor om drie grote strijders van de strijd voor gerechtigheid, vrede en een wereld gebaseerd op liefde te herdenken: Anne Braden, Damu Smith en Victoria Gray-Adams.
Anne overleed begin maart, Damu begin mei en Victoria bevindt zich terwijl ik dit schrijf in een hospice-situatie in haar huis in Petersburg, Virginia.
Degenen die hen kenden en met hen samenwerkten, weten wat we verloren hebben.
Het waren allemaal langeafstandslopers die alles gaven wat ze konden, totdat ze fysiek niet meer in staat waren om nog meer te geven.
Ze waren allemaal fundamenteel toegewijd aan antiracisme. Ik herinner me een tijd met Vickie in de jaren '80, waarin ze het gevoel had dat er mogelijk sprake was van racisme op het werk in de manier waarop ik en anderen een bijeenkomst hadden georganiseerd waarin zij een belangrijke rol zou spelen. Voorafgaand aan die bijeenkomst ontmoetten zij, ikzelf en een aantal anderen elkaar om zich erop voor te bereiden, en ik voel nog steeds haar ogen op mij gericht, haar geleerde houding en haar duidelijke vragen die probeerden door te dringen tot de bodem van wat er was gebeurd. Naarmate ze meer leerde en een aantal andere dynamieken op het werk begon te begrijpen, ontspande ze zich en maakte duidelijk dat ze mij niet in de eerste plaats zag als de schuldige, wat een grote persoonlijke opluchting was. Onze relatie is sindsdien verdiept en gegroeid.
Annes antiracisme had ongetwijfeld een impact op duizenden mensen, waarschijnlijk nog veel meer. Ruim vijftig jaar lang, aan het werk in het diepe Zuiden, kwamen zij en ruim de helft van die jaren haar man Carl op tegen segregatie en voor raciale rechtvaardigheid, ongeacht de prijs, en die prijs was er. Haar boek, The Wall Between, is een klassieker die gelezen zou moeten worden door alle blanke mensen die de diepten van racisme willen begrijpen, zodat ze betrouwbare bondgenoten van gekleurde mensen kunnen worden.
Damu had een serieuze betrokkenheid bij milieu- en vredeskwesties. Hij richtte twee organisaties op, het National Black Environmental Justice Network en Black Voices for Peace, die het bewustzijn en het activisme rond deze kwesties in de Afro-Amerikaanse gemeenschap versterkten, terwijl hij tegelijkertijd actief werkte in multiraciale of overwegend blanke milieu- en vredesbewegingen. . Hij bracht zijn toewijding aan zowel de verheffing van zijn gemeenschap als de opbouw van “de geliefde gemeenschap” van alle mensen die streven naar gerechtigheid en vrede in de praktijk.
Ze leken alle drie op elkaar in die zin dat ze politiek werk verrichtten op een manier die een breed bereik had, die bewust bekrompenheid en sektarisme verwierp en die besefte dat sociale verandering tot stand komt door een combinatie van trouw werk van toegewijde organisatoren en de bereidheid van grote aantallen mensen. mensen om vastberaden actie te ondernemen. Anne en Vickie waren leiders van de burgerrechtenbeweging van de jaren vijftig en zestig toen Damu volwassen werd.
Het waren allemaal diep spirituele mensen die op God vertrouwden en erin geloofden. Het lijdt geen twijfel dat dit geloof een grote bron van kracht voor hen was. Het zorgde ervoor dat hun ogen, hun hart, hun geest en hun ziel gefocust bleven op de prijs van een totaal andere wereld.
Toch droeg geen van hen, zoals ik hun leven heb ervaren, deze overtuigingen ‘op de mouw’. Veel mensen die hen kenden, maar niet goed, waren zich waarschijnlijk niet bewust van hun bewuste spiritualiteit.
Ik weet niet of iemand van hen ooit de hierboven aangehaalde woorden van Helen Keller heeft gezien, maar ik zou verwachten dat als ze dat zouden doen, ze zich ermee zouden identificeren. Ze hadden allemaal, net als Helen Keller, geen zin in een systeem dat bedrijfswinsten boven rechtvaardigheid en een gezond ecosysteem stelt.
Zonder twijfel deden ze allemaal hun best ‘om in alles met de hoogste motieven te handelen’.
Laten we op deze Memorial Day in het jaar van hun dood Anne, Damu, Vickie en al degenen die het geloof hebben behouden tot de dag van hun dood herdenken, voorbeelden waaruit we kracht kunnen putten en die we in de toekomst zo goed mogelijk kunnen navolgen.
Ted Glick is actief bij de Climate Crisis Coalition
(www.climatecrisiscoalition.org) en het Independent Progressive Politics Network (www.ippn.org). Hij is te bereiken op [e-mail beveiligd] of postbus Box 1132, Bloomfield, NJ
07003.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren