Gedurende de afgelopen vijf jaar sinds ik terugging naar Charlottesville, Virginia, heb ik nog geen enkel gewelddadig incident meegemaakt, voorafgaand aan de recente golf van gruwelijke massamoorden. Er was misdaad, maar ik had het nog nooit gezien. Ik had er alleen over gehoord in de lokale media. Eerst was er een jonge vrouw die liftend werd opgepakt en vermoord. Dat is inmiddels vele maanden geleden. Toen werd er vanuit het niets een man uit Charlottesville aangevallen, hoog in de bergen, en niet daadwerkelijk in Charlottesville. Recentelijk zou een student van de Universiteit van Virginia zijn vriendin hebben vermoord; dit haalde nationaal nieuws, blijkbaar omdat ze allebei lacrossespelers waren.
Dat was de situatie voordat het bloed begon te stromen. Charlottesville was het soort stad waar moord zo zeldzaam was dat elke gebeurtenis ervan publiekelijk werd besproken en tot in detail werd gerouwd. Iedereen leefde mee met de slachtoffers, of ze ze nu kenden of niet. Dat is allemaal veranderd.
De verandering kwam toen ik hoorde dat de goede mensen van Charlottesville, zo'n 40,000 man sterk, bij elkaar waren gekomen, centen hadden geknoeid, hun middelen hadden gebundeld en een fonds van $ 345 miljoen hadden bedacht voor het vermoorden van vreemden. Hoe is dit gebeurd? Er was geen groot initiatief en veel organisatie nodig. Het was meer een daad van verstrooidheid. Als je ernaar wordt gevraagd, zal een grote meerderheid van de inwoners van Charlottesville je vertellen dat ze tegen zijn wat ze doen, en de meesten van hen zullen uitleggen dat het voor hen niet helemaal duidelijk is wat ze precies doen. Niettemin hebben ze de afgelopen anderhalf jaar hun geld in een hoger tempo in dit fonds gestort.
Sta mij toe het uit te leggen. Met de volledige steun van de vertegenwoordigers van Charlottesville en Virginia in het Congres zijn de inwoners van Charlottesville gefactureerd of in de schulden gestoken voor betalingen van 115 miljoen dollar ter dekking van de illegale oorlogen die worden gevoerd in Irak, Afghanistan en Pakistan. Dit prijskaartje omvat niet de rentebetalingen op de schulden, de kosten van de zorg voor veteranen, of de impact van de oorlogen op de brandstofprijs en de bredere economie. Volgens een zeer conservatieve schatting moeten we de directe kosten met minstens drie vermenigvuldigen om tot een volledig resultaat te komen. Het toevoegen van herstelbetalingen voor wat we hebben gedaan zou het totaal nog verder verhogen.
Deze oorlogen hebben al meer dan een miljoen mensen het leven gekost. Het proportionele aandeel van Charlottesville in dat aantal hoofdhuid is minstens 115. Voor 345 miljoen dollar hebben we 115 mensen gedood. Dat is één persoon voor elke drie miljoen dollar, of één persoon voor elke miljoen dollar aan directe betalingen aan de oorlogen. Stel je voor dat de lokale media in Charlottesville ons een verzadigde berichtgeving zouden geven over de levensverhalen van elk van die moordslachtoffers. Stel je voor dat we hun gezichten, hun jeugd, hun vrienden en geliefden zouden kennen. Stel je voor dat er op reclameborden beloningen zouden worden aangeboden voor tips die zouden leiden tot de vervolging van hun moordenaars.
Dan zijn er nog de vele mensen die we voor elke drie miljoen dollar hadden kunnen redden van gemakkelijk te voorkomen sterfgevallen, in de Verenigde Staten en daarbuiten. Er zijn kinderen zonder schoon water, ziekten zonder genezing en werkplekken zonder veiligheidsnormen. We hebben miljoenen mensen vermoord waar we niet eens aan hadden gedacht. Stel je voor dat we grondig kennis zouden maken met al hun verhalen. Wat als we onze volledige 3 miljoen dollar in groene energie zouden steken en BP-stations uit Charlottesville zouden verbieden? Het National Priorities Project biedt deze alternatieven voor wat Charlottesville tot nu toe heeft uitgegeven. (Ik heb alle cijfers, die gebaseerd waren op 345 miljoen dollar, vermenigvuldigd met drie om een vollediger telling te krijgen.) In plaats van een zinloze, moorddadige, illegale oorlog had Charlottesville kunnen kiezen:
69,579 mensen die een jaar lang gezondheidszorg met een laag inkomen ontvangen OF
5,871 politie- of sheriffpatrouilleofficieren voor één jaar OF
6,435 brandweerlieden gedurende één jaar OF
36,411 Beurzen voor universiteitsstudenten voor één jaar OF
64,764 studenten ontvangen Pell Grants van $ 5550 OF
125,637 kinderen die een jaar lang gezondheidszorg met een laag inkomen ontvangen OF
47,424 voorsprongplaatsen voor kinderen voor één jaar OF
63,840 huishoudens met hernieuwbare elektriciteit – fotovoltaïsche zonne-energie voor één jaar OF
5,055 basisschoolleraren voor één jaar OF
170,241 huishoudens met hernieuwbare elektriciteit-windenergie gedurende één jaar
Vergeet niet dat dit een stad is met 40,000 inwoners. We hebben geen 170,000 huishoudens om van groene energie te voorzien. We hadden meer dan één van deze categorieën volledig kunnen financieren. We hadden zonne- en windenergie aan elk huis kunnen geven en een nationale norm kunnen stellen, en toch al onze kinderen studiebeurzen kunnen geven. Allemaal. Hadden we dat moeten doen of hadden we de minst bedeelden in de wereld moeten helpen? Wij zouden moeten kiezen. In plaats daarvan hebben we gekozen voor massamoord.
Maar ik hoor Charlottesvillians al zeggen: wij zijn tegen oorlogen, we kunnen er niets aan doen, en oorlogen zijn niet hetzelfde als moord. Maar juridisch gezien zijn deze oorlogen precies hetzelfde als massamoord. Artikel VI van de Amerikaanse grondwet maakt verdragen dat wij partij zijn bij de hoogste wet van het land. Eén zo’n verdrag is het Handvest van de Verenigde Naties. Dat handvest maakt oorlog illegaal, behalve onder twee buitengewone omstandigheden. Het ene zou gebeuren als de Irakezen, Afghanen of Pakistanen hier zouden komen en ons zouden aanvallen. Dan zouden we het recht op zelfverdediging hebben. (Vandaar de propagandistische noodzaak om een misdaad van een handjevol Saoedi’s af te schilderen als een oorlogsdaad van Afghanistan en Irak.) De andere zou zijn als de VN-Veiligheidsraad een invasie zou goedkeuren, maar in het geval van Afghanistan en Irak weigerde, en in het geval van onze drone-oorlog tegen Pakistan hebben we er nooit naar gevraagd.
Zijn de inwoners van Charlottesville tegen wat er met meer van hun geld wordt gedaan dan met wat dan ook? We dumpen tien keer zoveel oorlogsgeld in het Pentagon voor zijn dagelijkse zaken, en het oorlogsgeld komt daar nog eens extra bij. Er is geen geld voor scholen of bibliotheken, woningen of parken. Waarom? Omdat meer dan de helft van elke federale belastingdollar die uit Charlottesville komt in de moordmachine gaat. Hetzelfde geldt voor alle omliggende steden en provincies, maar internationaal onderscheidt Charlottesville zich als buitengewoon. Wij besteden meer van ons geld aan oorlogvoering dan de rest van de wereld bij elkaar. Dit is de reden waarom andere rijke landen dan de onze gezondheidszorg, betaald ouderschapsverlof, betaalde vakanties, gratis studeren en zoveel andere dingen hebben waar we niet eens van dromen of waar we de mogelijke afwegingen voor berekenen. En daarom hebben sommige arme landen voordelen die onze rijke landen zich niet kunnen veroorloven.
Zijn wij hier tegen? Sommigen van ons waren dat vroeger wel. Toen ons congreslid Republikein was, hebben we deze gang van zaken in de media aan de kaak gesteld, zijn kantoor gebeld, zijn kantoor gepikeerd en naar de gevangenis gegaan omdat we in zijn kantoor zaten. Maar de afgelopen anderhalf jaar, terwijl het militaire budget en het oorlogsbudget beide zijn gestegen, hebben we bijna niets gezegd. Een kleine groep van ons is begonnen met het organiseren van protesten bij het kantoor van het nieuwe Democratische congreslid, maar wij zijn de enigen van wie hij iets hoort. We hebben twee keer veel tijd in zijn kantoor doorgebracht, en ik denk dat ik zijn telefoon daar in totaal twee keer heb horen rinkelen. Niemand belt. En iedereen die niet belt, communiceert zijn goedkeuring over de massamoord op individuele, opmerkelijke en dierbare mensen.
Congreslid Tom Perriello staat op het punt te stemmen voor nog eens 33.5 miljard dollar om de oorlog in Afghanistan te laten escaleren. Zijn telefoonnummer is (434) 293-9631.
David Swanson is de auteur van het nieuwe boek "Daybreak: Undoing the Imperial Presidency and Forming a More Perfect Union" van Seven Stories Press. Je kunt het bestellen en ontdekken wanneer de tour in jouw stad plaatsvindt: http://davidswanson.org/book.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren