Gilbert Achcar is de auteur van De botsing van barbarijen: 11 september en het ontstaan van de nieuwe wereldwanorde (Monthly Review Press, 2002) en Eastern Cauldron: Islam, Afghanistan, Palestina en Irak in een marxistische spiegel (Maandelijkse recensiepers, 2004). Hij is geboren in Libanon, doceert internationale betrekkingen aan de Universiteit van Parijs en levert regelmatig bijdragen aan Le Monde diplomatique. Op 3 november sprak hij in New York City op een evenement georganiseerd door de Campaign for Peace and Democracy, getiteld “The Case For Immediate Withdrawal: Wrestling with the Hard Questions.” De volgende dag sprak hij met Bill Weinberg van WW4 REPORT in zijn appartement in Lower Manhattan.
BW: In uw opmerkingen van gisteravond merkte u eerst de ironie op dat veel critici van de oorlog precies hadden geanticipeerd op wat er nu gebeurt, namelijk chaos en gevaar voor een burgeroorlog. En toch gebruikt het Witte Huis juist dit als reden om in Irak te blijven.
GA: Ja, dit is echt een ironie van de geschiedenis van deze oorlog. Wij – ik bedoel de tegenstanders van de oorlog – hadden gewaarschuwd dat de invasie een zeer gevaarlijke situatie in Irak zou veroorzaken, een chaotische situatie, en we bleven dat benadrukken, en we werden geconfronteerd met de aanhangers van de oorlog die uitlegden dat het zo zou zijn. een fluitje van een cent en dat Amerikaanse troepen daar zouden worden verwelkomd met bloemen en snoepjes. En wat er ter plaatse gebeurde was heel droevig wat we hadden voorspeld – ik bedoel heel droevig voor het Iraakse volk, want het is absoluut tragisch wat het Iraakse volk nu lijdt. En nu we vragen om deze bezetting te stoppen, en om onmiddellijk te stoppen, in het licht van de ramp die dat land heeft gebracht, worden we geconfronteerd met dezelfde mensen die de oorlog steunden, die zeggen: nee, de troepen moeten blijven, want anders... er zal chaos zijn.
Ik denk niet dat we een dergelijk argument moeten weerleggen met een volledige omkering van standpunten, waarbij we precies zeggen wat de aanhangers van de oorlog gebruikt zeggen. We kunnen niet nu Leg bijvoorbeeld uit dat als de bezetting eindigt, Irak plotseling in een soort paradijs zal veranderen. Ik denk dat niemand in een positie verkeert om enige voorspelling te doen over wat er zou kunnen gebeuren na de terugtrekking van de bezettingstroepen uit Irak. Maar er is één feit dat absoluut zeker is en naar mijn mening onbetwistbaar: de situatie is sinds het begin van de bezetting alleen maar op een zeer, zeer gevaarlijke en tragische manier verslechterd.
In het licht van dit feit dwingt de logica ons om op te roepen tot onmiddellijke terugtrekking van bezettingstroepen uit Irak – in ieder geval in de hoop dat als de Irakezen met dit vooruitzicht worden geconfronteerd, zij daarin een krachtige stimulans zouden kunnen vinden om tot overeenstemming te komen. , om overeenstemming te bereiken over een manier voor hernieuwd samenleven, en voor de wederopbouw van hun staat. En er zijn redenen om aan te nemen dat dit een van de mogelijkheden is. Als we bedenken dat het belangrijkste kiesdistrict voor wat de opstand in Irak wordt genoemd de Arabische soennitische gebieden van het land zijn, en aangezien we heel goed weten dat de Arabische soennieten in Irak een minderheid van de bevolking vormen en de Arabische sjiieten dat zijn drie maal hun aantal, en de Koerden zijn qua aantal min of meer gelijk aan de Arabische soennieten, maar veel machtiger in georganiseerde militaire macht. Ik denk dat, afgezien van een kleine minderheid van gekken, de grote meerderheid van de Arabische soennieten het zal begrijpen dat het in hun belang zal zijn om over een compromis te onderhandelen en tot overeenstemming te komen. Anders zou de optie van een burgeroorlog rampzalig zijn voor de Arabische soennieten, omdat zij gevangen zouden zitten tussen de macht en de militaire macht van de Koerden aan de ene kant en de overweldigende meerderheid van de sjiieten aan de andere kant. zeer precaire en gevaarlijke situatie.
BW: En toch lijkt dat nu geen beperkend effect op hen te hebben.
GA: Precies. Het heeft geen beperkende werking op hen nu. Alleen al de aanwezigheid van de bezettingstroepen verhindert dit: elke directe botsing tussen de drie belangrijkste componenten van de Iraakse bevolking. En aan de andere kant geeft juist de aanwezigheid van de bezettingstroepen een echte legitimiteit aan in ieder geval de anti-bezettingsacties die door de verschillende gewapende groepen in Irak worden gevoerd. En uiteraard is de Arabische soennitische bevolking van mening dat deze gewapende strijd legitiem is – al moet hier wel een onderscheid worden gemaakt tussen acties tegen de bezettingstroepen en acties met een sektarisch karakter. De massamoorden op sjiieten en de moord op burgers worden helemaal niet verwelkomd, zelfs niet door de grote meerderheid van de Arabische soennitische bevolking. Ik bedoel, de meeste mensen beschouwen dat als criminele daden en zelfs de Association of Muslim Scholars maakt altijd een onderscheid tussen wat zij ‘eervol verzet’ noemen, wat alleen maar de bezettingstroepen treft, en wat zij zelf ‘terrorisme’ noemen, wat al deze acties gericht op burgers of mede-Irakezen...
BW: De Vereniging van Moslimgeleerden – is dit een Iraakse instantie?
GA: De Vereniging van Moslimgeleerden is de meest invloedrijke groep onder de Arabische soennieten in Irak. Het feit dat u geen krachtige georganiseerde oppositie tegen Saddam had, geworteld onder de Arabische soennieten, heeft ertoe geleid dat er voor de soennieten geen groot leiderschap bestaat zoals voor de sjiieten en de Koerden. Maar toch heb je een bepaald aantal groepen, en algemeen wordt aangenomen dat de Associatie van Moslimgeleerden de meest invloedrijke onder deze groepen is.
En zelfs de Association of Muslim Scholars zegt dat zodra er een terugtrekkingsdeadline is vastgesteld, alle gewapende activiteiten moeten stoppen. Er zijn dus reële redenen om aan te nemen dat als de bezettingsmacht Irak verlaat, de prikkel voor een of andere formule van co-existentie tussen de verschillende componenten voor de bevolking van Irak behoorlijk sterk zal zijn.
BW: En toch lijkt het erop dat het grotendeels dezelfde groepen zijn die de verzetsactiviteiten tegen de Amerikaanse troepen en de aanvallen op burgers uitvoeren…
GA: Nou nee, niet allemaal. Nee. De groepen die gewapende operaties uitvoeren in Irak zijn talrijk en divers. Aan het begin van de bezetting werd geschat dat een groot deel van de aanvallen op bezettingstroepen werd uitgevoerd door lokale groepen mensen. Weet je, Irak is een land waar de bevolking over het algemeen bewapend is, je hebt stamtradities en zo...
BW: En dat was toegestaan onder Saddam?
GA: Zelfs onder Saddam, ja. Ik bedoel, niemand zou zijn wapen tegen het regime durven gebruiken, omdat het regime zo wreed was en zo'n superieur georganiseerde macht, dat zou zelfmoord zijn geweest. Maar het regime probeerde de bevolking niet te ontwapenen van de lichte, persoonlijke wapens die mensen traditioneel in dit deel van de wereld hadden.
BW: Hebben we het hier over jachtgeweren of machinegeweren?
GA: Zelfs machinegeweren. Weet je, in het Midden-Oosten is het niet ongewoon om kalasjnikovs bij mensen thuis aan te treffen. Het is verbonden met een voorouderlijke traditie van het dragen van wapens en het is voor een regering moeilijk om dat volledig te onderdrukken. En met het uiteenvallen van het regime toen de invasie begon, kregen mensen allerlei soorten wapens in handen. Daarom wordt geschat dat in het begin veel van de acties door lokale mensen worden uitgevoerd, soms zelfs individuen, of kleine cellen – groepen mensen kwamen in opstand vanwege hun directe ervaring met de bezetting.
Aan de andere kant was je al één georganiseerd netwerk actief, dat was verlaten door het vorige regime. We weten dat het regime van Saddam Hoessein deze keer, in het licht van hun ervaringen in '91, begreep dat ze de militaire macht van de Verenigde Staten niet zouden kunnen weerstaan, en daarom hebben ze een netwerk voorbereid om acties tegen de bezettingstroepen voort te zetten. na de invasie. Ze legden veel wapens, explosieven en geld opzij. Je had dus een combinatie van acties vanuit een georganiseerd netwerk, en lokale groepen of min of meer spontane acties. En na verloop van tijd ontstonden er verschillende georganiseerde netwerken.
Nu zijn er dus een bepaald aantal groepen die worden beschouwd als de belangrijkste georganiseerde netwerken van de gewapende strijd in Irak. Je hebt nog steeds de Baathisten – maar de Baathisten ondertekenen hun gewapende acties nooit onder hun label, dus je hoort nooit een communiqué van de Baathisten waarin staat: “onze mensen hebben dit gedaan of dit aangevallen.” Er zijn geen militaire communiqués, alleen politieke communiqués van de Ba'athisten – en men gelooft dat ze achter façades handelen, met islamitische namen….
BW: Waarom? Ik heb altijd het vermoeden gehad dat de rol van de Ba'athisten in het verzet enigszins wordt overschat.
GA: Waarom zouden ze dat doen? Omdat ze weten dat het niet erg populair zou zijn om de eigen identiteit te gebruiken als etiket voor gewapende acties tegen de bezetting. Dat is een algemene inschatting waarom ze dat zouden doen. [Grinnikt]
BW: Toch bent u ervan overtuigd dat er een groot Ba'ath-element in het verzet zit.
GA: Ik denk dat dit onbetwistbaar is. Absoluut onbetwistbaar. Wat onduidelijk is, is welk percentage daarvan bestaat uit mensen die loyaal zijn aan Saddam Hoessein, en welk percentage bestaat uit min of meer afgescheiden facties, zoals soms wordt beweerd... Maar het georganiseerde netwerk van de Ba'ath speelt beslist een belangrijke rol. En dan heb je ook nog de Al-Qaeda, of de Zarqawi-groep, die door Bin Laden ‘Al-Qaeda in Irak’ is genoemd…
BW: Ze lijken de naam zelf te hebben omarmd…
GA: Ja, maar ik zie niet in waarom het verbazingwekkend zou zijn dat Al-Qaeda Zarqawi als een van hen zou erkennen. Ze delen tenslotte uiteraard dezelfde ideologie. Ook al is Zarqawi zelfs nog fanatieker, als dat zo zou kunnen zijn, dan zelfs Bin Laden, dan de klassieke Bin Ladenisten.
En dan heb je nog vier of vijf andere grote groepen, met islamitische namen…
BW: Wat zijn die groepen en welke informatie hebben we over hen?
GA: Over het algemeen heb je drie politieke componenten van de gewapende groepen. Je hebt islamitische fundamentalisten, variërend van extreem, zoals Zarqawi, tot relatief gematigder. Je hebt het nationalistische maar niet-Ba'athistische element, zonder enige loyaliteit aan de Ba'ath-partij als zodanig, en haar ideologie en leiderschap; en je hebt de Ba'athist. En dat is eigenlijk wat je hebt. Helaas heb je onder deze groepen geen enkele progressieve kracht, en dat is het gevolg van de historische nederlaag van alle progressieve en linkse stromingen in het Midden-Oosten, die heeft geleid tot een vacuüm dat is opgevuld door de fundamentalistische kracht.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren